Η ένδεια της NASA και τα κουλουβάχατα της Αστρολογίας

Η δεινή θέση της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) είναι πανδήμως γνωστή στους παροικούντες την επιστήμη αλλά και στους γειτνιάζοντες με αυτήν. Γενική υποχρηματοδότηση, πτώσεις διαστημοπλοίων από εγκληματικές αβλεψίες, αποστολή ελαττωματικού διαστημικού τηλεσκοπίου (Hubble), αδυναμία επικοινωνίας με τον ΔΔΣ με δικά της μέσα και αναγκαστική χρήση των Soyuz, χρήση ρώσικων κινητήρων (RD 180) για τα (όποια) δικά τους σκάφη.

  Στα πλαίσια αυτής της διόλου κολακευτικής πτώσης, της άλλοτε κραταιής Εθνικής Υπηρεσίας «ανακάλυψαν» και τον… Οφιούχο.  Για την ακρίβεια, τον ξαναανακάλυψαν μετά από 5.000 χρόνια, αφού, ως γνωστό, είχαν προηγηθεί οι Ασσύριοι. Οι οποίοι όμως έχοντας μια εμμονή με τον αριθμό 12 -με ότι αυτό συνεπάγεται έκτοτε για τους μήνες, τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα της σύγχρονης ζωής μας-, κράτησαν τους υπόλοιπους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου κι έχωσαν κάτω απ’ το χαλί το δύστυχο Οφιούχο, που τους χάλαγε την δωδεκάριθμη σούπα. Χώρισαν την εκλειπτική σε 12 ίσα μέρη (30^ο) και αντιστοίχισαν σε κάθε ένα από έναν αστερισμό[1].

Το όλο κατασκεύασμα είχε ορισμένες ανορθοδοξίες κι έκρυβε άλλες τόσες διανοητικές εξαρθρώσεις:

Οι αστερισμοί δεν έχουν το ίδιο μήκος πάνω στην εκλειπτική, από τότε που τους όρισαν ο άξονας της Γης, κατά την μετάπτωσή του, έχει διανύσει 30^ο κατά την μετάπτωσή του (κάνει μια πλήρη περιστροφή σε 24.000 έτη περίπου)[2], ο Οφιούχος απουσιάζει και κανείς δεν γνωρίζει (ούτε οι αστρολόγοι) πως διάολο ο αστερισμός του… Λέοντα, που εμείς τον παρομοιάσαμε με τέτοιον και του «προσδώσαμε» τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του περήφανου αιλουροειδούς, μας τα επιστρέφει (τα χαρακτηριστικά)[3] και ψάχνουμε εμείς να βρούμε την… χαίτη.

Επίσης, πώς γίνεται -βάσει ποιας αιτιακής σχέσης, ποιας αλληλεπίδρασης- να μας επηρεάζει ο λιλιπούτειος Ερμής ή ο απομακρυσμένος Πλούτων και όχι οι μεγάλοι δορυφόροι του Δία και ακόμη περισσότερο, ο Ήλιος και η Σελήνη που στην αστρολογία παίζουν εξευτελιστικώς δευτερεύοντα ρόλο.  

Με τα χρόνια κι εφόσον, δειλά είναι η αλήθεια, αχνόφεγγε το φως της Αναγέννησης, άρχισε η νεότοκη επιστήμη να σιγοψιθυρίζει στους ανόητους Ταύρους και στις δύστυχες Παρθένες πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζονται. Καλό θα ήταν λοιπόν να βρουν το ταίρι τους μέσω άλλης μεθοδολογίας και όσο για το μέλλον τους, αντί να το μαντεύουν μέσω των άμπρα – κατάμπρα της αστρολογίας, να προσπαθούν να το διαμορφώσουν «ιδίαις χερσί».

Και πως, τέλος πάντων, έχεις 43 μέρες για να είσαι Παρθένος (βεβαίως μπορείς και σ’ όλη σου τη ζωή), 5 μέρες για να είσαι Σκορπιός και ανάλογα με το μήκος του κάθε αστερισμού, να είσαι κάτι άλλο, ότι κι αν δεν σημαίνει αυτό. Κι αυτό όμως στο μέλλον θα αλλάξει[4]. Κι ό,τι κι αν είσαι, για το οποίο δεν δίνει δεκάρα (και ούτε μπορεί) ο κάθε αστερισμός και πλανήτης, αυτό δεν παίζει και δεν μπορεί, κανένα ρόλο στο παρόν και στο μέλλον σου, στο αν θα βρεις Μήτσο ή Κατίνα και στο πόσο αυτοί θα σου ταιριάζουν και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να δεις την τύφλα σου μέσω της επιστήμης και να διευθετήσεις τα προβλήματά σου μέσω των κοινωνικών δεδομένων και νόμων.

Έρχεται, λοιπόν, η ασθμαίνουσα και ταλαίπωρη NASA και δηλώνει πως:

«Η αστρολογία δεν είναι επιστήμη. Κανείς δεν έχει αποδείξει ότι η αστρολογία μπορεί να προβλέψει το μέλλον ή να περιγράψει τους ανθρώπους βασιζόμενη στην ημερομηνία γέννησης τους. Οι άνθρωποι διαβάζουν τις αστρολογικές προβλέψεις και τον ωροσκόπο τους κάθε μέρα στις εφημερίδες σαν να διαβάζουν ιστορίες μυθοπλασίας».

Η μισή αλήθεια όμως. Προφανώς και δεν είναι επιστήμη, η αστρολογία. Είναι όμως και απάτη. Αυτό δεν το λέει η NASA. Δε φτάνει μέχρι εκεί. Βλέπετε, για την επιστήμη εκτός του «πού στοχεύει», ισχύει και το «ποιος την χρηματοδοτεί».

Δεν είναι η NASA, λοιπόν, που άλλαξε τα ζώδια, παρά το ότι διαλάλησαν διάφοροι αρθογράφοι. Η NASA θα μπορούσε (αν της επέτρεπαν) να εξαφανίσει τέτοιες και άλλες δεισιδαιμονίες. Δυστυχώς δεν το πράττει. Το έχουν πράξει όμως, εδώ και χρόνια η παρατήρηση, οι φυσικοί νόμοι και η επιστήμη. Ούτε τα ζώδια μπορούν – σε καμία περίπτωση, να διαμορφώσουν τη ζωή μας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την εγκληματική αφέλεια της πίστης προς αυτά.

---

[1] Τα άστρα που  «απαρτίζουν» δεν βρίσκονται στην ίδια απόσταση με τη Γη και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά απλώς έτσι φαίνεται. Αξίζει να σημειώσουμε πως όλοι οι αστερισμοί δεν είχαν και δεν θα έχουν πάντα το ίδιο σχήμα. Λόγω των σχετικών ταχυτήτων των άστρων τους το σχήμα τους αλλάζει, μόνο που αυτό συμβαίνει πολύ αργά (σε διάστημα χιλιάδων ετών) εξ αιτίας της μεγάλης απόστασης από τη Γη.

[2] Ο Ήλιος βρισκόταν στον Κριό κατά την εαρινή ισημερία από το 1795 π.τ.χ. μέχρι τον 1^οαιώνα μ.τ.χ. Εδώ όμως πρέπει να προσέξουμε κάτι:

Η μετάπτωση του άξονα της Γης μετατοπίζει συνεχώς το «εαρινό σημείο» στην ουράνια σφαίρα. Έτσι πριν τον Κριό βρισκόταν στον Ταύρο και σήμερα βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων. Στη σημερινή εποχή ο Ήλιος βρίσκεται μέσα στα όρια του Κριού από τις 18 Απριλίου έως τις 14 Μαΐου. Επίσης κάθε 71,1 έτη έχουμε πάντα μια μετατόπιση μπροστά κατά 1 μοίρα. Γεγονός κόλαφος για τους αστρολόγους.

[3] Η μεθοδολογία της αστρολογίας (και της αριθμολογίας και της λατρείας των εικόνων) στηρίζεται στην αρχή των αντιστοιχιών. Πρόκειται για καθαρή μαγεία. Οι θέσεις των ουρανίων σωμάτων, διάφορες ιδιότητες που (αυθαίρετα) τους προσδώσαμε εμείς και οι σχέσεις των θέσεων τους αντιστοιχούν σε φαινόμενα πάνω στη γη, και αντίστροφα, φαινόμενα πάνω στη γη αντιστοιχούν σε θέσεις των ουρανίων σωμάτων στον ουράνιο θόλο.

[4] Κάθε 71,1 έτη έχουμε μια μετατόπιση κατά 1^ο* της θέσης του Ήλιου κατά την Εαρινή Ισημερία επί της εκλειπτικής.

imerodromos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ