Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Εργαζόμενοι, έρχονται στιγμές που χάνουμε το σημείο εστίασης μας. Αυτό μας δείχνει, πως δεν είναι κάτι που λειτουργεί από μόνο του. Χρειάζεται δηλαδή, η δική μας εστιασμένη ενεργοποιούσα στάση και προσοχή, ώστε να υφίσταται.

Ότι λειτουργεί με τη βούληση μας, είναι συνειδητό, ενώ ότι αντίθετα εκφράζεται «από μόνο του», είναι ασύνειδο. Ασύνειδο ίσον μηχανικό. Χωρίς τη δική μας εποπτεία. Χωρίς εγρήγορση. Χωρίς θέληση. Χωρίς προσοχή. Χωρίς το γιατί και το πώς, χωρίς την βαθύτερη του αιτία έκφρασης.

Όταν συμβαίνει αυτό, είμαστε δέσμιοι λοιπόν σε κάτι που ενώ εκφράζεται από εμάς (από τους φορείς μας), ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε (δεν το ψάξαμε ποτέ βαθύτερα) αν το θέλουμε ή όχι, απλά, βγαίνει όπως λέμε …. «από μόνο του». Αυτή είναι όπως διαπιστώνουμε, η καθημερινή λειτουργία των ανθρώπων, γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται ασυνείδητοι. (Σε ότι αφορά ζητήματα Αυτογνωσίας).

Και ανταποκρίνονται (τελικά προς πάσα κατεύθυνση) έτσι, (και απέναντι στο περιβάλλον, και προς τους ανθρώπους, και απέναντι στον εαυτό τους), δίχως να έχουν βαθύτερη βούληση των εκφράσεων, και γενικότερα των λειτουργιών τους. Και είναι, αυτή η «μηχανική» στάση, που τους κάνει σκλάβους. Των επιθυμιών τους, των θελημάτων των άλλων, των φόβων τους κλπ.

Τι είναι όμως μια μηχανική λειτουργία; Ας το δούμε: Αναφέραμε παραπάνω, πως είναι μία λειτουργία που βγαίνει «από μόνο της». Έτσι φαίνεται όμως, αλλά τελικά, δεν είναι. Αυτή τη λειτουργία, (την κάθε μηχανική λειτουργία), εμείς οι ίδιοι την δημιουργήσαμε. Γιατί κάθε μηχανική λειτουργία, είναι μία παρελθούσα μας καταγραφή τρόπου συμπεριφοράς, (λόγω συγκεκριμένων καταχωρημένων πεποιθήσεων), που διεξάγαμε οι ίδιοι στο παρελθόν ξανά και ξανά και ξανά, φτάνοντας τελικά σήμερα, να φαίνεται ότι «γίνεται από μόνη της». Είναι τόσο παλιά, που «ξεχάσαμε» πότε και πως, αποφασίσαμε να τη λειτουργούμε κατά αυτόν τον τρόπο…

Οι άνθρωποι λοιπόν, κάνουν τα πάντα κατά αυτόν τον παραπάνω περιγραφόμενο τρόπο. Όπως δηλαδή γνωρίζουμε πώς να βάλουμε μπρος ένα αυτοκίνητο, κατά τον ίδιο τρόπο απαντάμε, αγαπάμε, φερόμαστε, περπατάμε, μιλάμε κλπ

Κάθε τι λοιπόν που «θέλουμε» να αλλάξουμε, ή θέλουμε να λειτουργήσουμε, δεν έχουμε, παρά να το πράττουμε επανειλημμένα, μέχρι, να μας γίνει συνήθεια. Τότε, που θα φτάσει να λειτουργεί μηχανικά, σημαίνει πως «ανεβήκαμε level», (έγινε κεκτημένο για εμάς) και άρα, είμαστε έτοιμοι, για ακόμα μεγαλύτερη, ανώτερη κατάσταση, με την οποία πλέον θα εργαζόμαστε, αν βέβαια δεν θέλουμε να λειτουργούμε μηχανικά... Γι’ αυτό λέμε, κάθε μέρα να είναι «μία καινούρια μέρα». Μέσα μας. Γιατί όταν επιτευχθεί μέσα μας, τότε θα διαπιστώσουμε, πως πράγματι όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε στιγμή είναι μοναδική αλλά θα είμαστε «σε αυτήν», «ενωμένοι μαζί της», δεν θα χορεύει το μυαλό μας κάπου αλλού, ενώ εμείς παραμένουμε φερόμενοι σαν «κουρδισμένα μηχανάκια»…

Κάθε λοιπόν επόμενης βαθμίδας κατάσταση, (για να το πούμε πιο γενικά, όσων αφορά τα επίπεδα συνειδητότητας), που θεληματικά λειτουργούμε, φτάνει κάποια στιγμή, (μετά από εργασία), να αποτελέσει την μελλοντική μας μηχανικότητα (ασυνειδησία, δηλαδή θα λειτουργεί πλέον «μόνη της», και άρα μηχανικά, -που σημαίνει πως έγινε κεκτημένη-, μετά από επαναλαμβανόμενη χρησιμοποίηση λόγω πλέον συνήθειας,), αλλά θα είναι πιο αναβαθμισμένη από την κάθε προηγούμενη, που σημαίνει πως τότε, θα έχει έρθει η ώρα για εργασία, σε ακόμα πιο ανεβασμένη κατάσταση συνείδησης, και πάει λέγοντας...

Ότι περιγράφηκε, δεν είναι παρά ο τρόπος περάσματος από τα διάφορα «στάδια διαβάθμισης», και ταυτόχρονα «διεύρυνσης της συνείδησης» μέσα από τα οποία περνάμε, ώστε να συμμετέχουμε στην εξέλιξη της συνείδησης, μη παραμένοντες σε λιμνάζουσες καταστάσεις που οι άνθρωποι τις αποκαλούν «σταθερές», «συγκεκριμένο χαρακτήρα», ή στάνταρντ (καθ’ όλα προβλέψιμη) προσωπικότητα.

Η ουσία είναι, να γνωρίζουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, όλο και περισσότερα κομμάτια μέσα μας αναγνωρίζοντας τα κι αυτό, έχει να κάνει με την εμβάθυνση, δηλαδή το κοίταγμα στο εσωτερικό μας, «μέσα από τις λειτουργίες». (Τον τρόπο που σκεφτόμαστε και τι σκεφτόμαστε, τις αξίες μας, τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο συμπεριφοράς και αντίδρασης μας στους εξωγενείς παράγοντες, τον τρόπο αντίδρασης ή στάσης μας, απέναντι σε ότι «κινούμαστε», «σκεφτόμαστε», «νιώθουμε» κλπ)

ΝΙΚΗ ΞΑΝΑ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ