Γεμίζοντας ένα άδειο κεφάλι-Αλλάζοντας μία γνώμη

  Καθώς μεγαλώνουμε και συναναστρεφόμαστε με το περιβάλλον μας, οικογενειακό, φιλικό αναπόφευκτα η συμπεριφορά μας, οι σκέψεις μας, το μυαλό μας επηρεάζουν και επηρεάζονται. Επηρεάζουμε με τις απόψεις μας τους γύρω μας κι εκείνοι επηρεάζουν και αλλάζουν τις δικές μας απόψεις.

  Πόσο εύκολο όμως είναι να αλλάξεις μία γνώμη σε κάποιον, ο οποίος έχει ήδη εγκαθιδρυμένες τις απόψεις του; Ιδίως μάλιστα όταν δεν πρόκειται για έναν νέο, άλλα για ανθρώπους που έχουν ζήσει πολλές εμπειρίες και έχουν σχετιστεί με πολλούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα να έχουν διαμορφώσει τον δικό τους χαρακτήρα και τις δικές τους αντιληπτικές απόψεις για τη ζωή.

  Το πιο εύκολο είναι να γεμίσεις ένα άδειο κεφάλι. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε στα μικρά παιδιά, τα οποία τώρα διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, και ότι και να τους πεις το πιστεύουν, ακόμη και εάν αυτό είναι το πιο τρελό πράγμα. Μπορεί να παραξενευτούν, αλλά θα το πιστέψουν και θα το αποδεχθούν χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις.

  Τι γίνεται όμως με το μυαλό ενός ενήλικα ή ακόμα και ενός έφηβου; Πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει τη γνώμη του; Μέσα από τη συζήτηση και κυρίως, την ισχυρή μέθοδο της πειθούς, μπορούμε εύκολα να δούμε πολλούς να αλλάζουν γνώμη για ότι πίστευαν, ακόμη και για ότι θεωρούσαν χρόνια ως τη δικιά τους αλήθεια.

  Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση η αλλαγή της γνώμης, ιδίως σε άτομα τα οποία είναι ισχυρογνώμονες, και ακόμα και εάν λανθάνουν θα υπερασπιστούν έως το τέλος τις απόψεις τους. Χρειάζεται διπλωματία, μα κυρίως επιχειρήματα, τα οποία θα στηρίξουν τις οποιεσδήποτε απόψεις μας.

  Βασικό παράγοντα κατέχει ο χαρακτήρας του συνομιλητή, εάν είναι αφελής, εάν είναι διαλλακτικός, εάν είναι ανοιχτός στη συζήτηση είναι θετικές ενδείξεις για ένα επιτυχές αποτέλεσμα στον στόχο μας, δηλαδή την αλλαγή των απόψεων του.

  Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν κάποιος είναι πονηρός, καχύποπτος, αδιάλλακτος, ιδιότροπος και ισχυρογνώμων. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμη και μία ισχυρή επιχειρηματολογία μπορεί να ναυαγήσει.

  Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, πως θα πρέπει να είμαστε; Ανοιχτοί ή κλειστοί στις νέες απόψεις, αφελείς ή καχύποπτοι και πονηροί για οτιδήποτε ακούμε; Και τελικά, να εμπιστευόμαστε ή όχι αυτόν που έχουμε απέναντι μας.

  Οι αρχαίοι έλεγαν “παν μέτρον άριστον”, μονάχα με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πάμε μπροστά, φυσικά και θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε ότι ακούμε, όμως δε βοηθά καθόλου το να κρατάμε παρωπίδες και να μένουμε κλεισμένοι στη γυάλα της δικής μας πραγματικότητας.

  Ας αφηνόμαστε λοιπόν, ελεύθεροι που και που στο να ακούμε και τις απόψεις των άλλων, και εάν δε θέλουμε να τις αποδεχτούμε στο χέρι μας είναι. Φιλτράρουμε τις πληροφορίες, τις αξιολογούμε κρατάμε αυτά που μας ταιριάζουν και πετάμε τα υπόλοιπα. Μονάχα έτσι, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, αλλά παράλληλα να βελτιώνουμε και τις σχέσεις μας με τους άλλους.

chalmantzi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ