ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Λοιπόν, αντιλαμβάνομαι την κατάσταση του ίδιου μου του νου. Βλέπω ότι είναι το όργανο της αισθήσεως και της επιθυμίας, ή μάλλον ότι είναι ο ίδιος αίθηση και επιθυμία, και ότι είναι μηχανικά σκλαβωμένος στη ρουτίνα. ΄Ενας τέτοιος νους είναι ανίκανος να δεχθεί ποτέ ή να αισθανθεί το καινούργιο. Γιατί το καινούργιο πρέπει προφανώς να είναι κάτι πέρα από την αίσθηση που είναι πάντα το παλιό. ΄Ετσι, αυτή η μηχανική κίνηση με τις ευχάριστες ή δυσάρεστες αισθήσεις της, πρέπει να σταματήσει, δεν είν' έτσι; Η επιθυμία για το περισσότερο, η επιδίωξη των συμβόλων, των εικόνων με τις εντυπώσεις που μας δίνουν - όλα αυτά πρέπει να φθάσουν σ' ένα τέλος.

Μόνο τότε είναι δυνατόν ο νους να βρεθεί σ' αυτή την κατάσταση της δημιουργικότητας στην οποία το καινούργιο μπορεί να γεννιέται πάντοτε. Αν κατανοήσετε χωρίς να υπνωτιστείτε από λόγια, από συνήθειες και από ιδέες, και δείτε πόση σημασία έχει το να πλημμυρίζει το καινούργιο διαρκώς τον νου, τότε ίσως θα καταλάβετε την κίνηση της επιθυμίας, την ρουτίνα, τον βαρεμό, τη διαρκή επιθυμία για πείρα. Τότε, νομίζω, θ' αρχίσετε να βλέπετε ότι η επιθυμία έχει πολύ μικρή σημασία στη ζωή, για τον άνθρωπο που πραγματικά ερευνά.

Προφανώς υπάρχουν ορισμένες φυσικές ανάγκες : τροφή, ενδυμασία, στέγη και τα λοιπά. Αλλά ποτέ δεν γίνονται ψυχολογικές ορέξεις, πράγματα μέσα στα οποία μπορεί να εγκατασταθεί ο νους σαν ένα κέντρο επιθυμίας. Εκτός από τις φυσικές ανάγκες, κάθε μορφή επιθυμίας - για μεγαλείο, για την αλήθεια, για την αρετή - γίνεται μια ψυχολογική λειτουργία με την οποία ο νους κατασκευάζει την ιδέα του εγώ και ενισχύει τον εαυτό του σαν ένα κέντρο.

΄Οταν δείτε αυτή τη λειτουργία, όταν έχετε πραγματικά επίγνωση αυτού του μηχανισμού χωρίς αντίθεση, χωρίς καμμιά αίσθηση πειρασμού, χωρίς αντίσταση, χωρίς να τον δικαιολογείτε ή να τον κρίνετε, τότε θ' ανακαλύψετε ότι ο νους είναι ικανός να δεχθεί το καινούργιο και ότι το καινούργιο δεν είναι ποτέ μια αίσθηση. Επομένως, ποτέ δεν μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει, να το ξαναδοκιμάσει. Είναι μια κατάσταση του είναι στην οποία η δημιουργικότητα έρχεται χωρίς πρόσκληση, χωρίς μνήμη. Και αυτή είναι η πραγματικότητα.

«Ελευθερία : Η αρχή και το τέλος»

Τζιντού Κρισναμούρτι

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ