Πόσο αόριστοι είμαστε…

Θέλω ευτυχία..

Θέλω ηρεμία…

Θέλω αγάπη…

Έννοιες που τις ζητάμε έτσι αόριστα και δεν έχουμε μπει ίσως στη διαδικασία να τις αναζητήσουμε. Να τις αναλύσουμε και να τις δούμε σε όλες τους τις πλευρές.

Γιατί έτσι αόριστοι καθώς είμαστε αυτές οι έννοιες σίγουρα έρχονται στη ζωή μας, απλώς εμείς εστιάζουμε ίσως στο μεγάλο. Και τελικά το μεγάλο μπορεί να μην έρθει ποτέ.

Θέλω ευτυχία.. τι σπουδαία λέξη και έννοια. Όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Μα τι είναι τελικά η ευτυχία ? Είναι κάτι άπιαστο ? Είναι μία κατάσταση που κάποιες φορές μοιάζει ότι δεν την αξίζουμε ή ότι δεν θα τη βιώσουμε ποτέ?

Κι όμως η ευτυχία είναι κρυμμένη σε πολλά- πολλά καθημερινά κομμάτια της ζωής μας.

Ευτυχία είναι να ξυπνάμε με τους ανθρώπους μας κάθε μέρα, να μπορούμε έτσι απλά να συμβιώνουμε. Χωρίς απαραίτητα να μας ορίζουν προϋποθέσεις για να την νιώσουμε. Η ευτυχία είναι μία εσωτερική πληρότητα, την οποία μόνο εμείς μπορούμε να την ενεργοποιήσουμε. Κι όταν την ενεργοποιήσουμε απλώνεται, πολλαπλασιάζετε.

Μπορώ να νιώσω ευτυχία με μία γουλιά νερό ? Μπορώ να νιώσω ευτυχία με έναν περίπατο ? Μπορώ να νιώσω ευτυχία που είμαι αρτιμελής?

Τόσες πολλές πλευρές που έχει η ευτυχία τις οποίες τις περισσότερες τις βιώνουμε καθημερινά.

Όταν για αυτές τις μικρές, αλλά επαναλαμβανόμενες καταστάσεις στην απλή μας καθημερινότητα επιλέξουμε να νιώσουμε την πληρότητα της ευτυχίας με οδηγό την ευγνωμοσύνη τότε γεμίζει η ζωή μας με τη μελωδία της ευτυχίας.  

Τι με κρατάει σε απόσταση λοιπόν από αυτήν την τόσο σπουδαία κατάσταση – ευτυχία ? Μήπως οι σκέψεις μου ? Μήπως σκέφτομαι πολύ και δεν αφουγκράζομαι το μεγαλείο της ζωής μου ?

Όπως και η ηρεμία αλλά και η αγάπη είναι δύο σπουδαίες έννοιες όπου κι αυτές τις έχουμε συνδέσει με καταστάσεις και με τα γεγονότα στη ζωή μας.

Θα ηρεμίσω όταν…Άρα θέτω στον εαυτό μου ένα μελλοντικό τέμπο για να επιτρέψω σε μένα να νιώσω ηρεμία. Και τελικά τι μου δείχνει η ζωή και οι συνάνθρωποι μου ? Ότι η ηρεμία είναι μία κατάσταση η οποία δεν έρχεται. Την θέλουμε, την κυνηγάμε αλλά εκείνη δεν έρχεται.

Πώς να έρθει ? Μήπως χρειάζεται εμείς να την καλέσουμε και να της δημιουργήσουμε την θέση της?

Πόσες φορές μέσα στη μέρα μου επιλέγω να βρεθώ με την ηρεμία ? Με ποιο τρόπο ηρεμώ ?

Πώς να ηρεμίσω θα αναρωτηθεί κάποιος, αφού έχω τόσα προβλήματα ? Μα από μόνο του το σώμα μας και η βιολογία μας, μας δείχνουν το απαραίτητο συστατικό της ηρεμίας, μέσω ύπνου.

Η ηρεμία είναι πολύ πιο σημαντική και πιο σπουδαία από την σωστή διατροφή. Καθώς η διατροφή χωρίς την ηρεμία δεν υπάρχει τελικά και δεν δίνει στο σώμα μας παρά το ελάχιστό της.

Η ηρεμία λοιπόν όπως και η ευτυχία, είναι επιλογή. Επιλέγω να συναντηθώ μαζί της, όχι αν βολέψουν οι συνθήκες, αλλά επειδή θέλω. Καλό είναι να μην περιμένω να τελειώσουν τα προβλήματα, γιατί αυτά δεν θα τελειώσουν, απλώς θα αλλάζουν. Κι εγώ θα περιμένω και θα μεταφέρω την ηρεμία μου πάντα σε ένα αύριο.

Ηρεμώ και είμαι ήρεμος, θα πει ότι διαλέγω να βάλω στην καθημερινότητά μου την άσκηση της ηρεμίας.

Καθώς η ηρεμία θέλει από μένα μία μορφή εξάσκησης.

Μπορώ λοιπόν την ηρεμία μου να την ξεκινήσω ακούγοντας χαλαρωτική μουσική με ακουστικά. Να πάω έναν περίπατο, ήρεμο και μόνος μου.

Να ξεκινήσω διαλογισμό, ο οποίος θα με διδάξει να επικοινωνώ με το μέσα μου.

Πώς μπορώ να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου στον διαλογισμό ? Μπορώ να καθήσω στο πάτωμα και να βάλω ένα ξυπνητήρι να χτυπήσει σε πέντε λεπτά. Κλείνω τα μάτια μου και εστιάζω ή στην ανάσα μου ή στον χτύπο της καρδιάς μου. Στόχος δεν είναι να δω εικόνες, αλλά να φέρω το σώμα μου σε ηρεμία. 

Όσες σκέψεις έρθουν σε εκείνο το διάστημα, απλώς τις αφήνω να προσπεράσουν. Και όσο εκπαιδεύομαι σε αυτό το τέμπο, θα έρθει μία μέρα που οι σκέψεις μου θα αρχίσουν αν μην υπάρχουν. Κι εκεί θα χαθώ μέσα στην υπέροχη γαλήνη. Μπορώ σε αυτό το κομμάτι του διαλογισμού να βάλω και χαλαρωτική μουσική για να ενισχύσω τον δρόμο μου. Ο διαλογισμός βοηθάει να ρυθμίσουμε την ανάσα μας αλλά και όλο μας το σώμα. Και σταδιακά όλο αυτό θα μας φέρει σε μία πληρότητα.

Και τελικά όλο αυτό μας έχει οδηγήσει να ορίζουμε την αγάπη και να της έχουμε δώσει όρους και όρια. Να θεωρούμε τους εαυτούς μας άξιους ή όχι να λάβουν την αγάπη και αναζητούμε τις προϋποθέσεις. Όλο αυτό τελικά δημιουργείται καθώς εμείς είμαστε αόριστοι προς τις δύο πρώτες έννοιες.

Οπότε όταν αρχίζουμε να ζούμε το απόλυτο στις δύο αυτές έννοιες θα βιώσουμε και την πληρότητα της αγάπης σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ