Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Με ποια χαρακτηριστικά λειτουργούν οι άνθρωποι;

   Όλοι εμείς οι άνθρωποι, είμαστε φτιαγμένοι να λειτουργούμε με δύο χαρακτηριστικά: Απ' τη μια αρεσκώμεθα στη "συνέπεια", απ' την άλλη αναβιώνουμε την "επανάληψη".

      Σκεφτείτε ότι όλες οι ενέργειές μας, δείχνουν φανερά ή έστω κάπως κεκαλυμμένα, τι είδους άνθρωποι είμαστε....και προσπαθούμε αφ' ενός μεν, να μη λοξοδρομήσουμε από τη νοητική "πορεία" που έχουμε χαράξει, αφ' ετέρου δε, να μη βγούμε απ' το "πλαίσιο", που έχουμε εμείς οι ίδιοι (μας έχουν;)..τοποθετήσει τον εαυτό μας.

       Αυτό στη Ψυχολογία, ονομάζεται "ανάγκη για συνέπεια". Η "συνέπεια "μας εξασφαλίζει σε ασυνείδητο επίπεδο, την ασφάλεια και τη σιγουριά, του οικείου περιβάλλοντος, με απλά λόγια, ότι έχουμε βιώσει από την παιδική μας ηλικία, ο τρόπος που μάθαμε να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε, οι “όροι αξίας''(συμπεριφορές, που αποσκοπούν στην αποδοχή από τους άλλους) που έχουν ενδοβληθεί μέσα μας, κ.λ.π., όλα αυτά, μας είναι γνώριμα και δε χρειάζεται (έτσι νοιώθουμε) να ρισκάρουμε να κάνουμε καινούργια πράγματα, ούτε να διευρύνουμε την οπτική μας, γιατί μια τέτοια αλλαγή εγκυμονεί τον κίνδυνο (φόβος) να πονέσουμε ή να ματώσουμε συναισθηματικά.

Η "επανάληψη", είναι μια μαθημένη συμπεριφορά, που δημιουργήθηκε από τη θετική ενίσχυση που παίρναμε στο παρελθόν από τους ''σημαντικούς άλλους'' (γονείς, δασκάλους, κ.λ.π), μας κάλυπτε τότε τις ανάγκες μας (ασυνείδητα πιστεύουμε και ότι και τώρα μπορεί να γίνει) και αποσκοπεί κι αυτή, στο να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια, τόσο στη συναισθηματική μας κάλυψη όσο και σ' αυτά που πρεσβεύουμε, γιατί κατά ένα τρόπο, προβάλλεται ο εσώτερος πυρήνας του εαυτού μας, που είναι το "εγώ" μας και κατά την έκθεσή μας στον κόσμο, επιζητούμε μια μορφής ασφάλειας, κι αυτή μας την παρέχει ο γνωστός δρόμος, που μάθαμε να περπατάμε.

Αυτές οι δύο συνιστώσες λοιπόν, βιώνονται ως "ανάγκες" μας, για την επιβίωσή μας, την εξέλιξή μας και την προβολή των "θέλω" μας, με απώτερο σκοπό, την επικράτησή τους, πάνω στους άλλους.
Το "τραγικό της υπόθεσης" είναι όσοι/ες από εμάς, προσπαθούν, με διαστρεβλωμένο και βίαιο τρόπο, να επιβάλλουν τις θέσεις και τα "θέλω"τους, πάνω στους άλλους, εκεί έχουμε την "μόλυνση" στις σχέσεις, τη διαρκή εσωτερική σύγκρουση καθώς και τη μόνιμη πνευματική και ψυχική σύγχυση με αποτέλεσμα την απομόνωση του εαυτού τους, με τις εκάστοτε, δυσάρεστες εξελίξεις.

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι ο άνθρωπος που είναι εγκλωβισμένος στο ''δυσλειτουργικό σχήμα'' της μη δημιουργικής επικοινωνίας (ενεργητική ακρόαση), και σεβασμού των άλλων, στα πλαίσια της συνέπειας και επανάληψης, θα επιδιώκει να είναι πάντα εναρμονισμένος με το γνωστό, παλαιό και δοκιμασμένο μοντέλο, που γνωρίζει πολύ καλά και το υπηρετεί, μετά παρρησίας.