Με το που ξεμυτίζει η αυγή

“Με το που ξεμυτίζει η αυγή, κάνε πρώτα αυτές τις σκέψεις: Θα συναντηθώ με κάποιον αδιάκριτο, κάποιον αχάριστο, κάποιον αδιάντροπο, κάποιον ψεύτη, κάποιον φθονερό, κάποιον ακοινώνητο. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή αγνοούν το καλό και το κακό. Όμως εγώ που έχω παρατηρήσει ότι η φύση του καλού είναι το ωραίο κι ότι η φύση του κακού είναι το επαίσχυντο

κι ότι η φύση του αμαρτωλού είναι συγγενής με τη δική μου γιατί μοιράζεται όχι το ίδιο αίμα ή τον ίδιο σπόρο αλλά την ευφυΐα και μια δόση θεϊκότητας, δε γίνεται να υποστώ κακό από κανέναν τους, αφού κανένας δε θα με κάνει να αισθανθώ ντροπή, ούτε γίνεται να θυμώσω με τον συγγενή μου ή να τον μισήσω. [···] Το να ενεργούμε λοιπόν ως αντίπαλοι οι μεν των δε είναι αντίθετο στη φύση . Και ενεργώ ως αντίπαλος σημαίνει ότι εκδηλώνω αγανάκτηση και απώθηση”.

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ

Εικόνα: έργο του Zsazsa Bellagio (zsazsabellagio.blogspot.com)

lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ