Τα φίδια ως σύμβολα – 2

(προηγούμενο)

ιά επεξήγηση (πριν προχωρήσουμε) σαφώς επιβάλλεται.

Τα όσα ισχυρίστηκα γιά τη Ρόδον καί τον Λαβύρινθο, τα συνεπέρανα κυρίως με «ανάστροφη μηχανική» στα μυθολογικά δεδομένα. Κοιτάξτε πώς:

Γιά τον Μίνωα, η Μυθολογία μας είναι ξεκάθαρη πώς έβγαιναν φίδια απ’ το σώμα του (το ερμηνεύω πως πήγαινε να κλωνοποιήσει τον εαυτό του – δηλ. γενικά έκανε βιολογικές έρευνες), καί πως είχε κλεισμένον τον Μινώταυρο στον Λαβύρινθο. Τώρα, εφ’ όσον έκανε βιολογικές έρευνες κι εφ’ όσον ήταν με τους κακούς (δηλ. μικτής Κρόνιας Πελασγικής κι Ατλάντειας καταγωγής), λογικό είναι που έφτιαξε το τέρας Μινώταυρο. (Καί όχι να το γέννησε η σύζυγός του.) Άλλως τε, οι Άτλαντες ήταν μανούλες στην κατασκευή τεράτων!

Τον οποίο Μινώταυρο έφτιαξε, αφού εκμεταλλεύτηκε προγενέστερη κατάσταση, δηλ.ύπαρξη βιολογικού εργαστηρίου. (Όχι πως δεν μπορούσε να φτιάξει το δικό του, αλλά εκμεταλλεύτηκε κι ένα άλλο χαρακτηριστικό: την ήδη σχηματισμένη σκεπτομορφή του «εδώ-σκαλίζουμε-τα-γονίδια».)

Εφ’ όσον, πάλι, τον Μινώταυρο τον γέννησε η Πασιφάη ( = Πανσέληνος), αυτό μου γέννησε υποψίες ότι το βιολογικό εργαστήριο είχε να κάνει με αστρονομικά δεδομένα. (Εντάξει… Όντως ισχύουν κι όσα έχετε διαβάσει μέσες-άκρες οι περισσότεροι από σας, γιά τη σύνδεση βιολογικών κύκλων καί άστρων. Πχ το του Ιπποκράτη, πως οι εγχειρήσεις πρέπει να γίνονται με το χάσιμο του φεγγαριού. Κτλ κτλ.) Κυρίως, το ότι είχε σχήμα κάποιου αστερισμού, διότι «όπως επάνω, έτσι καί κάτω». (Αυτός ήταν ένας απλούστατος τρόπος να τραβήξουν αιθερική ενέργεια.)

Πρέπει, λοιπόν (σχεδόν αναγκαστικά), το βιολογικό αυτό εργαστήριο (ο Λαβύρινθος) να κατόπτριζε κάποιον αστερισμό, ο οποίος ευνοεί το φαινόμενο της ζωής. Υποψιάζομαι 2-3, με κυριώτερο τον Ωρίωνα. (Λόγωι της σχετικής κουβέντας που κάναμε γιά τον Μ. Αλέξανδρο, καί λόγωι κάποιων παρατηρήσεων δικών μου επί χάρτου.) Δεν γνωρίζω ακόμη γιά ποιόν αστερισμό πρόκειται, αλλά θα το καταλάβω …ανάποδα: όταν βρεθεί ο πραγματικός Λαβύρινθος, η κάτοψή του θα μας τα πεί όλα. Πάντως, το σπήλαιο, που στις μέρες μας έχει μισο-ταυτιστεί με τον μυθικό Λαβύρινθο (δυστυχώς, ενώ γνωρίζω πως υπάρχει, δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφία του να τη βάλω εδώ), δεν έχει τέτοιες προδιαγραφές.

Το ότι η Ρόδον κι ο Μίνωας έκαναν βιολογικές έρευνες, το συμπεραίνω από το ότι εκείνη την εποχή (κάπου το 2200 πΧ) στην Ανατολική Μεσόγειο καί τον Εύξεινο «κυκλοφορούσε» ευρέως μιά δυνατότητα στην παραγωγή κλώνων (πχ σπαρτοί της Κολχίδας – δες σύνδεσμο γιά Μήδεια, αμέσως παρακάτω). Η οποία, μάλιστα, στους ανθρώπους της εποχής φαινόταν ως κάτι το σχεδόν συνηθισμένο. Δυνατότητα ακόμη καί γιά πλήρη αντικατάσταση ανθρωπίνων μελών (Πέλοπας), ή καί ολόκληρων ανθρώπων καί ζώων (Μήδεια με Πελία). Γιά να επιμένει τόσο πολύ η Μυθολογία μας ξανά καί ξανά καί ξανά, σημαίνει πως αυτά όλα γινόντουσαν στ’ αλήθεια.

Καί μάλιστα, όλ’ αυτά τα βιολογικά επιτεύγματα λάμβαναν χώρα σε θερμοκρασία δωματίου. Άντε, καί καμιά φορά μέσα σε καζάνια, σε βρασμό βιολογικών ιστών μαζί με βότανα. Εξ ού καί η επιλογή (διαμορφωμένων) σπηλαίων, ου μην καί κανονικών οικημάτων: να κρατάνε καλές συνθήκες, δηλ. δροσερή θερμοκρασία καί ξηρασία. Όπως πχ τα κελλάρια των κρασιών, ή το καλάθι της Πανδρόσου. Αντιθέτως, σήμερα η Βιολογία χρησιμοποιεί πάρα πολύ το ψυγείο καί τις υπερχαμηλές θερμοκρασίες.

Η Ρόδον, ειδικά, ως πρωθιέρεια της Γαίας, πρέπει ν’ ασχολούταν με βελτίωση σπόρων καί φυτικών ποικιλιών, όπως κάνουν καί σήμερα οι Βιολόγοι.

Το τελευταίο ερώτημα που προκύπτει, είναι το πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι επενέβαιναν στο μικροκοσμικό κηρύκειο / dna χωρίς μικροσκόπια. Πιστεύω πως ήδη είχαν πανάρχαιες γνώσεις (από κάπου – δεν το εξετάζουμε ακόμη), οπότε δούλευαν σε αφηρημένο επίπεδο – με άλλη διατύπωση, σε τεχνική «μαύρου κουτιού»: ξεκινούσαν μιά διαδικασία καί περίμεναν τ’ αποτελέσματα.

Τί σημαίνει «αφηρημένο επίπεδο»; Ένα παράδειγμα είναι η μελέτη της Αστρονομίας. Ας υποθέσουμε πως είσαι πρωτόγονος, ή τελείως άσχετος με το θέμα, καί ξεκινάς να μελετάς τα άστρα. Ωραία! Πλην όμως, τα άστρα γιά τις 12 ώρες της ημέρας χάνονται. Εάν, λοιπόν, δεν υποθέσεις νοερώς πως τα άστρα εξακολουθούν να βρίσκονται στον ουρανό (καί να κινούνται), παρά το ότι δεν μπορείς να τα δείς, τότε δεν μπορείς να προχωρήσεις στη σοβαρή μελέτη του θέματος. Θα σκέφτεσαι στην κυριολεξία ιστορίες με δράκους! Δηλ. ότι τη μέρα τ’  άστρα τα καταπίνει κάποιος κακός δράκος, ενώ το σούρουπο κάποιος καλός θεός (καί φίλος των ανθρώπων) του δίνει φάρμακο εμετού καί τα ξερνάει. Καί τα βλέπεις. (Αυτά δεν τά ‘βγαλα απ’ το μυαλό μου, είναι λαογραφικώς καταγραμμένες δοξασίες αρκετών πρωτογόνων φυλών.)

Αυτό ακριβώς είναι το αφηρημένο επίπεδο νοητικής εργασίας.

Η τεχνική «μαύρου κουτιού» είναι γνωστή σήμερα, κι έχει να κάνει με την είσοδο δεδομένων σε μιά πειραματική διάταξη (ή μηχανή), καί την έξοδο αποτελεσμάτων, χωρίς στο μεταξύ να βλέπουμε τί ακριβώς γίνεται μέσα στο μηχάνημα. Βέβαια, γιά την ίδια τη διαδικασία μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις, ή όχι. Μπορούμε να βασιστούμε σε ήδη υπάρχουσα γνώση, ή όχι. Αυτές οι υποπεριπτώσεις όντως εφαρμόζονται καί οι δύο, ανάλογα τις περιστάσεις. (Πχ στα πειράματα του CERN.) Αλλά πιστεύω ότι πχ η Μήδεια έκανε όσα έκανε με την κλωνοποίηση του νεκρού αρνιού με τεχνική «μαύρου κουτιού» (καί γνωρίζοντας από πριν το αποτέλεσμα), κι αφήνοντας τη Φύση να κάνει τη «χαμαλοδουλειά» από μόνη της. (Όπως ακριβώς σήμερα βάζουμε τον υπολογιστή μας να ψάχνει, χωρίς εμείς να παρακολουθούμε τα μπίτς καί τα μπάϋτς.) Κι έτσι, δεν χρειαζόταν μικροσκόπιο.

Έτσι εξηγώ τα πράγματα. Μόνο μιά παρατήρηση, επειδή το εγχώριο Διαδίκτυο είναι γεμάτο από «προπονητές της κερκίδας» καί «ήρωες του καναπέ»: εάν δεν σας κάνει η δική μου συμπερασματική λογική, παρακαλώ μη με απασχολείτε με εξυπναδούλες καί κουβεντολογικές κόντρες. Να πάτε σε ποδιτσοστοές καί παρεμφερείς οργανώσεις (θεοσοφικές κτλ), να σας γεμίσουν το κεφάλι με «αλήθειες» εξ αποκαλύψεως, που τις εξέφρασαν διάφορες αυθεντίες (κατά κανόνα ανύπαρκτες – τύπου Νάγου καί Κούτ Χούμι), ύστερ’ από απ’ ευθείας συνομιλίες με τον Θεό. (Ή «τα πνεύματα», ή τον Οξαποδώ, ή ξέρω ‘γώ.) Εναλλακτικώς, μπορεί να σας κάνουν μέχρι κι η οργάνωση του Π-Σώρρα (με την υπερτεχνολογία καί τα δισεκατομμύρια), ή διάφορα παραμυθοβιβλία με τους Ψίψιλον. Τώρα, μάλιστα, αυτά τα τελευταία είναι ευκαιρία: λογικά, πρέπει να πουλιούνται στα καλάθια μπίρ παρά. (Αντί να πάνε κατευθείαν στην ανακύκλωση.)

Συνεχίζουμε με τις Ελληνικές μορφές που έχουν να κάνουν με φίδια. Σειρά έχει ο Ηρακλής. Ως μπέμπης έπνιξε δύο φίδια (ξεχωριστά), που του τά ‘στειλε η Θεά Ήρα από ζήλεια. (Αντί να ξεμαλλιάσει τη μάνα του.) Σωστόν το βρέφος! Εν αντιθέσει με το άλλο, το ελαφρώς χαλβαδέξ, τον Ερεχθέα, που τον είχε τυλίξει το φίδι γύρω γύρω κι αυτός ούτε κάν έβαλε τα κλάμματα.

(Αλλά κι αυτοί οι αρχαίοι ημών, ρέ παιδί μου, απαράδεκτοι! Τά ‘χαν τα μωρά χύμα με τα κωλόφιδα. Τα οποία φίδια, όπως θα ξέρετε, τα τραβάει πολύ το γάλα. Λογικό, λοιπόν, να πάνε αυτά απάνω στα μωρά, γιά να γλείψουν τα υπολείμματα του γάλακτος που βυζαίνει το μωρό. Έτσι κάνουν καί στα κοπάδια τα φίδια: πάνε καί βυζαίνουν τις προβατίνες!!!)

Αυτό, τώρα, το ερμηνεύω ως υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης. Επειδή με τον Ηρακλή συμβαίνουν πολλά περίεργα, όπως πχ το ότι δεν έγινε δεκτός γιά μύηση στην Ελευσίνα. Μάλλον θέλει να δείξει ο μύθος ότι ο Ηρακλής ήταν προορισμένος γιά τα πολύ υψηλά, ήδη υπεράνθρωπος πριν γεννηθεί, καί γι’ αυτό δεν είχε ανάγκη των μυήσεων των κοινών θνητών.

Σημειωτέον πως υπάρχουν καί κάτι άλλες ερμηνείες του πνιξίματος των φιδιών (κι ευχαριστώ την Πολυμήδη, που τις ανέφερε). Μία απ’ αυτές είναι πως ο Ηρακλής έδωσε τέλος στη μητριαρχία (βλέπε τη Ρόδον με τα δυό της φίδια), κτλ κτλ. Αλλά δεν θα τις εξετάσω καθόλου.

Θ’ αναφέρω μονάχα ακόμη μία πιθανή ερμηνεία, πως το πνίξιμο δύο μονών φιδιών προοιωνίζει αυτό που έκανε ο ήρωας ως ενήλικος: σκότωσε τα -εκ βιολογικού «σκαλίσματος» προερχόμενα- τέρατα των Ατλάντων (πχ Λερναία Ύδρα), που λυμαινόντουσαν τον Ελληνικό χώρο.

Πάμε, τώρα, στον Ασκληπιό. Νά ‘τος εδώ, καμαρωτός-καμαρωτός με τη φιδόνα, δίκην Διός:

Θέλω να παρατηρήσω πως ο καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα φίδι, που μάλλον δεν υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο. Δεν παίρνω καί όρκο, δηλαδή, αλλά τόσο μεγάλο καί παχύ φίδι είναι απίθανο. (Εδώ, όμως, αναφέρεται ένα είδος φιδιού -πολύ συγκεκριμένα!- ως «φίδι του Ασκληπιού».) Πάντως, τα φίδια ( ; ) του Ασκληπιού σε αρχαιοελληνικά ανάγλυφα δεν είναι φίδια, αλλά φιδόμορφα θηλαστικά, καί ονομάζονται πωρίες. Χαρακτηριστικά τους: το ότι σηκώνονται «σούζα» κι έχουν μουσάκι.

Εικόνες τους, εδώ.

Οι πωρίες είναι μεγαλόσωμα ζώα, με κεφάλι μεγάλο σαν κατσίκας, ή κι ακόμη μεγαλύτερο. Έτσι, σαφώς διακρίνονται από τα κοινά φίδια. Σημειώστε πως υπάρχει αναφορά γιά θέαση μάλλον ενήλικα (μεγαλόσωμου) πωρία στη Χίο, τη δεκαετία του 1960. Το ζώο το σκότωσε με τη δαγκάνα του μηχανήματός του ένας χειριστής εκσκαφέα, που -κατά τη διάρκεια χωματουργικών εργασιών- σήκωσε μιά μεγάλη πέτρα καί το είδε να πετάγεται από κάτω. Δεν γνωρίζω τί απέγινε το κουφάρι του πωρία (αν το πήραν οι επιστήμονες να το μελετήσουν κτλ). Αλλά η μαρτυρία ήταν σαφής: το «φίδι» αυτό είχε μούσι.

Γιά τους πρακτικούς εξ ημών, το επόμενο λογικό ερώτημα είναι με τί τρέφεται ένα τέτοιο ζώο. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω να σας απαντήσω.

Ακόμη κι αν δεν απεικονίζεται πωρίας στο συγκεκριμένο άγαλμα της εικόνας μας, το σίγουρο είναι πως ο (ικανώτατος ως γιατρός) Ασκληπιός πήρε φόρα, κι άρχισε ν’ ανασταίνει νεκρούς – μέχρι που τον κεραυνοβόλησε ο Ζεύς, ως αντιβαίνοντα στην Συμπαντική Τάξη. Να τους ανασταίνει, ή να τους κλωνοποιεί; Το μονό φίδι στις αναπαραστάσεις συνηγορεί σαφώς υπέρ της δεύτερης εκδοχής.

(Με το μπαρδόν, βρέ Ασκληπιέ, σε σέβομαι απείρως, αλλά ο Ζεύς είχε δίκιο. Δηλαδή, τί θες; με το κακό παράδειγμα που έδωσες εσύ, να βρεθεί κανένας μιμητής σου να κλωνοποιήσει τον γέρο-Μητσ… έεεεπππ!!! δεν γράφω τ’ όνομα, να μην πάει κατά διαόλου το μπλόγκι! Πωπώωωω, συμφορά!!!… να ζή αιωνίως αυτό το άτομο!… τον ήπχαμεν γενναίως, με το συμπάθειο. Καί θέλω μεν να γελάσω, αλλά τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι καθόλου αστείο! Λόλ!!! )

Κι όπως είπαμε, δάσκαλος του Ασκληπιού σ’ αυτά τα κόλπα ήταν ο (κρυπτόμενος στο μυθολογικό παρασκήνιο) Προμηθέας! Ο οποίος -μετά την απελευθέρωσή του- ακολούθησε σα σκυλάκι τον Ηρακλή στην Ελλάδα, καί δη στην ανατολική Θεσσαλία, όπου καί τελικά απεβίωσε καί τον θάψανε. Στο μεταξύ, όμως, συνέχιζε να βυσσοδομεί εναντίον των Ελλήνων. (Ο λύκος κι αν εγέρασε…)

Δε θα «βρεθεί» (διάβαζε: απελευθερωθεί απ’ τ’ ανήλιαγα σκοτάδια Βατικανείων καί παρεμφερών υπογείων μυστικών βιβλιοθηκών) τα προσεχή χρόνια τουλάχιστον το πρώτο μέρος της Αισχυλικής τραγωδίας του Προμηθέα, ο «Πυρφόρος»; Ου μήν καί το τρίτο, ο«Λυόμενος»; Πάτε ένα στοιχηματάκι πως ο Αισχύλος περιγράφει καμώματα του κυρ-Προμηθέα ίδια μ’ αυτά που περιγράφω εγώ εδωδάς;

Τέλος πάντων, προσωπική πεποίθηση είναι πως καί ο Ασκληπιός διέθετε βιολογικό εργαστήριο σε κάποιο σπήλαιο, διαμορφωμένο ως κάτοψη αστερισμού. Τώρα, γιά το πού βρίσκεται αυτό… Καί να τό ‘ξερα, δεν θα σας το έλεγα.

Όπως είναι λογικώς επόμενο, δεν θ’ αφήσουμε έξω από το εξεταστικό μας οπτικό πεδίο τον ίδιο τον Προμηθέα. Αυτός έχει κάνει τόσα πολλά με το μονό του φίδι, που δικαιούται ξεχωριστή συνέχεια στην ανάρτηση. Την οποία δεν μπορώ, αλλά καί δεν θέλω ν’ αποφύγω.

Στο κάτω-κάτω, απ’ αυτόν πήραμε την αφορμή γιά το μίνι-δοκίμιο «φιδολογίας» που παρουσιάζουμε.

Τα φίδια ως σύμβολα – 2

ergdhmerg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ