2. Το Χέρι της Μοίρας - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

1. Θλίψη Σιωπηλή - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Την άνοιξη εκείνης της υπέροχης χρονιάς βρισκόμουν στη Βηρυτό. Οι κήποι ήταν γεμάτοι απο άνθη Νιζάν και η γη ήταν στρωμένη με την πράσινη χλόη, και ολα έμοιαζαν μ' ενα μυστικό της γης που φανερώθηκε στον ουρανό. 

Οι πορτοκαλιές και οι μηλιές, που έμοιαζαν με νυφούλες που ειχε στείλει η φύση για να εμπνέουν τους ποιητές και να φλογίζουν τη φαντασία, φορούσαν ολόλευκη στολή αρωματισμένη απο τα άνθη. Η άνοιξη είναι παντού όμορφη, αλλα είναι πολύ πιο όμορφη στο Λίβανο. 

Η άνοιξη είναι ενα πνεύμα που τριγυρνά πάνω απο ολη τη γη αλλα που στέκεται πάνω απο το Λίβανο, κουβεντιάζει με βασιλιάδες και προφήτες, τραγουδά με τα ποτάμια τους ύμνους του Σολομώντα, και ξαναλέει μαζί με τους ιερούς κέδρους του Λιβάνου τις μνήμες της αρχαίας δόξας.

Η Βηρυτός, χωρίς τη λάσπη του χειμώνα και τη σκόνη του καλοκαιριού, είναι σα μια νύφη όλη την άνοιξη, ή σα μια γοργόνα που κάθεται στην άκρη του ρυακιού και στεγνώνει το βρεγμένο της κορμί στις ακτίνες του ήλιου. 

Κάποια μέρα, το μήνα του Νιζάν, πήγα να επισκεφτώ ενα φίλο που βρισκόταν κάμποσο έξω απο την όμορφη πόλη. Καθώς μιλούσαμε, μπήκε στο σπίτι ενας άνθρωπος αξιοσέβαστος, περίπου 65 χρονών. Σηκώθηκα να τον χαιρετήσω και ο φίλος μου τον παρουσίασε. Ονομαζόταν Φαρίς Εφάντη Καράμη. Ύστερα ο φίλος έδωσε το δικό μου όνομα με κολακευτικά λόγια. Ο γέρος με κοίταξε για μια στιγμή, ακουμπώντας το μέτωπό του με την άκρη των δαχτύλων του σα να προσπαθούσε να θυμηθεί κάτι. Μετά με πλησίασε χαμογελαστός και ειπε, «Εισαι ο γιος ενός πολύ αγαπητού μου φίλου και χαίρομαι πολύ που ξαναβλέπω αυτόν το φίλο στο δικό σου πρόσωπο». 

Τα λόγια του με συγκίνησαν πολύ, και ένιωθα κάτι να με τραβάει προς αυτόν, όπως το πουλί που το ενστικτό του το οδηγεί στη φωλιά του πριν απο τον ερχομό της καταιγίδας. Καθίσαμε, και ο γέρος μας διηγήθηκε τη φιλία του με τον πατέρα μου, κι αναθυμήθηκε τον καιρό που πέρασαν μαζί. 

Ο γέρος αγαπά πάντα να γυρίζει με τη μνήμη του στις μέρες της νιότης του, ακριβώς οπως ο ξένος λαχταρά να γυρίσει στην πατρίδα του. Χαίρεται πολύ να ξαναλέει ιστορίες απο τα παλιά, σαν τον ποιητή που χαίρεται ν' απαγγέλει το καλύτερό του ποίημα. Ζει πνευματικά στο παρελθόν γιατί το παρόν περνάει πολύ γρήγορα, και το μέλλον τον φαίνεται σαν ενα γρήγορο πλησίασμα στη λησμονιά του τάφου. 


Μια ώρα γεμάτη απο αναμνήσεις απο την παλιά ζωή πέρασε όπως περνούν οι σκιές των δέντρων πάνω απο τη χλόη. Όταν ο Φαρίς Εφάντη ξεκίνησε να φύγει, ακούμπησε το αριστερό του χέρι πάνω στον ώμο μου και έσφιξε το δεξί μου χέρι λέγοντας, «Πάνε είκοσι χρόνια που δεν ξαναείδα τον πατέρα σου. Ελπίζω οτι εσυ θα πάρεις τη θέση του και θα επισκέφτεσαι συχνά το σπίτι μου». Με χαρά μου υποσχέθηκα να ξεπληρώσω το καθήκον μου αυτό απέναντι σ' έναν αγαπητό φίλο του πατέρα μου. 

Όταν ο γέρος έφυγε, ζήτησα απο το φίλο μου να μου πει περισσότερα γι' αυτόν. Μου ειπε, «Δε γνωρίζω κανέναν άλλο άνθρωπο στη Βηρυτό που ο πλούτος του να τον έκανε καλό, και που η καλοσύνη του να τον έκανε πλούσιο. Είναι ενας απο τους λίγους ανθρώπους που έρχονται στον κόσμο και φεύγουν χωρίς να βλάψουν κανένα, αλλα οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι συνήθως δυστυχισμένοι και καταπιεσμένοι, γιατί δεν είναι αρκετά έξυπνοι για να σωθούν απο τις πονηριές των άλλων. 

Ο Φαρίς Εφάντη εχει μια κόρη που ο χαρακτήρας της είναι όμοιος με το δικό του και που η ομορφιά κι η χάρη της είναι πέρα απο κάθε περιγραφή, αλλα που κι αυτη θα είναι δυστυχισμένη, γιατί ο πλούτος του πατέρα της τη σπρώχνει κιόλας στο χείλος ενος φρικτού γκρεμού.» 

Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, πρόσεξα οτι το πρόσωπό του συννέφιασε. Μετά συνέχισε, «Ο Φαρίς Εφάντη είναι ενας καλός γέρος μ' ευγενική καρδιά, αλλα που δεν έχει δυνατή θέληση. Οι άνθρωποι μπορούν να τον σύρουν, όπως θα έσερναν εναν τυφλό. Η κόρη του τον υπακούει, παρά την περηφάνεια και την εξυπνάδα της, κι αυτό είναι το κρυφό μυστικό που παραμονεύει στη ζωή του πατέρα και της κόρης. Το μυστικό αυτό το ανακάλυψε ενας κακός άνθρωπος, που είναι επίσκοπος, και που κρύβει την κακία του κάτω απο το κάλυμμα του Ευαγγελίου. 

Κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν οτι είναι καλός κι ευγενικός. Είναι ο αρχηγός της θρησκείας σ' αυτή τη χώρα των θρήσκων. Οι άνθρωποι τον υπακούουν και τον λατρεύουν. Αυτός τους οδηγεί σαν κοπάδι πρόβατα στο σφαγείο. 

Ο επίσκοπος αυτός εχει έναν ανεψιό που είναι γεμάτος κακεντρέχεια και διαφθορά. Δε θ' αργήσει η μέρα που ο επίσκοπος θα βάλει τον ανεψιό του στα δεξιά του και την κόρη του Φαρίς Εφάντη στ' αριστερά του, και, κρατώντας με το κακό του χέρι το στεφάνι του γάμου πάνω απο τα κεφάλια τους, θα δέσει μια αγνή κόρη μ' ένα διεφθαρμένο άντρα, σκεπάζοντας το φως της μέρας με το σκοτάδι της νύχτας. Αυτά είναι όλα που μπορώ να σου πω για τον Φαρίς Εφάντη και την κόρη του και σε παρακαλώ μη με ρωτάς περισσότερα.» 

Και λέγοντας αυτά, γύρισε το κεφάλι του προς το παράθυρο λες κι έψαχνε να βρει απάντηση στα προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης παρατηρώντας την ομορφιά του σύμπαντος. Φεύγοντας απο το σπίτι, είπα στο φίλο μου ότι θα έκανα επίσκεψη στον Φαρίς Εφάντη σε λίγες μέρες, γιατί ήθελα να ξεπληρώσω την υπόσχεσή μου, και για χάρη της φιλίας που έδενε αυτόν και τον πατέρα μου. 

Ο φίλος με κοίταξε έντονα για μια στιγμή, και πρόσεξα μια αλλαγή στην έκφρασή του ωσάν τα λίγα εκείνα απλά μου λόγια να του είχαν αποκαλύψει μια καινούργια ιδέα. Ύστερα, ο φίλος με κοίταξε ίσια στα μάτια με εναν τρόπο παράξενο, με ενα βλέμμα που ειχε αγάπη, λύπηση, και φόβο. με το βλέμμα ενός προφήτη που προβλέπει κάτι που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει. Ύστερα, τα χείλη του τρεμόπαιξαν λίγο, αλλα δεν ειπε τίποτα, ενω εγω κινούσα προς την πόρτα. Το παράξενο εκείνο βλέμμα με ακολούθησε, και το νόημά του δεν μπόρεσα να το καταλάβω μέχρι τη μέρα που έμαθα πολλά απο την πείρα της ζωής, τότε που οι καρδιές μπο­ούν να νιώθουν η μια την άλλη χωρίς λόγια, και που τα πνεύματα είναι ώριμα με τη γνώση. 

ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ - ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ