Απόρριψη: Πότε είναι καλή για εσένα, πότε κακή και πώς να καταλάβεις τη διαφορά

Μπορεί να φαίνεται σαν το χειρότερο που μπορεί να συμβεί – αλλά είναι πράγματι;

Ποια είναι τα συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια όταν ακούς τη λέξη απόρριψη και σκέφτεσαι το τελευταίο σου διαπληκτισμό; Ταπείνωση; Ντροπή; Εγκατάλειψη; Ευτέλεια;

Αυτά είναι όλα πραγματικά αγκαθωτά συναισθήματα. Κολλάνε στα συναισθηματικά κορμιά μας σαν τσιμπούρια και ρουφούν τον ενθουσιασμό μας. Και σε κάθε παρόμοιο περιστατικό πραγματικό ή αισθητό, αυτά πρόθυμα συστρέφονται, πηγαίνοντας βαθύτερα – πονώντας περισσότερο.

Αυτό που θέλω να κάνω σήμερα είναι να ψαλιδίσω το αγκάθι από τη λέξη απόρριψη και να αλλάξω την οπτική σου, ώστε να μπορείς να τη δεις σαν κάτι καλό, με τη μία και μοναδική εξαίρεση και αυτή είναι όταν απορρίπτεις εσύ τον εαυτό σου.

Αυτό δεν είναι καλό, αλλά διορθώνεται εύκολα. Όλοι έχουμε αυτά τα αγκάθια,όταν εκείνος ο τύπος στο λύκειο διάλεξε την ξανθιά με τα μακριά ίσια μαλλιά αντί για τις δικές σου μελαχρινές μπούκλες και εσύ νόμιζες πως είχε να κάνει με την εμφάνισή σου και ένιωσες άσχημη. Ή όταν απολύθηκες από τη δουλειά σουκαι ένιωσες ταπεινωμένος και ανίκανος, να θυμάσαι το σχόλιο του δασκάλου σου για έναν απογοητευτικό βαθμό. Ή όταν έστειλες το χειρόγραφό σου και έλαβες απόρριψη και πάλι απόρριψη και ένιωσες πως «αυτοί» προφανώς σε μισούσαν, μισούσαν τη δουλειά σου και μισούσαν κι όλο σου το σόι!

Αλλά υπάρχει η αποτυχία και υπάρχει και η ανάδραση. Αποτυχία να συνδεθείς με το σωστό άτομο που θα σε αγαπούσε για αυτό που είσαι, αποτυχία να βρεις τη δουλειά που θα αγαπούσες και στην οποία θα ευδοκιμούσες και αποτυχία στο να πληροίς τα κριτήρια ενός εκδότη.

Το αποκαλούμε αποτυχία όταν νιώθουμε απόρριψη
και συνδέουμε το συναίσθημα που αυτή αναζωπυρώνει μέσα μας.

Αλλά στ’ αλήθεια πρέπει να δούμε αυτές τις καταστάσεις σαν πολύτιμες πληροφορίες και πινακίδες στην πορεία μας προς την έκφραση των μεγίστων δυνατοτήτων μας.

Και εδώ είναι που εισέρχεται η «κακή» απόρριψη. Αυτή η απόρριψη είναι η αυτοαπόρριψη. Επιλέγουμε να μην μπούμε στο παιχνίδι από φόβο για την απόρριψη των άλλων, έτσι απορρίπτουμε τον εαυτό μας πρώτοι. Το εγώ μας είναι υπεύθυνο γι’ αυτές τις παρεκκλίσεις: δεν θέλει μια επανάληψη αμήχανων συναισθημάτων.Όταν τείνεις να απελευθερώσεις τον εαυτό σου από όλες αυτές τις αυτοκριτικές, το εγώ θα ανακαλέσει όλα αυτά τα άβολα συναισθήματα – από τα οποία προσπαθεί να σε σώσει – σε μια έγχρωμη απόδοση της σωματικής σου συναίσθησης ( ερυθριάζοντας ολόκληρος κάποιες φορές).

Όσο περισσότερο ανέπτυσσα τη δική μου φιλοσοφία της διεκδίκησης της καθημερινής ευτυχίας ως αναφαίρετο δικαίωμα, κατέληξα να καλωσορίσω την με ταχείες διαδικασίες απόρριψη. Τη δική μου από τους άλλους και το σημαντικότερο της δικής μου για τους άλλους. Όταν ξέρεις πως μπορείς να έχεις τη ζωή των ονείρων σου και να είσαι πλήρως αυτοπραγματωμένος όπως το περιέγραψε ο Abraham Maslow, θέλεις να γεμίσεις τη ζωή σου με τους πολλούς ανθρώπους και τις πολλές εμπειρίες που ενισχύουν την αυτοεκπλήρωση.

Θέλεις ανθρώπους στη ζωή σου που μοιράζονται τις αξίες σου, που σε ωθούν στη πορεία σου όταν έχεις αμφιβολίες, που αγαπούν τις ρυτίδες σου και τις ιδιορρυθμίες σου.

Θέλεις έργο ζωής που έχει ουσία και που εκφράζει όλα τα ταλέντα σου, που σε βοηθά να τα τελειοποιήσεις και να αναπτύξεις μεγαλύτερη επιδεξιότητα χρησιμοποιώντας τα. Δημιουργικά θέλουμε να αριστεύσουμε σε έναν κόσμο που έχει καταστεί ικανοποιημένος από τη φόρμουλα και τη μετριότητα. Εάν θέλουμε να βγάλουμε τα προς το ζην από τις δημιουργίες μας τότε πρέπει να εξασκηθούμε, να βελτιωθούμε και να επιμεληθούμε μέχρι να προσφέρουμε στον κόσμο το καλύτερό μας και όχι το ευκολότερό μας.

Εάν αφαιρέσουμε τα συναισθηματικά μας αγκάθια από τη λέξη απόρριψη ώστε να μην την εκλαμβάνουμε ως προσωπική επίθεση, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε άλλη μια ευκαιρία να βρούμε το καλύτερο μονοπάτι. Όσο πιο γρήγορα προχωρήσουμε από αυτού του είδους την απόρριψη και την ονομάσουμε ανάδραση αντί για αποτυχία, τόσο γρηγορότερα θα μπούμε στη δική μας μοναδική ζωή. Ο σκοπός μας γίνεται ξεκάθαρος. Είμαστε αναζωογονημένοι με ενθουσιασμό για τη δουλειά μας. Προσελκύουμε ακριβώς το είδος των φίλων, εραστών, συναδέλφων, μεντόρων και ανταγωνιστών που κάνουν τη ζωή συναρπαστική και να αξίζει τον κόπο.

Με τις μοναδικές μας εκφράσεις είμαστε, ο καθένας από εμάς, πολύτιμοι και άξιοι συντελεστές σε αυτόν τον εκτυλισσόμενο και εξελισσόμενο κόσμο.
Δεν υπάρχει αληθινός φόβος για αποτυχία, γιατί εάν είμαστε απλώς αυτοί που είμαστε, δεν μπορούμε ποτέ να αποτύχουμε – ούτε μπορούμε να κριθούμε.Μπορούμε να εισδύσουμε στον κόσμο με κουράγιο μην επιζητώντας αποδοχή, αλλά βρίσκοντας αδελφές ψυχές. Θα βρεθείς να «απορρίπτεις» ανθρώπους και καταστάσεις που σε αποσπούν από αυτή τη ζωντάνια. Δεν το εννοείς σε προσωπικό επίπεδο, απλώς δεν ταιριάζουν με τη ζωή που επιθυμείς. Εξαρτάται από αυτούς αν θα το εκλάβουν ως απόρριψη ή απλώς ως ανάδραση στο δικό τους μονοπάτι αυτοεκπλήρωσης.

Δεν είσαι υπεύθυνος για το πώς σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Εάν η απόρριψή ή η κρίση τους προκύπτουν από την ανασφάλεια που καλεί κάποιους να απορρίψουν πριν πιθανόν απορριφθούν, τότε αυτό δεν είναι ανάδραση, αλλά απρόσωπος θόρυβος. Δεν έχει να κάνει καθόλου με εσένα, αλλά με εκείνους.Από την άλλη εάν η απόρριψη είναι γνήσια ανάδραση που σε καλεί σε μια ανώτερη επιδεξιότητα ή ικανότητα αρκετά εντός της προσωπικής σου έκφρασης, τότε αυτή είναι ανάδραση για την οποία πρέπει να είσαι όχι μόνο ταπεινός να την ακούσεις, αλλά και ευγνώμων που τη δέχεσαι. Χρειαζόμαστε τέτοιες προκλήσεις για να βγούμε από τη δική μας αυτοαπόρριψη και αυτοκριτική στο φως του ποιοι πραγματικά είμαστε και τι κάνουμε εδώ στη Γη.

Πριν μπεις στον αυτόματο πιλότο όταν ταλαιπωρείσαι από μια αίσθηση «αποτυχίας», σταμάτα και ρίξε μια ματιά σε ακριβώς τι είδους ευκαιρία ανάδρασης της ζωής σού προσφέρεται. Κάνε μία ψύχραιμη εκτίμηση και τότε κάνε ένα θαρραλέο βήμα στη θαυμάσια ζωή που σε περιμένει!

Marilyn Harding συγγραφέας του βιβλίου Exhilarated Life: Happiness Ever After,

sciencearchives + huffingtonpost

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ