Πως μαθαίνω στο κουτάβι μου την «τουαλέτα»

‘Όλοι θέλουμε το κουτάβι/σκυλί μας να είναι υπάκουο, χαρούμενο και κοινωνικό!

Τα κουτάβια μαθαίνουν γρήγορα, οπότε όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουμε την εκπαίδευσή τους ακολουθώντας κάποιους βασικούς κανόνες, τόσο πιο γερές βάσεις θα έχει μια όμορφη σχέση για πάντα με το κατοικίδιό μας!

Πώς μαθαίνω στο κουτάβι μου να πηγαίνει «τουαλέτα»;

Η εκπαίδευση πρέπει να αρχίσει από την πρώτη κιόλας μέρα που θα έρθει το κουτάβι στο σπίτι μας. Αναλόγως το χώρο που διαθέτουμε και το σκυλί που έχουμε διαλέξει, πρέπει να ορίσουμε έναν συγκεκριμένο χώρο μέσα ή έξω από το σπίτι, στην αυλή ή στο μπαλκόνι που θα βάλουμε τις πάνες του. Έτσι θα του δείξουμε από την πρώτη στιγμή ότι ως τουαλέτα πρέπει να χρησιμοποιεί μόνο συγκεκριμένες περιοχές του σπιτιού. Καλό είναι να έχει τουλάχιστον δύο εναλλακτικές λύσεις στο μυαλό του, π.χ. μπάνιο και στη βεράντα ή δυο διαφορετικά σημεία του κήπου. Αφήνουμε μέρος των ακαθαρσιών του στην πάνα για μέσα στο σπίτι ή στο σημείο της αυλής που έχουμε επιλέξει. Οι οσμές το προσελκύουν να πάει στο ίδιο σημείο την επόμενη φορά.

Τα κουτάβια από την τρίτη κιόλας βδομάδα της ζωής τους αρχίζουν να απομακρύνονται από την φωλιά τους όταν θέλουν να ανακουφιστούν. Αυτή η συμπεριφορά είναι ενστικτώδης μια και δε θέλουν να λερώνουν εκεί όπου παίζουν, τρώνε και κοιμούνται.

Πως καταλαβαίνουμε ότι το κουτάβι μας θέλει τουαλέτα;

♦ Κλαψουρίζει και κινείται πάνω-κάτω.
♦ Έχει μια γενική ανησυχία.
♦ Μυρίζει το έδαφος.
♦ Κάνει κύκλους μυρίζοντας το έδαφος.
♦ Δείχνει ότι πηγαίνει να καθίσει με την ουρά τεντωμένη προς τα πάνω.

Πότε είναι η στιγμή που το κουτάβι θέλει τουαλέτα;

Τον πρώτο καιρό θα πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή ώστε να παρατηρήσουμε έγκαιρα πότε ήρθε η ώρα:

♦ Μετά από ύπνο.
♦ Μετά από άσκηση, παιχνίδι ή υπερβολική διέγερση.
♦ 5 έως 30 λεπτά μετά από κάθε γεύμα.
♦ Το πρωί μόλις ξυπνήσει.
♦ Το βράδυ πριν πάμε για ύπνο.
♦ Περίπου κάθε μία ώρα τον πρώτο καιρό, μέχρι να συνηθίσει τη διαδικασία. Σταδιακά όμως, οι χρόνοι θα αυξηθούν ανάλογα με το επίπεδο μάθησης και ηλικίας. Υπάρχουν σκύλοι που μαθαίνουν πολύ γρήγορα και άλλοι πιο αργά.  Μετά τον πρώτο καιρό το κουτάβι χρειάζεται να «ξαλαφρώνει» περίπου κάθε 3 ώρες, καθώς βιολογικά δεν έχει τη δυνατότητα να κρατήσει τις ανάγκες του για πολλή ώρα.
♦Ταΐζοντας με πρόγραμμα βοηθάμε το κουτάβι να κάνει την ανάγκη του επίσης πιο προγραμματισμένα ώστε να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε πότε ήρθε η ώρα για να κάνει την ανάγκη του.

Την ώρα που πάει να τα κάνει σε μέρος που δε πρέπει, του δείχνουμε να καταλάβει την αποδοκιμασία μας με ένα ″Μη″,  αλλά προσοχή στην ένταση. Αν το φοβίσουμε θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα. Το σηκώνουμε μετά και το πάμε εκεί που επιθυμούμε να ενεργηθεί και δε ξεχνάμε τον έπαινο και την ανταμοιβή.

Την ώρα της διαδικασίας μπορούμε να του λέμε μια λέξη που θα έχουμε επιλέξει, πχ τουαλέτα, και όταν τελικά κάνει την ανάγκη του να το επιβραβεύουμε με την ίδια λέξη π.χ «μπράβο τουαλέτα. Έτσι, σύντομα θα γνωρίζει τι σημαίνει αυτή η λέξη και θα μας βοηθάει να του υποδείξουμε στο μέλλον τον τόπο και το χρόνο που μπορεί να κάνει άνετα την ανάγκη του, πχ σε μια σύντομη στάση σε ταξίδι..

Είναι πολύ σημαντικό την ώρα που κάνει στο σωστό σημείο την ανάγκη του να είμαστε εκεί και να τον επαινούμε με ενθουσιασμό. Ένα μπράβο, ένα χάδι και ο ενθουσιασμός μας αρκούν σαν κίνητρο, ώστε πολύ γρήγορα να μάθει να πηγαίνει μόνο στο σωστό μέρος για τουαλέτα.  Ο τόνος της φωνής μας πρέπει να είναι χαμηλός σε ένταση, ενθαρρυντικός, ήρεμος και σταθερός  Με το να τον μαλώνουμε όποτε έχει ένα ″ατύχημα″  δεν κερδίσουμε τίποτα, αντιθέτως καθυστερούμε τη διαδικασία της εκμάθησης γιατί το κουτάβι, συχνά μαθαίνει έτσι να αποφεύγει να κάνει την ανάγκη του όταν είμαστε δίπλα του, ακόμα και στη βόλτα. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να σφουγγαρίσουμε καλά ώστε να μη μείνει μυρωδιά, λίγο ξύδι στη σφουγγαρίστρα θα βοηθήσει σε αυτό, χωρίς να το κάνουμε καθόλου μα καθόλου θέμα.

** Όταν, για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχουμε τη δυνατότητα να επιβλέπουμε το κουτάβι για κάποια ώρα, είναι καλύτερα να το περιορίζουμε παρά να έχουμε επαναλαμβανόμενα ατυχήματα μέσα στο σπίτι.

Εκπαιδεύοντας το σκύλο μας στην ουσία εκπαιδεύουμε και τον εαυτό μας !

Όταν αρχίσουμε τις βόλτες για τουαλέτα έξω από το σπίτι:

Βγάζουμε το σκυλάκι μας βόλτα ένα τέταρτο μετά το γεύμα, πηγαίνουμε πάντα στο ίδιο μέρος, και περιμένουμε. Το αφήνουμε να μυρίσει και να εξερευνήσει το χώρο. Το επαινούμε ακόμα και αν δεν τα καταφέρει 

Μερικές φορές ένα μπισκοτάκι σκύλου είναι η καλύτερη επιβράβευση όταν τα καταφέρει να κάνει την ανάγκη του έξω.

Ποια διαδικασία ακολουθούμε για να μάθει να ζητάει βόλτα για τουαλέτα;

ΔΕ το παίρνουμε αγκαλιά, αλλά περιμένουμε να μας ακολουθήσει εκείνο. Απομακρυνόμαστε με κατεύθυνση την εξώπορτα με την ανάλογη πάντα ενθάρρυνση. Ανοίγουμε την πόρτα.  Με αυτόν τον τρόπο θα μάθει σταδιακά πως, όποτε θέλει τουαλέτα, θα πηγαίνει μπροστά στην πόρτα.  Αργότερα, αν καθυστερούμε να ανοίξουμε, θα στέκεται εκεί και θα κλαψουρίζει. Στο μέλλον θα μας καλεί εκείνο να του ανοίξουμε την πόρτα για να πάμε βόλτα!

Τι κάνουμε όσο το κουτάβι προσπαθεί να ανακουφιστεί:

♦ Παραμένουμε αδρανείς όσο εκείνο μυρίζει, για να μην του αποσπάσουμε την προσοχή.
♦ Όταν αρχίσει την ούρηση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη ή μια έκφραση που θα τη συνδυάσει με την πράξη του, π.χ. «τουαλέτα». Με τον καιρό αυτό θα λειτουργεί ως εντολή για να κάνει την τουαλέτα του όταν εμείς θέλουμε.
♦ Όταν τελειώσει την πράξη του -προσοχή: αμέσως μετά!- πρέπει να το επιβραβεύσουμε με ευχάριστο τόνο φωνής και να του δώσουμε μια πολύ ωραία λιχουδιά. Αν το δούμε να κουνάει την ουρά του θα ξέρουμε ότι κατάλαβε πως επιβραβεύτηκε για την πράξη του.
♦ Μπορούμε επίσης να παίξουμε μαζί του, για να ενισχύσουμε ακόμα πιο πολύ την καλή του πράξη.

Η δική μας στάση του σώματος μας παίζει μεγάλο ρόλο στη σωστή εκπαίδευση: 

Καλό είναι να δίνουμε τις εντολές πάντα όρθιοι και να μην έχουμε τα χέρια στη τσέπη, γιατί αν κρύβουμε εκεί τις λιχουδιές ο σκύλος θα μας ακούει μόνο όταν έχουμε τα χέρια στην τσέπη περιμένοντας πάντα τη λιχουδιά του! Κρύβουμε τις λιχουδιές στην τσάντα μας, σε μια σακουλίτσα ή τις έχουμε κρυμμένες στη γροθιά μας ώστε να μην τις βλέπει.

Δε ξεχνάμε ότι πρέπει να το εκπαιδεύσουμε και όχι να το τιμωρούμε.

Τι δεν κάνουμε:

♦ ∆εν το αφήνουμε τον πρώτο καιρό να πάει μόνο του στην τουαλέτα. Μόλις κλείσουμε την πόρτα και αντιληφθεί πως είναι μόνο του στην αυλή, δεν πρόκειται να απομακρυνθεί. Θα παραμείνει πίσω από την πόρτα, γιατί θα θέλει να είναι κοντά μας. Μετά από αρκετό διάστημα θα μπορούμε να το αφήνουμε μόνο του, γι’ αυτό να έχουμε υπομονή.
Αφού τελειώσει με την τουαλέτα, δεν επιτρέπεται να ακολουθήσουμε αρνητική συμπεριφορά, π.χ. απομόνωσή σε κάποιο δωμάτιο. Θα συνδέσει την πράξη του με την απομόνωση και αυτό που θα συμβεί στο μέλλον είναι να καθυστερεί ή να μην ανακουφίζεται καθόλου, για να μη μείνει μόνο του.

♦ Απαγορεύεται να ασκούμε οποιασδήποτε μορφής σωματική ή ψυχολογική βία στο κουτάβι μας. Στον κόσμο των σκύλων δεν είναι λάθος να τα κάνει επάνω σε πλακάκια ή σε χαλιά. Του δείχνουμε με υπομονή τι θέλουμε και τι όχι.

♦ Προσοχή: Οι  ξεπερασμένες μέθοδοι που επικρατούν ότι «αν του τρίψεις τη μούρη στα κακά του, δεν θα το ξανακάνει» ή «όταν τα κάνει, χτύπα το με μια εφημερίδα» είναι πέρα για πέρα λάθος.

Ξανάρχισαν τα ατυχήματα;

Πολλοί αναρωτιόμαστε γιατί,  ενώ το κουτάβι είχε μάθει σωστά την τουαλέτα του έξω, ξαφνικά άρχισε να κάνει την ανάγκη του πάλι μέσα στο σπίτι. Οι πιο συνηθισμένες αιτίες είναι:

♦ Προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή μας και να ασχοληθούμε μαζί του.
♦ Αλλάξαμε το πρόγραμμά του, του φαγητού, του ύπνου, της βόλτας, της άσκησης κ.λπ.
♦ Αλλάξαμε εμείς πρόγραμμα και του αφιερώνουμε λιγότερο ή καθόλου χρόνο.

Σε κάθε περίπτωση, εάν δούμε ξαφνικά αφύσικη συχνότητα στην ανάγκη του σκύλου μας για τουαλέτα, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας για την καλή υγεία του καθώς και να ελέγξουμε την ποιότητα της διατροφής του.

επιμέλεια – επεξεργασία: Α. Βίνος

ingolden

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ