Πες μου μιά ιστορία για την μοναξιά

        Εσύ φοβάσαι αυτή την λέξη; Είναι όμως μόνο μία λέξη;

Όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την μοναξιά είναι σαν να αποφεύγεις να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη επειδή φοβάσαι μήπως πληγωθείς από αυτόν, από την εικόνα σου. Γιατί εκεί ξέρεις ότι δεν μπορείς να κρυφτείς από κανέναν. Σε αυτόν τον καθρέφτη θα δεις τον εαυτό σου έτσι όπως πραγματικά είναι. Θα αφαιρέσεις την εικόνα του μαθητή, του φοιτητή, του πατέρα, της μητέρας, του επαγγελματία. Μπροστά στον καθρέφτη στέκεσαι γυμνός. Αποκαλύπτεσαι στον εαυτό σου, με όλες σου τις αδυναμίες, όλα σου τα ένοχα μυστικά και όλες σου τις πληγές.

Εκείνο το βράδυ, αυτό το οποίο με απασχολούσε ήταν, αν πραγματικά μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη των συναισθημάτων μας, αν μπορούμε να αποδεχτούμε πόσο μόνοι είμαστε στην πραγματικότητα σε αυτό τον κόσμο. Έρωτες, Αγάπες, Πάθη, Λάθη, Μυστικά, Ενοχές, Τύψεις, Φιλίες, Άντρες, Γυναίκες πάνε και έρχονται, ανάβουν και σβήνουν σαν την φωτιά. Στην αρχή προσπαθούμε να ανάψουμε την φωτιά, πασχίζουμε να την ανάψουμε μέχρι που ανάβει και προσπαθούμε να την διατηρήσουμε αναλλοίωτη, αλλά εκείνη έχει την τάση να σβήνει όταν το αποφασίσει, όπως τα πάντα σε αυτό τον κόσμο, χωρίς να μας ρωτούν έρχονται και φεύγουν.

Όπως ένας δυνατός άνεμος παρασύρει τα φύλλα από μπροστά μας χωρίς να μας ρωτήσει, όπως ο ήλιος χάνεται και βγαίνει το φεγγάρι, όπως η καλοκαιρία γίνεται κακοκαιρία, όπως η αγάπη γίνεται πόνος, όπως ο έρωτας γίνεται μίσος, όπως η ζωή γίνεται θάνατος. Έτσι και η μοναξιά χωρίς να μας ρωτά φεύγει και έρχεται, έρχεται και φεύγει. Ίσως και να είναι τελικά παρούσα πάντα, απλά δεν την βλέπουμε ή  ίσως και να κάνουμε ότι δεν την βλέπουμε επειδή μας τρομάζει.

Πάντα με τρόμαζε η μοναξιά. Γι’ αυτό και έχουμε την τάση να αναπτύσσουμε και να καλλιεργούμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας, αναζητώντας έτσι το τέλος της μοναξιάς μας. Αυτό που ελάχιστες φορές μας περνάει από το μυαλό είναι ότι δεν αρκεί να περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους για να μην νιώθουμε μόνοι. Είμαστε έτσι και αλλιώς μόνοι, μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε, ταξιδεύουμε ολομόναχοι σε αυτόν τον κόσμο και σε όλη αυτή την διαδρομή συναντάμε ανθρώπους που πιστεύουμε ότι θα μας απαλλάξουν από την μοναξιά που και εκείνοι αλλά και εμείς οι ίδιοι νιώθουμε.

Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχει κάτι χειρότερο από την μοναξιά; Και όμως υπάρχει. Και αυτό είναι η μοναξιά που μπορείς να νιώσεις όταν έχεις όλο τον κόσμο μπροστά σου και κανείς δεν είναι αρκετός για να σου καλύψει αυτό το κενό. Η μοναξιά όμως δεν είναι αρρώστια και είναι φυσιολογικό όλοι μας να την νιώθουμε αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να την αποφύγουμε.

Στις μεγαλύτερες δοκιμασίες της ζωής μας είμαστε μόνοι, όσο αγαπητοί και να είμαστε, όση βοήθεια και υποστήριξη και αν μας προσφέρουν οι γύρω μας, είμαστε μόνοι. Όμως πρέπει να μάθουμε να ζούμε μόνοι, γιατί αλλιώς θα υποφέρουμε. Πρέπει επίσης να συνειδητοποιούμε μέρα με την ημέρα πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε την ευτυχία μαζί με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, αλλά σε καμία περίπτωση να μην τρομάζουμε στην ιδέα της μοναξιάς, αντιθέτως να προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με αυτή.

Όπως καθετί σε αυτή την όμορφη ζωή πρέπει να είμαστε ικανοί να το αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να γίνουμε ‘φίλοι’ με την μοναξιά που μπορεί να νιώθουμε και να μάθουμε να ζούμε με αυτήν. Εξάλλου αν δεν υπήρχε εκείνη δεν θα είμασταν ικανοί να αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι να έχουμε δίπλα μας τους σωστούς ανθρώπους, που θα μας προσφέρουν ένα είδος λύτρωσης από τον φόβο που νιώθουμε απέναντι στην μοναξιά, εφόσον και οι ίδιοι αργά ή γρήγορα θα επιθυμήσουν να δώσουν ένα τέλος στην δική τους μοναξιά ενώνοντάς την με την δική μας.

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ