Ὁ (κοινὸς) δρόμος

Ξημέρωσε Ἕλληνες! Ὥρα γιὰ τὸν δρόμο!

Ἐὰν κάτσουμε νὰ ἀναζητήσουμε τὶς ἀλήθειες τῆς ἱστορίας, καὶ δὲν φορᾶμε παρωπίδες, τότε θὰ διαπιστώσουμε πὼς εἶναι κοινὲς γιὰ ὅλους μας.

(Παρωπίδες στὴν μελέτη τῆς ἱστορίας σημαίνει ἑρμηνεία γεγονότων. Ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας δὲν εἶναι ἑρμηνεία. Εἶναι ἐν σειρᾷ καταγραφὴ τῶν γεγονότων. Ὄχι ὅ,τι θέλουμε… Ὅ,τι βλέπουμε! Ἐὰν φυσικὰ βλέπουμε….)

Ἐὰν κάτσουμε νὰ ἀναζητήσουμε στὰ ἤθη καὶ στὰ ἔθιμά μας κοινά, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἔχουμε ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἤθη κι ἔθιμα ὅλοι μας. (Μὲ μικρὲς διαφορὲς ποὺ ἀποδίδουν τὸν τοπικὸ χρωματισμό.)

Ἐὰν κάτσουμε νὰ ἀναζητήσουμε κοινὴ γλώσσα, τὴν ἔχουμε. Κοινὴ ἠθική, τὴν ἔχουμε. Κοινὴ Μοίρα, τὴν ἔχουμε. Κοινὴ παιδεία, γονίδιο, διωγμούς, γενοκτονίες, δρόμο, μέλλον… Τὰ ἔχουμε.

Τί μᾶς λείπει; Γιατί ἄλλος κυττᾶ ζερβά κι ἄλλος δεξά;

Κάποτε, πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, παρηκολούθησα κάποια σεμινάρια αὐτογνωσίας. Ἐνδιαφέροντα ζητήματα. Ὅμως, βγαίνοντας ἀπὸ ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ ἀναζητήσω τὴν ἄλλην πλευρά, αὐτὴν τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν κλασσικῶν μας.

Γιατί ἔκανα κάτι τέτοιο; Διότι παρετήρησα κάτι σὲ αὐτοὺς τοὺς χώρους. Ἡ μισὴ γνώσις ἐρχόταν ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ καὶ ἡ ἄλλη μισὴ ἀπὸ τὴν δύσι. Ἐὰν ἔπιανες καὶ τὶς δύο πληροφορίες καὶ τὶς «πάντρευες» θὰ κατέληγες σὲ μίαν πολὺ πιὸ πλούσια καὶ ὑγιὴ θεώρησι.  Θὰ ἀπέφευγες τὴν μονομέρεια καὶ τὴν προκατάληψι σὲ πάρα πολὺ μεγάλο βαθμό.

Ἀντιθέτως ὅμως, οἱ περισσότεροι δὲν τὸ ἔκαναν. Κάποιοι λοιπὸν ἀκολούθησαν δρόμους ἀνατολίζουσας φιλοσοφίας καὶ κάποιοι ἄλλοι τοῦ ἀμερικανικοῦ τρόπου σκέψεως. Ὅλα δεκτά κι ὅλα ὀρθά…

Ἀλλά…

Τὰ ἀποτελέσματα στὶς ζωές τους περίεργα! Καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἔδειχναν τότε εὐτυχισμένοι μὲ τὴν ἐπιλογή τους. Ὅμως σὲ κάθε δυσκολία τους δὲν σκέπτονταν αὐτοὶ ἀλλὰ τὸ σύστημα δομήσεως σκέψεως ποὺ εἶχαν ἐπιλέξει.

Σήμερα, ἀναζητῶντας κάποιους ἀπὸ ἐκείνους τοὺς «ἀποφοίτους» μαθαίνω  πὼς ἐπέστρεψαν, οἱ περισσότεροι, στὸν πρὸ σεμιναρίων τρόπο σκέψεως καὶ λειτουργίας τους. Ὅλα καλά λοιπόν; Τίποτα δέν ἄλλαξε; Καί γιατί στήν δική μου ζωή ἄλλαξαν τά πάντα;

Τότε ἀναζητοῦσα δρόμους γιὰ νὰ «παντρέψω» τὶς πληροφορίες ποὺ ἐλάμβανα. Κάποτε τοὺς βρῆκα καὶ κάποτε ὄχι. Αὐτὸ μὲ βοήθησε ὅμως νὰ «σκαλίσω» πολὺ  καὶ νὰ εἰσέλθω στὸ ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ. Ἕναν δρόμο μακρύ, ἀτελείωτο, μοναδικό… Δικό μου. 

Τὰ λάθη πολλὰ καὶ οἱ ἐπιτυχίες ἐπίσης. Ἀλλὰ ὁ δρόμος ἀποκαλυπτικός, φωτεινὸς καὶ μοναχικός. 

Σήμερα, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, μοιράζομαι μαζύ σας μίαν διαπίστωσι μου. 

Ὅσο  περισσότερο «σκάλιζα», ὅσο βαθύτερα «ἔσκαβα», ὅσο  μακρύτερα «ταξείδευα»,  τόσο πιὸ πολὺ συνειδητοποιοῦσα πὼς κάποτε ἡ γνώσις ἦταν μία, ἐνιαία, ἀδιάσπαστη. Κάθε γνώσις. Κάθε πληροφορία. Κι ὅλη ἡ γνώσις, ὅταν καταφέρουμε νὰ τὴν νοιώσουμε, εἶναι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔως τὸ τέλος της Ἑλλάς!

Κάποτε, δὲν γνωρίζω ποῦ ἀκριβῶς τοποθετεῖται αὐτὸ τὸ κάποτε,  ἡ γνώσις κατακερματίστηκε. Ἔσπασε σὲ πάρα πολλὰ κομμάτια. Καὶ τότε κάποιοι κράτησαν ἀπὸ ἕνα κομμάτι κι αὐτὸ τὸ διαιώνιζαν καὶ τὸ μετέφεραν μέσα στοὺς αἰῶνες. 

Σπασμένα κομμάτια τῆς ἀληθινῆς γνώσεως. Ῥημαγμένα. Σκόρπια… Ὁπουδήποτε.

Καὶ νὰ ἦταν μόνον αὐτό! 

Ἡ γνώσις ἐκφυλίστηκε, ἔχασε τὴν πραγματικὴ πληροφορία της καὶ παρέμεινε στὰ ἐπιφανειακὰ ἐπίπεδα. Ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ μὴν πᾶμε πολὺ μακρυά, ἡ χαμένη (συνειδητῶς κατεστραμμένη ἀπὸ φανατικὲς μᾶζες ἀμορφώτων) ἒπιστημονικὴ γνώσις τοῦ Ἥρωνος. Ἁπλὸ παράδειγμα, ποὺ ὅμως κράτησε τὴν ἀνθρωπότητα στὰ σκοτάδια τοῦ μεσαίωνος γιὰ περισσότερο ἀπὸ 1500 χρόνια. 

Ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τὸ πόσο διαφορετικὰ θὰ ἦταν τὰ δεδομένα τῆς ζωῆς μας… Ἐὰν ἀπὸ τὸν 1ο αἰώνα μ.α.χ. ἐπέτρεπαν κάποιοι στὰ τεχνολογικὰ εὑρήματα νὰ ὑπάρξουν…. Ἐὰν δὲν εἶχε καταστραφεῖ τόση ἀνθρώπινη γνώσις… Τότε… 

Χρειάστηκε νὰ ἀνακαλυφθοῦν ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Κι ἀκὸμη ἀνακαλύπτονται… Ἀπὸ τὴν ἀρχή! Τὰ πάντα! Λὲς καὶ φτιαχτήκαμε ὡς ἀνθρωπότης γιὰ νὰ λειτουργοῦμε ὅπως ἡ ἀγελάδα ποὺ μόλις γεμίσῃ τὴν καρδάρα μὲ γάλα, δίδει μία καὶ τὸ χύνει ὅλο στὸ χῶμα. 

Κάπως ἔτσι κι ἐμεῖς… 

Ἀφήνω γιὰ τὴν ὥρα τὰ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα καὶ ἐπιστρέφω στὴν ἐσωτερικὴ ἀναζήτησι. Στὴν πορεία γιὰ τὴν αὐτογνωσία. 

Ὅταν κατάφερα νὰ «παντρέψω» τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς πληροφορίες ποὺ μᾶς ἔρχονται, ἀπὸ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου, τότε ἀπεφάσισα νὰ τὶς ἀναζητήσω ἐδῶ, στὸν τόπο ποὺ ἔζησαν κάποιοι Μεγάλοι Ἕλληνες. 

Βῆμα τὸ βῆμα, βήματα ποὺ μόλις ξεκίνησαν, μὲ ὁδηγοῦν σταδιακῶς σὲ ἕνα συμπέρασμα. Ὅλα, τὰ πάντα, ὅσα ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν σκέψι μας, μὲ τὴν ἐπιστήμη, μὲ τὴν ζωή, μὲ τὴν γνώσι ξεκίνησαν ἀπὸ ἐδῶ! Μόνον! 

Μὲ τὰ πρῶτα μου βήματα, τόσο δὰ μικρά, ἀλλὰ ὑπὸ τὸ βάρος τῆς ἤδη προϋπαρχούσης ἀναζητήσεως, ἡ συνειδητοποίησις μεγάλωνε. Σήμερα εἶναι βεβαιότης. 

Ἕλληνες, ἔχουμε κοινὸν δρόμο, κοινὴ ἱστορία καὶ κοινὸ Τέλος! Ὅλα πρέπει νὰ ἀνασυσταθοῦν, νὰ ἐπανεξεταστοῦν, νὰ ἀνασυγκροτηθοῦν. 

Ἴσως ἀκόμη νὰ μὴν τὸ ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅλοι. Δὲν πειράζει. Αὐτὸ εἶναι κατάκτησις, δὲν εἶναι τυχαῖον γεγονός!. Θὰ τὸ «φθάσουμε» ὅλοι, διότι δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο! Ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ἀπὸ κάθε ἄκρη τοῦ πλανήτου! Κατὰ βάθος τὸ γνωρίζουμε. 

Αὐτὸ ποὺ καλούμαστε κατὰ βάσιν νὰ πραγματοποιήσουμε εἶναι μία σύνθεσις! Μία ἀνασύνθεσις ὀρθότερα. 

Ἡ σημερινή μας πραγματικότης ἀποτελεῖται ἀπὸ σπασμένα κομμάτια. Τμήματα πληροφοριῶν, γνώσεων, ἀντιλήψεων, ἠθικῆς. Ὁπουδήποτε. Ὄχι μόνον ἐδῶ. Παντοῦ! 

Σὲ κάθε ἄκρην τοῦ πλανήτου θὰ βροῦμε τμήματα, ἀλλὰ ποτὲ τὸ ΟΛΟΝ! Τὸ ΟΛΟΝ ὅμως εἶναι ἐδῶ, μέσα μας, γύρω μας. Εἶναι στὰ χρώματα τῆς Γῆς καὶ τῆς θάλασσας! Εἶναι στὴν ἱστορία μας καὶ στὴν πραγματικότητά μας. Εἶναι στὴν ἠθικὴ καὶ στὶς ἀντιλήψεις μας. 

Κάποιος κρατᾶ ἕνα τμῆμα ἠθικῆς, κάποιος ἄλλος ἄλλο, κάποιος τρίτος κάποιο ἄλλο. Οὐδεῖς τὰ ἔχει ὅλα στὴν ζωή του. Οὐδεῖς τὰ ἐφαρμόζει ὅλα! Οὐδεῖς τὰ ἀντιλαμβάνεται ὅλα.

Ἄλλος κάνει ἀνακύκλωσι, προστατεύει τὰ ἀδέσποτα, μειώνει τὴν κατανάλωσι νεροῦ ἀλλὰ χρησιμοποιεῖ τόνους  πλαστικοῦ παντοῦ. Κάποιος ἄλλος δὲν φροντίζει τὰ ἀδέσποτα, δὲν κάνει ἀνακύκλωσι ἀλλὰ προστατεύει γέρους κι ὀρφανά. Κάποιος τρίτος δὲν κάνει τίποτα ἀπὸ τὰ παραπάνω ἀλλὰ φροντίζει γιὰ τὴν διαιώνισιν τῶν παραδόσεων, τῶν ἀρχῶν, τῆς γνώσεως. 

Ἢ ὅλοι κάνουν ἀπὸ λίγο κάτι. Ὄχι τὸ ΟΛΟΝ!!! Οὐδεῖς ἐξ ἡμῶν σκέφτεται, λειτουργεῖ καὶ ζεῖ μὲ τὸ ΟΛΟΝ γιὰ τὸ ΟΛΟΝ! Εἴμαστε ἀπὸ …λίγο! 

Ἔφθασε ἡ ἐποχή, ἡ ὥρα, ἡ στιγμὴ νὰ συγκεντρώσουμε τὰ πάντα σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς! Νὰ γίνουμε ἐμεῖς τὸ ΟΛΟΝ! Νὰ ξαναδομήσουμε filonoiτὶς ἀρχές, τὸ ἦθος καὶ τὸ δίκαιον! 

Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ὅταν μίαν φορὰ φτιάχνῃς κάτι, τότε καὶ τὶς γνώσεις καὶ τὴν δύναμι καὶ τὴν ὑποχρέωσι ἔχεις νὰ τὸ ξαναφτιάξῃς!

Φιλονόη. 

φωτογραφία

filonoi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ