Λόγω συνυπαρχόντων νοσημάτων
Κοπεγχάγη, Δανία
Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου μετά από έμφραγμα έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών στα άτομα κάτω των 50 ετών. Όμως, εξακολουθούν να έχουν διπλάσιες πιθανότητες θανάτου συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό, όπως προκύπτει από μελέτη δανών ερευνητών που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Circulation.
«Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος απορρέει κυρίως από παθήσεις, όπως η υπέρταση, ο διαβήτης και η παχυσαρκία, καταστάσεις που εμφανίζονται συχνότερα στα άτομα που έχουν υποστεί έμφραγμα» εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Μορτεν Σμιντ από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ααρχους στη Δανία.
Ο Δρ Σμιντ και οι συνεργάτες του μελέτησαν την μακροπρόθεσμη επιβίωση σχεδόν 22.000 δανών που είχαν υποστεί έμφραγμα πριν την ηλικία των 50 ετών. Οι ασθενείς είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για 11 χρόνια, και συγκρίθηκαν με σχεδόν 217.000 άτομα από τον γενικό πληθυσμό.
Τις περιόδους 1980-1989 και 2000-2009, οι πρόωροι θάνατοι, εντός των πρώτων 30 ημερών από το έμφραγμα είχαν μειωθεί από 13% στο 3%. Οι θάνατοι από την 31η ημέρα έως και έναν χρόνο μετά το επεισόδιο είχαν επίσης μειωθεί από το 5% στο 1,6%, ενώ οι θάνατοι μεταξύ πρώτου και 10 χρόνου μετά το έμφραγμα είχαν μειωθεί από το 24% στο 9%.
«Περίπου το μισό της μείωσης των θανάτων από έμφραγμα από το 1980 και έπειτα αποδίδεται στην πρόληψη και συγκεκριμένα στη μείωση του αριθμού των καπνιστών» εξηγεί ο Δρ Σμιντ.
Το άλλο μισό πιθανόν να είναι απόρροια συνδυασμού παραγόντων, όπως η πρώιμη θεραπεία για την αποκατάσταση της αιματικής ροής στο τμήμα της καρδιάς που έχει υποστεί βλάβη, η βελτιωμένη νοσοκομειακή φροντίδα και η καλύτερη διαχείριση της υπέρτασης και της υπερχοληστερολαιμίας.
Ωστόσο, προέκυψαν και δυσάρεστα συμπεράσματα: Εντός του πρώτου έτους μετά το έμφραγμα, ο συνολικός κίνδυνος θανάτου ήταν σχεδόν διπλάσιος στους ασθενείς, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Οι γυναίκες είχαν τριπλάσιες πιθανότητες αν είχαν υποστεί έμφραγμα, συγκριτικά με όσες δεν είχαν ανάλογο επεισόδιο, και οι άνδρες είχαν διπλάσιο κίνδυνο.
«Ο λόγος για την παρατηρούμενη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι προς το παρόν κατανοητός» σημειώνει ο ερευνητής.
Και προσθέτει ότι «συνολικά, περισσότερα άτομα που είχαν υποστεί έμφραγμα πριν την ηλικία των 50 ετών είχαν περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιακή νόσο, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, 12% των ασθενών με έμφραγμα υπέφερε από διαλείπουσα στηθάγχη, 11% από υπέρταση, 7% από διαβήτη και σχεδόν 5% ήταν παχύσαρκοι. Οι παθήσεις αυτές επηρεάζουν μόνο το 1% ή και λιγότερο του γενικού πληθυσμού».
Να σημειωθεί ότι μεταξύ των ασθενών κάτω των 50 ετών, περισσότεροι από οκτώ στους δέκα που είχαν υποστεί έμφραγμα ήταν μεταξύ 40 και 49 ετών. Μόνο το 2% ήταν κάτω των 30.
Μαίρη Μπιμπή
«Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος απορρέει κυρίως από παθήσεις, όπως η υπέρταση, ο διαβήτης και η παχυσαρκία, καταστάσεις που εμφανίζονται συχνότερα στα άτομα που έχουν υποστεί έμφραγμα» εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Μορτεν Σμιντ από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ααρχους στη Δανία.
Ο Δρ Σμιντ και οι συνεργάτες του μελέτησαν την μακροπρόθεσμη επιβίωση σχεδόν 22.000 δανών που είχαν υποστεί έμφραγμα πριν την ηλικία των 50 ετών. Οι ασθενείς είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για 11 χρόνια, και συγκρίθηκαν με σχεδόν 217.000 άτομα από τον γενικό πληθυσμό.
Τις περιόδους 1980-1989 και 2000-2009, οι πρόωροι θάνατοι, εντός των πρώτων 30 ημερών από το έμφραγμα είχαν μειωθεί από 13% στο 3%. Οι θάνατοι από την 31η ημέρα έως και έναν χρόνο μετά το επεισόδιο είχαν επίσης μειωθεί από το 5% στο 1,6%, ενώ οι θάνατοι μεταξύ πρώτου και 10 χρόνου μετά το έμφραγμα είχαν μειωθεί από το 24% στο 9%.
«Περίπου το μισό της μείωσης των θανάτων από έμφραγμα από το 1980 και έπειτα αποδίδεται στην πρόληψη και συγκεκριμένα στη μείωση του αριθμού των καπνιστών» εξηγεί ο Δρ Σμιντ.
Το άλλο μισό πιθανόν να είναι απόρροια συνδυασμού παραγόντων, όπως η πρώιμη θεραπεία για την αποκατάσταση της αιματικής ροής στο τμήμα της καρδιάς που έχει υποστεί βλάβη, η βελτιωμένη νοσοκομειακή φροντίδα και η καλύτερη διαχείριση της υπέρτασης και της υπερχοληστερολαιμίας.
Ωστόσο, προέκυψαν και δυσάρεστα συμπεράσματα: Εντός του πρώτου έτους μετά το έμφραγμα, ο συνολικός κίνδυνος θανάτου ήταν σχεδόν διπλάσιος στους ασθενείς, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Οι γυναίκες είχαν τριπλάσιες πιθανότητες αν είχαν υποστεί έμφραγμα, συγκριτικά με όσες δεν είχαν ανάλογο επεισόδιο, και οι άνδρες είχαν διπλάσιο κίνδυνο.
«Ο λόγος για την παρατηρούμενη διαφορά μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι προς το παρόν κατανοητός» σημειώνει ο ερευνητής.
Και προσθέτει ότι «συνολικά, περισσότερα άτομα που είχαν υποστεί έμφραγμα πριν την ηλικία των 50 ετών είχαν περισσότερους παράγοντες κινδύνου για καρδιακή νόσο, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, 12% των ασθενών με έμφραγμα υπέφερε από διαλείπουσα στηθάγχη, 11% από υπέρταση, 7% από διαβήτη και σχεδόν 5% ήταν παχύσαρκοι. Οι παθήσεις αυτές επηρεάζουν μόνο το 1% ή και λιγότερο του γενικού πληθυσμού».
Να σημειωθεί ότι μεταξύ των ασθενών κάτω των 50 ετών, περισσότεροι από οκτώ στους δέκα που είχαν υποστεί έμφραγμα ήταν μεταξύ 40 και 49 ετών. Μόνο το 2% ήταν κάτω των 30.
Μαίρη Μπιμπή
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.