Η ιστορία θα πρέπει να "αθωώσει" τον David Cameron

Από τη συντακτική ομάδα του Bloomberg View

Η ετυμηγορία της ιστορίας για τον David Cameron, ο οποίος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου την Τετάρτη, είναι πιθανό να είναι σκληρή. Οδηγώντας τη χώρα σε δημοψήφισμα για τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα λέει, ρίσκαρε την ευημερία της για να αντλήσει πολιτικό όφελος. Το χειρότερο, δε, είναι ότι έχασε -και η ιστορία δεν δείχνει καμία συμπάθεια στους ηττημένους.

Πράγματι, ρίσκαρε, έχασε και οι συνέπειες για το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι σοβαρές. Ακόμη κι έτσι, η ετυμηγορία αυτή είναι ίσως πολύ σκληρή. Με πολλούς τρόπους, ο Cameron ήταν ένας εντυπωσιακός ηγέτης.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα πρέπει να λάβουν υπόψιν ότι όταν πρωτοήρθε στην Ευρώπη, ο Cameron δεν είχε καλές επιλογές. Η δυσαρέσκεια απέναντι στην ΕΕ είναι γενικευμένη και βαθιά στη Βρετανία, όπως επιβεβαίωσε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Για το λόγο αυτό, η διαμόρφωση των σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την ΕΕ θα ήταν κι αυτή ένα ρίσκο και όχι μόνο για το Συντηρητικό Κόμμα του Cameron. Ο Cameron θα μπορούσε να έχει αναβάλει την ψηφοφορία του Ηνωμένου Βασιλείου για την ΕΕ, αλλά αυτό δεν θα είχε επιλύσει το πρόβλημα του Η.Β. με την ΕΕ.

Η επίλυση τέτοιων πολύπλοκων ζητημάτων μέσω της λαϊκής ψήφου είναι σχεδόν πάντα ακατάλληλη –η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο μοντέλο - αλλά το να μη δώσεις σημασία ή να μην αντιδράσεις στην ευρεία δυσαρέσκεια είναι πολύ επικίνδυνο, ενίοτε πιο επικίνδυνο. Μια πολιτική τάξη που ορθώνει το ανάστημά της απέναντι σε μια δεδομένη πλειοψηφία ψηφοφόρων θέτει τη δημοκρατία σε ίδιο κίνδυνο (και παραλείποντας να παραδεχτεί το ισχυρό συναίσθημα κατά της ΕΕ στους δικούς τους ψηφοφόρους, είναι ένας κίνδυνος με τον οποίο ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες φλερτάρουν ακόμα και τώρα).

Έτσι Cameron υπολόγισε λάθος. Ωστόσο οι αρετές του δεν πρέπει να αγνοούνται. Ηγήθηκε μιας επιτυχημένης κυβέρνησης συνασπισμού -την πρώτη της μεταπολεμικής εποχής, και ενός διακανονισμούς που δεν έρχεται εύκολα στη βρετανική πολιτική. Παρά τις δυσκολίες και αντιπαραθέσεις, καθοδήγησε τη βρετανική οικονομία προς μια καλή ανάκαμψη από τη συντριβή που είδε η υπόλοιπη Ευρώπη. Στη συνέχεια αψήφησε τις δημοσκοπήσεις και κέρδισε την επανεκλογή, αυτή τη φορά με κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Μπορεί δικαίως να ισχυριστεί ότι έχει εκσυγχρονίσει το συντηρητισμό στη Βρετανία, δίνοντας του μια πιο ρεαλιστική και ανθρωπιστική κλίση - αυξάνοντας την ξένη βοήθεια, για παράδειγμα, και δουλεύοντας για να νομιμοποιήσει το γάμο των ομοφυλοφίλων. Το κόμμα των Τόρηδων του Cameron ήταν υπέρ της αγοράς, υπέρ των επιχειρήσεων, περιβαλλοντικά ενήμερο και κοινωνικά ανεκτικό. Αυτός είναι ένας καλός συνδυασμός. Στο συνέδριο του περασμένου έτους του κόμματος των Συντηρητικών είχε πει:

Ευκαιρία δεν σημαίνει πολλά για έναν Βρετανό Μουσουλμάνο εάν περπατά στο δρόμο και δέχεται ύβρι για την πίστη του. Ευκαιρία δεν σημαίνει πολλά για έναν μαύρο που συνεχώς ελέγχεται από την αστυνομία λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Ευκαιρία δεν σημαίνει πολλά για έναν ομοφυλόφιλο που απορρίφθηκε από μια θέση εργασίας για το πρόσωπο που αγαπά. Δεν σημαίνει πολλά ούτε για έναν ανάπηρο που δεν μπορεί να κάνει αυτό στο οποίο είναι καλός εξαιτίας αυτού που είναι. Είμαι πατέρας δύο κοριτσιών -ευκαιρία δεν θα σημαίνει τίποτα για αυτές εάν μεγαλώσουν σε μια χώρα όπου θα πληρώνονται λιγότερο λόγω του φύλου τους και όχι βάσει του πόσο καλές είναι στη δουλειά τους. Το θέμα είναι το εξής: δεν μπορείς να έχεις πραγματική ευκαιρία, χωρίς πραγματική ισότητα. Και θέλω το κόμμα μας να το πετύχει αυτό.

Αν και δεν συμβαίνει συχνά από τους Συντηρητικούς, έλαβε ενθουσιώδη επευφημία. Η καριέρα του Cameron κατέληξε σε αποτυχία, αλλά το ιστορικό του δείχνει ακόμη ένα πράγμα: Άλλαξε τη βρετανική πολιτική, μια για πάντα.

capital

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ