οτιδήποτε προβάλλει αντίσταση στη βούλησή σου να ζήσεις, είναι φορέας θανάτου…

Ακόμα και εάν ολόκληρη η ανθρωπότητα, τα 7 ή 8 ή 108 δις ανθρώπων φανερώνονταν εμπρός σου και προσπαθούσαν να σε πείσουν πως ο δρόμος που έχεις χαράξει είναι λανθασμένος και πρέπει να τον εγκαταλείψεις, αν αυτός ο δρόμος είναι συμβατός με τη δική σου ροή, αν αυτός ο δρόμος είναι η ίδια η ροή του μυστικού υπόγειου ποταμού σου, τότε οφείλεις να αδιαφορήσεις πλήρως για όλους και όλα να την ακολουθήσεις…

Υπάρχει εντός μας μια ισχυρή αντιπολίτευση που πάντα αντιστρατεύεται οτιδήποτε κινείται προς την αθέατη και μυστική μας πηγή… αυτή η κίνηση είναι βουβή και γίνεται θορυβώδης μονάχα όταν την ανακαλύπτει ο νους… είναι οι στιγμές και οι εποχές που φτάνουμε στους κόμβους των δικών μας Υ και καλούμαστε να αποφασίσουμε ποιον δρόμο θα επιλέξουμε… 99 φορές στις 100 επιλέγει για μας η λογική, η σύνεση και η φρονιμάδα… την μια φορά που θα επιλέξουμε αγνοώντας τα όλα αυτά θα βρεθούμε είτε στην περιοχή της τρέλας είτε στην περιοχή της Απόλυτης Ευδαιμονίας… της Ποίησης, του Έρωτα, της Αθανασίας… πιθανώς όλες αυτές οι περιοχές να είναι μια και μόνη με πολλές ονομασίες…

Όταν είμαστε απόλυτα και ολοκληρωτικά ερωτευμένοι, είμαστε πολύ κοντά στις περιοχές της μυητικής επίγνωσης, είμαστε κοντά σε μια ‘φώτιση’, έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια – κι αυτό είναι πολύ σπάνιο – για να επιχειρήσουμε το ‘άλμα’… Όμως δεν το τολμάμε τελικά και με σύνεση και… λογική επιστρέφουμε ‘στ’αβγά’ μας. Πολύ συχνά θα πιάσουμε τον εαυτό μας χωρίς ντροπή να λέει μετά από χρόνια ‘δεν ήξερα τι έκανα, είχα τρελαθεί, είχα ερωτευτεί τόσο που έχασα τον εαυτό μου’. Στην πραγματικότητα χάσαμε την μοναδική ευκαιρία να βρούμε τον εαυτό μας.

Κάποτε ρώτησα μια φίλη μου τι είναι αυτό που μας συγκινεί τόσο πολύ στα ερωτικά δράματα, στους μεγάλους έρωτες… γιατί ταυτιζόμαστε ξανά και ξανά με τους ήρωες ενός μοιραίου έρωτα που οδήγησε στο θάνατο, στην αυτοκτονία ή στον παντοτινό χωρισμό; Είμαστε λάτρεις του μελό ή συμβαίνει κάτι άλλο; Μετά από μερικά δευτερόλεπτα παύσης γύρισε και μου είπε… αν είχαμε βιώσει κάτι τόσο δυνατό, τόσο συγκλονιστικό, τόσο οριακό, δεν θα με ρωτούσες… θα ήξερες κι εσύ όπως κι εγώ την απάντηση… και θα την κρατούσαμε προστατευμένη στη σιωπή…

Κι όμως, γνωρίζουμε την απάντηση…

Και ζούμε σχεδόν όλη την ‘ενήλικη’ ζωή μας στη σιωπή…

Οτιδήποτε πασχίζει να αποκαταστήσει την προαιώνια βούληση του Αχανούς για την Ύπαρξη, είναι φορέας ζωής…

Κι οτιδήποτε προβάλλει αντίσταση στη βούλησή σου να ζήσεις, είναι φορέας θανάτου…

nimertis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ