Εσωτερικές συγκρούσεις και η αυτοαποδοχή

  Εμείς και ο εαυτός μας, μία σχέση τόσο ουσιαστική στη ζωή μας, που αν για κάποιο λόγο διαταραχθεί, τότε η ψυχική ηρεμία χάνεται και οι συγκρούσεις κάνουν την εμφάνισή τους αισθητή. Άραγε είναι τόσο σημαντική η αποδοχή του εαυτού μας;

  Πολλοί μιλούν για το πώς φαινόμαστε στους άλλους, πως οι άλλοι νιώθουν για εμάς και τι αντίκτυπο έχει αυτό στην αυτοεικόνα μας. Όμως τα πάντα ξεκινούν με το πώς νιώθουμε πρώτα εμείς για τον εαυτό μας.

  Η έννοια της αυτοεκτίμησης και της αποδοχής του είναι μας, με τα ελαττώματά του και τα θετικά του, ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια. Οι κοινωνικές συναναστροφές και τα πρότυπά μας, θα καθορίσουν το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, και πόσο καθοριστικό ρόλο θα παίξει η γνώμη των άλλων στην εικόνα που έχουμε για εμάς.

  Έτσι, σιγά σιγά χτίζεται η προσωπικότητά μας και μαθαίνουμε να ερχόμαστε πιο κοντά στον εσώτερο εαυτό μας. Και τι θα πει αυτό; Πως μαθαίνουμε να αποκτούμε αυτογνωσία, να κρίνουμε τον εαυτό μας, όπου είναι απαραίτητο, να αποδεχόμαστε τα λάθη μας και διαρκώς να προσπαθούμε να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι, με στόχο φυσικά, να αγγίξουμε τον ιδανικό μας εαυτό. 

  Ο ιδανικός εαυτός, είναι αυτός ο οποίος θα θέλαμε να είμαστε, οι προσδοκίες και τα όνειρα που έχουμε για την προσωπικότητά μας, για τις σχέσεις μας με τους άλλους, για μία καλύτερη θέση στη δουλειά μας για ότι μας αφορά, το οποίο στην ουσία θα μας ανεβάσει ένα επίπεδο, από αυτό που ήδη είμαστε.

  Όταν όμως, δεν υπάρχει η αποδοχή του εαυτού μας, τότε οι εσωτερικές μας συγκρούσεις, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια εικόνα του εαυτού μας, η οποία δε μας αρέσει. Αρνητικά συναισθήματα μας κατακλύζουν και συχνά η θλίψη συνοδεύει τις σκέψεις μας, σκέψεις, οι οποίες σχετίζονται πάντα με τον εαυτό μας.

  Συχνά, η αυτοαποδοχή συνδέεται με την απουσία αποδοχής από το περιβάλλον μας, όταν οι γύρω μας δε μπορούν να αποδεχτούν αυτό που είμαστε, τότε ο προβληματισμός ασυνείδητα μεταφέρεται μέσα μας και μπαίνουμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε “Γιατί είμαι τόσο λάθος”, “Γιατί δεν μπορώ να γίνω καλύτερος” ή “Εγώ δεν αξίζω τίποτα”, κτλ.

  Όταν εμείς και ο εαυτός μας, τα πάμε καλά, πράγμα που σημαίνει, όταν νιώθω όμορφα με αυτό που είμαι, όταν γνωρίζω τι έχω κάνει στη ζωή μου και για ποιο λόγο αξίζω τον σεβασμό και την εκτίμηση από τους άλλους, τότε μονάχα η ψυχική ηρεμία και γαλήνη μπορεί να με διακατέχει. 

  Μην αφήνετε τους άλλους να σας επηρεάζουν αρνητικά για αυτό που είστε, αλλά και για όλα αυτά, τα οποία μπορείτε να κάνετε. Μην ξεχνάτε να δουλεύετε με τον εαυτό σας και να μην αφήνετε άλυτες συγκρούσεις να περιπλανιόνται μέσα σας. Αποδεχθείτε αυτό που είστε, διότι ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός και αξίζει γι’ αυτό ακριβώς που είναι.

chalmantzi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ