Η μουσούδα της καμήλας

Καθώς άρχισε να νυχτώνει, ένας σεΐχης σταμάτησε το ταξίδι του με την
καμήλα και έστησε τη σκηνή του για να προφυλαχτεί από το νυχτερινό κρύο
της ερήμου. 

Ήταν ακόμα η εποχή που τα ζώα μιλούσαν κι έτσι η καμήλα
έσπρωξε με το κεφάλι της το πανί που χρησίμευε σαν πόρτα και είπε στον
σεΐχη:

— Αφεντικό, κάνει πολύ κρύο εδώ έξω. Μήπως θα μπορούσα να χώσω
λίγο τη μουσούδα μου στη σκηνή για να μην ξεπαγιάσει;

— Με την άνεσή σου, της είπε ο καμηλιέρης που είχε αρχίσει να τον
παίρνει γλυκά γλυκά ο ύπνος.

Έτσι η καμήλα έχωσε τη μούρη της μέσα στη σκηνή.

Σε λίγο ξαναείπε στο αφεντικό της:

— Συγγνώμη που σε ενοχλώ πάλι, αλλά μήπως θα μπορούσα να βάλω
και τον λαιμό μου μέσα στη σκηνή μη με πιάσει κανένας πονόλαιμος μ’ αυτό
το παλιοκρύο;

— Κανένα πρόβλημα, είπε ο σεΐχης. Έτσι η καμήλα έβαλε στο
αντίσκηνο και τον λαιμό της και άρχισε να περιεργάζεται τα λίγα πράγματα
που είχε αραδιάσει ο σεΐχης.

Σε λίγο η καμήλα ξανασκούντησε το σεΐχη.


–Αφεντικό, με συγχωρείς που δεν σε αφήνω να κοιμηθείς, αλλά θα σε
πείραζε να βάλω και τα μπροστινά μου πόδια μέσα στη σκηνή; Δεν θα πιάσουν
πολύ χώρο και θα νιώσω πολύ πιο ζεστά.

Ο καμηλιέρης δεν είπε τίποτα. Μαζεύτηκε σε μια γωνιά για να κάνει
χώρο για την καμήλα.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και η καμήλα ξανασκούντησε το σεΐχη:

— Νομίζω ότι έχει κάμποσο χώρο ακόμα ώστε να βάλω και την κοιλιά
μου. Δεν φαντάζομαι να σε πειράζει, έτσι δεν είναι;

Μισοκοιμισμένος ο σεΐχης συμφώνησε και, σε λίγο, η καμήλα είχε
βάλει το πιο πολύ κορμί της μέσα στη σκηνή.

Μόλις άρχισε να ροχαλίζει ο καμηλιέρης, η καμήλα του τον
ξανασκούντησε.

— Έτσι που στέκομαι μισή μέσα, μισή έξω, μπαίνει κρύο από την πόρτα,
ίσως θα ήταν καλύτερα να με αφήσεις να μπω όλη μέσα.

Νυσταγμένος ο σεΐχης μαζεύτηκε όσο μπορούσε σε μια γωνία για να
χωρέσει όλη η καμήλα μέσα στη σκηνή.

Η καμήλα άρχισε να περιεργάζεται τον χώρο και, σε λίγο, λέει
γυρίζοντας στο σεΐχη:

— Νομίζω ότι η σκηνή αυτή είναι μικρή και δεν μας χωράει και τους
δύο. Μιας και εσύ πιάνεις λιγότερο χώρο καλό θα είναι να βγεις έξω για να
μπορέσω να ξαπλώσω κι εγώ με λίγη άνεση.

Και ρίχνοντάς του μια κλωτσιά τον πέταξε έξω στο κρύο και στο
σκοτάδι της ερήμου.

(Αίγυπτος)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο

Χρήστος Μαγγούτας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ