ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ

Δεν θα πεθάνει ποτέ ο τζόγος. Άνθρωποι είμαστε, όχι ζώα. Όχι μόνον φαγητό και ύπνο. Έχουμε βάλει κι άλλα πράγματα στην καθημερινότητά μας κι ένα από αυτά είναι τζόγος. Μια στιγμή.

Δεν τα έχει βάλει όσα έβαλε στη ζωή του ο άνθρωπος. Όχι, βέβαια. Δεν είναι δική του απόφαση. Η φτιάξη του τα ορίζει όλα.

Τον τζόγο τον κουβαλά ο άνθρωπος μέσα του. Στη φτιάξη του. Χωρίς να σαλτάρουμε σε βαθειές φιλοσοφίες και ουράνιους στοχασμούς σού λέω ότι τζόγος είναι η ίδια η ζωή. Δεν το έχεις πάρει πρέφα;

Δεν ζούμε. Αν, δηλαδή, γίνουμε μύστες στην τέχνη του ζειν, τότε θα ανθιστούμε ότι η ζωή μας δεν είναι κάτι άλλο παρά τζόγος. Ένα παιχνίδι είναι να κάνεις λεφτά, όνομα, καριέρα. Να στο πω αλλοιώς.

Δεν κυνηγάς το χρήμα για το χρήμα, αλλά για να βιώσεις το παιχνίδι του κυνηγιού. Για να γευθείς την ηδονή, την περιπέτεια στο κυνήγι, δηλαδή στο παιχνίδι της ζωής.

Παίζουμε. Όλα είναι τζόγος. Όχι μόνον τα χαρτιά, τα άλογα, η μπάλλα, η ρουλέτα, το τζόκερ. Παίζουμε στη σχέση μας με την γκόμενα, με τον φίλο, με τον προϊστάμενο. Απ’ όλα στη ζωή μας παίρνουμε τα έντονα συναισθήματα που μας προσφέρει ο τζόγος. Σε κάθε του μορφή.

apodytiriakias

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ