Τότε ξέρω ότι μ’ αγαπάς

Γράφει η Μαρία Πατσιλίβα

Όταν είναι σημαντικός ο πρωινός καφές μαζί μου, γιατί έτσι ξεκινάει καλύτερα η μέρα σου.

Όταν τρως το αγαπημένο σου σάντουιτς και μου προσφέρεις την πιο λαχταριστή μπουκιά.

Όταν γίνεσαι διακριτικός σύμμαχος στο λάθος μου και όχι κατήγορος.

Όταν δεν υπάρχει χώρος για γνώμες τρίτων.

Όταν δεν επιτρέπεις στο θυμό σου να σε κάνει να ξεχνάς ποια είμαι.

Όταν δεν γίνεσαι ανταγωνιστικός.

Όταν εγώ είμαι η οικογένεια που επέλεξες.

Όταν θυμάσαι αυτά που ερωτεύθηκες σε μένα.

Όταν χαϊδεύεις τον πόνο μου και συνοδεύεις τη χαρά μου.

Όταν δεν σπεύδεις να μου τονίσεις τις αδυναμίες μου στις λάθος επιλογές μου.

Όταν δεν με αφήνεις να περιμένω, γιατί σέβεσαι τον χρόνο μου.

Όταν θέλεις να εξελίσσομαι.

Όταν δεν παίζεις με τις ανασφάλειές μου για να διασκεδάσεις τις δικές σου.

Όταν δεν χάνεις ευκαιρία να με αγγίξεις.

Όταν δεν κοιμάσαι αν δεν με φιλήσεις.

Όταν δεν ησυχάζεις αν δεν συμφιλιωθούμε μετά από τσακωμό.

Όταν αναπροσαρμόζεις το πλάνο της ζωής σου για να χωρέσουν και τα δικά μου σχέδια.

Όταν ο σεβασμός είναι αδιαπραγμάτευτος.

Όταν με κάνεις να ΜΕ αγαπώ.

…….Τότε ξέρω ότι με αγαπάς.

lifonomy

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ