Ανάδυση και ανάπτυξη! (Πως μπορεί να γίνει η ανάδυση στη Χώρα μας;)

Μέσα σε μια κοινωνία που όλοι μιλούν για ανάπτυξη και ανάπτυξη δεν βλέπουμε, οι άνθρωποι εξερευνούν εναγωνίως πως θα βγουν από το φαύλο κύκλο της κατάδυσης (ερμην: καταβύθιση μέσα σε υγρό)και να εισέλθουν στο νοητικό  πλαίσιο της αρμονικής ψυχικής και πνευματικής ανάδυσης, που με τις απαραίτητες επανατοποθετήσεις, επιφέρει τις αλλαγές που απαιτούνται για την πολυπόθητη κοινωνική και ατομική ανάπτυξη.

Για να ευημερήσει ο άνθρωπος μέσα στην κοινωνία, αναγκαία συνθήκη είναι η κοινωνία να είναι υγιής. Σε μια κοινωνία που νοσεί και  το προσωπικό συμφέρον διατηρεί το κυνήγι της ατομικής απόλαυσης και εκπλήρωσης επιθυμιών είναι μάλλον ανέφικτο να επέλθει σε πρώτη φάση η κοινωνική και κατ’ επέκταση η ατομική ευημερία.

Απλώς με αυτή τη στάση, η εμπειρία μας διδάσκει (η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται) ότι συνεχίζεται η κατιούσα πορεία μας, που πραγματικά ουδείς γνωρίζει που θα καταλήξει. Το σίγουρο πάντως είναι ότι για την ώρα, δεν διαβλέπεται ανάδυση.

Σημαντικός παράγοντας της εκτροπής από το συνεχές κατρακύλισμα σε μια σταθερή ανοδική πορεία, είναι η παιδεία, που δυστυχώς απ’ ότι έχει φανεί, μόνο αυτή δεν έχουμε ως προτεραιότητα. Έχετε αναρωτηθεί ποιες είναι οι προτεραιότητές μας ως κοινωνία και ως άτομα; Ξοδεύουμε σημαντικό δυναμικό απ’ τις λειτουργίες του εγκεφάλου μας, για να καλύψουμε τις επιθυμίες μας και το στείρο μοναχικό μας συμφέρον. Σπουδάζουμε τα παιδιά μας, συγχρονισμένοι στις απαιτήσεις μιας εργασιακής θέσης και όχι για την πνευματική και ψυχική τους ανέλιξη, που θα είναι οι βάσεις για τη διαμόρφωση προσωπικοτήτων  που θα θεμελιώνουν, μια αξιοκρατική και δημοκρατική κοινωνία, με άλλα λόγια μιαυγιή κοινωνία. 

Περιμένοντας όμως από ένα σύστημα (πολιτεία, κοινωνικός ιστός, κ.λ.π) που δεν έχει αναπτύξει-για διαφόρους λόγους-τις δομές που θα λειτουργήσουν ως εφαλτήριο πνευματικής ανέλιξης για τα άτομα που το αποτελούν και να το κατηγορούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας, θεωρώ ότι δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη  της ήδη διαμορφωθείσας κατάστασης (κι εμείς έχουμε συμβάλλει στην απαιδευσία και την πνευματική απραξία) και ότι οφείλουμε να δώσουμε –επιτέλους- το δικό μας προσωπικό στίγμα που μπορεί να μετατρέψει την ύφεση σε ανάπτυξη, την υπολειτουργία σε ευημερία, την ουτοπία σε όραμα  που μέσω της πράξης θα διαμορφωθεί η αυριανή πραγματικότητα, που δεν θα έχει σαφώς καμία απολύτως σχέση με αυτή που βιώνουμε τα τελευταία 35 χρόνια.

Ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει την αρχή και ως σημείο εκκίνησης, είναι ο εαυτός μας. Από τον εαυτό μας αρχίζουν όλα και τα αποτελέσματα που θα ακολουθήσουν ξεφεύγουν από το μοναχικό μας «Εγώ» και διοχετεύονται σε άλλα «Εγώ», που είναι οι άλλοι, δηλ. από το «είναι» και το «έχειν» στο«συνείναι» και «συνέχειν», μετατρέποντας τη διάσταση του περιορισμένου «υπάρχω» σε ένα διευρυμένο και άκρως ανθρώπινο «συνυπάρχω».

Μόνο τότε ο άνθρωπος αποκτά οντότητα που είναι ικανή να διαμορφώσει το παρόν για να ευδοκιμήσει στο μέλλον.

Μέσω της προσωπικής του ανάδυσης επέρχεται η αλλαγή, όπου  ανατρέπονται τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις και  το άτομο διαμορφώνει μια πιο διευρυμένη οπτική για τον κόσμο και τη ζωή. Μέσω αυτής  ερμηνεύει και διαχειρίζεται την πραγματικότητα με καθαρότητα σκέψης και συναισθημάτων, ανακαλύπτοντας  τις αξίες και το σκοπό της ύπαρξής του, διαμορφώνοντας έτσι το νοητικό πλαίσιο που θα του επιτρέψει να σχεδιάσει και να υποστηρίξει τη στρατηγική που θα ακολουθήσει, για να βρει το δρόμο της διαφοροποίησης και ανάπτυξης.

Ο όρος «ανάδυση» μας παραπέμπει σε χαρακτηριστικά και ιδιότητες που προέρχονται από τη σύνθεση διαφόρων στοιχείων ή συστατικών, που συγκροτούν το «όλον». Όταν το κάθε συστατικό έχει τη σωστή αναλογία έχουμε αρμονική σύνθεση με άριστα αποτελέσματα.

Έχετε σκεφτεί ότι ο βαθύτερος σκοπός της ψυχοθεραπείας εκτός της επεξεργασίας των βιωμάτων και εμπειριών που έχουν απωθηθεί στο ασυνείδητό μας είναι και η ανάδειξη των αξιών του ανθρώπου όπως, Αγάπη, σεβασμός, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, εμπιστοσύνη, αποδοχή, καλή πίστη και τόσα άλλα ανεκτίμητα αγαθά που διαθέτουμε, που όμως για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα, βρίσκονται εν υπνώσει και είναι ανεκμετάλλευτα;

Αυτά τα ψυχικά και πνευματικά αγαθά όταν αναδύονται μπορούμε να δημιουργήσουμε υγιείς και αρμονικές σχέσεις τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους, αναπτύσσοντας ένα ευρύ φάσμα υψηλών αξιών και σεβασμού για την ανθρώπινη προσωπικότητα που είναι η ελαχίστη προσφορά μας στην Ανθρωπότητα αλλά και υπέρτατο καθήκον προς τις επόμενες γενιές, αφήνοντάς τους ως παρακαταθήκη, το «καλό καγαθό», που είναι το ιδεώδες για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Η ανάδυση  όμως αυτών των αγαθών, προϋποθέτει και καθαρές πηγές. Η πιο βασική είναι η υγιής οικογένεια όπου όλα τα μέλη της συνδέονται με τους ακλόνητους δεσμούς της Αγάπης, του σεβασμού και της αλληλεγγύης. 

Οι αρμονικές σχέσεις με τους συγγενείς, τους γείτονες και γενικά  τους ανθρώπους συντελεί στην ανάδυση αξιών όπως, του μοιράσματος της χαράς και της λύπης, της ευσπλαχνίας και της αποδοχής των άλλων με όλες τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά τους. 

Το σχολείο με τους άοκνους δασκάλους προσηλωμένους στο λειτούργημά τους, αποτελεί μια σημαντική πηγή μάθησης και ανάπτυξης των ικανοτήτων και ταλέντων των μαθητών (όλοι έχουμε ταλέντα, δεν υστερεί κανείς) που η έννοια της παιδείας, βρίσκει το νόημά της, με την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια.   

Ο Στρατός με την ανάπτυξη του πνεύματος της ομαδικότητας, της πειθαρχίας και της αγάπης στην Πατρίδα, μετουσιώνει τα παιδιά μας σε ώριμους ενήλικες και υπεύθυνους πολίτες. Το θρησκευτικό συναίσθημα, επισφαλίζει και αναδεικνύει τις αρετές της αλληλεγγύης, της συγχώρεσης και της αγάπης άνευ όρων. 

Ξεδιψώντας ο άνθρωπος με τα νερά αυτών των πηγών, πως είναι δυνατόν να μην αισθάνεται ότι όλοι είμαστε μια οικογένεια, πως μπορεί να μην αναδυθεί η υπέρτατη αρετή της συνύπαρξης; 

Πως μπορεί να μην νοιώσει τον άλλον ως μέλος της ευρύτερης  οικογένειάς του, που είναι το Έθνος- Πατρίδα; Πως είναι δυνατόν να μην βιώσει στο βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξής του, την ανθρωπιά του;

«Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος» θα αναρωτηθείτε, όπερ άτοπον. Το γνωρίζω και φαίνεται ανέφικτο, αλλά και μόνο να το νοιώθουμε ως ανάγκη και να ατενίζουμε το «ιδανικό»προσπαθώντας να το αγγίξουμε, είναι ένα ισχυρό κίνητρο, για να ξεφύγουμε από το βάλτο της πρόσκαιρης ευχαρίστησης και ατομικότητας και όλοι μαζί -ο καθένας με εθελοντική εκχώρηση μέρους του εγωκεντρικού του χώρου και προσωπικού συμφέροντος- να αντισταθούμε στη ψυχική φθορά  και την πνευματική αποσύνθεση.

Στη ζωή μας τα πάντα τα διεκδικούμε και εάν δεν καταβάλλουμε συνεχείς προσπάθειες δεν πρόκειται να κατακτήσουμε τίποτε απ’ όλα αυτά που θέλουμε. Υπάρχουν προβλήματα που για να λυθούν όμως δεν φτάνει η ατομική προσπάθεια, απαιτείται συλλογική αντιμετώπιση. Όταν έχει εδραιωθεί στη ψυχή μας η αρετή του «συνανήκειν», τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.

Στα σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζει η Πατρίδα, ο κάθε πολίτης οφείλει να παραμερίσει το προσωπικό του συμφέρον και όλοι μαζί σαν μια γροθιά να παλέψουν για το συλλογικό. Μόνο όταν υφίσταται  Πατρίδα, έχουμε υπόσταση κι εμείς. Χωρίς πατρίδα δεν υπάρχει σημείο αναφοράς. Απλά δεν ανήκουμε  πουθενά ούτε και μπορούμε να ζητήσουμε, από κάτι που δεν υπάρχει. Οι προγονοί μας δίδαξαν με τους αγώνες τους,  πως η Πατρίδα είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο αγαθό. Και όσες φορές ήταν σκλαβωμένη η Πατρίδα, αγωνίζονταν με τη θυσία της ζωής τους να την ελευθερώσουν. Με την πίστη όμως ότι δεν αξίζει να ζει κανείς, αν δεν είναι ελεύθερος.

Το νόημα της ελευθερίας  ως το ύψιστο αγαθό, αναδύεται μόνο σε ανθρώπους που έχουν αξίες και εμείς ως Ελληνισμός, είμαστε λαός των αξιών και δεν γίνεται να μην δώσουμε για άλλη μια φορά-τώρα που το απαιτεί η χρεία- ότι έδωσαν οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Μεσολογγίου, στην Ανθρωπότητα, την Αγάπη και το σεβασμό στον Άνθρωπο. 

Γιατί όποιος αγαπά και σέβεται τους ανθρώπους τους θέλει ελεύθερους, γι’ αυτό και ο Ελληνισμός είναι ένα δώρο του χρόνου στην Ανθρωπότητα.

Να είστε πάντα υγιείς, αισιόδοξοι και εμπνευσμένοι!!

Πηγές: -   www.google/ Ανάπτυξη και Αξίες

-      Μπάκας Δ., «Η Ανάπτυξη, ως εθνική μας αρετή εν ειρήνη».,

                Προβληματισμοί, Τευχ. 77., ΕΛΙΣΜΕ., Ιουλ. 77, Αθήνα.

-      Λυγερός Ν., Ελληνισμός και Χρόνος., Αθήνα., 2013.  

anthrwposkaipsuxologia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ