Οι άνθρωποι ξεχνάνε μαμά

Της Κρυσταλλένιας Γαβριηλίδου

Οι άνθρωποι ξεχνάνε μαμά
Ότι και αν κάνεις γι’ αυτούς,
Όσο και αν τους σταθείς
24ωρο να σαι πάντα εκεί
Αυτοί ξεχνάνε…

Δε με προετοίμασες γι’ αυτό,
Δε μου χτισες τείχη και άμυνες
Παρά με βοήθησες να τα γκρεμίσω όλα,
Για να δώσω ότι έχω απλόχερα
Να μάθω να τους δέχομαι όπως είναι..

Οι άνθρωποι όμως ξεχνάνε μαμά…
Δεν έχουν τα ίδια μετρά και σταθμά
Δε δίνουν, μόνο παίρνουν

Σε κάνουν πέρα όταν τους δοθεί η ευκαιρία
Λες και δεν υπήρξες ποτέ..
Μου έμαθες να συγχωρώ και να δίνω δεύτερες ευκαιρίες

Μα οι άνθρωποι ξεχνούν μαμά…

Και δε θέλω να ξέρω
αν είναι από αχαριστία ή μνήμη χρυσόψαρου..
Μα είναι το παράπονο που με κυριεύει..

Ξέρεις οι άνθρωποι ξεχνάνε μαμά
Έπρεπε να μου το πείς
Να το ξέρω κι εγω..
Γλυκές μαμάδες του κόσμου όλου

Οφείλετε να μας πείτε για τον αληθινό κόσμο
Και όχι τον ιδεατό
Ωραίο το ρόζ συννεφάκι
Αλλά πονάει η ελεύθερη πτώση..

Εσύ θα είσαι ότι και να γίνει εκεί
να μου κρατάς το χέρι
Μα οι άνθρωποι ξεχνάνε μαμά…

αναπνοές

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ