ΣΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ…

Ι. Σαν ταξιδευτής 
σε μετάξι απάνω 
δεν περπάτησα ποτέ. 
Μόνο σ’αγκάθια και σιωπές. 
Σε χώμα, λάσπη και πέτρες αιχμηρές. 
Τα πόδια μου είναι γυμνά 
μα πόνο ή ντροπή δε νιώθω· 
μόν’η ψυχή μου τρέμει σαν πουλί 
μελίρρυτη αγκαλιά πατρίδας να μη χάσει. 

ΙΙ. Σαν ταξιδευτής 
τ’απέραντο γαλάζιο 
δε χάρηκα ποτέ. 
Βούτηξα σε σκούρο μπλε και μαύρο. 
Σε άπατα νερά με κύμα άγριο. 
Στα χέρια όπλα δεν κρατώ. 
Αγρίμια, αγύρτες δε φοβούμαι. 
Δίχως μαχαίρι ή φυλαχτό 
το μονοπάτι της ζωής μονάχος βάδισα· 
ΙΙΙ. κι απ’του μυαλού την καταχνιά
έφτιανα πύρινο γκεμί* να επιστρέψω. 
Λεύτερος πια, πού να μισέψω. 
Θεριεύει ο πόθος μου να’ρθώ. 
IV. Με δυο φευγιών αναθεμιές 
έφθασε η ώρα να γυρίσω· 
κι αν είν’το χώμα σου υγρό, να το φιλήσω. 
Έφυγες πριν έλθω εγώ.

chrysoulamologianni

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ