Αν δεν αποδεχτείς το σκοτάδι μη περιμένεις ποτέ να γνωρίσεις το φως.

Τι σημαίνει σκοτάδι ? Σκοτάδι είναι το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μας που το κρύβουμε επιμελώς και από εμάς τους ίδιους. Έχουμε την ανάγκη να σκεπάζουμε κάθε μας αρνητική σκέψη και να κάνουμε πως δεν υπάρχει. Το ίδιο και για τα συναισθήματά μας, αλλά και για τις πράξεις μας. Έτσι το σκοτάδι απλώνεται μέσα σε όλο μας το είναι και σταδιακά μεταφέρεται παντού στη ζωή μας. Εμείς κάνουμε αποσπασματικές προσπάθειες για να βγούμε στο φως, χωρίς να κάνουμε κινήσεις για να δούμε- αναγνωρίσουμε το σκοτάδι μας.

Αυτές οι αποσπασματικές κινήσεις είναι μία προσευχή, μία μελέτη σε κείμενα Πνευματικά ή ακόμη και να επιλέξουμε ένα Πνευματικό σύστημα για να μας οδηγήσει στο φως.

Μα ο δρόμος για το φως είναι το σκοτάδι. Να το δω, να το αναζητήσω, να το αναγνωρίσω και ύστερα όχι να το πολεμίσω, αλλά να βρω τρόπους να το μετατρέψω κι εκείνο σε φως. Πώς ? Μα μέσα σε κάθε μας σκοτεινό σημείο υπάρχουν αρκετά γιατί και επειδή. Και η αναζήτησή τους γίνεται μόνο με την αυτογνωσία σε βάθος. Για να δούμε όλο το μέγεθος από το σκοτάδι αυτό και όχι μόνο το μπροστά- μπροστά. Γιατί τότε κάθε μας κίνηση- βήμα ως προς το φως, θα είναι σαν να ανάβουμε ένα μικρό κεράκι. Για να γίνει αυτό το κεράκι στο μέγεθος του ήλιου θέλει από εμάς επιμονή και υπομονή.

Αλλιώς με αυτό το μικρό κεράκι το μόνο που θα καταφέρνουμε θα είναι να φωτίζουμε μόνο αυτό που είναι μπροστά μας και πάντα θα σκοντάφτουμε σε όλα όσα είναι ακόμη κρυμμένα στο σκοτάδι. Τι σημαίνει σκοντάφτω? Σημαίνει όλες οι δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή του κάθε ανθρώπου που έχει αποφασίσει να περπατήσει τα βήματα της Πνευματικότητας είτε αγνοώντας το σκοτάδι, είτε πολεμώντας το, είτε κατηγορώντας το. Όσο ο άνθρωπος θα μάχεται μία αλήθεια του δεν θα βγει ποτέ στον δρόμο του Φωτός. Γιατί το Φως για να απλωθεί χρειάζεται τον σύμβουλο σκοτάδι. Γιατί μέσα στο σκοτάδι υπάρχουν κομμάτια δικά μας ξεχασμένα, παρατημένα. Μόλις όμως τα φωτίσουμε και τα τακτοποιήσουμε τότε ναι δεν έχουμε νικήσει το σκοτάδι, αλλά έχουμε μάθει να το χειριζόμαστε με αγάπη και κατανόηση. Τότε ο άνθρωπος που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο με το δικό του σκοτάδι, σταματά αυτόματα να κρίνει κάθε του συνάνθρωπο και φτάνει στο θέλημα Του Θεού. Δηλαδή στο μην κρίνετε. Μα ο Θεός μας είπε μην κρίνετε γιατί ήξερε πολύ καλά πως κάθε τι που κρίνω, το φέρνω μπροστά μου να το βιώσω.

Οπότε δέχομαι, αγκαλιάζω, αναζητώ και αναγνωρίζω πρώτον ότι έχω σκοτάδι και ύστερα αρχίζω να το φωτίζω με την αυτογνωσία βήμα- βήμα, αργά και σταδιακά.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ