Ήξερες πως υπάρχουν ειδικά «κόλπα» στη διαμόρφωση χώρου ενός μαγαζιού, κόλπα που σε κάνουν να ξοδεύεις αλόγιστα;
Μπορεί να σου φαίνεται ρεαλιστικό, μπορεί να σου φαίνεται συνομωσιολογία σαν αυτή με τα σατανιστικά μηνύματα αν παίξεις έναν δίσκο ανάποδα, μπορεί και να βρήκες την τέλεια δικαιολογία για τις φορές που χαλάς όλο σου τον (μειωμένο) μισθό σε καλούδια, και ζητάς δανεικά από το αγόρι σου για να περάσεις τον μήνα: δεν ευθύνεσαι απόλυτα για όσα ξοδεύεις σε ρούχα, αφού υπάρχουν ειδικά trick για να σε παρασύρουν στη σπατάλη.
Τα κολπάκια που έχουν ως στόχο το πορτοφόλι σου θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με ένα προσανατολισμένο στη μόδα και την εμπορικότητα (… αντί για την καλοτυχία) φενγκ σούι.
Τη στιγμή που μπαίνεις σε ένα μαγαζί, και εκεί που με το φτωχό μυαλό σου νομίζεις πως κάνεις μια βόλτα για να ρίξεις μια ματιά χωρίς πρόθεση να αγοράσεις επειδή «δεν χρειάζεσαι τίποτα», οι εμπνευστές της τοποθέτησης τον προϊόντων στον χώρο γελάνε μέσα από τα μουστάκια τους.
Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Εσύ θα αφήσεις το ρευστό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου απενεργοποιούν τον συναγερμό σε μια στίβα πράγματα αναλογίσου υπό τους ήχους της ταμειακής:συνέβαινε κάτι από τα παρακάτω;
-Τα μανό, τα μπιζουδάκια, γενικά τα αξεσουάρ, ήταν τοποθετημένα ανάμεσα στα ρούχα και όχι σε ειδικά stands μόνα τους;
Αν ναι, σου έβαλαν υποσυνείδητα την ιδέα να τα συνδυάσεις νοερά, και το σύνολο που οραματίστηκες σου καλάρεσε και ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ.
-Άλλος λόγος που ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα τοποθετούνται μαζί, είναι για να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις πόση ποικιλία έχει το κατάστημα, να πεις με το μυαλό σου «ααα μπράβο, εδώ είμαστε» και να περάσεις περισσότερη ώρα μέσα, με πιθανή συνέπεια τις περισσότερες αγορές.
-Γιατί στα πολυκαταστήματα μισά μπλουζάκια είναι κρεμασμένα και μισά διπλωμένα; Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ ως τώρα (… παρομοίως και εγώ), αλλά είναι για να πιάνεις στα χέρια σου το ρούχο, να το ξεδιπλώνεις, να εξερευνείς.
-Τάση των καταστημάτων είναι να χαμηλώνουν σιγά-σιγά τα ψηλότερα ράφια, γιατί τα στατιστικά δείχνουν πως ό,τι δεν μπορεί να δοκιμαστεί χωρίς τη βοήθεια πωλητή, έχει μικρότερη ζήτηση.
-Τα έντονα εμπριμέ, τα ριγέ, τα πουά, τα λεοπάρ, τα prints γενικά, είναι καλύτερα να μην τα βρίσκεις κάπου όλα μαζί σετάκι (και το πουά πουκάμισο, και το παντελόνι, και το φόρεμα, και το σακάκι στην ίδια κρεμάστρα) γιατί το μάτι σου κουράζεται και εσύ πας για άλλα.
-Κατά συνέπεια, ένα έντονο print πρέπει πάντα να βρίσκεται ανάμεσα σε μονόχρωμα. Εκεί το είδες, μαζί με τα καφέ και τα μαύρα, και το τσίμπησες.
-Αν αγόρασες κάτι αρκετά ακριβό, σκέψου μήπως το είδες μοναχούλι, σε περίοπτη θέση, χωρίς κοσμήματα και αξεσουάρ δίπλα του. Ε, θα το λυπήθηκες και θέλησες να το πάρεις σπίτι. Όχι, σοβαρά, τα ακριβά κομμάτια τα αφήνουν μόνα τους για να τραβάνε την προσοχή.
-Αν είχες ποτέ κατάθλιψη μετά από λίγα λεπτά στο δοκιμαστήριο θα με καταλάβεις: Ο σωστός φωτισμός πρέπει να σε κάνει να δείχνεις πιο μαυρισμένη και να μην σου υπενθυμίζει την κυτταρίτιδα που ίσως έχεις. Να ξέρεις πως η κυτταρίτιδα έχει άμεση σχέση με το πώς φωτίζεται το δέρμα. Το λέω πάντα, ο φωτισμός είναι σημαντικότερος ακόμα και από τα νιάτα.
-Πολύ σημαντική και η μουσική. Έπιασες τον εαυτό σου να σκέφτεται «ας κάτσουμε λίγο μέχρι να τελειώσει το κομμάτι»; Μήπως ήταν κάτι σε 80s; Γιατί, τα στατιστικά το λένε, όχι εγώ, με τα 80s αγοράζεις! Ξέρεις ότι… ο Millard 'Mickey' Drexler, σημερινός CEO της φίρμας J Crew ήταν εκείνος στον οποίο αποδόθηκαν τα εύσημα για τη διάσωση της εταιρείας που κάποτε παρέπαιε και την ανάδειξή της σε παράδειγμα προς μίμηση; Ο ίδιος αποδίδει την επιτυχία του στην καλή οργάνωση των καταστημάτων J Crew, αφού «τα ρούχα ήταν πάντα καλά».
26ecopages
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Μπορεί να σου φαίνεται ρεαλιστικό, μπορεί να σου φαίνεται συνομωσιολογία σαν αυτή με τα σατανιστικά μηνύματα αν παίξεις έναν δίσκο ανάποδα, μπορεί και να βρήκες την τέλεια δικαιολογία για τις φορές που χαλάς όλο σου τον (μειωμένο) μισθό σε καλούδια, και ζητάς δανεικά από το αγόρι σου για να περάσεις τον μήνα: δεν ευθύνεσαι απόλυτα για όσα ξοδεύεις σε ρούχα, αφού υπάρχουν ειδικά trick για να σε παρασύρουν στη σπατάλη.
Τα κολπάκια που έχουν ως στόχο το πορτοφόλι σου θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με ένα προσανατολισμένο στη μόδα και την εμπορικότητα (… αντί για την καλοτυχία) φενγκ σούι.
Τη στιγμή που μπαίνεις σε ένα μαγαζί, και εκεί που με το φτωχό μυαλό σου νομίζεις πως κάνεις μια βόλτα για να ρίξεις μια ματιά χωρίς πρόθεση να αγοράσεις επειδή «δεν χρειάζεσαι τίποτα», οι εμπνευστές της τοποθέτησης τον προϊόντων στον χώρο γελάνε μέσα από τα μουστάκια τους.
Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Εσύ θα αφήσεις το ρευστό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου απενεργοποιούν τον συναγερμό σε μια στίβα πράγματα αναλογίσου υπό τους ήχους της ταμειακής:συνέβαινε κάτι από τα παρακάτω;
-Τα μανό, τα μπιζουδάκια, γενικά τα αξεσουάρ, ήταν τοποθετημένα ανάμεσα στα ρούχα και όχι σε ειδικά stands μόνα τους;
Αν ναι, σου έβαλαν υποσυνείδητα την ιδέα να τα συνδυάσεις νοερά, και το σύνολο που οραματίστηκες σου καλάρεσε και ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ.
-Άλλος λόγος που ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα τοποθετούνται μαζί, είναι για να αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις πόση ποικιλία έχει το κατάστημα, να πεις με το μυαλό σου «ααα μπράβο, εδώ είμαστε» και να περάσεις περισσότερη ώρα μέσα, με πιθανή συνέπεια τις περισσότερες αγορές.
-Γιατί στα πολυκαταστήματα μισά μπλουζάκια είναι κρεμασμένα και μισά διπλωμένα; Δεν το είχες σκεφτεί ποτέ ως τώρα (… παρομοίως και εγώ), αλλά είναι για να πιάνεις στα χέρια σου το ρούχο, να το ξεδιπλώνεις, να εξερευνείς.
-Τάση των καταστημάτων είναι να χαμηλώνουν σιγά-σιγά τα ψηλότερα ράφια, γιατί τα στατιστικά δείχνουν πως ό,τι δεν μπορεί να δοκιμαστεί χωρίς τη βοήθεια πωλητή, έχει μικρότερη ζήτηση.
-Τα έντονα εμπριμέ, τα ριγέ, τα πουά, τα λεοπάρ, τα prints γενικά, είναι καλύτερα να μην τα βρίσκεις κάπου όλα μαζί σετάκι (και το πουά πουκάμισο, και το παντελόνι, και το φόρεμα, και το σακάκι στην ίδια κρεμάστρα) γιατί το μάτι σου κουράζεται και εσύ πας για άλλα.
-Κατά συνέπεια, ένα έντονο print πρέπει πάντα να βρίσκεται ανάμεσα σε μονόχρωμα. Εκεί το είδες, μαζί με τα καφέ και τα μαύρα, και το τσίμπησες.
-Αν αγόρασες κάτι αρκετά ακριβό, σκέψου μήπως το είδες μοναχούλι, σε περίοπτη θέση, χωρίς κοσμήματα και αξεσουάρ δίπλα του. Ε, θα το λυπήθηκες και θέλησες να το πάρεις σπίτι. Όχι, σοβαρά, τα ακριβά κομμάτια τα αφήνουν μόνα τους για να τραβάνε την προσοχή.
-Αν είχες ποτέ κατάθλιψη μετά από λίγα λεπτά στο δοκιμαστήριο θα με καταλάβεις: Ο σωστός φωτισμός πρέπει να σε κάνει να δείχνεις πιο μαυρισμένη και να μην σου υπενθυμίζει την κυτταρίτιδα που ίσως έχεις. Να ξέρεις πως η κυτταρίτιδα έχει άμεση σχέση με το πώς φωτίζεται το δέρμα. Το λέω πάντα, ο φωτισμός είναι σημαντικότερος ακόμα και από τα νιάτα.
-Πολύ σημαντική και η μουσική. Έπιασες τον εαυτό σου να σκέφτεται «ας κάτσουμε λίγο μέχρι να τελειώσει το κομμάτι»; Μήπως ήταν κάτι σε 80s; Γιατί, τα στατιστικά το λένε, όχι εγώ, με τα 80s αγοράζεις! Ξέρεις ότι… ο Millard 'Mickey' Drexler, σημερινός CEO της φίρμας J Crew ήταν εκείνος στον οποίο αποδόθηκαν τα εύσημα για τη διάσωση της εταιρείας που κάποτε παρέπαιε και την ανάδειξή της σε παράδειγμα προς μίμηση; Ο ίδιος αποδίδει την επιτυχία του στην καλή οργάνωση των καταστημάτων J Crew, αφού «τα ρούχα ήταν πάντα καλά».
26ecopages
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.