ΚΑΡΜΑ – ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ – ΧΡΙΣΤΟΣ

«Η κατανόηση του νόμου του κάρμα και του επακόλουθού του, της μετενσάρκωσης, παρατίθεται σε πολυάριθμα βιβλικά εδάφια. Για παράδειγμα: «Ενός που χύνει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο το αίμα του θα χυθεί» (Γένεση Θ:6). Αν ο κάθε δολοφόνος θα πρέπει να φονεύεται από “άνθρωπο”, η ανταποδοτική διαδικασία είναι σαφές ότι απαιτεί σε ενός περιπτώσεις περισσότερο χρόνο από μια ζωή. Η σύγχρονη αστυνομία απλά δεν είναι τόσο γρήγορη!

»Η πρώιμη χριστιανική Εκκλησία είχε αποδεχτεί το δόγμα ενός μετενσάρκωσης το οποίο αναπτύχθηκε διεξοδικά από ενός Γνωστικούς και από πολλούς εκκλησιαστικούς πατέρες, συμπεριλαμβανόμενου του Κλήμη ενός Αλεξάνδρειας, του διάσημου Ωριγένη (και οι δύο του 3ου αιώνα), καθώς και του Αγίου Ιερωνύμου (του 5ου αιώνα). Το δόγμα κηρύχθηκε για πρώτη φορά ως αιρετικό το 553 μ.Χ. από τη Δεύτερη Σύνοδο ενός Κωνσταντινούπολης. Εκείνη την εποχή πολλοί Χριστιανοί θεώρησαν ότι το δόγμα ενός μετενσάρκωσης παρείχε στον άνθρωπο μια πολύ μεγάλη περίοδο χρόνου και χώρου, κάτι που δεν θα τον ενθάρρυνε να αγωνιστεί για άμεση λύτρωση. Οι αλήθειες ενός που συγκαλύπτονται οδηγούν ανησυχητικά σ’ ένα πλήθος σφαλμάτων. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν χρησιμοποίησαν τη διάρκεια ενός “μιας ζωής” ενός για να αναζητήσουν τον Θεό, αλλά για να απολαύσουν αυτόν τον κόσμο – που με τόσο μοναδικό τρόπο κέρδισαν, και τόσο σύντομα θα χάσουν για πάντα! Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος μετενσαρκώνεται στη γη μέχρι να ανακτήσει συνειδητά την αρχική του κατάσταση ως γιος του Θεού». – Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι

(Σημείωση δική μου: σκεφτείτε πόσες γενιές μετά τον Χριστό έγινε αυτό. Ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων τότε, επειδή δεν είχαν ανακαλυφθεί φάρμακα, ήταν περίπου 40 χρόνια. Επομένως το 553 μ.Χ ήταν 14 γενιές μετά τον Χριστό, και επί 14 γενιές όλοι δέχονταν τη μετενσάρκωση)

Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα συνεχίζει:

Μια μέρα, καθώς βρισκόμουν απορροφημένος σε διαλογισμό κρατώντας τη χριστιανική Βίβλο στα χέρια μου, προσευχήθηκα βαθιά: «Πατέρα, πες μου ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός πριν έρθει στη γη μ’ αυτήν την ενσάρκωση». Με απροσδόκητη αμεσότητα, η σιωπηλή πανταχού παρούσα φωνή του Πατέρα εκδηλώθηκε με λέξεις που μπορούσα να ακούσω: «Άνοιξε τη Βίβλο!».

Υπάκουσα στη Θεϊκή Εντολή. Το πρώτο εδάφιο στο οποίο έπεσαν τα μάτια μου ήταν το ΙΘ:19 από το Βασιλειών Α’ (ή Γ’ για όσους έχουν Αγία Γραφή με 4 κεφάλαια Βασιλειών):

Και αναχώρησε (ο Ηλίας) από εκεί και βρήκε τον Ελισαίο τον γιο του Σαφάτ, ενώ όργωνε με δώδεκα ζεύγη βοδιών μπροστά του, και αυτός ήταν στο δωδέκατο. Και πέρασε ο Ηλίας από κοντά του και έριξε τη μηλωτή του πάνω του.

Τότε θυμήθηκα τι είχε πει ο Ιησούς για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή: «“Σας λέω δε ότι ο Ηλίας ήδη ήρθε, και δεν τον γνώρισαν. […]” Τότε κατάλαβαν οι μαθητές ότι για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή είπε προς αυτούς» (κατά Ματθαίο ΙΖ:12-13). Ήταν ο Ελισαίος, ενσαρκωμένος ως Ιησούς, που μπορούσε να αναγνωρίσει τον Δάσκαλό του στη μορφή του Ιωάννη του Βαπτιστή λόγω της παρελθούσας σχέσης τους ως Ελισαίος και Ηλίας. Σε πολλά μέρη ο Ιησούς έκανε σημαντικές αναφορές στον Ιωάννη τον Βαπτιστή και έδειξε ευλάβεια γι’ αυτόν – όταν ο Ιησούς ζήτησε να βαφτιστεί απ’ αυτόν, όταν εκθείασε τον Ιωάννη ως τον μεγαλύτερο των προφητών που γεννήθηκαν από γυναίκα (συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό του), όταν ο Ιησούς μεταμορφώθηκε πάνω στο βουνό και ο Μωυσής και ο Ηλία εμφανίστηκαν, καθώς και όταν μετά ο Ιησούς ταύτισε τον Ηλία με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

(Τα ονόματα συγκεκριμένων ατόμων της Παλαιάς Διαθήκης εμφανίζονται τροποποιημένα στην Καινή Διαθήκη, όπου χρησιμοποιούνται οι ελληνικές αποδόσεις των ονομάτων παρά οι εβραϊκές. Έτσι, ο Ηλιού καλείται Ηλίας στην Καινή Διαθήκη, ο Ελισαιέ καλείται Ελισαίος, ο Ησαϊέ είναι γνωστός ως Ησαΐας και ούτω καθ’ εξής. Για να αποφευχθεί η σύγχυση μεταξύ των δύο ονομάτων του ίδιου προσώπου, σ’ αυτό το βιβλίο χρησιμοποιήθηκαν τα ονόματα της Καινής Διαθήκης.)

Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Ιησούς στην προηγούμενη ενσάρκωσή τους ως Ηλίας και Ελισαίος είχαν βρει πλήρη απελευθέρωση. Το ποιος ήταν ο Ιησούς πριν γεννηθεί ως Ελισαίος δεν είναι σημαντικό, επειδή στην ενσάρκωσή του ως Ελισαίος ήταν που πέτυχε τον υπέρτατο στόχο. Μέσα από θεϊκή θέληση, ο Ελισαίος τελειοποιήθηκε μέσω του Ηλία, ο οποίος έριξε πάνω του τη μηλωτή του (δερμάτινο πανωφόρι, συνήθως προβειά) της πνευματικής συνειδητοποίησης.

Η ρίψη ενός δερμάτινου μανδύα πάνω σε κάποιον δεν ενέχει κάποια μεταμορφωτική δύναμη από μόνη της. Η ρίψη όμως του ενδύματος της συνειδητοποίησης του Εαυτού ενός Δασκάλου πάνω στη συνειδητότητα ενός εξελιγμένου μαθητή είναι το βάφτισμα από το Άγιο Πνεύμα. Έχοντας λάβει ο Ελισαίος αυτή τη μύηση από τον Ηλία, χωρίς λέξη ή συζήτηση ή πειθώ, στη συνέχεια ακολούθησε πιστά τον γκουρού του.
Όταν έφτασε η ώρα να τερματίσει ο Κύριος τη γήινη ενσάρκωση του Ηλία, ο μεγάλος προφήτης είπε στον Ελισαίο:

«Ζήτησε τι να κάνω για σένα, πριν με πάρει ο Κύριος από σένα».
Και είπε ο Ελισαίος: «Σε παρακαλώ, διπλάσια μερίδα του πνεύματός σου ας έρθει πάνω μου».
Και είπε ο Ηλίας: «Σκληρό πράγμα ζήτησες. Αλλά αν με δεις όταν θα φεύγω από σένα, θα γίνει σ’ εσένα έτσι. Αν όχι, δεν θα γίνει».
Και ενώ αυτοί συνέχισαν να περπατούν, μιλώντας, ιδού, άμαξα φωτιάς και άλογα φωτιάς, και τους διαχώρισαν· και ανέβηκε ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλο στον ουρανό.
Ο δε Ελισαίος έβλεπε και φώναζε: «Πατέρα μου, Πατέρα μου, άμαξα του Ισραήλ και το ιππικό αυτού». Και δεν τον έβλεπε πλέον· και έπιασε τα ρούχα του και τα έσκισε σε δύο τμήματα.
Και αφού σήκωσε τη μηλωτή του Ηλία, η οποία έπεσε απ’ αυτόν, επέστρεψε και στάθηκε στην όχθη του Ιορδάνη.
Και πήρε τη μηλωτή του Ηλία, η οποία έπεσε απ’ αυτόν, και χτύπησε τα νερά και είπε: «Πού είναι ο Κύριος ο Θεός του Ηλία?». Και καθώς χτύπησε και αυτός τα νερά, διαιρέθηκαν ένθεν και ένθεν. Και προχώρησε ο Ελισαίος.
Και όταν τον είδαν οι γιοι των προφητών, αυτοί στην Ιεριχώ απέναντι, είπαν: «Το πνεύμα του Ηλία αναπαύεται στον Ελισαίο». Και ήρθαν και τον συνάντησαν και τον προσκύνησαν ως το έδαφος (Βασιλειών Β’ Β:9-15 ή, για όσους έχουν Αγία Γραφή με τέσσερα κεφάλαια Βασιλειών, κεφάλαιο Δ’, Β:9-15).

Έτσι λοιπόν συνέβη και ο Ελισαίος, ως Ιησούς, ήρθε με «διπλή μερίδα πνεύματος» για να φέρει τη σωτηρία σε πολλούς μαθητές, καθώς επίσης και για να κυριεύσει τον κόσμο με τη δύναμη της θεϊκής αγάπης που συγχωρεί τα πάντα, όταν δοκιμάστηκε σε υπέρτατο βαθμό κατά τη σταύρωσή του. Και ο Ηλίας και ο Ελισαίος είχαν κάνει πολλά θαύματα, και μπορούσαν να θεραπεύουν τους αρρώστους, να εμφανίζουν πληθώρα τροφής από μια λιγοστή ποσότητα και να ανασταίνουν τους νεκρούς. Έτσι, σύμφωνα με τον νόμο του κάρμα, ο Ιησούς κατείχε μεγάλες δυνάμεις ακόμα και από την παιδική του ηλικία λόγω του φυσικού χαρίσματος που διέθετε ως ενσάρκωση του Ελισαίου. Όπως ο Ιησούς ενστάλαξε ζωή μέσα στο κέλυφος του νεκρού σώματός του, καθιστώντας το πνευματικό και αθάνατο, το ίδιο επίσης συνέβη και με τα αποσυντεθειμένα κόκαλα του νεκρού Ελισαίου τα οποία εξακολούθησαν να διατηρούν αναζωογονητική δύναμη:

Η ψυχή του Ηλία μετέτρεψε το υλικό σώμα του σε φωτοβόλα αστρική ενέργεια και ανήλθε στους ουρανούς «μέσα στον ανεμοστρόβιλο μιας πύρινης άμαξας» («Ο προχωρημένος γιόγκι μεταστοιχειώνει τα κύτταρά του σε ενέργεια. Ο Ηλίας, ο Ιησούς, ο Καμπίρ και άλλοι προφήτες υπήρξαν στο παρελθόν Δάσκαλοι στην Κρίγια Γιόγκα ή σε μια παρόμοια τεχνική, με την οποία μπορούσαν να υλοποιούν και να εξαϋλώνουν τα σώματά τους κατά βούληση» – Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι, Κεφάλαιο 26). Μετά παρέμεινε στην αστρική χώρα για να μετενσαρκωθεί έγκαιρα ως Ιωάννης ο Βαπτιστής για να δώσει μαρτυρία για τη θεϊκή αποστολή που είχε προκαθοριστεί να εκπληρωθεί από τον μαθητή του Ελισαίο, μετενσαρκωμένο ως Ιησού.

Ο Ηλίας και ο Ελισαίος ήταν πνευματικά ίσοι, καθώς και οι δύο ήταν ένα με το Πνεύμα. Εντούτοις ο Ηλίας, επιστρέφοντας ως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ανέλαβε ταπεινά έναν ασήμαντο ρόλο σ’ αυτήν την ενσάρκωση, απλά και μόνο για να παρακολουθεί και να στηρίζει τον μετενσαρκωμένο μαθητή του, τον Ιησού, ο οποίος ήρθε «με διπλάσιο πνεύμα» για να εκπληρώσει την επιθυμία του Θεού, υποδυόμενος έναν εξέχοντα ρόλο που θα προκαλούσε ανατροπή στο πνευματικό πεπρωμένο του ανθρώπου. Και οι δυο τους, ο Ιησούς και ο Ιωάννης, εκπλήρωναν το θέλημα του Θεού. Είναι φυσικό το ότι ο Ηλίας, ως ο Δάσκαλος του Ελισαίου, ήθελε να βρίσκεται στη γη για να παρακολουθήσει και να είναι αυτός που θα προετοίμαζε τον δρόμο του μαθητή του να φέρει εις πέρας τη θεϊκή του αποστολή και να δοξαστεί ως σωτήρας στη γη. Ένας μεγαλόψυχος πατέρας δεν ζηλεύει ποτέ τη δόξα του γιου του, αντίθετα γεμίζει από υπερηφάνεια όταν ο γιος ξεπερνά τη δική του φήμη στα μάτια του κόσμου. Και παρόλο που ο Ιωάννης έπαιξε έναν μικρότερο ρόλο, ο βασανισμός του της αχρείας φυλάκισης και του αποκεφαλισμού του για χάρη της αλήθειας δεν ήταν μικρότερης αξίας από το δεινοπάθημα του Ιησού πάνω στον σταυρό. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Ioanna Srf

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ