ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.

Ανεξάρτητα αν συμφωνούμε η διαφωνούμε, είναι πλέον δεδομένο ότι ζούμε στις απαρχές του αιώνα της παγκοσμιοποίησης, και σύμφωνα με τη νέα κατάσταση που έχει αρχίσει να διαμορφώνετε, πρέπει να βάλουμε στόχους και ανάλογα να δράσουμε. 

Η τεχνολογία και η γνώση καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ρυθμούς που μας φοβίζουν, αλλά και μας τρέφουν μια κρυφή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Έχουμε επιβιβαστεί σε ένα υπερσύγχρονο όχημα με ανεξέλεγκτες δυνατότητες και τρέχουμε, τρέχουμε, και ηδονιζόμαστε από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας μας. Όμως δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να το τιθασεύσουμε όταν χρειαστεί, και ποια από τα κεκτημένα αγαθά θα αναγκασθούμε να θυσιάσουμε. 

Αυτό το άρθρο το είχα γράψει το 2009, που δεν είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση. Τώρα που ζούμε την δημιουργηθείσα οικονομική κρίση, αλλά και το μεγάλο πρόβλημα της εισόδου στην χώρα μας των Ισλαμιστών λαθρομεταναστών και των Σύριων προσφύγων, βλέπουμε την ωμή πραγματικότητα. 

Είναι βέβαια δεδομένο ότι οι προγονοί μας, μας άφησαν ένα πολιτισμό, που δημιούργησε φιλοσοφικά ρεύματα, επιστήμες, και τέχνες απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας, δίνοντας έτσι τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Αυτή όμως η κληρονομιά να μείνει ως παρακαταθήκη και να αξιοποιείται μόνο εκεί που πρέπει. Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που πλέον καλούμεθα να ζήσουμε πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι απόγονοι αυτών, και να δημιουργήσουμε την δική μας οντότητα. Να προχωρήσουμε με σταθερά βήματα μόνοι μας όχι υποβασταζόμενοι από τον Σωκράτη και τον Αλέξανδρο, αυτούς θα τους κλείσουμε βαθιά μέσα στη ψυχή μας ως φωτεινούς οδηγούς.

Μπροστά μας απλώνεται μια απέραντη θάλασσα, η θάλασσα της παγκοσμιότητας, και ιδού η πρόκληση πρέπει να κολυμπήσουμε, και να επιτύχουμε, να δαμάσουμε τις νοοτροπίες μας τις αδυναμίες μας, και όπως οι εφοπλιστές και οι ναυτικοί μας κυριάρχησαν στις θαλάσσιες μεταφορές, καλούμεθα στη πρόκληση αυτή, αν όχι να κυριαρχήσουμε, τουλάχιστον να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας. Οι προοπτικές απεριόριστες, αλλά και οι δυσκολίες εξίσου πολλές.

Αν δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τον τρόπο δράσης στην νέα κατάσταση που αρχίζει να διαμορφώνετε, τότε να αντιγράψουμε τους ήδη επιτυχημένους τρόπους δράσης άλλων χωρών. Στη συνέχεια πρέπει να καθορίσουμε τους τομείς όπου θα δώσουμε προτεραιότητα. Το επόμενο βήμα είναι η χρηματοδότηση και το λόγο έχει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Πως όμως θα έχουμε ένα υγειές και άνετο χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά αυτό για να επιτευχθεί δεν είναι αρκετές οι προθέσεις των τραπεζών και οι ικανότητες των διοικητών τους. Το λόγο θα έχουν οι πολίτες, οι οποίοι πρέπει να αντιληφθούν πιο είναι μακροπρόθεσμα το πραγματικό συμφέρον τους. Ως πολίτες νομοταγείς, δεν θα δημιουργούν προβλήματα στην εύρυθμο λειτουργία του κράτους, και να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην δημιουργία κλήματος εμπιστοσύνης προς την οικονομία της χώρας και στο τραπεζικό σύστημα. 

Το να διεκδικούν αμοιβές που είναι αδύνατο να αποδοθούν και πολλές φορές με βίαιο τρόπο (όπως καταλήψεις, σπασίματα, κ.α.) τα μόνα που καταφέρνουν είναι να συμβάλουν στο κλείσιμο επιχειρήσεων (όρα Χαλυβουργική) και να απαξιώνουν το κλήμα εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητα να γίνει η χώρα μας πόλος έλξεως κεφαλαίων και επενδυτών. 

Κυρίως μας ενδιαφέρουν τα κεφάλαια ώστε η δημιουργία επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, να γίνετε από Ελληνικά μυαλά. διότι από αυτά έχουμε επάρκεια. Είναι ο μόνος τρόπος αν θέλουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας στην νέα κατάσταση που διαμορφώνετε, για ατομικό αλλά και εθνικό όφελος. Μην περιμένουμε από τους πολιτικούς, και να θέλουν δεν μπορούν.

Η Αθήνα και ο Πειραιάς ως ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, μπορούν να γίνουν ένα νέο Λονδίνο που θα στεγάσει τα μεγαλύτερα κέντρα διακίνησης εμπορευμάτων. Πιστωτικά ιδρύματα δια την διακίνηση εμπορικών, εφοπλιστικών και ασφαλιστικών κεφαλαίων.

Η γεωγραφική θέση, οι κλιματολογικές συνθήκες της χώρας, οι θάλασσες τα νησιά μας, θα μας βοηθήσουν να εξισώσουμε τον ισχυρό ανταγωνισμό της Κίνας και των άλλων Ασιατικών χωρών, διότι ο παράγοντας αυτός του ανταγωνισμού φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για την δεινή οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει τη Χώρα μας, και μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τις πρωτερεοτητές μας ως άτομα. Σαν σύνολο όμως πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία μας για την κατάκτηση των στόχων που έχουμε θέσει. 

Καλούμεθα στη συνέχεια να προβούμε σε πρωτόγνωρες αλλαγές. Ενίσχυση των δεσμών φιλίας και αμοιβαίας κατανόησης με τους άλλους λαούς, συμβάλλοντας σε διεθνές επίπεδο στη δημιουργία της Οικουμενικής Συνείδησης.

Τα βήματά μας για να είναι σταθερά, επιβάλετε όλοι οι λαοί μαζί να παρακάμψουμε τους σκοπέλους του θρησκευτικού δογματισμού, και θρησκευτικού φανατισμού, οποιασδήποτε θρησκείας. Αν αυτές θέλουν να υπάρχουν και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο να ασχοληθούν με την επούλωση των πληγών που αφήνει ο πόλεμος, η φτώχεια, οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι αρρώστιες. Δεν είναι δυνατόν τον 21ον αιώνα να παρακάμπτεται η σύγχρονος νομοθεσία με αναχρονιστικές θρησκευτικές αντιλήψεις και πρακτικές προ 1.500 και 2.000 ετών. Το αλάθητο της Βίβλου και του Πάπα, ο συντηρητισμός του Ρωμαιοκαθολικισμού, ο ορθόδοξος δογματισμός, ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός, και ο νόμος Σαρία, αποτελούν εμπόδιο στη διαμόρφωση των σύγχρονων ιδεών της Οικουμενικής Συνείδησης.

Τα βλέμματά μας πρέπει να στραφούν προς τον ΟΗΕ. Αξιώνοντας ένα πιο διευρυμένο Συμβούλιο Ασφαλείας, ικανό να επιβάλει τις αποφάσεις του, για την εδραίωση της ειρήνης. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι τα κράτη μέλη πρέπει να σέβονται τις αποφάσεις του Συμβουλίου και να μην χρειάζεται η χρήση βίας.
Προσβλέπουμε σε ένα Διεθνές Δικαστήριο, με μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων, δηλαδή σε θέματα πολιτικά, συνοριακά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά, καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και όπου αλλού κριθεί απαραίτητο.

Να υπερισχύει των επί μέρους κρατικών νομοθεσιών και να καλύπτει νομοθετικά τους κενά. Όμως δεν αρκούν μόνο οι θεσμοί, οι οποίοι από μόνοι τους τίποτα δεν θα καταφέρουν, αν τα πλούσια κράτη δεν μεριμνήσουν για την εξάλειψη της φτώχειας των ασθενειών, και του αναλφαβητισμού που μαστίζουν τον τρίτο κόσμο, και είναι ακόμη η κύρια αιτία της δημιουργίας κύματος λαθρομεταναστών εις την Ευρώπη, από τον τρίτο κόσμο.

Η ελλειμματική παιδεία, στις χώρες του τρίτου κόσμου, είναι η κύρια αιτία των προκαταλήψεων, των δεισιδαιμονιών, της μιζέριας, του οικονομικού μαρασμού, και της άγνοιας του τρόπου σκέψης των προηγμένων κοινωνιών. Οι λέξεις Διαφωτισμός, ελεύθερη σκέψη και έκφραση, θα αντηχήσουν περίεργα στα αυτιά τους. 

Η παιδεία, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και αγαθών, βεβαίως θα αμβλύνει το οικονομικό και πολιτισμικό χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου. 

Η ανάδειξη του λόγου, ο Ουμανισμός, η Δημοκρατία, οι τηλεπικοινωνίες, το διαδίκτυο οι συγκοινωνίες, η νανοτεχνολογία η επιστημονική έρευνα, η Ιατρική, η Βιοτεχνολογία, μας υπόσχονται πολλά, έτσι μπορούμε να προσδοκούμε στη συνεχή βελτίωση του επιπέδου της ζωής μας. Με την προϋπόθεση, να σταματήσει η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής δικαιοσύνης, που έκτισαν οι λαοί των προηγμένων κρατών με τους αγώνες τους. Επίσης να δομηθεί κοινωνικό κράτος και στις χώρες του τρίτου κόσμου και να γευθούν οι λαοί τους τα αγαθά του. 

Η Οικουμενική Συνείδηση θα φέρει περισσότερη δημοκρατία, και πολιτιστική ελευθερία σε όλους τους λαούς. Αλλά για την εδραίωση της στη μάχη των ιδεών που θα ακολουθήσει με τους κάθε λογής στενόμυαλους εξουσιαστές, πρέπει να ανατρέξουμε στις αδιαμφισβήτητες ιδέες και τις ηθικές αξίες όπως τις δίδαξαν και τις φιλοσόφησαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πρωταγόρας, ο Επίκουρος και τόσοι άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, αλλά και οι Ευρωπαίοι διαφωτιστές. Οι μόνες αξίες που έμειναν άφθαρτες και πάντα επίκαιρες μέχρι σήμερα. Και είναι οι μόνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα σύγχρονα προβλήματα, ήτοι τα ναρκωτικά, τον χουλιγκανισμό, και την έξαρση βίας εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων, την τρομοκρατία, καθ’ ότι η καθεστηκυία τάξη, πολιτική και θρησκευτική φαίνεται ότι έχει αποτύχει. 

Παρά τα σοβαρά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε παγκοσμίως: υπερθέρμανση του πλανήτη μας, μόλυνση του περιβάλλοντος, οικονομική κρίση, ενεργειακό πρόβλημα, υπερπληθυσμός, εξάντληση φυσικών πόρων, αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών-- μπορούμε να αισιοδοξούμε. Ο άνθρωπος και με πολύ πιο δύσκολες συνθήκες κατάφερε να επιζήσει, και σήμερα να μεγαλουργήσει. 

Όλα εξαρτώνται από το αν θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο Διαφωτισμό, και να προτείνουμε στο λαό μας, αλλά και στα άλλα Έθνη ένα νέο πακέτο ΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ