Ξεφτιλίσου ν' αγιάσουμε!

Μαρια Παπαϊωαννου

Ξεφτίλα. Πόσο μ' ενοχλεί αυτή η λέξη. «Ξεφτιλίζεσαι», μου είπε. Ναι, μπορεί να 'χεις και εσύ τα δίκια σου, δεν αντιλέγω, μπορεί να ξεφτιλίζομαι. Όμως να σου πω κάτι, ρε φίλε, πώς ορίζεται τελικά η ξεφτίλα; Δηλαδή, αν δεν παλεύουμε γι’ αυτά που θέλουμε είναι εγωισμός κι αν παλεύουμε είναι ξεφτίλα;

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί  σήμερα τελειώνουν τόσο άδοξα οι σχέσεις. Θα σας απαντήσω εγώ. Γιατί κανένας από τους δύο δεν είχε το πείσμα του κερατά να διεκδικήσει τον άλλον μέχρι τέλους. Γιατί οι άνθρωποι πλέον φοβούνται μην χάσουν λίγη από την αξιοπρέπειά τους και συμβιβάζονται με τις καταστάσεις.

Αλλά για ποια αξιοπρέπεια μου μιλάς; Όταν αυτός ο άνθρωπος είναι η ζωή σου, όταν ανασαίνεις μόνο όταν βρίσκεσαι στην αγκαλιά του, όταν ξέρεις πως αυτός είναι η ευτυχία σου, πώς μπορείς να τον αφήνεις να φεύγει έτσι εύκολα από τη ζωή σου κοιτώντας καθωσπρεπισμούς;

Όχι, δεν μιλάω για όλες τις σχέσεις. Μιλάω για εκείνες τις σχέσεις που βλέπεις ότι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, που ότι έδινες, το έπαιρνες πίσω και με το παραπάνω, που δεν αναλωνόσουν σε κάτι μικρό και ψεύτικο. Όλες οι σχέσεις υποβάλλονται σε δοκιμασίες. Ο χωρισμός είναι μια δοκιμασία. Δοκιμασία στην οποία βάζεις τον εαυτό σου να αναλογιστεί τα λάθη σου, τη συμπεριφορά σου, τα «θέλω» και τις αντοχές σου. Βλέπεις αν έχεις τη δύναμη και τη θέληση να καταλάβεις, να συγχωρέσεις και να ζητήσεις συγχώρεση.

Θέλει μαγκιά να τα τινάξεις όλα στον αέρα και να προχωρήσεις, θέλει όμως ακόμη περισσότερη μαγκιά να βρεις το θάρρος να μείνεις και να διεκδικήσεις, να προσπαθήσεις γι’ αυτό που επιθυμείς όσο τίποτα άλλο, γι’ αυτό που με τόσο κόπο κατέκτησες κι έκανες δικό σου, το ένιωσες και το βίωσες σε όλο του το μεγαλείο.

Δε θα το κάνεις με όλους τους ανθρώπους, θα το κάνεις με αυτόν τον «έναν», που ξέρεις ότι θα σβήνει πάντα κάθε επόμενο, και κανείς και τίποτα δε θα μπορεί να συγκριθεί μαζί του, μαζί με τις στιγμές σας. Μ’ αυτόν που την αγάπη του την ένιωθες στο πετσί σου σε κάθε βλέμμα, σε κάθε άγγιγμα κι αν χωρίσατε ξέρεις μέσα σου ότι η καινούρια αρχή θα σας φέρει πιο κοντά και θα σβηστούν λάθη του παρελθόντος, γιατί όταν αγαπάς αληθινά μένεις, συγχωρείς και παλεύεις. Τίποτα δεν τελειώνει, όσο παραμένει η επιθυμία.

Γι’ αυτό σου λέω, μάτια μου, τόλμα, τρέξε, διεκδίκησε, ζήσε. Μην κοιτάς αξιοπρέπειες κι εγωισμούς. Πάλεψε για την ευτυχία σου, γι’ αυτό που έχεις ανάγκη . Μη γεμίζεις τα κενά βράδια σου με συμβιβασμούς. Η ανάγκη σου δεν είναι ξεφτίλα. Ξεφτίλα είναι να παραιτείσαι απ’ ό,τι σε κρατάει ζωντανό με το πρόσχημα ότι τελείωσε και δεν μπορείς να το αλλάξεις.

Ξεφτίλα είναι να φοβάσαι να παλέψεις, μην τυχόν και σε δουν να χάνεις την αξιοπρέπειά σου. Ό,τι θέλεις να το κυνηγάς, να το διεκδικείς μέχρι τέλους όσο κι αν πρέπει να ρίξεις τον εγωισμό σου. Αν εσύ έχεις βρει τη δύναμη να συγχωρέσεις τα λάθη του άλλου, τότε τι περιμένεις; Πήγαινε βρες τον, προσπάθησε, μίλα του, ζήτα συγγνώμη . Γιατί θα έρθει η στιγμή μετά από μήνες, χρόνια, που θα τον δεις κάπου τυχαία, θα ανταλλάξετε από εκείνες τις ματιές που μόνο εσείς ξέρετε και θα μετανιώνεις που δε ρίσκαρες, που δεν προσπάθησες να ζήσεις τη ζωή σου όπως θέλεις, που θα συνεχίσεις με την αιώνια απορία «Τι θα γινόταν αν;».

Το να εκφράζεις τα συναισθήματα σου και την αγάπη σου μόνο «ξεφτίλα» δεν αρμόζει να χαρακτηρίζεται. Κι αν οι προσπάθειές σου δε σου φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν έχεις να διακινδυνεύσεις τίποτα. Φτάνει που θα ξέρεις ότι εσύ πάλεψες για τον έρωτά σου, ότι η αγάπη σου ήταν μεγαλύτερη απ’ τον εγωισμό σου. Και θα συνεχίσεις με το κεφάλι ψηλά, που βρήκες τη δύναμη να διεκδικήσεις και θα σταθείς και πάλι στα πόδια σου γνωρίζοντας ότι εσύ τουλάχιστον έκανες τα πάντα γι’ αυτό που για ‘σένα άξιζε, και αν ο άλλος το αγνόησε εσύ θα ξέρεις ότι έδωσες όλο σου το «είναι» για κάτι που δεν άξιζε και τόσο τελικά.

Τουλάχιστον, όμως, τώρα θα ξέρεις. Θα πεις «Με γεια μου, με χαρά μου. Φτου και από την αρχή» και θα προχωρήσεις έχοντας ανακαλύψει τις αντοχές του εαυτού σου και το μέχρι πού μπορεί να φτάσεις για τα «θέλω» σου.

Όπως λέει και ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης «Ό,τι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι. Δεν ταιριάζει η μετριότητα με τη λαχτάρα.» Γι’ αυτό σου λέω, μην αφήνεις την απελπισία και την παραίτηση να ζουν μέσα σου. Κυνήγησε την ευτυχία σου, γιατί ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα μόνο όταν παλεύεις για κάτι, επιστρέφει το χαμόγελο στα χείλη σου.

Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη

pillowfights

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ