Γιατί η ομορφιά του κίβδηλου είναι προσωρινή. Πίσω λοιπόν από τα λούσα και τα στολίδια βρίσκεται η ασχήμια και η κακογουστιά.

" ...Να εργάζεσαι και να προσπαθείς με την ελπίδα ότι θα συναντήσεις έναν ζωντανό που δεν θα γίνει άψυχος μετά από μια μέρα.

Μην επιλέγεις ένα σκουπίδι άχυρου, εξαιτίας της προστυχιάς του, για σύζυγο-σύντροφο. Η συντροφικότητά της είναι προσωρινή.

Εάν υπάρχει κανένας φίλος σύντροφος που να σε αγαπάει εκτός από τον Θεό, πού είναι οι γονείς σου;

Εάν είναι σωστό να θεωρείς φίλο και συνεργάτη σου, άλλον εκτός από τον Θεό, πού είναι η παραμάνα, πού είναι η παιδαγωγός σου; Τι έγινε η φιλία, η στοργή τους;

Έπαυσες να θηλάζεις. Πέρασε, χάθηκε η απέχθεια που ένιωθες για το σχολείο.

Αυτή η φιλία, αυτή η συνήθεια, ήταν μια αντανάκλαση φωτός πάνω στα τοιχώματά τους. Η αντανάκλαση αυτή επέστρεψε στον ήλιο.

Ω γενναίε, εσύ που ερωτεύεσαι κάθε τί πάνω στο οποίο πέφτει αυτή η φλόγα.

Αφού αγαπάς κάθε πλάσμα, μάθε ότι η ομορφιά του προέρχεται από τον Θεό. Ο Θεός έχει κάνει χρυσό επίχρισμα.

Όταν ο χρυσός επιστρέψει στο αρχέγονό του και απομείνει ο χαλκός, η φύση παθαίνει κορεσμό και τον παραμελεί.

Να απομακρύνεσαι από τις επίχρυσες ιδιότητές του. Να μην θεωρείς από άγνοια, το κίβδηλο ωραίο.

Γιατί η ομορφιά του κίβδηλου είναι προσωρινή. Πίσω λοιπόν από τα λούσα και τα στολίδια βρίσκεται η ασχήμια και η κακογουστιά.

Ο χρυσός που βρίσκεται πάνω στο κίβδηλο επιστρέφει στο μεταλλείο του. Πήγαινε κι εσύ στο μεταλλείο που πηγαίνει αυτός.

Το φως φεύγει από τον τοίχο και επιστρέφει στον ήλιο....Πήγαινε κι εσύ στον ήλιο που σου ταιριάζει.

Αφού δεν γνώρισες καμμιά αγάπη από το αυλάκι, πάρε από εδώ και πέρα το νερό από τον ουρανό.

Η παγίδα του λύκου δεν είναι πηγή μεταλλείου....Πώς να αναγνωρίσει εκείνος ο γέρο λύκος το μέταλλο; ..."

Μεσνεβί, τομ.3ος, στιχ. 548-561

Τζελαλεντιν ΡΟΥΜΙ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ