η σκέψη είναι επίσης υπεύθυνη για τη διαίρεση και τη σύγκρουση ανάμε­σα σε «αυτό που είναι» και σε «εκείνο που θα έπρεπε να είναι»

Η σκέψη εί­ναι η δραστηριότητα που μ’ αυτή ζούμε. Η σκέψη είναι ο κεντρι­κός παράγοντας των πράξεών μας. Σωστά; Η σκέψη, που μ’ αυ­τή βγάζουμε χρήματα· η σκέψη που χωρίζει εσένα από μένα, τον σύζυγο από τη σύζυγο, το ιδανικό από «εκείνο που είναι γεγο­νός».

 Οπότε τι είναι η σκέψη; Δεν είναι η σκέψη δραστηριότητα της μνήμης; Σας παρακαλώ, μη δέχεστε το παραμικρό απ’ όσα λέει ο ομιλητής. Πρέπει να έχετε την ιδιότητα της αμφιβολίας· να αμφιβάλλετε για τις ίδιες σας τις εμπειρίες, για τις ιδέες σας. 

Ο ο­μιλητής σάς λέει ότι η σκέψη έχει δημιουργήσει τη διαίρεση, σαν ένας φίλος που μπορείτε να τον ακούτε ή να μην τον ακούτε, ό­πως σας αρέσει. 

Η σκέψη είναι υπεύθυνη για όλους τους πολέ­μους, για όλους τους θεούς που έχει επινοήσει. Η σκέψη είναι υπεύθυνη που πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι, είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του κομπιούτερ και όλων των εκπληκτικών πραγ­μάτων που υπάρχουν στον κόσμο της τεχνολογίας. Και η σκέψη είναι επίσης υπεύθυνη για τη διαίρεση και τη σύγκρουση ανάμε­σα σε «αυτό που είναι» και σε «εκείνο που θα έπρεπε να είναι». 

«Εκείνο που θα έπρεπε να είναι» είναι μακριά από «αυτό που εί­ναι»· είναι το ιδανικό· είναι κάτι που πρέπει να πετύχεις, κάτι που πρέπει να κερδηθεί. 

Για παράδειγμα: Τα ανθρώπινα πλάσματα είναι βίαια – αυτό είναι ένα ολοφάνερο γεγονός. Και μετά από αιώ­νες ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα απελευθερωθεί από τη βία. Αλλά έχει επινοήσει τη «μη βία» · την έχει επινοήσει και την έχει κυνηγή­σει. Εκείνος που είναι έστω και λίγο έντιμος βλέπει ότι είναι βίαιος, αλλά στο κυνήγι του μετά εκείνου που ονομάζεται «μη βία» σπέρ­νει τον σπόρο της βίας όλη την ώρα. Αυτό είναι γεγονός.

Σ’ αυτή τη χώρα(Ινδία) έχουν ειπωθεί πολλά για τη «μη βία». Και αυ­τό είναι μάλλον ντροπή, γιατί όλοι μας είμαστε βίαιοι άνθρωποι. Η βία δεν είναι μόνο σωματική· υπάρχει επίσης στη μίμηση, στον κομφορμισμό, στην απομάκρυνση από «εκείνο που είναι γεγο­νός». Η βία, λοιπόν, μπορεί να πάψει εντελώς να υπάρχει στον ανθρώπινο νου, στην ανθρώπινη καρδιά, μόνο όταν δεν υπάρχει το αντίθετό της. Το αντίθετό της είναι η «μη βία», που δεν είναι κάτι πραγματικό- είναι μια άλλη φυγή από τη βία. Εάν δεν κάνεις καμιά φυγή, τότε υπάρχει μόνο η βία. Αλλά δεν έχετε μπορέσει να αντιμετωπίσετε το γεγονός. Πάντα το βάζετε στα πόδια μπρο­στά στο γεγονός, βρίσκοντας δικαιολογίες, βρίσκοντας οικονομι­κές αιτίες, βρίσκοντας αμέτρητες μεθόδους να την ξεπεράσετε, αλλά και πάλι είναι βία. Αυτό το ίδιο το ξεπέρασμα είναι μέρος της βίας.

Για να αντιμετωπίσεις, λοιπόν, τη βία πρέπει να της δώσεις ό­λη σου την προσοχή χωρίς να κάνεις κανενός είδους φυγή. Πρέ­πει να δεις τι είναι, να δεις τη βία ανάμεσα στον άντρα και στη γυ­ναίκα – στο σεξουαλικό και με άλλους τρόπους. Δεν υπάρχει βία όταν αναζητάς να έχεις όλο και πιο πολλά, να γίνεις κάτι όλο και πιο πολύ; Κοίτα, λοιπόν, τη βία και μείνε μαζί της· μη φεύγεις μα­κριά της ή μην προσπαθείς να την καταπνίξεις ή να την ξεπεράσεις – όλα αυτά συνεπάγονται εσωτερική σύγκρουση. Ζήσε συ­νειδητά μαζί της, κοίταζέ την πραγματικά, θεώρησέ την πολύτι­μη και μην τη μεταφράζεις σύμφωνα με τις επιθυμίες σου, με το τι σ’ αρέσει και τι δεν σ’ αρέσει. Απλώς να κοιτάς και να παρατη­ρείς με μεγάλη προσοχή. Όταν δίνεις όλη σου την προσοχή σε κάτι είναι σαν να ανάβεις ένα δυνατό φως και τότε βλέπεις όλες τις ιδιότητες, τις λεπτές αποχρώσεις, τις επιπτώσεις, όλο τον κό­σμο της βίας. Όταν δεις μέσα σου κάτι πολύ καθαρά εξαφανίζε­ται. Αλλά αρνείσαι να βλέπεις καθαρά τα πράγματα.

Ρωτάμε, λοιπόν: Ποιος έχει δημιουργήσει τη σύγκρουση των ανθρώπων μεταξύ τους, με το περιβάλλον, με τους θεούς, με τα πάντα; Έχετε ποτέ σκεφτεί γιατί νομίζετε ότι έχετε χωριστή ατομικότητα; Είστε ένα άτομο χωριστό από τους άλλους ανθρώπους ή έχετε προγραμματιστεί να νομίζετε ότι είστε ένα χωριστό άτο­μο; Η συνείδησή σας είναι σαν τη συνείδηση οποιουδήποτε άλ­λου ανθρώπου. 

Βασανίζεστε, νιώθετε μοναξιά, νιώθετε φόβο, και κυνηγάτε την ευχαρίστηση κι αποφεύγετε τον πόνο. Είναι το ίδιο για όλα τα ανθρώπινα πλάσματα σ’ αυτή τη Γη. Αυτό είναι γεγονός, ένα ψυχολογικό γεγονός. Μπορεί να είσαι ψηλός ή κοντός, μπορεί να είσαι μελαχρινός, μπορεί να είσαι λευκός, αλλά όλα αυτά είναι εξωτερικά γνωρίσματα που έχουν σχέση με την τρο­φή, το κλίμα, τη χώρα και λοιπά. Και η κουλτούρα είναι επίσης κάτι εξωτερικό. Αλλά ψυχολογικά, εσωτερικά, η συνείδησή μας είναι κοινή, είναι ένα με όλα τα άλλα ανθρώπινα πλάσματα.

 Μπο­ρεί να μη σας αρέσει, αλλά αυτό είναι γεγονός. Ψυχολογικά, λοι­πόν, δεν είστε χωριστοί από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Είστε η ανθρωπότητα. Μη λέτε «ναι», δεν έχει νόημα να το δέχεστε απλώς σαν μια ιδέα. Είναι ένα τρομερό γεγονός, ότι είστε η υπόλοιπη αν­θρωπότητα και όχι κάτι χωριστό. Μπορεί να έχετε γρηγορότερο μυαλό από άλλους, καλύτερη υγεία, να είστε πιο πονηροί, πιο ό­μορφοι, αλλά όλα αυτά παραμερίστε τα γιατί όλα αυτά είναι επι­φανειακά πράγματα, μπιχλιμπίδια. Εσωτερικά, κάθε ανθρώπινο πλάσμα σ’ αυτή τη Γη είναι ένα μ’ εσάς στη θλίψη. Συνειδητοποιεί­τε τι σημαίνει αυτό; Υποδηλώνει ότι όταν λες ότι είσαι η υπόλοι­πη ανθρωπότητα έχεις τρομερή ευθύνη. Υποδηλώνει ότι έχεις μέ­σα σου μεγάλη στοργή, αγάπη, συμπόνια, και όχι κάποια ανόητη ιδέα τύπου «είμαστε όλοι ένα».

Κρισναμούρτι, «Δράση σημαίνει ΤΩΡΑ», μετ. Ν.Πιλάβιος, εκδ.Καστανιώτη

2insight4

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ