Η αγάπη δεν μπορεί να ανθίσει αν υπάρχει φόβος

Η ανιδιοτελής αγάπη ξεκινάει πάντα από τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Ξεκινάει από το μέρος εκείνο όπου υπάρχεις χωρίς επιθυμίες. Δεν δημιουργείς μια σχέση επειδή έχεις ανάγκη τη σχέση. Η αληθινή αγάπη δεν περιορίζεται σε έναν άνθρωπο. Είναι ανοιχτή προς όλους και εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Δεν εξαντλείται ποτέ.

Όταν αγαπάς αληθινά δεν περιμένεις να πάρεις τίποτα πίσω. Δεν λες "σ' αγαπάω μόνο αν μ' αγαπάς κι εσύ". Δεν είναι μια συμφωνία που κάνεις. Σε κάθε επαφή η αγάπη εκφράζεται με την ύψιστη μορφή αλληλεπίδρασης και πάντα υπηρετεί την εναρμόνιση.

Όταν κάποιος νιώθει ότι είναι άτομο οδηγείται στον εγωισμό, γιατί το άτομο είναι μια ταυτότητα που περιορίζεται στο σώμα και τον προγραμματισμό του. Το να ζεις τη ζωή ως άτομο είναι μια κάπως ευάλωτη κατάσταση. Και όταν νιώθεις ευάλωτος εμφανίζεται ο φόβος. Και αν υπάρχει φόβος, η αγάπη δεν μπορεί να ανθίσει. Όταν υπάρχει φόβος, το αντανακλαστικό είναι να καταστρέψεις και να προκαλέσεις πόνο. Σ' ένα υψηλότερο επίπεδο επίγνωσης, το αντανακλαστικό είναι να αγαπάς, να εναρμονίζεις, να υπηρετείς και να δίνεις χώρο στα πράγματα να αναπνέουν και να αναπτύσσονται στο μέγιστο δυναμικό τους.

Η αγάπη δεν ξεκινάει από μια σχέση με κάποιον άλλον. Μπορεί φυσικά να εκφραστεί και σε μια ρομαντική σχέση, αλλά μια σχέση δεν πρέπει να περιορίζεται στο ρομαντικό κομμάτι. Ο άλλος πρέπει να είναι επίσης ο καλύτερός σου φίλος, να νιώθεις ελεύθερος να μιλάς ανοιχτά και να νιώθεις ελεύθερος να είσαι τίποτα μαζί του. 

Κάποτε κάποιος μου είπε "Μούτζι, σ' ευχαριστώ που μου επιτρέπεις να είμαι τίποτα, να είμαι κανένας". Αν είσαι εγκλωβισμένος στην πεποίθηση ότι είσαι άτομο θα νιώθεις άβολα όταν είσαι με τους άλλους, γιατί το άτομο δεν είναι η φυσική σου κατάσταση. Οι άλλοι θα σου φαίνονται ανταγωνιστικοί, θα θέλεις να τους εντυπωσιάσεις, να τραβήξεις την προσοχή τους ή θα θέλεις να γίνεις αποδεκτός και έτσι θα αρχίσεις να παίζεις ρόλους και να υποκρίνεσαι.

Στην αγάπη πρέπει να είσαι διατεθειμένος να ξεχάσεις τον εαυτό σου. Η αγάπη είναι αυτή που σε κάνει να ξεχάσεις τον προσωπικό σου εαυτό. Όπως όταν είσαι μόνος σου και χαλαρώνεις τόσο πολύ που ξεχνάς ότι πρέπει να είσαι κάποιος. Αυτό σημαίνει να είσαι κανένας. Να είσαι έτοιμος να μην υπάρχεις με έναν ψυχολογικό εαυτό. Η γαλήνη έρχεται μόνο όταν παραδίνεσαι στην ύπαρξη. Τότε εμφανίζεται και η εμπιστοσύνη.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δυναμικό να αγαπάνε πραγματικά. Αλλά πολύ λίγοι το ανακαλύπτουν και το συνειδητοποιούν. Είναι μια εκπληκτική κατάσταση ύπαρξης.

*Απόσπασμα από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Μούτζι

Μετάφραση: Ν. Μπάτρας

aytepignosi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ