ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 2030: Η ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ «ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 2030 μ.Χ.

Η ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ «ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Γράφει ο Γιώργος Στάμκος

Έτος 2030μ.Χ. Ολόκληρη η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι μια ομοσπονδία, που βρίσκεται κάτω από την επικυριαρχία της Γερμανίας. Τα αγγλικά κυριαρχούν παντού –παρά το παροδικό Βrexit της Βρετανίας- και οι «μικρές γλώσσες» της Ευρώπης εξαφανίζονται με αξιοσημείωτη ταχύτητα. Πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένουν οι Βρυξέλλες, αλλά είναι χωρισμένες σε «τομείς»: Δύο μεγάλες ζώνες (Βαλλόνοι και Φλαμανδοί), ένα μεγάλο γκέτο μουσουλμάνων μεταναστών κι ένας τομέας, όπου κατοικούν οι πλούσιοι και οι Ευρωκράτες. Η Φλάνδρα κυριαρχείται από τους εθνικιστές, οι οποίοι αποπειρούνται μια «Πορεία προς τις Βρυξέλλες». Η πρωτεύουσα της «Ομοσπονδίας του Βελγίου», που αποτελεί την 3η ομόσπονδη περιοχή της χώρας, είναι στην ουσία ένας γαλλόφωνος θύλακας μέσα στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, με την υποστήριξη της καθολικής τους εκκλησίας, αποφασίζουν να την προσαρτήσουν, υποτάσσοντας τους γαλλόφωνους κι εκκαθαρίζοντας το μεγάλο μουσουλμανικό γκέτο. Το σύνθημα τους είναι«Όλα για τη Φλάνδρα, η Φλάνδρα για το Χριστό (Alles voor Vlanderen, Vlanderen voor Krist). Σύντομα οι δρόμοι των Βρυξελλών μετατρέπονται σε πεδίο μάχης…

Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Μάλλον όχι, αν πιστέψουμε το ΒέλγοJacques Neirynk, συγγραφέα του βιβλίου Η Πολιορκία των Βρυξελλών,όπου περιγράφεται η μετατροπή της πρωτεύουσας της Ε.Ε. σε «Σεράγεβο του 21ου αιώνα». Αυτό το σενάριο δεν είναι καθόλου εξωπραγματικό, εφόσον το Βέλγιο είναι ένα «ατύχημα», ένα παράδοξο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δεν υπάρχουν ούτε ιστορικοί, ούτε εθνικοί, ούτε καν πολιτικοί λόγοι που να δικαιολογούν την ύπαρξη του. Η συγκατοίκηση Βαλλόνων και Φλαμανδών σ’ ένα κοινό κράτος δεν είναι κάτι το επιθυμητό από τους ίδιους, όπως θα δούμε παρακάτω. (Πρέπει να σημειωθεί πως μέχρι τον Β’ Π. Πόλεμο οι Βαλλόνοι υπερτερούσαν, έστω και ελαφρώς, πληθυσμιακά σε σχέση με τους Φλαμανδούς, ενώ πλέον συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο).

Μετά τον Β’ Π. Πόλεμο και συγκεκριμένα στις 21 Οκτωβρίου του 1945 το Βαλλονικό κογκρέσο συνήλθε για ν’ αποφασίσει το μέλλον της γαλλόφωνης Βαλλονίας. Στην πρώτη ψηφοφορία, που ονομάστηκε «ψήφος της καρδιάς», 486 εκπρόσωποι ψήφισαν υπέρ της ένωσης με τη Γαλλία, 154 ζήτησαν ανεξαρτησία (Pour l ‘independance de la Wallonie), 391 ήθελαν ένα ομοσπονδιακό Βέλγιο και μόλις 17 επιθυμούσαν μια ενιαία χώρα με τους Φλαμανδούς. Οι Φλαμανδοί εκπρόσωποι πήραν κι αυτοί μια παρόμοια θέση.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1996 η γαλλόφωνη (Βαλλονική) εφημερίδα Le Soirδημοσίευσε κομμάτια από ένα μανιφέστο. Με τίτλο Choisir l’ avenir(Διαλέγοντας το Μέλλον) το γραμμένο από τέσσερις ιστορικούς του UCL (Univeriste Catholique de Louvain-la-Neuve) μανιφέστο ήταν η όψιμη απάντηση των Βαλλόνων στο ήδη υπάρχον αποσχιστικό κίνημα των Φλαμανδών. Σ’ αυτό το κείμενο προτάθηκε, σε περίπτωση περαιτέρω αυτονόμησης των Φλαμανδών, η πραγματοποίηση δημοψηφίσματος στην περιοχή των Βαλλόνων και στις Βρυξέλλες για την τύχη του «υπόλοιπου Βελγίου». Αν και δεν απέκλειε το ενδεχόμενο της ενοποίησης των γαλλόφωνων περιοχών με τη Γαλλία, το μανιφέστο υποστήριζε τη δημιουργία μιας νέας χώρας με το παλιό όνομα Βέλγιο, που θα περιλάμβανε τη Βαλλονία και τις Βρυξέλλες (Wallo-Brux). Βέβαια αυτό προϋποθέτει την εθελούσια παραίτηση των Φλαμανδών από τη διεκδίκηση του ονόματος Βέλγιο. Στην αντίθετη περίπτωση θα ανέκυπτε μια νέα διαμάχη για την ονομασία χώρας, τύπου Αθήνας-Σκοπίων, αυτή τη φορά όμως στην καρδιά της Ευρώπης!

zenithmag

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ