Η ψυχή ταράζεται από το ατύχημα.

Όχι το ατύχημα δεν είναι στην διαδρομή της ψυχής πάντα. Όχι δεν είναι θέλημα Θεού να φύγουμε έτσι ξαφνικά από τη γη. Ναι είναι η κακιά η ώρα, ναι εκείνη τη στιγμή ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας.

Ο πόνος όμως που βιώνει η ψυχή μέσα από ένα τέτοιο συμβάν είναι θεόρατος και δυσβάστακτος. Καθώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αντιλαμβάνεται ότι αυτό που έγινε δεν αποτρέπεται.

Η ψυχή θλίβεται και δεν έχει τη δυνατότητα να επανέλθει όλες τις φορές μέσα στο σώμα. Και έτσι ο πόνος της που είναι υποχρεωμένη να κάνει ένα ταξίδι φυγής πριν από την ώρα της, είναι τεράστιος. Και κάνει προσπάθειες η ψυχή να καταλάβει όλο αυτό που συμβαίνει.

Ενώ παράλληλα δεν της είναι εύκολο να δεχτεί τον πόνο που προκάλεσε στους ανθρώπους της.

Τραγικό λοιπόν είναι το συμβάν του ατυχήματος και για τις δύο μεριές τόσο για την ψυχή, όσο και για το περιβάλλον της. 

Στον δρόμο της ζωής μας λοιπόν ο κίνδυνος για ένα ατύχημα βρίσκεται δίπλα μας, όταν εμείς δεν έχουμε τον έλεγχο απόλυτα του είμαι μας. Όταν λειτουργούμε χωρίς να είμαστε συνειδητοί και απόλυτα εναρμονισμένοι με το εδώ και τώρα. Υπάρχουν πάρα πολλές φορές που μία μας καθημερινή κίνηση μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους με ατυχήματα είτε μικρά είτε μεγάλα. Είναι ίσως το σημείο που επειδή έχουμε πολύ εμπιστοσύνη στην κίνησή μας, τόσο που δεν της δίνουμε σημασία και δεν είμαστε συνειδητοί, αλλά μηχανικοί. Δηλαδή λειτουργούμε μηχανικά. Πόσες φορές δεν έχει τύχει, να οδηγούμε και να φτάνουμε στον προορισμό μας και να μη καταλαβαίνουμε πώς φτάσαμε, επειδή το μυαλό μας στη διάρκεια της οδήγησης ήταν αλλού ? Πόσες φορές μπορεί να κόβουμε με το μαχαίρι και να μην έχουμε την πλήρη επίγνωσή του τι κάνουμε και τότε μπορεί να κόψουμε το δάκτυλό μας ? Πόσες φορές είναι που περπατάμε στον δρόμο και δεν έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και έτσι θα έρθει στο στραβοπάτημα ? Θα παρατηρήσουμε λοιπόν ότι τα περισσότερα ατυχήματα στη ζωή μας έγιναν επειδή δεν βρισκόμαστε με την ολότητά μας στη στιγμή ή γιατί υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας.

Ναι κάθε ατύχημα μπορεί να αποφευχθεί. Γιατί δεν είναι ο δρόμος μας. Δεν είναι ο δρόμος της ψυχής μας να έχει ατυχήματα. Όχι τουλάχιστον πάντα.

Όταν μέσα στη μέρα μας και στη ζωή μας βάλουμε το είμαι απόλυτα συνειδητός στο εδώ και τώρα μου. Παρόλο που την τάδε κίνηση την έχω κάνει ξανά και ξανά, ας της δώσω την προσοχή που της αναλογεί. Όταν βάλω αυτόν τον τρόπο στη ζωή μου, τότε είμαι ευθυγραμμισμένος με την εσωτερική μου σοφή Πηγή, η οποία θα αρχίσει να με προειδοποιεί για ένα ατύχημα που δεν θα το προκαλέσω εγώ αλλά κάποιος άλλος. Αυτή η Πηγή, ακούει στο όνομα Φύλακας Άγγελος. Ο οποίος στέκεται πάντα στο πλευρό μας και μας ακουμπά στον ώμο. Όπου Εκείνος πάντα θα μας ειδοποιήσει για ένα συμβάν ατυχήματος το οποίο βρίσκεται στο μονοπάτι μπροστά μας και θα μας δείξει άλλο μονοπάτι. Απλώς εμείς δεν είμαστε σε θέση να το ακούσουμε πάντα αυτό το μήνυμα, απλώς γιατί δεν είμαστε πάντα στο εδώ και τώρα. 

Σίγουρα όλοι μας στο ενεργητικό της ζωής μας, έχουμε έστω και ένα παράδειγμα που αποφύγαμε ένα συμβάν ατυχήματος. Όπου ένα εσωτερικό μήνυμα μας ειδοποιούσε με έναν τρόπο που δεν μπορούμε να τον εξηγήσουμε με την λογική και αποφύγαμε ένα ατύχημα.

Δηλαδή να χάσουμε ένα λεωφορείο, να μην πάμε σε ένα δείπνο, να μη βγούμε από το σπίτι κλπ.

Όμως όταν ο Φύλακας Άγγελος δεν μπορεί να μας ειδοποιήσει με το εσωτερικό μήνυμα, τότε μπορεί να μας εμφανίσει μία μικρή ασθένεια. Όπως έναν πονοκέφαλο, έναν ξαφνικό πόνο στη μέση, έναν πόνο στο στομάχι. Όλο αυτό γίνεται για να μας οδηγήσει η μικρή ασθένεια στο να αποφύγουμε να βγούμε από τον χώρο μας και να μην μπούμε στην «φυσιολογική» μας δραστηριότητα εκείνης της ημέρας. Αυτό λοιπόν γίνεται για τη δική μας προστασία. Μόνο που εμείς δεν το εκλαμβάνουμε έτσι, αλλά κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να βγούμε έξω από το σπίτι μας ντε και καλά.

Οπότε ας αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τον Φύλακα Άγγελό μας και τα μηνύματα σοφίας από το σώμα μας για να έχουμε λιγότερα και ίσως καθόλου ατυχήματα.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ