Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι

Η καθημερινότητα δεν μπορεί να σου δώσει εμπειρίες κι αναμνήσεις. Mπορεί να σου εξασφαλίσει την επιβίωση, αν την χειριστείς καλά, όμως, δε σου χαρίζει τη ζωή. Τα μικρά κι ασήμαντα πράγματα είναι αυτά που έχουν τελικά σημασία και δεν το λέω εγώ αυτό. Το λέμε όλοι μας, έτσι ώστε να πιστεύουμε ότι έχουμε ένα στόχο για να ξεπερνούμε τα εμπόδια της καθημερινότητας.

Γιατί εμείς οι άνθρωποι πρέπει να τα ξέρουμε τα πάντα; Ακόμα και για μια βόλτα, πρέπει να γνωρίζουμε με ποιους θα πάμε, πού θα πάμε, αν δεν μπορέσουμε να πάμε εκεί, ποια είναι η εναλλακτική και, το κυριότερο, θα περάσουμε καλά εκεί ή δεν αξίζει καν να κοπιάσουμε να πάμε μέχρι εκεί;

Η δικαιολογία μας είναι ότι κερδίζουμε χρόνο: «Γιατί να βρεθείς σε μια άσχημη κατάσταση, ενώ θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι πολύ καλύτερο; Η ζωή είναι μικρή για τέτοια», λέμε, ενώ φοβόμαστε να ζήσουμε. Ειρωνικό το πόσα μπορείς να ζήσεις όταν μπαίνεις σε μια κατάσταση, που δεν ξέρεις τι μπορεί να σου δώσει. Πόσα ερεθίσματα θα έχεις να θρέψεις το μυαλό σου την επόμενη μέρα.

Είμαστε τόσο ευφυή ζώα κι ακόμα «κολλάμε» στη λέξη «ζώα». Προγραμματίζουμε τα πάντα στη ζωή μας, ώστε να μπορούμε να την ελέγχουμε.

Εντάξει, δε λέω, είναι καλός λίγος έλεγχος, όμως, δεν είμαστε φτιαγμένοι για αυτό. Απʾ την αρχή της ιστορίας πορευόμαστε στο άγνωστο κι ακόμη νομίζουμε ότι η ζωή είναι ανήμερο ζώο που αν δεν το κατευνάσεις, θα σου καταστρέψει την καθημερινότητα. Είναι όμως πράγματι αυτό που μας ενδιαφέρει; Ή μάλλον, αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει;

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι οι ελεγχόμενες καταστάσεις της ζωής μας είναι πολλές, δε χρειαζόμαστε και τα όνειρά μας να είναι έτσι. Τα όνειρα είναι για να μας χαρίζουν την ελευθερία μας κι εμείς τα σπαταλούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε ήρεμα. Γι’ αυτό μην περιμένεις όλα να είναι προγραμματισμένα και «on point», που λέμε και στα ελληνικά.

Σχέσεις, ραντεβού, φιλίες, βόλτες στην πόλη, όλα αυτά είναι κάποια από τα πράγματα στη ζωή, που, αν τα προγραμματίσεις, χάνουν την μαγεία τους. Ας πάρουμε αυτά που έχουν να μας δώσουν, καλά και άσχημα, κι αν δε μας πληρούν, πάμε παρακάτω, δε χάλασε κι ο κόσμος.

Οι απρόσμενες καταστάσεις είναι αυτές που μας δείχνουν τι άνθρωποι είμαστε πραγματικά και από τι ανθρώπους περιτριγυριζόμαστε. Αν το σκεφτείς, έτσι μπορούμε να έχουμε καλύτερο έλεγχο. Γιατί να μην βλέπουμε το περιβάλλον μας έτσι ακριβώς όπως είναι; 

Χωρίς επιπρόσθετες ρυθμίσεις και δείκτες που να μας λένε τι κάνουμε λάθος και τι σωστό, απλά να πορευόμαστε χωρίς πυξίδα, ζώντας την κάθε στιγμή στο έπακρό της, παίρνοντας ό,τι εκείνη έχει να μας δώσει, ζητώντας τίποτα ως αντάλλαγμα. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για αυτά. Είμαστε εδώ για να κάνουμε όλα αυτά να λειτουργήσουν προς όφελός μας, αυτή είναι η ευφυΐα. Αυτό μας λείπει.

Η φύση δεν κλείνεται σε κλουβί, έτσι και η ζωή, ως προϊόν της. Είναι εύκολο να το κατανοήσεις ˙ η θεωρία εύκολα «παπαγαλίζεται» και αποδίδεται στο χαρτί.

Θα μου πεις: «Εσύ κάνεις το κήρυγμά σου, όλα τα παραπάνω, όμως;» και θα σου πω πως δεν κάνω τίποτε από αυτά. Είμαι το «ζώο» που έλεγα; Ναι, αυτό.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως πάντα προσπαθούσα να μην έχω τον έλεγχο, με τον κακό τρόπο. Έδινα το πηδάλιο στους άλλους και τους έλεγα με μια απάθεια «κάνε με ό,τι θέλεις». Ήμουν το καράβι που δεν κατάφερε ποτέ να βρει τον προορισμό του, αφού ποτέ δεν είχα σταθερό κυβερνήτη. Τουλάχιστον τώρα παίρνω εγώ τον πολυπόθητο έλεγχο στα χέρια μου.

Αυτό θα σας πω και θα κλείσω με την πιο παράδοξη πρόταση του κειμένου: Πάρτε την ζωή στα χέρια σας και αφήστε την να σας οδηγήσει στα πιο μαγικά μέρη. Δεν τα έχω δει, όμως, υπάρχουν. Μπορώ να το εγγυηθώ. 

 

 

Γιάννης Γιάννος

 

 

ilov