Κοιτώ τις μέρες μου να φεύγουν

Φεύγουν. Δεν προλαβαίνεις να τις γευτείς.
Πας να τις χαιρετίσεις και φεύγουν οι τρελές.
Κοίτα, περνάνε με κόκκινα φανάρια και τους επαίτες πλέον δεν κοιτούν.
Γίναν και οι μέρες σαν τους ανθρώπους. Τους προφτένεις;

Τρέχουν. Φοράνε γάντια και στο μετρό δεν σου μιλούν.
Ακούς τις καμπάνες από καμιά εκκλησιά και κάπως έτσι μυρίζεις την ώρα.
Μα σαν κοιτάξεις τους δείκτες, άλλαξε η μέρα. Περασμένες 12.
Δεν πρόλαβα απόψε να τους συστηθώ. Δεν πρόλαβα να μάθω τι μέρα είναι.

Εσύ ξέρεις; Κοιτώ τις μέρες να φεύγουν. Φοβήθηκα. "Μα τι κάνω"; Αναρωτιέμαι.
Είναι οι Δευτέρες ίδιες με τις Τρίτες; Χορεύουν τα Σάββατα σαν τις Κυριακές;
"Μα τι κάνω"; Αναρωτιέμαι. Από Δευτέρα σε Κυριακή και πάλι από την αρχή.
Κύκλοι αέναοι. Πόνος στα πόδια και ένας υποβόσκων πονοκέφαλος.


Θολώνει το κεφάλι. Στάσου, ήρθε το μετρό.
Τον βλέπεις τον κόσμο; Κανείς δεν χαμογελά, μήτε που ξέρει τι μέρα είναι.
Εσύ ξέρεις; Όταν βγω από 'δω, θα πάρω ένα κουλούρι και θα πάω για δουλειά.
Δεν θέλω κάθε μέρα να πηγαίνω στη δουλειά. Θέλω πρώτα να μάθω τις μέρες.

Άραγε τα Σάββατα χορεύουν σαν τις Κυριακές;

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ