Η θεραπευτική δύναμη της αγάπης (3ο Μέρος)

 

Του Παναγιώτη Ψαρρού (Ομοιοπαθητικός) | © TherapyWave.eu 
| Πρώτο Μέρος | Δεύτερο Μέρος

Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο φόβος. Ο φόβος δεν μας αφήνει να κινηθούμε προς την ελευθερία.

Και όταν γνωρίζεις πως μόνο εσύ δύνασαι να βλάψεις εσένα, και κανείς και τίποτε άλλο δεν δύναται να σε βλάψει, από οποιαδήποτε διάσταση και αν προέρχεται, τότε ξυπνά μέσα σου η δυνατότητα της δύναμης εκείνης που μπορεί να σε οδηγήσει στην ανέλιξη σου.

Παρατηρήστε ότι η γνώση γίνεται κατάρα. Βλέπετε, η αντίληψη δεν έχει καμιά σχέση με τη γνώση. Η αλήθεια και η γνώση δεν πάνε μαζί· η γνώση δεν μπορεί να περιλαμβάνει την απεραντοσύνη του μυστηρίου. Ο νους είναι το περιεχόμενό του και το περιεχόμενο είναι γνώση. Χωρίς αυτή τη γνώση ο νους είναι καινούριος. Και μια διευκρίνηση. Όταν λέμε παρατήρηση, δεν εννούμε την εξερεύνηση.

Η παρατήρηση είναι εντελώς διαφορετική από την εξερεύνηση στην οποία εμπλέκεται η ανάλυση. Στην ανάλυση υπάρχει πάντα ο αναλυτής και το αντικείμενο που αναλύεται. Η παρατήρηση είναι μια συνεχής μάθηση, όχι συνεχής συσσώρευση. Όλα είναι δυνάμεις… Άρχισε να παρατηρείς και να ανακαλύπτεις ότι όλα είναι δυνάμεις. Η ζωή αποτελείται από δυνάμεις και όλοι μας κινούμαστε μέσα σε αυτές.

Είναι πραγματικότητα και γεγονός ότι η μεγαλύτερη τέχνη και ταυτόχρονα η πιο δύσκολη επιστήμη, είναι να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του, να φτάσει στο «γνώθι σ αυτόν».

Αγάπη είναι αυτή η αρετή που δεν αγγίζεται από την ευχαρίστηση, από την επιθυμία, από την ζήλεια, δεν γνωρίζει καθόλου ανταγωνισμό και δεν διαιρεί σε αγάπη μου και αγάπη σου. Αυτή η Αρετή είναι απαραίτητη γιατί μόνο τότε ο νους, ο εγκέφαλος, τα συναισθήματα, είναι σε απόλυτη Αρμονία.

Στόχος κάθε θεραπείας είναι να μπορέσει να βρει το αίτιο που έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που είναι ενάντια στην ισορροπία του κάθε οργανισμού.

Τι εννοούμε με την λέξη ισορροπία; Πρώτον η λέξη ισορροπία, δεν είναι η κατάσταση ισορροπίας. Όπως και η λέξη ψωμί δεν είναι το ψωμί. Όταν αναφέρομαι στην λέξη θεραπεία η λέξη θεραπεία δεν είναι η θεραπεία.  

Θεραπεύω σημαίνει βοηθώ υπηρετώ.


 Βοηθώ το σύστημα που έχει παρεκκλίνει από την ομοιόσταση να ξανά επανέλθει στην κατάσταση της ομοιόστασης του δηλαδή της αυτορρύθμισης του. (Ομοιόσταση ορίζεται ως ¨σχετικά ίδια κατάσταση¨ και είναι αυτή η ιδιότητα που επιτρέπει στο σύστημα να παραμένει σχετικά σταθερό και σε σχετικά σταθερή κατάσταση διαμέσου του χρόνου). Μια ασθένεια, είναι απλά μια κατάσταση. Όλοι η σχεδόν όλοι έχουμε μάθει ότι αυτή η κατάσταση είναι έξω από εμάς. Πιστεύουμε ότι κάποιος θα κάνει κάτι για εμάς. Αλήθεια το πιστεύετε αυτό;
Γνωρίζουμε πλέον ότι ο άνθρωπος είναι ένα πολύπλοκο σύστημα με νόμους και αρχές. Το σύστημα αυτό δεν είναι το αριθμητικό άθροισμα των μερών του. Είναι επίπεδα αλληλένδετα και λειτουργούν σαν μία ενότητα, έτσι ώστε είναι αδύνατον το ένα χωρίς το άλλο να μπορεί να υπάρξει. Ας σκεφτούμε ότι αν διχοτομούμε το σύστημα μας σε καρδία, πνεύμονες, νεφρά, κόκκαλα, κ.α. χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό αποτελεί μια ενότητα πως είναι δυνατόν να υπάρξει θεραπεία με έναν τέτοιον διαχωρισμό;

Η ομοιοπαθητική δόθηκε ως δώρο από τον δημιουργό της ζωής.

Τι είναι η ομοιοπαθητική;

Η Ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα θεραπείας, που θεμελιώθηκε από το διάσημο γιατρό Samuel Hahnemann (1755-1843) στη Γερμανία. Βασίζεται πάνω στην αρχή, ότι “το όμοιο θεραπεύει το όμοιο”. Στην πρακτική αυτό σημαίνει, ότι ένα φάρμακο, που μπορεί να προξενήσει ορισμένα αποτελέσματα, όταν ληφθεί από ένα υγιές ανθρώπινο ον, μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια που εμφανίζει όμοια αποτελέσματα.

Το όμοιο θεραπεύει το όμοιο.

Για παράδειγμα, αν ένα υγιές άτομο πάρει μια δόση Arsenicum, θα εμφανίσει έμετο, διάρροια με ορυζοειδείς κενώσεις, γρήγορο σφυγμό και εξάντληση. Το δέρμα του θα γίνει κρύο και η έκφρασή του αγχώδης. Σε μικρότερες δόσεις ή όταν λαμβάνεται για ένα μακρότερο χρονικό διάστημα, θα εμφανίσει ρινική καταρροή, βαρύ κεφάλι, βήχα και βρογχικό κατάρρου. Ακόμη, αργότερα θα παρουσιάσει ειδικές διαταραχές στο δέρμα και τα νεύρα. Θα έχει κάψιμο παντού, που ανακουφίζεται με τη ζέστη, θα έχει συχνή δίψα για γουλιές νερού, φόβο θανάτου, ανησυχία και μια επιδείνωση συμπτωμάτων κατά το μεσημέρι και τα μεσάνυχτα.

Σύμφωνα με τον Ομοιοπαθητικό νόμο “το όμοιο θεραπεύει το όμοιο”, αναρίθμητοι άρρωστοι που εμφάνιζαν τέτοια συμπτώματα, θεραπεύτηκαν με Arsenicum, άσχετα με το όνομα της νόσου (Χολέρα, κρυολόγημα, έκζεμα, άσθμα, κτλ.). Η αρχή αυτή αναφέρεται και από τον αρχαίο Ινδό ποιητή Kavi-Kalidasa, που λέει: “Από πολύ παλιά ο κόσμος λέει, ότι το δηλητήριο είναι το φάρμακο για το δηλητήριο”.

Ο Ιπποκράτης παραδέχεται αυτή την αρχή στις λέξεις: “Όμοια ομοίοις ιώνται” (Similia Similibus Curentur). Η ομοιοπαθητική σέβεται τον άνθρωπο και το Περιβάλλον και είναι ίσως η μόνη  που είναι απόλυτα εναρμονισμένη με αυτό που αποκαλούμε Οικολογία.

Ο νόμος των ομοίων. Όμοιο το όμοιο θεραπεύει. Π.Χ. Το Apis mellifica  το  δηλητήριο της μέλισσας. Δίνεται για το Αλλεργικό σοκ. Καυστικοί νύσσοντες πόνοι. Επιδείνωση από την ζέστη. Τα μέρη που συνήθως επηρεάζονται είναι: τα βλέφαρα, το πρόσωπο, ο λαιμός, οι μαστοί, το δέρμα, τα δάκτυλα, οι μήνιγγες, το περικάρδιο, το περιτόναιο, κ.α.

Ο Hahnemann ανακάλυψε εκτός από τον νόμο των ομοίων που μας τον έχει αναφέρει και ο Ιπποκράτης, την αραίωση και εισήγαγε την τεχνική της δυναμοποίησης, δηλαδή την απελευθέρωση της ενεργειακής δομής της ουσίας του έκαστοτε χορηγούμενου ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς έφτασε ο Hahnemann στην τεχνική αυτή, αν προσήλθε από την προηγούμενη ενασχόληση του με τη Χημεία ή από καθαρά θεία έμπνευση.

Το γεγονός είναι ότι βρήκε έναν πολύ απλό τρόπο να ανασύρει τη θεραπευτική ενέργεια μέσα από την ουσία, χωρίς να αλλάζει η δονητική της συχνότητα. Πρέπει να γίνει σαφές ότι ένα θεραπευμένο σύμπτωμα, χωρίς αντίστοιχη θεραπεία όλου του οργανισμού, δεν θα πρέπει να θεωρείται αξιόπιστο.  Ας γνωρίζουμε ότι το σύνολο της συναισθηματικής κατάστασης του αρρώστου λαμβάνεται ως ένα γεγονός και δεν είναι επιτακτικό να ξέρουμε ακριβώς γιατί υπάρχει, για να βρούμε το φάρμακο.

Ο άνθρωπος που αισθάνεται χωριστά, δεν είναι ένας που μειονεκτεί, αλλά είναι ένας με την ψευδαίσθηση ενός μειονεκτήματος.

Ως παράδειγμα αναφέρω ότι:
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε ευαισθησία στην αδικία. Ευαισθησία στο πλήγωμα του εγώ. Απείθεια και ανυπακοή. Αυτά δικαιολογούνταν σχεδόν πλήρως από τις συνθήκες του και γι  αυτό ήταν τελείως υγιής. Ο γιος του ο Harilal γεννήθηκε με τη ρίζα της κατάστασης του πατέρα του ( τη ρίζα της Staphisagria), ανέπτυξε τα ίδια αισθήματα ( της αδικίας και του πληγώματος του εγώ) και του ίδιου καταναγκασμού ( να αγωνίζεται πισωδρομώντας και μη υπακούοντας), αλλά δεν υπήρξε αιτία κατάστασης, που να δικαιολογεί αυτήν την κατάσταση.

Ο Harilal ξέφυγε από τον πατέρα του, έγινε μουσουλμάνος, το έριξε στο αλκοόλ, δεν παρακολούθησε ούτε την κηδεία του πατέρα του και μετά έξι μήνες πέθανε σ ένα πορνείο. Είχε τα ίδια συμπτώματα. Ευαισθησία στην αδικία. Ευαισθησία στο πλήγωμα του εγώ. Απείθεια και ανυπακοή.

Ο Harilal αντέδρασε στον Γκάντι κατά τον ίδιο τρόπο, όπως ο Γκάντι αντέδρασε στους Βρετανούς. Αλλά ο Γκάντι ήταν υγιής, η κατάσταση του ήταν μια τοποθέτηση, γι αυτό ήταν καλά με τον εαυτό του και είχε ειρήνη και για τους άλλους επίσης. Η κατάσταση του Harilal οφειλόταν στην ψευδαίσθηση για την κατάσταση του. Δεν είχε λόγο να αισθάνεται το δρόμο που έκανε, αν και προσπάθησε να δημιουργήσει μια θέση για να τον δικαιολογήσει. Πρέπει να αισθανόταν πολύ άσχημα με τον εαυτό του και συνεπώς είχε πολύ λίγη ειρήνη και για τους άλλους.

Η ψευδαίσθηση μας εμποδίζει να δούμε τα πράγματα όπως είναι.

Κάντε μια άσκηση για να το διαπιστώσετε.

Από εκεί που κάθεστε δείτε γύρω σας και περιγράψτε όλα τα αντικείμενα με πράσινο χρώμα. Προσπαθούμε να κρίνουμε την παρατηρητικότητα σας. Τώρα απαντήστε στην εξής ερώτηση: πόσα μπλε πράγματα είδατε;

Όταν βλέπετε σε ένα ιδιαίτερο αντικείμενο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, κάθε άλλο αποκλείεται από την παρατήρησή σας. Η νόσος είναι ένας περιορισμός της όρασης, είναι ένας στενός τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα. Μόνο με την ενημέρωση γι αυτήν την ψευδαίσθηση μπορεί να απομακρυνθεί, όπως ακριβώς το φως απομακρύνει το σκοτάδι. Η ψευδαίσθηση μας μπορεί να εξαφανιστεί μόνο με την ενημέρωση.

Εδώ να κάνω μια διευκρίνιση.. Ενημέρωση σε σχέση με την παρατήρηση, παρατήρηση της σκέψης χωρίς να την κρίνουμε, χωρίς να λέμε καλή η κακή. Απλά μονό να την παρατηρούμε. Εσύ και η σκέψη σου είσαι το ένα και το αυτό. Αν πολεμήσεις την σκέψη σου ποιος θα κερδίσει; Και η ομοιοπαθητική επίσης βασίζεται πάνω σε αυτό.

Η ενημέρωση για την ψευδαίσθηση μας δημιουργείται από το φάρμακο θέτοντάς μας σε επαφή με την αρχική κατάσταση, από την οποία ήλθε αυτή η ψευδαίσθηση. Έτσι βασίζεται στη ίδια αλήθεια: Η νόσος είναι ψευδαίσθηση, η ενημέρωση και η παρατήρηση είναι θεραπεία. Όλα αυτά τα λόγια μπορεί να ηχούν εσωτερικά και θεωρητικά, εκτός και εάν ο κάθε ένας από μας δει με τιμιότητα των εαυτό του και εργαστεί πάνω στην παρατήρηση των σκέψεων του.
Και η έμμονη ιδέα και ο καταναγκασμός έρχονται από την αντίληψη, που έχει ο εαυτός μας στην κατάσταση. Αυτή είναι η βασική μας ψευδαίσθηση.

Η νόσος πάντα προχωρεί από την κεντρική διαταραχή στην περιφέρεια. Στην παθολογία, αυτή προχωρεί από την περιφέρεια προς το κέντρο. Αυτή είναι η ιδέα. Σε μια θεραπευτική κατεύθυνση, η νόσος πρώτα φεύγει από ένα σπουδαίο όργανο, που επηρεάζεται παθολογικά, και η τελευταία διαταραχή που θα φύγει, είναι εκείνη που επηρεάζει το ήσσονος (ασήμαντο) σημασίας όργανο.

Μόνο κατόπιν θα φύγει η κεντρική διαταραχή. Π.χ. Όταν έχουμε έναν ασθενή Lycopodium, πρώτα θα έχει έλλειψη εμπιστοσύνης, δηλαδή την κεντρική κατάσταση του Lycopodium και ακολούθως, αν η κεντρική διαταραχή, δεν μπορεί να είναι “εμπεριεχομένη”, θα εμφανίσει έκζεμα και άσθμα. Όταν λαμβάνει χώρα η θεραπεία, πρώτα θα φύγει το άσθμα του, το έκζεμα δεύτερο, άλλα η έλλειψη εμπιστοσύνης θα είναι εδώ πάντα. Αν η έλλειψη εμπιστοσύνης φύγει, τότε δεν υπάρχει βάση για το έκζεμα ή το άσθμα.

Χωρίς την κεντρική διαταραχή δεν μπορεί να υπάρχει περιφερική παθολογία, γιατί η περιφερική παθολογία είναι μόνο μια απόκλιση από την κεντρική διαταραχή. Ας μην το ξεχάσουμε αυτό. Χωρίς την κεντρική διαταραχή δεν μπορεί να υπάρχει περιφερική παθολογία. Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό για να δείτε πως λειτούργει ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο.
Παράδειγμα Ομοιοπαθητικού περιστατικού.

Άντρας 40 ετών έχει έρθει με έντονο πονοκέφαλο, ο όποιος τον ταλαιπωρεί εδώ και τρία χρόνια, έχει πάει σε αρκετούς γιατρούς, αλλά δεν βρίσκουν κάποια οργανική πάθηση, με αποτέλεσμα να του χορηγούν παυσίπονο τα οποία τον βελτιώνουν για λίγο. Όμως ο πονοκέφαλος επανέρχεται και ειδικά τους 3 τελευταίους μήνες έχει γίνει ανυπόφορος. Ο πονοκέφαλος εντοπίζεται στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού, κατά τη διάρκεια του πονοκέφαλου η όραση του τρεμουλιάζει, ο ήλιος του προκαλεί επίσης πονοκέφαλο, αναφέρει ότι είναι δυσκοίλιος, πολλές φορές  λέει ότι έχει πόνους και στο στομάχι, έχει έντονη δίψα, και το νερό το πίνει μονοκόμματο. Επίσης αναφέρει ότι από τον ήλιο βγάζει εξανθήματα, είναι εσωστρεφές άτομο, δεν μπορεί να κλάψει παρουσία άλλων, προτιμάει να κλάψει σε ένα δωμάτιο μόνος του. Κλαίει γενικά, δεν του αρέσει να τον παρηγορούν, παραπονιέται ότι τον έχουν απογοητεύσει, ενώ εκείνος πάντα σεβόταν τα αισθήματα των άλλων, αν και παραδέχεται ότι δεν είναι και τόσο εκφραστικός, του αρέσει έντονα το αλάτι, κατά τη διάρκεια του πονοκεφάλου βρίζει, λέει ότι νιώθει μια εχθρότητα μέσα του, έχει σιελόρροια τη νύχτα, με ρωτά αν αργεί η συνέντευξη.

Του λέω αν έχει κάπου να πάει και βιάζετε, μου λέει όχι απλά είμαι ανυπόμονος, θέλω να δω τι θα μου πείτε. Τον ρωτώ με τις σχέσεις πως τα πάει. Λέει ότι χώρισε πριν 3 χρόνια, αυτό με απογοήτευσε πολύ, και δεν πρόκειται να το ξανά πάθω αυτό, διότι όλο αυτό το διάστημα την έχω στο μυαλό μου, και συνέχεια σκέπτομαι αυτό το χωρισμό. Όλα τα έκανα τέλεια γιατί συνέβη αυτό, αναμασά συνέχεια. Εγώ της φέρθηκα καλά, αυτή φταίει. Το περπάτημα τον βελτιώνει, αυτό που δεν μπορώ, αναφέρει, είναι η αντιλογία, σε αυτό είμαι αδιάλλακτος, και θέλω να σας πω ότι πολλές φορές έχω μια βραχνάδα στη φωνή μου το πρωί, και να μην ξεχάσω ότι εδώ και τρεις εβδομάδες βλέπω ένα όνειρο το οποίο είμαι διψασμένος και ότι καίγομαι. Έχει έντονη ερωτική διάθεση.  (4/11/10) 

Μέχρι σήμερα (15/12/2013) αυτός ο άντρας είναι πολύ καλά.

Σε καμία περίπτωση δεν συστήνεται έστω και εάν μοιάζουν τα συμπτώματα να δοθεί ομοιοπαθητικό φάρμακο χωρίς να τον δει κάποιος ομοιοπαθητικός. Τα βασικά ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από τις ακόλουθες πηγές:
ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ = ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.  π.χ. Tarentula (Αράχνη). Cantharis (Ισπανική μύγα). Sepia (Σουπιά). Bufo Rana (Βάτραχος).  
ΦΥΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ = ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.  π.χ. Aconitum napellus (Ακόνιτον). Belladonna atropa (Ευθαλεία.) Bryonia alba (Bryonia). Lycopodium(Λυκοπόδιον).  
ΟΡΥΚΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ = ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ π.χ. Sulphur (Θείον). Calcarea carb. (CaCo3). Nitric acid (Νιτρικό οξύ). Natrum muriaticum (Αλάτι).
ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΝΟΣΟΥ (ΝΟΣΩΔΗ) π.χ. Tuberculinum (Φυματιώδης ιστός). Pyrogen (Παρασκεύασμα πύου).Hydrophobinum (Σάλιο λυσσασμένουσκύλου).  
ΥΓΙΕΙΣ ΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ (ΣΑΡΚΩΔΗ) π.χ. Thyroid (Θυρεοειδής). Pituitary (Υπόφυση).

ΑΣΤΑΘΜΗΤΑ π.χ. X-ray (Ακτίνες Χ). Magnet (Μαγνήτης).
 Η νόσος δεν είναι μια πάθηση των οργάνων, αλλά μια διαταραχή στη ζωτική δύναμη. Αυτή η ιδέα της ζωτικής δύναμης είναι αντίθετη στη σταθερή λαϊκή αντίληψη, που ενοχοποιεί τα ιδιαίτερα όργανα ως την αιτία της νόσου και έτσι οδηγεί στην πρακτική της προσπάθειας να κάνει αλλαγές σ αυτά ή ακόμη μερικές φορές να τα απομακρύνει.

Πρόσφατα μόνο, η ιατρική σκέψη αλλάζει αργά και εξελίσσεται σε μια ολιστική αντίληψη του ανθρώπου και της υγείας του, που σημαίνει ότι βαθμιαία αντιλαμβάνεται ότι ο άνθρωπος ασθενεί ως ένα σύνολο και ότι όλα τα οργανικά συστήματα του σώματος σχετίζονται πολύπλοκα το ένα με το άλλο και το σώμα το ίδιο έχει μια τρομερή αναρρωτική δύναμη.

Η ιατρική φιλοσοφία έρχεται όλο και περισσότερο στο συμπέρασμα, ότι η απλή θεραπεία των συμπτωμάτων και οργάνων μπορεί μόνο να βοηθήσει προσωρινά και είναι η θεραπευτική ικανότητα του σώματος ως σύνολο που αυξάνεται.
Αλλά βέβαια τα έχουμε χαμένα, πώς αυτό μπορεί να γίνει. Η ομοιοπαθητική δεν μπορεί να επιφέρει καμιά βλάβη στον ανθρώπινο οργανισμό. Η ομοιοπαθητική είναι υπέρ της ζωής.

Η ομοιοπαθητική δεν έχει ορθολογικούς (Λογική) τρόπους να θεραπεύει. Για παράδειγμα δεν μπορείς να διαταράξεις μια ευτυχισμένη ερωτική σχέση η οποία εργάζεται για να ολοκληρωθεί στην αγάπη. Αλλά ένα νευρωσικό σύμπτωμα μπορεί πάντα να εξαλειφθεί. Έτσι η φιλαργυρία, ένα τυπικό παράδειγμα της μόλυνσης που έχει υποστεί κάποιος μπορεί να θεραπευτεί. Αλλά η χρηματική γενναιοδωρία δεν μπορεί να θεραπευτεί.

Ο Αμερικανός γιατρός J.T. Kent (James Tyler Kent, MD (1849–1916) αναφέρει: “Σήμερα κανένα δερματικό εξάνθημα δεν αφήνεται να εμφανιστεί. Οτιδήποτε προβάλει πάνω στο δέρμα, καταπιέζεται αμέσως. Αν αυτό συνεχιστεί για πολύ, το ανθρώπινο γένος θα εκλείψει από προσώπου γης.”

Αυτή η λογική που επικρατεί μέχρι και σήμερα είναι η τραγωδία που αναφέρει ο Kent με αυτά τα λόγια. Και να σκεφτείτε ότι αυτά τα είπε το 1900 περίπου. Η Ομοιοπαθητική σε σχέση με αυτά που ανέφερα πριν, κάνει τον άνθρωπο να παρατηρεί τον εαυτό του και του επιτρέπει να είναι περισσότερο στο παρόν, που είναι το πραγματικό μέτρο υγείας. Περισσότερο από κάθε άλλο σύστημα μέχρι τώρα, έχουμε μια δοκιμασμένη συνοχή μεταξύ των συναισθηματικών και σωματικών καταστάσεων.

Αυτό, όχι μόνο διευκολύνει να βρούμε το όμοιο φάρμακο, αλλά επίσης διευρύνει πολύ τον ορίζοντα της θεραπείας, να συμπεριλάβει ασθένειες με επικρατέστερα σωματικά προβλήματα. Έτσι η ομοιοπαθητική ενεργεί πιο γρήγορα, βέβαια και ήπια, παρά από άλλα συστήματα σε πολλές περιπτώσεις. Η ομοιοπαθητική εκτός του ότι θεραπεύει, είναι και προληπτική θεραπεία, δηλαδή κρατά το σύστημα μας σε ισορροπία με αποτέλεσμα να μην αρρωσταίνουμε τόσο εύκολα.

Ο Samuel Hahnemann ήταν ο άνθρωπος, που έθεσε το σωστό θεμέλιο της ολιστικής θεραπευτικής στην ιστορία τις θεραπευτικής. Ήταν ο πρώτος που σύνδεσε την ψυχή με το σώμα. Ο πρώτος που είπε, ότι η νόσος είναι μια πάθηση του συνόλου και όχι του μέρους.  Άλλωστε γιατί να σπαταλάμε τεράστια ποσά ενέργειας σε ασθένειες όταν με την ίδια αυτή ενέργεια μπορούμε να απολαύσουμε την ομορφιά της ζωής και να πραγματοποιήσουμε θαύματα στην εξελικτική μας πορεία προς την αυτογνωσία και την αγάπη.

Αν ένας άνθρωπος καλλιεργεί την ανιδιοτέλεια, την μετριοφροσύνη και τον αλτρουισμό, και στα τρία επίπεδα Διανοητικό, Συγκινησιακό, Σωματικό, αποφεύγει την οδύνη και την αναστάτωση, που κατά κύριο λόγο συμβαίνει στο διανοητικό επίπεδο, και επεκτείνετε στο συγκινησιακό και έτσι εκδηλώνεται ως σύμπτωμα (ασθένεια) στο σωματικό.

Ας μην ξεχνάμε όπως μας λέει ο Οδυσσέας Ελύτης, σε μουσική του Δημ. Παπαδημητρίου και εκτέλεση Ελευθερίας Αρβανιτάκη:

“Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω Άλλα είν΄ εκείνα που αγαπώ γι΄ αλλού γι΄ αλλού ξεκίνησα. Στ΄ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ΄ ομολογώ, Σα να ΄μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα. Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα ‘ ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει”.

Εύχομαι σε όλους σας, να αποφύγετε ότι εμπεριέχει, οργή, κίνδυνο, θλίψη και ανάγκη, έτσι ώστε να οδηγηθείτε στο κέντρο της καρδιάς σας, το μόνο οδηγό στον δρόμο προς την Αγάπη. Σας ευχαριστώ πολύ όλους που με ακούσατε.

Παναγιώτης Ψαρρός Ομοιοπαθητικός

Για επικοινωνία: 2109919619 & 6974130244

Για την ομιλία χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από τα συγγράμματα των:
Παναγιώτη Παναγόπουλου, Δρ. Γεώργιου Λουκά, Π. Φιλόθεου Φάρου, Π. Σταύρου Κοφινά, Γεράσιμου Στουραϊτη , Γιώργου Βυθούλκα, Νίκης Τσέκου, Οδυσσέα Ελύτη, Μάνου Δανέζη, Στράτου Θεοδοσίου, Νίκου Καζαντζάκη, Jiddu Krishnamurti, Dr. Rajan Sankaran, SamuelHahnemann.

---

©TherapyWave.eu | Cover Photo “hug me” by Nskayerz-d624ehy

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ