Μυστήριο γύρω από τον 12ο Πλανήτη και τους Σουμέριους

Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στον φίλο αναγνώστη ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον και το αναρτώ, αφού είχε την καλή διάθεση να μου το στείλει.

Αν η Λατινική γλώσσα είναι νεκρή, τότε η Σουμερική βρίσκεται στο στάδιο της μετενσάρκωσης. Ομιλούμε για μια πολύ παλαιά γλώσσα, ενός παμπάλαιου πολιτισμού. Κατά τα φαινόμενα ενός πολύ μεγάλου πολιτισμού που άνθισε στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται νότιος Μεσοποταμία.

Η γραφή των Σουμερίων είναι η πιο παλαιά που γνωρίζουμε και είχε σφηνοειδή μορφή. (Κατά τη γνώμη μου δεν είναι η πιο παλαιά, αλλά ίσως αργότερα το εξηγήσουμε). Οι σοβαρότατοι Σουμέριοι ομιλούσαν και έγραφαν στη γλώσσα τους την τρίτη χιλιετία π.Χ. και οι γλωσσολόγοι δεν κατάφεραν να αποδείξουν κάποια σχέση της Σουμερικής γλώσσας με οποιαδήποτε άλλη.

Η γλώσσα των Σουμερίων έχει κι αυτή τις αποχρώσεις της και χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους-μορφές: Στην αρχαϊκή, στην παλαιά ή κλασική, στη νέα και στην μετά Σουμερική. Η περίοδος της αρχαϊκής αρχίζει γύρο στο 3.100 και τελειώνει γύρω στο 2.500 π.Χ. και αντιπροσωπεύεται από εμπορικά, διοικητικά, καθώς και από… σχολικά κείμενα. Μάλιστα κύριε. Αν εμείς είχαμε ιδρώσει μέχρι να μάθουμε το «φεγγαράκι μου λαμπρό» σκεφτείτε τι είχαν τραβήξει οι έρμοι οι Σουμέριοι μπόμπιρες με τη σφηνοειδή λίνγκο!

Η συγκεκριμένη μορφή της Σουμερικής είναι φοβερά δύσκολη και πολλοί γλωσσολόγοι είχαν σηκώσει τα χέρια και ασχολήθηκαν με «παιχνιδάκια» όπως τα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά.

Λίγοι είναι αυτοί που μελέτησαν επίμονα κι επισταμένα και τελικά κατάλαβαν την Σουμερική γραφή. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Ζαχαρίας Σίτσιν, ένας Εβραίος λόγιος και μέγας μελετητής της Παλαιάς Διαθήκης παιδιόθεν.

Ο Σίτσιν δεν είχε κάνει το λάθος που έκαναν και κάνουν πολλοί, δηλαδή να μελετούν τα κείμενα από μεταφράσεις. Ούτε η σύγχρονη Εβραϊκή μετάφραση ήταν αρκετή για τον Σίτσιν. Έμαθε την αρχαία εβραϊκή και διάβασε τα πρωτότυπα. Είχε τρελαθεί με τη Γένεση, η οποία του άνοιξε νέους (ή παλαιούς αλλά κλειστούς) δρόμους.

Άλλη μια μικρή παρένθεση: ΚΑΜΙΑ μετάφραση δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως το νόημα του πρωτοτύπου. Λόγω έλλειψης μιας συγκεκριμένης λέξης, που αποδίδει ακριβώς ένα συγκεκριμένο νόημα στην γλώσσα στην οποία μεταφράζεται ένα κείμενο, συχνά χρησιμοποιείται μια «παραπλήσια» λέξη, ή μια λέξη, που κατά τον μεταφραστή, αποδίδει το επιθυμητό νόημα. Και τότε υπάρχει πρόβλημα, για να μην πούμε ότι γίνεται βιασμός και σφαγή του νοήματος.

Αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην μετάφραση και την ερμηνεία των διαφόρων Αραμαϊκών χριστιανικών κειμένων και κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης. Όταν δε «κατά τύχει» εξαφανισθεί το Αραμαϊκό πρωτότυπο, τότε τρέχα γύρευε! Αρκετά προς το παρόν με αυτό το θέμα. Κλείνει η παρένθεση.

Ο Ζαχαρίας Σίτσιν, λοιπόν, σαν σωστός άνθρωπος που είναι, έκατσε και έμαθε τις γλώσσες στις οποίες είχαν γραφτεί τα κείμενα που τον ενδιέφεραν. Είχε πει πολλά πράγματα για διάφορα κείμενα και ευρήματα, αλλά παρ’ όλο που δεν χαρακτηρίστηκε ως γραφικός, πολλοί δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενά του, κυρίως όσον αφορά το μυστήριο των Σουμερίων.

Αξίζει να γράψουμε εδώ μια ερώτηση που υπέβαλε στο βιβλίο του «Genesis Revisited»: «Είναι πιθανόν η ανθρωπότητα, να ξεπέρασε τα Σκοτεινά Χρόνια και τον Μεσαίωνα, να έφτασε στην Αναγέννηση, να βίωσε την Βιομηχανική Επανάσταση, να μπήκε στην εποχή της Υψηλής Τεχνολογίας, της Γενετικής Μηχανικής και του Διαστημικού Ταξιδιού, απλά και μόνο για να προφτάσει την Αρχαία Γνώση;».

Η δικαίωση του Σίτσιν ήρθε με τη διαστημική πτήση του «Voyager 2». Ας το δούμε αυτό εν συντομία. Ο «Voyager 2» εκτοξεύθηκε από την NASA στις 20 Αυγούστου 1977, 16 ημέρες πριν την εκτόξευση του «Voyager 1». Αρχικός προορισμός του ήταν ο Κρόνος, αλλά λόγω μιας σπάνιας διάταξης των πλανητών, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να τον στείλουν και «πάρα πέρα».

Η έλξη των «σωστά τοποθετημένων» Δία και Κρόνου θα μπορούσε, μετά από τις αναγκαίες περιστροφές, να «πετάξει» τον «Voyager 2» στον πολύ μακρινό Ουρανό κι από εκεί στον μυστηριώδη Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο «Voyager 2» εκτοξεύτηκε δύο εβδομάδες πριν τον «Voyager 1». Για να προλάβει τη σωστή διάταξη των πλανητών!

Οι πλανήτες Ουρανός και Ποσειδών είναι ΠΑΡΑ πολύ μακριά. Οι επιστήμονες μπορούσαν μόνο να ΥΠΟΘΕΣΟΥΝ ορισμένα πράγματα, όπως η σύστασή τους, το χρώμα, οι δακτύλιοι, οι δορυφόροι κλπ.

Ο Σίτσιν, όμως, δεν δίστασε να γράψει περί των δύο πλανητών με πολλές λεπτομέρειες και, λίγο πριν την εκτόξευση του «Voyager 2», να βγει στην τηλεόραση και να πει: «Θα δείτε αυτό κι εκείνο, σ’ αυτό είστε λανθασμένοι, διότι θα βρείτε εκείνο αντί τούτου» κλπ.

Ο «Voyager 2» πέρασε από το Δία τον Ιούλιο του ’79, δύο χρόνια μετά την εκτόξευσή του, και μέσα σε άλλα δύο χρόνια είπε «γεια» στον Κρόνο. Ο Κρόνος τον «πέταξε» στον Ουρανό, που έφτασε τον Ιανουάριο του 1986 κι από εκεί έβαλε πλώρη για τον Ποσειδώνα όπου και θα τελείωνε το ταξίδι του το 1989, δώδεκα χρόνια μετά την εκτόξευσή του.

«Θεέ μου, ακριβώς όπως τον είχαν περιγράψει οι Σουμέριοι!».Αυτό φώναξε ο Ζαχαρίας Σίτσιν, βλέποντας τις φωτογραφίες του πλανήτη Ουρανού που ο «Voyager 2» άρχισε να στέλνει στη Γη το 1986, εννέα χρόνια μετά την εκτόξευσή του από τη NASA. Το γαλαζοπράσινο χρώμα του συμφωνούσε με την περιγραφή των κειμένων των Σουμερίων, ο πολιτισμός των οποίων άνθησε 5.000 χρόνια πριν, στην Μεσοποταμία, στην «γειτονιά» του Βιβλικού κήπου της Εδέμ.

Και δεν ήταν μόνο το χρώμα του πλανήτη, αλλά και πολλά άλλα πράγματα, κυρίως η σύστασή του. Οι επιστήμονες περίμεναν να βρουν αέριο, αλλά οι Σουμέριοι είχαν γράψει ΝΕΡΟ και ήταν απόλυτα σωστοί! Γαλαζοπράσινο νερό με «βούλες», όπως οι βούλες που δημιουργούν τα σκούρα φύκια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μια εμφάνιση εντελώς διαφορετική από όλους τους άλλους πλανήτες! Για καθίστε ένα λεπτό! Ο πλανήτης Ουρανός απέχει γύρω στα δύο δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη. Δεν είναι ορατός με «γυμνό μάτι». Οι αστρονόμοι δεν γνώριζαν περί της υπάρξεώς του πριν από το 1781, όταν ο μουσικός και ερασιτέχνης αστρονόμος Φρειδερίκος Χέρσελ το ανακάλυψε με το πιο τέλειο τηλεσκόπιο της εποχής του.

Πώς οι Σουμέριοι ήξεραν τόσες λεπτομέρειες για τον συγκεκριμένο πλανήτη, σε μια εποχή που «δεν δικαιούνταν» να γνωρίζουν; Οι αρχαίοι ήξεραν για Ήλιο, Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία, και Κρόνο. Από πού κι ως πού να γνώριζαν για ένα πλανήτη που είναι τόσο μακριά, που το φως του χρειάζεται τέσσερις ώρες για να ταξιδέψει μέχρι τα μάτια μας;

Και τι είναι αυτές οι «βλακώδεις» εισηγήσεις ότι οι Σουμέριοι όχι μόνο ήξεραν για τον Ουρανό, αλλά και για τους πιο μακρινούς Ποσειδώνα και Πλούτωνα; Για τον μικρό και ασήμαντο Πλούτωνα που είναι τόσο μακριά, που από την επιφάνειά του ο Ήλιος φαίνεται σαν ένα λαμπρό άστρο;

Κι όμως ήξεραν! Και ο Ζαχαρίας Σίτσιν δεν περίμενε τις διάφορες διαστημικές εξερευνήσεις και ανακαλύψεις για να το πει, αλλά έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα, γράφοντας το βιβλίο «Ο 12ος Πλανήτης» το 1976, ένα χρόνο πριν την εκτόξευση του «Voyager 2» και δέκα ολόκληρα χρόνια πριν το διαστημόπλοιο φωτογραφίσει τον πλανήτη Ουρανό.

Βέβαια, οι πλανήτες Ουρανός και Ποσειδών είναι περιστασιακοί, διότι αλλού καταλήγει ο Σίτσιν. Εκείνο που μας ενδιαφέρει πρωτίστως, όμως, είναι το: «Πως ένας αρχαίος πολιτισμός γνώριζε, πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια και βάλε, πράγματα για το διάστημα που η μοντέρνα επιστήμη μόλις τώρα ανακαλύπτει;».

Αυτό το ερώτημα πάει πακέτο με το ερώτημα που αφορά την πρωτόγονη φυλή στο Μάλι, τους Ντογκόν, η παράδοση των οποίων, αναφέρεται στον Σείριο και τον άγνωστο μέχρι το 1862 (και αόρατο με «γυμνό μάτι» ή ένα απλό τηλεσκόπιο) σύντροφό του, τον «λευκό νάνο» Σείριο Β, αλλά και τον τρίτο σύντροφό του τον Σείριο Γ που ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ οι επιστήμονες ότι υπάρχει! Ομιλούμε για ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

Και στις δύο περιπτώσεις, η πιο πιθανή εκδοχή, τουλάχιστον για τους «ακραίους», είναι ότι εξωγήινοι είχαν επισκεφθεί κάποτε την Γη και δίδαξαν αυτά τα πράγματα στον πολιτισμό που, την συγκεκριμένη εποχή, έκανε κουμάντο. Με την πάροδο των χρόνων, λένε, όλα κατέληξαν σε μύθους και παραδόσεις.

Ο ερχομός των εξωγήινων δεν είναι πλέον ταμπού. Έχουν γραφτεί αμέτρητα βιβλία που υποστηρίζουν ότι, όχι μόνον είχαν έλθει κάποτε, όχι μόνο έρχονται και φεύγουν συνεχώς, αλλά και ότι έκαναν «επίσημη επαφή» του ενός είδους ή του άλλου, πράγμα που οι πλανητάρχες κρατούν μυστικό για λόγους που ξέρουν εκείνοι καλά και εμείς καλύτερα.

Στην περίπτωση των εξωγήινων των Σουμερίων, όμως, δεν ομιλούμε απλά για «καλώς τους» και «καλοτάξιδοι», αλλά για ανθρωπογονία, για επικείμενη συντέλεια και πάλι από την αρχή.

Ομιλούμε για την ύπαρξη ενός πλανήτη στο Ηλιακό μας σύστημα, ενός πλανήτη που δεν περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο όπως όλοι οι άλλοι, αλλά πολύ «λοξά», με μια ελλειπτική τροχιά που τον φέρνει στα λημέρια μας κάθε 3.600 χρόνια, όπου προκαλεί τεράστιες καταστροφές. Για ένα πλανήτη που συμπεριφέρεται σαν Κομήτης.

Μα γι’ αυτό υπήρξε τεράστια ανησυχία, όταν ανακαλύφθηκε ο κομήτης «Χέηλ Μπομπ». Είχε γίνει μεγάλο σούσουρο, διότι πολλοί από αυτούς που είναι πεπεισμένοι για την ύπαρξη ενός άλλου πλανήτη, νόμισαν ότι αυτός ήταν ο «Χέηλ Μπομπ». Ο Σίτσιν, όμως, τους είπε: «Δεν είναι αυτός. Αυτός είναι ένας προάγγελος. Ο πραγματικός γίγαντας ακολουθεί σύντομα»! (ή κάπως έτσι).

Η ύπαρξη ενός άλλου πλανήτη δεν είναι εικασία. Η ανακάλυψή του αναμένεται, όπως αναμενόταν και η ανακάλυψη του πλανήτη που ονομάστηκε Πλούτων, όταν αυτός τελικά «βρέθηκε» το 1930 από τον αστρονόμο Κλάιντ Τομπάου. Μόνο που ο Πλούτωνας δεν πληροί τις προδιαγραφές. Είναι πολύ μικρός για να προκαλέσει τις ανωμαλίες που παρατηρούνται στις τροχιές του Ουρανού και κυρίως του Ποσειδώνα.

Κάτι άλλο υπάρχει «εκεί έξω», κάτι που δεν γνωρίζουμε, ίσως λόγω μιας περίεργης τροχιάς. Αργά ή γρήγορα όμως, λέει ο Σίτσιν, θα το γνωρίσουμε! Ίσως τότε να είναι η ώρα που ορισμένα «σοβαρά και σεβαστά» βιβλία θα σχιστούν και δεν θα χρησιμεύουν ούτε για προσάναμμα στο τζάκι. 

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Ούτε για να το συζητάμε, δηλαδή. Κάποτε, κάτι ΜΕΓΑΛΟ έχει περάσει μέσα από το Ηλιακό μας σύστημα και προκάλεσε αρκετές ανωμαλίες! Τώρα, αν αυτό το «κάτι» πέρασε μια φορά και μετά εξαφανίστηκε στα βάθη του διαστήματος ή διαλύθηκε ή περνά κάθε τόσο, αυτό δεν το ξέρουμε. (ή μήπως υποψιαζόμαστε βάσει άλλων νεοτέρων στοιχείων; Θα δούμε παρακάτω).

Ας δούμε αποδείξεις, ή τουλάχιστον σοβαρές ενδείξεις, για την «εισβολή» αυτού του πολύ μυστήριου ουρανίου σώματος. Βέβαια, ενδείξεις υπάρχουν πολλές, αλλά εμείς θα δούμε δύο-τρεις από τις πιο σοβαρές, που αφορούν τους γιγαντιαίους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα και τους φυσικούς δορυφόρους τους.

Αρχίζουμε με τον Ποσειδώνα. Μέχρι πρόσφατα οι αστρονόμοι γνώριζαν μόνο δύο φυσικούς δορυφόρους του «υγρού» πλανήτη: Τον Τρίτωνα και την Νηρηίδα. Η Νηρηίδα έχει ένα πολύ παράξενο σχήμα. Είναι σαν ένας λουκουμάς στραβοχυμένος!

Σύμφωνα με τους νόμους της δημιουργίας και εξέλιξης των πλανητών, τους νόμους της δυναμικής, η Νηρηίδα έπρεπε να είχε ΣΦΑΙΡΙΚΟ σχήμα όπως η Σελήνη μας και όλοι οι πλανήτες. Δεν έχει όμως. Είναι παραμορφωμένη. Τώρα ένας δύσπιστος μπορεί να πει: «Και τι έγινε; Ο φυσικός δορυφόρος του Άρη, ο Φόβος, έχει σχήμα πατάτας. Γιατί η Νηρηίδα να μην είναι σαν στραβοχυμένος λουκουμάς;».

Πονηρή ερώτηση μεν, αλλά και πολύ λανθασμένη δε! Είναι θέμα μεγέθους. Ο Φόβος είναι «ανύπαρκτος» σε σύγκριση με την Νηρηίδα, «χωράει» χιλιάδες φορές στον όγκο της Νηρηίδας. Δεν ομιλούμε για το ίδιο πράγμα. Βάσει των φυσικών νόμων η Νηρηίδα έπρεπε να ήταν σφαιρική και το θέμα δεν σηκώνει κουβέντα. Οπότε ο δύσπιστος μπορεί να πει: «Έτσι έτυχε». Καλά…

Είναι, όμως, και η γωνία περιστροφής της Νηρηίδας γύρω από τον Ποσειδώνα. Δεν ομιλούμε για «κάτι ψιλά», αλλά για μια απόκλιση μέχρι 28 μοίρες, αν πάρουμε σαν βάση τον ισημερινό του Ποσειδώνα. «Έτσι έτυχε» επιμένει ο δύσπιστος.

Να πάρουμε την τροχιά της Νηρηίδας. Πολύ περίεργη η τροχιά της, που την φέρνει και την επιστρέφει από ένα εκατομμύριο σε έξη εκατομμύρια μίλια απόσταση από τον Ποσειδώνα! Με λίγα λόγια, συμπεριφέρεται πολύ περίεργα ο φυσικός δορυφόρος ενός πλανήτη με θεόρατο μαγνητικό πεδίο, για το οποίο θα ομιλήσουμε αργότερα. Όσοι γνωρίζουν θα ανέμεναν την Νηρηίδα να περιστρέφεται κυκλικά γύρω από τον Ποσειδώνα και όχι να έχει μια τόσο ελλειπτική τροχιά. Δεν νομίζεται ότι είναι λογική η εξήγηση μιας «διαστημικής καραμπόλας»; Ότι κάτι κτύπησε την Νηρηίδα, στέλνοντάς την πάρα πολύ μακριά, αλλά πριν προλάβει να ξεφύγει «ακυβέρνητη» στο διάστημα, την συγκράτησε η έλξη του Ποσειδώνα που, σε συνδυασμό με την βίαιη καραμπόλα, την καθήλωσαν σε μια τόσο ελλειπτική τροχιά; Μπα, λέει ο δύσπιστος, έτσι έτυχε!

Να πούμε και το άλλο, τότε, κύριε δύσπιστε: Στη μια πλευρά της η Νηρηίδα είναι άσπρη και λαμπρή, αλλά στην άλλη είναι κατάμαυρη και όχι λόγω σκότους. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό, κύριε δύσπιστε; Ότι κτυπήθηκε από κάτι άγνωστο και κατά την σύγκρουση, είτε «ξυρίστηκε» η μισή επιφάνειά της, αποκαλύπτοντας υπέδαφος σκούρου χρώματος ή με τη σύγκρουση το άλλο σώμα άφησε πάνω στην Νηρηίδα αρκετή δική του ύλη, που είχε σκούρο χρώμα. Αυτό ακριβώς που γίνεται σε συγκρούσεις αυτοκινήτων. Μπα, έτσι έτυχε, επιμένει ο δύσπιστος!

Πρόσεξε, κύριε δύσπιστε. Αν μείνει έγκυος η ΛΕΥΚΗ γυναίκα σου και γεννήσει ένα ΑΡΑΠΑΚΙ, ελπίζω να μην τη σπάσεις στο ξύλο πριν βγει από το μαιευτήριο, να μην τη χωρίσεις, να βαφτίσεις το αραπάκι Χαράλαμπο ή Παναγιώτη, αντί Νέλσον ή Γουίλσον, και όταν το παίρνεις και πηγαίνετε για παγωτό, να μην λες ότι είναι της υπηρέτριας, ή ότι το υιοθέτησες, αλλά είναι δικό σου και… «έτσι έτυχε».

Ένας σκέτος μετεωρίτης δεν μπορούσε να προκαλέσει τόσο μεγάλη αλλαγή. Ομιλούμε για κάτι μεγάλο και τρανό, κάτι που δεν «έπεσε» πάνω στην Νηρηίδα και στη συνέχεια διαλύθηκε, αλλά για κάτι που, λόγω όγκου, ίσως παραμένει άθικτο και εξακολουθεί να υπάρχει κάπου. Δεν αποκλείεται να ομιλούμε για τον «Νιμπιρού» των Σουμερίων, τον «12ο Πλανήτη»!

Δεν είναι μόνο η Νηρηίδα και οι «ανωμαλίες» του σχήματος και της τροχιάς της που εισηγούνται σύγκρουση με ένα πολύ μεγάλο και άγνωστο σε εμάς ουράνιο σώμα. Ο άλλος φυσικός δορυφόρος του Ποσειδώνα, ο Τρίτων, έχει τα δικά του περίεργα. Μετά την προσέγγιση του Ποσειδώνα από τον Voyager 2, και με βάση τις πληροφορίες που έστειλε στη NASA το «καμάρι» του Ποσειδώνα ο Τρίτων δεν είναι «γνήσιο παιδί» του γίγαντα πλανήτη, αλλά «υιοθετημένο»!

Τέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες του Καλτέχ, και εδώ δεν ομιλούμε για πανεπιστήμια και επιστήμονες της πλάκας αλλά για ΤΟ Κύρος, έγραψαν στο περιοδικό Science ότι ο Τρίτων είχε αποσπαστεί από μια ηλιοκεντρική τροχιά, λόγω μιας διαστημικής σύγκρουσης.

Για να δούμε τι λένε: Ο Τρίτων αρχικά στριφογύριζε γύρω από τον Ήλιο. Δεν ήταν δορυφόρος κάποιου πλανήτη. Ξαφνικά τον κτύπησε κάτι, του ελαττώνει την ταχύτητα περιστροφής που τον κρατά σταθερά σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, με αποτέλεσμα να τον αρπάξει η έλξη του Ποσειδώνα και από πλανήτης, ο Τρίτων, να γίνει δορυφόρος του Ποσειδώνα.

Οι θεωρίες ότι ο Τρίτων ήταν απ’ αρχής δορυφόρος του Ποσειδώνα καταρρέουν. Η θερμοκρασία στο κέντρο του, που μετρήθηκε από τον Voyager 2, καθώς και η στραπατσαρισμένη επιφάνειά του, ενισχύουν την άποψη ότι ο Τρίτων είχε «εμπλακεί» σε μια μεγάλη διαστημική σύγκρουση και όχι μόνο: Είχε συγκρουστεί με κάτι μεγάλο!

Τώρα τι τον κτύπησε; Μπορούσε να ήταν και ένας μικρός δορυφόρος του Ποσειδώνα που διαλύθηκε με την σύγκρουση, που «καταβροχθίστηκε» από τον σχετικά μεγάλο Τρίτωνα. Μπορεί, όμως, και όχι. Μπορεί να τον είχε κτυπήσει αυτό το μυστήριο κάτι άλλο, ο 12ος Πλανήτης, ή κάποιος από τους δορυφόρους του. Ο άγνωστος πλανήτης “Χ” που μας επισκέπτεται κάθε τόσο και για τον οποίο οι Σουμέριοι έχουν γράψει τόσα πολλά, πριν 60 αιώνες!

Κατά τους Σουμέριους, ή τουλάχιστον κατά την ερμηνεία των κειμένων τους από τον Ζαχαρία Σίτσιν και άλλους, η (σχετική) συντέλεια του κόσμου δεν θα είναι αποτέλεσμα της οργής κάποιου Γιαχβέ, που δεν έχει καλύτερη δουλειά να κάνει από το να φτιάχνει και να καταστρέφει κόσμους, αλλά θα είναι αποτέλεσμα της προσέγγισης ενός αγνώστου πλανήτη που κινείται πολύ περίεργα και που «έρχεται» κάθε 3.600 χρόνια στα λημέρια μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Σουμέριοι το λένε καθαρότατα, αν η μετάφραση της εξαιρετικά δύσκολης γραφής τους είναι σωστή. Έχουν γράψει ολόκληρο έπος γύρο από τον “κατακλυσμό του Νώε”. Βέβαια αυτοί δεν τον έλεγαν Νώε, τον είχαν βαφτίσει διαφορετικά, αλλά τόσο ο ήρωας όσο και το συμβάν δεν διαφέρουν κατά πολύ από τον Βιβλικό κατακλυσμό, ο οποίος, βέβαια, δεν διαφέρει, με τη σειρά του, κατά πολύ από τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνος (Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού και μάλλον η αυθεντική, κάτι που θέλει ξεχωριστή ανάλυση λόγω βασικά του περιστεριού που έφερε στον Νώε το κλαδί ελιάς, αλλά δεν είναι του παρόντος).

Εκείνο που διαφέρει είναι οι περιστάσεις. Η επιστημονική αξιολόγηση των κειμένων των Σουμερίων εισηγείται ότι: ο “12ος Πλανήτης”, όταν πλησίασε την Γη περνώντας ανάμεσα στις τροχιές του Κρόνου και του Δία, δημιούργησε τέτοιο τρέμουλο, που οι πάγοι της Ανταρκτικής «γλίστρησαν» και έπεσαν στον ωκεανό.

Αφ’ ενός το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα που δημιουργήθηκε και αφ’ ετέρου η θεόρατη άνοδος της στάθμης των θαλασσών που ακολούθησε το λιώσιμο των πάγων, προκάλεσε αυτό που στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως “Κατακλυσμός του Νώε”.

Η Ανταρκτική, βέβαια, πάγωσε ξανά και ο όγκος και το βάρος του πάγου της αυξάνετε σημαντικά, με κάθε χρόνο που περνάει. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο προστίθεται στην Ανταρκτική πάγος ισοδύναμος σε όγκο με την λίμνη Οντάριο. Ομιλούμε για θεόρατες ποσότητες κι αφήστε στην άκρη τις θεωρίες για την υπερθέρμανση του Πλανήτη και το λιώσιμο των πάγων. Ή αυξάνονται οι πάγοι ή λιώνουν. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται να συμβαίνουν. Ας αποφασίσουν οι επιστήμονες κι ας καταλήξουν! Το τεράστιο βάρος του πάγου πρέπει να έχει «διαλύσει» την επιφάνεια του φλοιού της Γης, πάνω στον οποίο «κάθεται». Πρέπει να υπάρχει μεγάλη αστάθεια. Με ένα μεγάλο τράνταγμα-έλξη, παρ’ τον κάτω τον πάγο ή μάλλον παρ’ τον μέσα στον ωκεανό, και τότε…

Πότε αναμένεται να ξαναπεράσει ο «αρχηγός» μεταξύ των πλανητών; Γύρω στο 2012, λένε. Αυτό, όμως, δεν είναι το κύριο θέμα των κειμένων των Σουμερίων. Το κύριο θέμα είναι η καταγωγή του ανθρώπου, ή μάλλον η δημιουργία του από τους Νεφιλίμ, τους εξωγήινους, που σύμφωνα με τους Σουμέριους, ήξεραν για τον κατακλυσμό που ερχόταν γιατί είχαν υπολογίσει τις επιπτώσεις της έλξης του πλανήτη τους “Νιμπιρού” (του “Μαρντούκ” των Βαβυλωνίων) και, μόλις «έπεσαν» οι πάγοι στον ωκεανό, άφησαν τα δημιουργήματά τους και «σκλαβάκια» τους να πνιγούν σαν ποντίκια. Όλους, εκτός από έναν και την οικογένειά του: Τον Ζιουσούντρα (Ουτναπίστιμ) που είναι ο ίδιος με το Νώε των Εβραίων.

Οι Σουμέριοι πίστευαν ότι οι εξωγήινοι Νεφιλίμ από τον πλανήτη Νιμπιρού έφτιαξαν τον άνθρωπο, για να δουλεύει στα ορυχεία χρυσού της Γης, Οι Νεφιλίμ χρειάζονταν το χρυσό, για να σκορπίζουν μόριά του στη στρατόσφαιρα του Νιμπιρού, για να αντανακλάται ένα ποσοστό από τις ακτίνες του Ηλίου, που έκαναν ζημιά στο οικολογικό τους σύστημα. Εκείνοι κι αν είχαν πρόβλημα «θερμοκηπίου»!

Παρεμπιπτόντως, ο Σταυρός ήταν ένα σύμβολο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ των Σουμερίων, τρεις χιλιάδες χρόνια προ Χριστού (που σταυρώθηκε σε Ταυ – αν σταυρώθηκε – και όχι σε σταυρό, αλλά κι αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία). Συμβόλιζε «το σημείο της διασταύρωσης», δηλαδή το σημείο που η τροχιά του Νιμπιρού διασταυρώνει την τροχιά της Γης! Ακόμη πιο παλαιά οι πανάρχαιοι Ινδοί επίσης είχαν τον Σταυρό ως ένα από τα σύμβολά τους. Αυτά είναι πλήρως τεκμηριωμένα!

Ας πούμε ότι αύριο γίνεται το έλα να δεις. Γλιστρούν οι πάγοι της Ανταρκτικής, πέφτουν μέσα στον ωκεανό και δημιουργείτε ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα που σαρώνει τα πάντα. Η στάθμη του νερού ανεβαίνει κατά 50 μέτρα και συνεχίζει να ανεβαίνει με την τήξη του πάγου μέσα στη θερμότερη θάλασσα.

Δεν μπορεί να συμβεί; Έτσι λέτε εσείς! Τα γραπτά των Σουμερίων δεν συμφωνούν με την αισιοδοξία σας. Παρεμπιπτόντως, ούτε η Παλαιά Διαθήκη συμφωνεί, ούτε ο Πλάτωνας, ούτε οι Μάγια της Νοτίου Αμερικής!

Γίνεται, λοιπόν, ο κατακλυσμός, και από τα ένδεκα εκατομμύρια Έλληνες μένουν ζωντανοί καμιά διακοσαριά χιλιάδες. Και πολλοί είναι, αλλά είμαστε γενναιόδωροι. Το βάζουν στα πόδια, αφήνοντας ανήμπορους γονείς να πνιγούν σαν ποντίκια, και σκαρφαλώνουν στην Πίνδο, στον Όλυμπο, στον Ταΰγετο, όπου μπορέσουν. Ούτε χαρτί έχουν μαζί τους, ούτε μολύβι, ούτε μαγνητόφωνο, Το μόνο που κουβαλούν μαζί τους είναι ο τρόμος τους!

Μένουν εκεί πάνω μέχρι να αποσυρθεί το νερό, πράγμα που μπορεί να πάρει πολύ καιρό. Με το πολύ νερό αλλάζει βίαια τα κλίμα, προκαλούνται θύελλες, αλλάζει εντελώς το οικολογικό σύστημα. Αρχίζουν να τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Και τα ρεπάνια θα αποτελούν μια ευχάριστη ανάμνηση. Τρώνε βελόνες πεύκου και έλατου, ροκανίζουν φελλό, αν είναι τυχεροί βρίσκουν και καμιά σαύρα!

Δεν γίνονται τέτοια, ε; Καλά! Αφού περάσει το πρώτο σοκ, αφού ο άνθρωπος μάθει να ζει σε σπήλαια, συνηθίσει στο νέο «διαιτολόγιό» του και στο να εξυπηρετεί τις ανάγκες του με νερό γεμάτο βδέλλες, αρχίζει να αφηγείται. Ο άνθρωπος έχει ψώνιο για παράδοση και ιστορία. Λέει ο ένας μια ιστορία στο παιδί του, αυτό, με τη σειρά του, την λέει στο δικό του παιδί με κάποια προσθήκη ή παράλειψη και πάει λέγοντας. Όταν ο άνθρωπος αρχίσει να κατασκευάζει καλύβες, ρούχα, περγαμηνές και πήλινες πλάκες, αρχίζει να καταγράφει την ιστορία, όπως έχει φτάσει στα αυτιά του. Οι μεν γράφουν, οι δε αντιγράφουν, και μετά από πέντε-δέκα χιλιάδες χρόνια, σε εποχή κάποιου άλλου «πολιτισμού», τα διαβάζουν οι απόγονοί τους και προσπαθούν να βρουν άκρη, συχνά προτείνοντας ένα σωρό ανοησίες ως ερμηνεία!

Σκεφτείτε, λοιπόν: Έξι χιλιάδες χρόνια από τώρα, ιστορικοί της τότε εποχής και «πολιτισμού», διαβάζουν μια πήλινη πλάκα ή μια περγαμηνή που γράφει: «…Τα σιδερένια πουλιά με τα μεγάλα αυτιά και μάτια πετούν και βλέπουν τους ανθρώπους, πανύψηλοι γίγαντες στους δρόμους βλέπουν και ακούν τα πάντα, οι σιδερένιοι σωλήνες της φωτιάς βρίσκονται στα γύρω βουνά, …οι άρχοντες παρακολουθούν την αρχαία ιερή τελετή, μεγάλη ανησυχία επικρατεί για το θανατηφόρο κτύπημα… τα νερά δεν μολύνθηκαν ακόμη, ούτε ο αέρας».

Άντε να πείσεις τους μελλοντικούς λόγιους, ότι το πανάρχαιο κείμενο αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, και στα μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί για ενδεχόμενο τρομοκρατικά κτύπημα, τα σιδερένια πουλιά ήταν τα ιπτάμενα ραντάρ, οι γίγαντες ήταν κάμερες «ρουφιάνοι», και οι σωλήνες της φωτιάς τα αντιαεροπορικά Πάτριοτ.

Καταλάβατε τι γίνεται; Οι μύθοι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γεγονότα του απώτερου παρελθόντος, που έχουν αλλοιωθεί (ή κωδικοποιηθεί!) στην «σκυταλοδρομία» της αφήγησης.

Διαβάζουμε σήμερα, λοιπόν: «…Είχε δημιουργήσει το όπλο, που εκτοξεύθηκε σαν θάνατος. Οι πενήντα Ανουνάκι κτυπήθηκαν. Τα υπέρτατο ιπτάμενο που έμοιαζε με πουλί, κτυπήθηκε στο στήθος». Σουμερικός «μύθος» είναι αυτό.

Τώρα, αν κάποιος σκεφθεί ότι στη Σουμερική «Ανουνάκι» είναι «Αυτοί που κατέβηκαν στη Γη από τον ουρανό», διερωτάται: Τι ακριβώς αναφέρουν οι Σουμέριοι; Το ίδιο περίπου που αναφέρουν και οι πανάρχαιοι Ινδοί με: «Τα θαυμαστά μπλε και κόκκινα ανάπτυξαν ταχύτητα με μουγκρητό στην κορυφογραμμή του ουρανού και λούστηκαν με ακτίνες από φως… Λαμπροί, ουρανοκατέβατοι με αστραπές στα χέρια τους και κράνη από χρυσό στα κεφάλια τους»! (Αστραπές στο χέρια τους; Κάτι μου θυμίζει αυτό).

Και κάτι άλλο. «ΤΙ.ΤΑ.ΑΝ» στη Σουμερική σημαίνει «Αυτός που ζει στον ουρανό»! Την έχουμε ξανακούσει κάπου αλλού αυτή τη λέξη; «ΤΙΤΑΝ», Εεε; (Για να μην μας λένε οι γλωσσολόγοι, ότι δεν υπάρχουν κοινά γλωσσικά στοιχεία της Σουμερικής με άλλη γλώσσα.)

Γράφουν και άλλα οι πήλινες πλάκες και οι κύλινδροι για την Σουμερική παράδοση, αλλά άντε να βγάλεις άκρη. Λέει μια πήλινη πλάκα: «Οι αρσενικές πόρνες χτενίζουν τα μαλλιά τους…Στολίζουν τους λαιμούς τους με πολύχρωμες κορδέλες…Ντύνονται στη δεξιά πλευρά με γυναικεία ρούχα, όταν περπατούν μπροστά από την αγνή Ιναννά…Σκεπάζουν την αριστερή πλευρά τους με ανδρικά ρούχα, όταν περπατούν μπροστά από την αγνή Ιναννά…»!

Και πόρνες είχαν και από όλα είχαν οι Σουμέριοι. Είχαν και τους εξωγήινους, όμως. Αυτοί ήταν το κεντρικό μέρος της παράδοσής τους. Και δεν ομιλούμε για νερόβραστους εξωγήινους, απ’ αυτούς που κατεβαίνουν τώρα στη Γη και τρέχουν οι Αμερικανοί για ν’ αποκλείσουν την περιοχή, διότι δήθεν εμφανίστηκε ένας επικίνδυνος ιός που θανατώνει κουνέλια και τσίχλες.

Οι Σουμέριοι ομιλούν για μάγκες εξωγήινους, για αρχηγούς που είχαν κατέβει στη Γη όταν δεν υπήρχε κάποια μορφή ζωής, και είχαν φτιάξει τον άνθρωπο με γενετικό πολλαπλασιασμό. Ανοησίες, λέτε; Με συγχωρείτε, δηλαδή, αλλά μήπως η ανοησίες των Σουμερίων ήταν μεγαλύτερες από τις ανοησίες των Εβραίων, με τον Γιαχβέ που έφτιαξε τον κήπο της Εδέμ, τον Αδάμ και την Εύα; Να είμαστε δίκαιοι και αμερόληπτοι!

Διαβάστε τι λένε οι γραφές των Σουμερίων: «Εκείνες τις ημέρες, στον ΘΑΛΑΜΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ των Θεών, στον οίκο της ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ, στον Αγνό Λόφο, τα Λαχάρ (τριχωτά βόδια) και τα Ανσάν (δημητριακά) πλάστηκαν με ομορφιά. Ο τόπος είχε γεμίσει με φαγητό για τους Θεούς. Με τον Πολλαπλασιασμό των Λαχάρ και των Ανσάν, οι Ανουνάκι (αυτοί που κατέβηκαν στη Γη από τον ουρανό) έφαγαν στο Ιερό Ανάχωμά τους αλλά δεν παράφαγαν. Το καλό γάλα από τα πρόβατα ήπιαν οι Ανουνάκι, αλλά δεν παραήπιαν»!

Υπάρχουν κι άλλα: «Μετά που ο Ανού, ο Ενλίλ, ο Ένκι και ο Σουντ έπλασαν τους ανθρώπους με τη μαύρη κεφαλή (τους μαύρους; Μήπως αυτό έχουμε σαν ανάμνηση και οι λευκοί – που δημιουργήθηκαν αργότερα – θεωρούν τους μαύρους «δούλους» και «κατώτερους»;), πολλαπλασίασαν τη χλωρίδα στη γη. Με μεγάλη τέχνη έφτιαξαν τετράποδα ζώα και τα έβαλαν στο Ε.ΝΤΙΝ. (Στην Αγγλοσαξονική γλώσσα, η ΕΔΕΜ γράφεται Eden, και προφέρεται Ίντεν!)

Υπάρχουν και κάτι άλλα, περίεργα μεν, αλλά πολύ σημαντικά. «Για χάρη των πραγμάτων που σε χορταίνουν, για τ’ αγνά πρόβατα, πλάστηκε η πολιτισμένη ανθρωπότητα… Ας μάθει η πολιτισμένη ανθρωπότητα πως καλλιεργούν τους αγρούς και πως φυλάνε τα πρόβατα, για χάρη των Θεών» (και να μην ξεχνάμε ότι κι ο Αδάμ ήταν φύλακας του Παραδείσου)! Με το «πολιτισμένη ανθρωπότητα» (ΝΑΜ.ΛΟΥ.ΓΚΑΛ.ΛΟΥ), οι Σουμέριοι εννοούν μια ανθρωπότητα που έχει λογική!

Ας δούμε τώρα και κάτι που έγραψαν για την εισβολή του πλανήτη τους στο Ηλιακό μας σύστημα και για την περιστροφή του γύρω από τον Ήλιο, πριν φύγει πάλι (για να επιστρέψει). Ο «ΑΠ.ΣΟΥ» είναι ο Ήλιος στην Σουμερική: «Διέσχισε τους ουρανούς και καταμέτρησε τις περιοχές και υπολόγισε τα λημέρια του ΑΠ.ΣΟΥ, ο Άρχοντας μέτρησε τις διαστάσεις του ΑΠ.ΣΟΥ»! Άρχοντας, είναι ο άγνωστος σ’ εμάς πλανήτης κατά τους Σουμέριους.

Τελειώνοντας με τους Σουμέριους, ας δούμε το κεντρικό θέμα της παράδοσής τους: Εξωγήινοι είχαν κατέβει στη Γη για «κάτι δουλειές». Έπρεπε να φάνε όμως. Δημιούργησαν χλωρίδα και πανίδα κατάλληλη για παραγωγή δημητριακών και άλλων γεωργικών προϊόντων καθώς και για να βόσκουν τα χορτοφάγα ζώα. Δεν είχαν το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούν με ευτελή πράγματα, με την καθημερινότητα. Χρειαζόντουσαν υπηρέτες και δημιούργησαν τον άνθρωπο (πρώτα μαύρο και μετά λευκό) γονιμοποιώντας το ωάριο κάποιου ζώου με το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ σπέρμα. Η σύλληψη γινόταν εξωμήτρια, σε σωλήνες, ενώ τα πρώτα έμβρυα είχαν φιλοξενηθεί σε μήτρες εξωγήινων γυναικών.

Τα πειράματα δεν πέτυχαν αμέσως. Εικόνες δείχνουν ανθρώπινα σώματα με κεφαλές ζώων και αντίστροφα. Πιθανόν στο τέλος το πείραμα να πέτυχε με το ωάριο κάποιου ζώου που ταίριαξε τελικά. Ίσως με το ωάριο του πιθήκου. Προσέξτε όμως. Και η Ελληνική μυθολογία αναφέρει όντα που είναι μισά άνθρωποι και μισά ζώα! Και οι Αιγύπτιοι! Δεν είναι μόνο οι Σουμέριοι που λένε αυτά τα πράγματα. Μα, με σοβαρή μελέτη και ανάλυση, ΔΕΝ υπάρχει διαφορά μεταξύ της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης και των Σουμερίων. Μόνο που οι Σουμέριοι τα τεκμηρίωσαν. Με γραφές και φοβερές εικόνες που δείχνουν ρουκέτες, πιλότους, θαλάμους γενετικής μηχανικής, μαιευτήρια. Αναφέρουν, επίσης, μια σύρραξη μεταξύ αντιπάλων φατριών εξωγήινων (όπα! ποιοι ήταν οι αντίπαλοι;). Ένα φοβερό πυρηνικό πόλεμο, που ο Σίτσιν επιμένει ότι έχει αφήσει ανεξίτηλες ουλές στην αραβική χερσόνησο. Φωτογραφίες από δορυφόρους όντως εισηγούνται μια παλιά, ίσως πυρηνική, έκρηξη τεραστίων διαστάσεων.

Το θέμα, όμως, δεν είναι τι είπε ο ένας κι ο άλλος και πως «ερμηνεύτηκαν» οι γραφές των Σουμερίων, αλλά τι είπαν οι ίδιοι οι Σουμέριοι. Έχουν βρεθεί αμέτρητες πλάκες και κύλινδροι στην Σουμέρ. Σε μια ανασκαφή μόνο, έχουν βρεθεί πάνω από 30.000! Οι περισσότερες παραμένουν αμετάφραστες!

Το Σιππάρ ήταν μια πόλη που συνδεόταν πολύ με τη δικαιοσύνη. Ίσως εκεί να βρισκόταν ο Άρειος Πάγος ή το Συμβούλιο της Επικρατείας των Σουμερίων! Ο Ουτού, που αναφέρεται συχνά, ίσως να ήταν κάποιος αρχιδικαστής. Μια πλάκα αναφέρει τις αρχές του:

«Μην κάνεις κακό στον αντίδικό σου.
Αντάμειψε με καλό εκείνον που σου κάνει κακό.
Αντιμετώπισε τον εχθρό σου με δικαιοσύνη.
Μην επιτρέψεις στην καρδιά σου να παρασυρθεί και να κάνει κακό.
Σ’ εκείνον που παρακαλεί για βοήθεια δώσε φαγητό να φάει και κρασί να πιει.
Βοήθα τους άλλους, κάνε καλό».

Αυτό είχε γραφτεί γύρω στις δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν ο Ματθαίος αναφέρει την επί του όρους ομιλία! Μας τα’ παν κι άλλοι, ή όχι;

Πάμε τώρα στην ανταρσία των Ανουνάκι και στην (εξ ανάγκης) δημιουργία του ανθρώπου. Οι Ανουνάκι ήσαν οι εξωγήινοι που είχαν αναγκαστεί να δουλέψουν στα ορυχεία χρυσού στην Ν. Αφρική: «Όταν οι Θεοί έκαναν τη δουλειά και υπέφεραν τον μόχθο λες και ήσαν άνθρωποι… Ο μόχθος των Θεών ήταν μεγάλος, η δουλειά πολύ βαριά, η εξάντλησή τους μεγάλη. Έκαναν παράπονα, κακολογούσαν και ομιλούσαν πίσω από πλάτες, μουρμουρούσαν στις εξορύξεις»!

Είπαν μεταξύ τους, όταν ο αρχηγός Ενλίλ είχε επισκεφθεί τα ορυχεία: «Ας πάμε να αντιμετωπίσουμε τον πρώτο αξιωματικό, για να μας απαλλάξει από τη βαριά δουλειά. Ας προκαλέσουμε ανησυχία στον βασιλιά των Θεών, στον ήρωα Ενλίλ, στην κατασκήνωσή του».

Τελικά οργανώθηκε η ανταρσία από έναν πρώην αξιωματικό των ορυχείων που δεν χώνευε τον αντικαταστάτη του: «Ας προκηρύξουμε πόλεμο ΤΩΡΑ. Ας συνδυάσουμε εχθροπραξίες με μάχη»!

Διαβάστε τώρα αυτό το περίεργο κομμάτι, που είχε μεταφραστεί το 1912 και ερμηνεύτηκε ως ένα μαγικό κείμενο! «Είχε δημιουργηθεί ως όπλο. Εκτοξεύτηκε πρόσω, όπως ο θάνατος. Οι πενήντα Ανουνάκι κτυπήθηκαν. Το ιπτάμενο ΣΟΥ.ΣΑΡ, που έμοιαζε με πουλί, κτυπήθηκε στον θώρακα».

Ποια μαγεία, μωρέ; Ποιο ιπτάμενο ΣΟΥ.ΣΑΡ που μοιάζει με πουλί, που έχει μέσα πενήντα εξωγήινους, που αλλού αναφέρεται πως φορούσαν κράνη; Τι άλλο θέλαμε να γράψουν οι Σουμέριοι για να παραδεχθούμε πως ομιλούσαν για αερομαχία ή αιθερομαχία; Μήπως United States Air Force ή RAF;

Ας δούμε τώρα τη στάση των υπολοίπων «Θεών», που είχαν παραδεχθεί την αδικία που ανάγκασε τους Ανουνάκι να εξεγερθούν. «Γιατί τους κατηγορούμε; Η δουλειά τους ήταν βαριά, η εξάντλησή τους μεγάλη. Κάθε μέρα ο θρήνος ήταν μεγάλος, ακούγαμε τα παράπονά τους».

Κι έτσι έφτιαξαν τον άνθρωπο για να λύσει το πρόβλημα των Ανουνάκι. Δημιούργησαν τον «Λούλου», τον άνθρωπο δηλαδή, ως πρωτόγονο εργάτη. «Τώρα που η Θεά της γέννησης είναι παρούσα, ας δημιουργήσει ένα πρωτόγονο εργάτη. Ας φορέσει εκείνος το ζυγό. Ας φορτωθεί εκείνος το βάρος των θεών»!

«Κάλεσαν τη Θεά, την μαμή των Θεών, την σοφή Μάμι και της είπαν: “Εσύ που είσαι η θεά της γέννησης, δημιούργησε εργάτες. Δημιούργησε ένα πρωτόγονο εργάτη για να φέρει το ζυγό που θα ορίσει ο Ενλίλ. Ο εργάτης θα φορτωθεί τον μόχθο των θεών”».

Και τι έκανε η Μάμι; Άρχισε δουλειά στον «οίκο του Σίμτι», που από τις περιγραφές ομοιάζει με σημερινό νοσοκομείο! Πήρε το απαραίτητο σπέρμα από τους Θεούς και μαζί με άλλες «Θεές της γέννησης» (ίσως υποκατάστατες μήτρες) άρχισαν πειράματα και πρόβες που διήρκεσαν πολύ καιρό. Είχαν και αρκετές αποτυχίες. Στο τέλος, όμως, η Μάμι φώναξε θριαμβευτικά: «Τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ, τα χέρια μου τον ΕΦΤΙΑΞΑΝ»!

Σκέφτομαι, λοιπόν: Αν όντως υπάρχουν εξωγήινοι, τότε η Σουμερική παράδοση είναι αξιοπίστευτη. Εμείς, που έχουμε στείλει μόνο κάτι σαρδελοκούτια στο φεγγάρι και λίγο πάρα πέρα, έχουμε γενετική μηχανή, τεχνητή γονιμοποίηση και φτιάχνουμε και κλώνους. Μπορείτε να φαντασθείτε την γενετική μηχανή ενός πολιτισμού που έχει έλθει εδώ στη Γη από τον αστερισμό της Ανδρομέδας, τις Πλειάδες, τον Σείριο, ή τον «12ο Πλανήτη»;

Θα σας πω κι ένα τελευταίο, για να καταλάβετε ότι οι Σουμέριοι ήξεραν πράγματα τα οποία ΔΕΝ ήταν δυνατόν να τα γνωρίζουν πριν 5.000 χρόνια. Ομιλούμε για τεκμηριωμένα πράγματα. Υπάρχει ένα μεγάλο μουσείο στο (πρώην ανατολικό) Βερολίνο. Το κρατικό μουσείο ήταν πριν τα βρουν οι Δυτικοί με τους Ανατολικούς. Στο μουσείο υπάρχει μια πτέρυγα που λέγεται «Vorderasiatische Abteilung» (κι όποιος το προφέρει με την πρώτη κερδίζει αναμνηστική πλάκα με γραφές των Σουμερίων).

Στο «Vorderasiatische Abteilung» υπάρχουν πολλά ευρήματα Ασιατικής προελεύσεως. Ένα από τα αρχαιότερα είναι ένας κύλινδρος από την ΤΡΙΤΗ χιλιετία προ Χριστού (αριθμός καταλόγου VA/243).

Ο κύλινδρος είναι μια χαρτογράφηση του ηλιακού μας συστήματος! Στο κέντρο είναι ένας μεγάλος δίσκος με ακτίνες, προφανώς ο Ήλιος. Πολύ κοντά στον Ήλιο είναι ένας μικρός δίσκος, ο Ερμής. Λίγο πιο έξω βρίσκεται ένας μεγαλύτερος, που είναι η Αφροδίτη. Πάρα πέρα είναι ένας άλλος δίσκος, περίπου το ίδιο μέγεθος με τον προηγούμενο, που συνοδεύεται από ένα πολύ μικρό. Η Γη και η Σελήνη είναι αυτό το ζευγάρι.

Πιο έξω, ένας δίσκος, αντιπροσωπεύει τον Άρη. Η κλίμακα είναι εντυπωσιακή. Ο Άρης στον κύλινδρο είναι μικρότερος από τη Γη, αλλά μεγαλύτερος από τη Σελήνη και τον Ερμή, όπως στην πραγματικότητα! Να και ο Κρόνος, να και ο Δίας! Ακόμα πιο έξω είναι δυο δίσκοι που, σε κλίμακα, αντιπροσωπεύουν ΤΕΛΕΙΑ τους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα. Και τελικά, για να μας φύγει το μυαλό τελείως, υπάρχει κι ένα μικρό δισκάκι που είναι ο Πλούτωνας.

Καθίστε, μωρέ, ή μάλλον σταθείτε προσοχή με ΔΕΟΣ! Εμείς δεν ξέραμε για τον Πλούτωνα μέχρι το 1930! Σχετικά πολύ λίγο πιο πριν δεν ξέραμε για τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό. Πώς τα ήξεραν οι Σουμέριοι πριν τόσες χιλιετίες;

Στον πανάρχαιο κύλινδρο, όμως, υπάρχει ένα «λάθος» όσον αφορά τη ΘΕΣΗ του Πλούτωνα: Βρίσκεται μεταξύ του Κρόνου και του Ουρανού και όχι πέραν του Ποσειδώνος, που είναι η θέση που γνωρίζουμε ΣΗΜΕΡΑ.

Το εκπληκτικό, όμως, σχετικά με τον κύλινδρο, ο μέγας γρίφος, είναι ότι απεικονίζει κι ένα ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟ ουράνιο σώμα που εμείς δεν γνωρίζουμε! Είναι αρκετά μεγαλύτερο από τη ΓΗ, αλλά μικρότερο από τον Δία και τον Κρόνο και βρίσκεται μεταξύ του Άρη και του Δία.

Εδώ έχουμε ένα κύλινδρο 4.500 χρόνων και βάλε. Απεικονίζει στην ΕΝΤΕΛΕΙΑ το ηλιακό σύστημα, τόσο όσον αφορά την κλίμακα μεγεθών, όσον και τις σχετικές αποστάσεις και θέσεις πλανητών. Στην εντέλεια, εκτός από δύο πράγματα: Την ύπαρξη ενός αγνώστου πλανήτη και τη θέση του μικρότερου πλανήτη, του Πλούτωνα.

Μήπως ο άγνωστος πλανήτης είναι αυτός με την φοβερά ελλειπτική τροχιά, αυτός που ψιθυρίζεται πως επανέρχεται σύντομα; Μήπως σε κάποια διέλευσή του μέσα από το ηλιακό σύστημα, ο περιπλανώμενος πλανήτης «πέταξε» τον Πλούτωνα σε νέα τροχιά, πέραν του Ποσειδώνος; Μήπως κάποιοι που ζουν επάνω στον μυστηριώδη πλανήτη έκανα ιδιωτικό φροντιστήριο στους Σουμέριους, ή στους προγόνους τους, πριν φύγουν (για να ξαναγυρίσουν);

Ας δούμε περιληπτικά και το χρονοδιάγραμμα στο οποίο έχει καταλήξει ο Σίτσιν, σχετικά με την άφιξη εξωγήινων στη Γη, τη δημιουργία του ανθρώπου και τον κατακλυσμό:

Πριν 450.000 χρόνια: Όταν στον Νιμπιρού άρχισε να καταστρέφεται η ατμόσφαιρα, ο εκθρονισμένος βασιλιάς Αλάλου δραπέτευσε με διαστημόπλοιο και κατέφυγε στη Γη. Εκεί βρήκε χρυσό, απαραίτητο στοιχείο για την προστασία της ατμόσφαιρας του πλανήτη του.

Πριν 445.000 χρόνια: Οι Νεφιλίμ, με αρχηγό τον Ένκι, υιό του Ανού (ηγεμόνα στον Νιμπιρού) φθάνουν στην Γη από τον «12ο Πλανήτη» και ιδρύουν τον πρώτο σταθμό τους στη Ν. Μεσοποταμία, την Εριντού, αρχίζοντας την εξόρυξη χρυσού από τη θάλασσα του σημερινού Περσικού κόλπου.

Πριν 430.000 χρόνια: Οι παγετώνες αρχίζουν να υποχωρούν και το κλίμα στην Εγγύς ανατολή αρχίζει να «μαλακώνει».

Πριν 416.000 χρόνια: Καθώς η παραγωγή χρυσού έφθινε, Ο Ανού ήρθε στη Γη με τον Ενλίλ, τον διάδοχό του και αποφάσισαν να αρχίσουν την εξόρυξη χρυσού και στη Νότιο Αφρική. Μετά από κλήρωση, ο Ενλίλ ανέλαβε τη διοίκηση της Αποστολής στη Γη, ενώ ο Ένκι τη διοίκηση της Αφρικής. ανάμεσα στους Νεφιλίμ που κατέφθασαν στη Γη ήταν και η ετεροθαλής αδελφή του Ένκι, η Νινχουρσάγκ (γνωστή και ως Νινμάχ) η οποία ήταν Ανώτατη Ιατρική Αξιωματούχος των Ανουνάκι.

Πριν 415.000 χρόνια: Ο Ένκι προχωρεί στην ενδοχώρα και ιδρύει τη Λάρσα.

Πριν 400.000 χρόνια: Το κλίμα είναι εύκρατο σε όλη τη Γη και ο Ενλίλ ιδρύει τη Νιππούρ ως κέντρο ελέγχου της αποστολής. Ο Ένκι οργανώνει θαλάσσιες διαδρομές στη Νότιο Αφρική, όπου αρχίζει η εξόρυξη χρυσού. (Σημείωση: Οι Νεφιλίμ χρειάζονταν χρυσό διότι ο πλανήτης τους αντιμετώπιζε πρόβλημα «θερμοκηπίου», όπως η Γη σήμερα. Μόρια χρυσού σκορπισμένα στην ατμόσφαιρα του 12ου Πλανήτη, θα αντανακλούσαν ένα ποσοστό των ακτινών του Ήλιου).

Πριν 360.000 χρόνια: Οι Νεφιλίμ ιδρύουν το Μπαντ-Τιμπίρα ως κέντρο μεταλλουργίας, το Σιππάρ ως κοσμοδρόμιο, και άλλα κέντρα.

Πριν 300.000 χρόνια: Οι Ανουνάκι, οι κοσμοναύτες που αναγκάστηκαν να εργαστούν στα ορυχεία, οργανώνουν ανταρσία. Ο άνθρωπος δημιουργείται από τον Ένκι και τη Νινχουρσάγκ ως εργάτης, για να αντικαταστήσει τους Ανουνάκι στα ορυχεία, καθώς και για όλες τις άλλες ευτελείς δουλειές.

Πριν 250.000 χρόνια: Ο άνθρωπος (Homo sapiens) πολλαπλασιάζεται και «ξεχύνεται» σε άλλες ηπείρους.

Πριν 200.000 χρόνια: Η ζωή στη Γη οπισθοδρομεί, λόγω της νέας εποχής των παγετώνων.

Πριν 100.000 χρόνια: Το κλίμα γίνεται εύκρατο πάλι. Οι «γιοι των Θεών» παίρνουν γυναίκες τις κόρες των ανθρώπων. Οι εξωγήινοι, δηλαδή, παίρνουν, τις κόρες των «καθ’ ομοίωσιν» δημιουργημάτων τους, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Ενλίλ.

Πριν 77.000 χρόνια: Ο Ουμπαρτούτου/Λάμεχ, ένας άνθρωπος με ανθρώπινη μάνα και πατέρα ένα «Θεό», γίνεται βασιλέας της Σουρουπάκ, με το πατρονάρισμα της μητριάρχισσας Νινχουρσάγκ.

Πριν 75.000 χρόνια: Πάλι χτυπά η «κατάρα της Γης», μια νέα εποχή παγετώνων αρχίζει. Η ανθρωπότητα οπισθοδρομεί και κτηνώδεις άνθρωποι περιπλανώνται στη Γη.

Πριν 49.000 χρόνια: Αρχίζει η βασιλεία του Ζιουσούντρα (Νώε), ενός πιστού υπηρέτη του Ένκι.

Πριν 38.000 χρόνια: Οι σκληρές κλιματολογικές συνθήκες αποδεκατίζουν τον άνθρωπο. Ο Ευρωπαίος «άνθρωπος του Νεάντερταλ» εξαφανίζεται, επιζεί μόνο ο άνθρωπος του «Κρο-Μάγκνον» στην Εγγύς ανατολή. Ο Ενλίλ, απογοητευμένος από τον άνθρωπο επιζητεί τον αφανισμό του.

Πριν 13.000 χρόνια: Οι Νεφιλίμ, γνωρίζοντας ότι η προσέγγιση του πλανήτη τους θα προκαλέσει ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα στη Γη, αποφασίζουν να μην ενημερώσουν τους ανθρώπους και να τους αφήσουν να πνιγούν σαν ποντίκια.

Πριν 11.000 χρόνια: Ο Ένκι δίνει οδηγίες στον Ζιουσούντρα να κατασκευάσει ένα ειδικό πλοίο για να σωθεί το ανθρώπινο είδος από τον κατακλυσμό που σαρώνει την Γη. Οι Ανουνάκι γίνονται μάρτυρες του καταστροφικού φαινομένου, βρισκόμενοι σε τροχιά γύρω από τη Γη, στα διαστημόπλοιά τους. Γίνεται ο κατακλυσμός, ο οποίος τερματίζει απότομα την εποχή των παγετώνων. Ο Ενλίλ δίνει στους εναπομείναντες ανθρώπους εργαλεία και σπόρους κι έτσι ξεκινά η γεωργία. Ο Ένκι εξημερώνει ζώα και τα προσαρμόζει στο νέο τρόπο ζωής.

Πριν 10.500 χρόνια: Στους απογόνους του Ζιουσούντρα παραχωρήθηκαν τρεις περιοχές. Η σημερινή Μεσοποταμία, η κοιλάδα του Νείλου και η Ιερουσαλήμ, ως κέντρο διοίκησης.

Πριν 9.700 χρόνια: Ο Ρα-Μαρντούκ, πρωτότοκος υιός του Ένκι διαμοιράζει την Αίγυπτο στους απογόνους του Όσιρι και Σεθ.

Πριν 9.300 χρόνια: Ο Σεθ αρπάζει την εξουσία από τον Όσιρι και μένει μόνος στη διακυβέρνηση της Κοιλάδας του Νείλου.

Πριν 8.970 χρόνια: Ο Ώρος εκδικείται τον πατέρα του, Όσιρι, κηρύσσοντας την έναρξη του πρώτου Πολέμου των Πυραμίδων. Ο Σεθ δραπετεύει στην Ασία, καταλαμβάνει τη χερσόνησο του Σινά και τη Γη της Χαναάν.

Πριν 8.670 χρόνια: Οι οπαδοί του Ενλίλ κηρύσσουν τον Δεύτερο Πόλεμο των Πυραμίδων και ο νικητής, Νινουρτά, άδειασε την Μεγάλη Πυραμίδα από τον εξοπλισμό της.

Πριν 8.500 χρόνια: Η Ιεριχώ είναι μια από τις πόλεις που ιδρύθηκαν για να λειτουργήσουν ως ορμητήρια στην κεντρική Πύλη προς το Διάστημα.

Πριν 7.400 χρόνια: Η ειρηνική εποχή ανάμεσα στους Ανουνάκι και τους ανθρώπους συνεχίζεται. Ξεκινά η Νεολιθική Περίοδος. Οι Ημίθεοι κυριαρχούν στην Αίγυπτο.

Πριν 3.800 χρόνια: Ο αστικός πολιτισμός αρχίζει στη Σουμερία και οι Ανουνάκι επανιδρύουν εκεί τις Παλαιές Πόλεις, ξεκινώντας από την Εριντού και τη Νιππούρ. Ο Ανού επισκέπτεται τη Γη. Προς τιμήν του κτίζεται μια νέα πόλη, η Ουρούκ (η βιβλική Έρεχ).

Πριν 3.760 χρόνια: Η βασιλική εξουσία παραχωρείται στους ανθρώπους. Η Κις είναι η πρώτη πρωτεύουσα υπό την αιγίδα του Νινουρτά. Το ημερολόγιο αρχίζει από τη Νιππούρ. Ο πολιτισμός ανθεί στη Σουμερία (Πρώτη Περιοχή).

Πριν 3.450 χρόνια: Ο Μαρντούκ ανακηρύσσει τη Βαβυλώνα «Πύλη των Θεών». Κτίζεται ο Πύργος της Βαβέλ, όπου οι Ανουνάκι μπερδεύουν τη γλώσσα των ανθρώπων.

Πριν 3.100 χρόνια: 350 χρόνια χάους τελειώνουν με την εγκατάσταση των Φαραώ στη Μέμφιδα. Ο πολιτισμός ξεκινά στη Δεύτερη Περιοχή.

Πριν 2.900 χρόνια: Το βασίλειο της Σουμερίας μεταφέρεται στην Έρεχ. Στην Ιναννά δίνεται η κυριαρχία της Τρίτης Περιοχής και, έτσι, αρχίζει στην Κοιλάδα του Ινδού ο πολιτισμός.

Απίθανα πράγματα, ε; Αν δούμε κι άλλες «πιθανές» και «απίθανες» ιστορίες άλλων λαών και μετά κάνουμε με αυστηρή κριτική ένα ξεκαθάρισμα και με τα όσα, λογικά, απομείνουν συνθέσουμε μια ιστορία, είναι πολύ πιθανόν να φωτίσει και να διευρύνει λίγο περισσότερο τον ορίζοντα του Νου μας.

Α, ναι: Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Σίτσιν, η Νινχουρσάγκ, ο Ένκι κι ο Ενλίλ είχαν ζήσει πολλές χιλιάδες χρόνια. Παράξενο, ε; Μμμμ…Όχι και τόσο. Ένας μέσος άνθρωπος ζει, ας πούμε 75 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της ζωής του, η Γη είχε περιστραφεί γύρω από τον ήλιο 75 φορές. Σωστά; Τέτοιος είναι ο μεταβολισμός του, που είναι συνδεδεμένος με τον ρυθμό περιστροφών της Γης γύρω από τον ήλιο.

Μα, αν το ίδιο συμβαίνει και με τους κατοίκους του «12ου Πλανήτη», και εφ’ όσον μια περιστροφή του πλανήτη τους γύρω οπό τον ήλιο διαρκεί 3.600 γήινα χρόνια, λόγω της φοβερά ελλειπτικής τροχιάς του, τότε ένας δικός τους χρόνος είναι 3.600 χρόνια δικά μας! Αααα… Ίσως από εδώ να προέρχονται οι «αιωνόβιοι» και οι «αθάνατοι» (όσο για τους «ημίθεους», αφήστε…)!!!

Βέβαια, ο Σίτσιν αφήνει μερικά ερωτήματα να πλανώνται, και εκ πρώτης όψεως φαίνεται η θεωρία του κάπου να «μπάζει». Και το λέω αυτό, διότι όποιος διαβάζει το βιβλίο του «ο 12ος Πλανήτης», απορεί πώς ο Σίτσιν διαβάζοντας τις πλάκες των Σουμερίων δεν «έπιασε» μερικές αντιφάσεις των κειμένων. Ή αν τις αντιλήφθηκε (το πιθανότερο, αν όχι απολύτως βέβαιο) γιατί τις άφησε να περάσουν στο βιβλίο του έτσι, χωρίς να τις επισημάνει ή και να τις εξηγήσει; Εκτός αν είχε τους λόγους του, που μόνο εκείνος ξέρει!

Ας δούμε κάποιες από αυτές τις αντιφάσεις. Ο σκοπός της επισκέψεως των εξωγήινων στη Γη ήταν η εξόρυξη χρυσού για τις ανάγκες του πλανήτη τους, που υπέφερε από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σκορπίζοντας δηλαδή ρινίσματα χρυσού στην ανώτερη ατμόσφαιρά τους, αυτά αντανακλούσαν μέρος από τις ακτίνες του Ήλιου και περιόριζαν το φαινόμενο. Μα, ο πλανήτης τους με την τεράστια ελλειπτική τροχιά του, κάνει 3.600 χρόνια για μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο και δεν είναι ορατός με τα σύγχρονα τηλεσκόπια. Αν σκεφτείτε ότι ο Πλούτωνας, ο 11ος πλανήτης, ο ποιο μακρινός του ηλιακού μας συστήματος που ΕΙΝΑΙ ορατός με σύγχρονα τηλεσκόπια, έχει πολύ χαμηλή θερμοκρασία επιφανείας (πολλούς βαθμούς υπό το μηδέν), ο δε Ήλιος από την επιφάνειά του φαίνεται σαν ένα λαμπρό αστέρι, ΠΩΣ ο Νιμπιρού, ο 12ος πλανήτης, υποφέρει από το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Δεν είναι κάπως περίεργο αυτό.

Όσον αφορά τη θερμοκρασία του Νιμπιρού, τακτοποιεί το θέμα λέγοντας ότι ο ίδιος ο πλανήτης παράγει θερμότητα η οποία λόγω της τεράστιας έλξης του πλανήτη δεν φεύγει στο διάστημα. Με τον φωτισμό όμως τι γίνεται; Έχουν νύχτα για πάνω από 3.000 χρόνια;

Και αφού περνώντας κάθε 3.600 χρόνια από τα «λημέρια» μας, δημιουργεί τεράστιες καταστροφές, (όπως αφήνει να εννοηθεί από τα βιβλία του με τους φόβους που εκφράζει για την επικείμενη έλευση του Νιμπιρού) γιατί αναφέρεται μόνο ένας κατακλυσμός και όχι 60, 70 ή και 100 κατακλυσμοί ή έστω μεγάλες ή μικρότερες καταστροφές;

Και οι Νεφιλίμ, που πρωτοήρθαν στη Γη πριν 450.000 χρόνια, κάθε 3.600 χρόνια, για να γλιτώσουν τις επιπτώσεις της προσέγγισης του Νιμπιρού, έμπαιναν στα διαστημόπλοιά τους και περιφέρονταν γύρω από τη Γη, και μετά ξανακατέβαιναν στη Γη και ξανάκτιζαν εγκαταστάσεις, και φτου κι απ’ την αρχή; Και οι άνθρωποι πέθαιναν όλοι εκτός από έναν Νώε κάθε 3.600 χρόνια; Στο βιβλίο του «Ο 12ος Πλανήτης» αναφέρει ότι ο Κατακλυσμός και οι καταστροφές συνέβησαν μόνο μία φορά γύρω στο 10.000 π.Χ. Επομένως, σύμφωνα με τη λογική των αριθμών, ο επόμενος κατακλυσμός θα συμβεί μετά από τουλάχιστον 440.000 χρόνια. Άρα γιατί να ανησυχούμε τώρα;

Επίσης αναφέρει ότι οι Νεφιλίμ μπήκαν στα διαστημόπλοιά τους και περιφέρονταν γύρω από τη Γη μέχρι να περάσει ο κατακλυσμός. Κατά την διάρκεια της παραμονής τους στο διάστημα δεν είχαν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ήταν στριμωγμένοι, διψούσαν και γενικά υπέφεραν. Γιατί δεν πήγαν στον Νιμπιρού, τον πλανήτη τους, που ήταν εκείνη τη στιγμή στην κοντινότερη απόσταση από τη Γη, αλλά ταλαιπωρήθηκαν τόσο πολύ περιστρεφόμενοι γύρω από τη Γη;

Στο Νιμπιρού δεν υπάρχουν επιπτώσεις κατά την διάρκεια της διέλευσής του ανάμεσα από τους πλανήτες Δία, Άρη κλπ;

Μήπως δεν μας τα λέει καλά ο Σίτσιν; Ή μάλλον τι προσπαθεί να ΜΗΝ μας πει ο Σίτσιν; Και γιατί;

diadrastika

ΜΕΣΩconspiracyfeeds

ΠΗΓΗoperiplous