«Για μένα δεν υπήρχε ωράριο τότε, δούλευα συνέχεια από τις 8 το πρωί ως αργά το βράδυ.
Περίμενα ώρες ολόκληρες για να παρακολουθήσω την πρόβα που έκαναν εκείνα τα δυο θεριά, ο Ροντήρης και η Κοτοπούλη, στον ελεύθερο χρόνο μου ζητούσα από τον Βεάκη να με διδάξει, ή κτύπαγα την πόρτα της Παξινού κι όταν περνούσε η Μανωλίδου ή η Αρώνη, εγώ στεκόμουν κλαρίνο...»
Και σε άλλο σημείο της ίδια συνέντευξης: «Νομίζω ότι η ζωή μου είναι πολύ αυστηρή. Δεν ξέρω διασκέδαση, δεν ξέρω ρεπό ή χόμπι. Μελέτη, άσκηση, συζήτηση, προβληματισμός, αυτές ήταν πάντα οι ασχολίες μου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.