Μια απ᾽ τις πιο βασικές αρχές στη ζωή είναι πως όσο αισιόδοξος και να προσπαθείς να είσαι, πάντα θα είναι επίπονο όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα καρτεράς.
Έχασες τη δουλειά σου, ή παραμένεις άνεργος μέχρι και σήμερα. Η επιχείρησή σου, που τόσο ήθελες να επιτύχει, πάει απ᾽ το κακό στο χειρότερο. Ο άνθρωπος που αγαπάς σου λέει πως θέλει λίγο χρόνο να αναλογιστεί τη σχέση σας. Το καλλιτεχνικό ταλέντο σου δεν αναγνωρίζεται από κανένα. Νιώθεις μόνος, απογοητευμένος κι απελπισμένος. Αμφισβητείς τη νοημοσύνη σου, τις ικανότητές σου, τη θέση σου σε αυτό το κόσμο.
Κάνε μου μια χάρη. Πάρε μια βαθιά ανάσα, κράτα τη μέσα σου για λίγα μόνο δευτερόλεπτα και ξεφύσησε την εξής φράση: «Όλα θα πάνε καλά».
Εμπιστεύσου με! Ό,τι και να σε μελαγχολεί, θα εξαλειφθεί μέσα σε λίγες ώρες, μέρες, μπορεί και μήνες. Σου μιλάω εκ πείρας.
Τίποτα δε συγκρίνεται με το φόβο της αποτυχίας. Ρουφά τη ζωτική σου ενέργεια και σε παραλύει, απομακρύνοντάς σε από χαμένες στιγμές στη ζωή σου που θα έδιναν χαρά και νόημα.
Πώς, λοιπόν, μπορείς ν᾽ απομακρύνεις αυτή την αρνητικότητα, ώστε να προχωρήσεις γρηγορότερα στην επόμενη σκηνή αυτού του θεάτρου παραλόγου που ονομάζεται ζωή; Με το να χρησιμοποιήσεις αυτό τον φόβο προς όφελος σου.
Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Αν σ᾽ ενδιαφέρει να μάθεις πως ξεπέρασα εγώ τις «μελανές στιγμές» μου, τότε συνέχισε να διαβάζεις. Ελπίζω να βοηθήσω.
Βρες κάτι για το οποίο φοβάσαι πως, αν το κάνεις, θα αποτύχεις. Το πρώτο βήμα για ν᾽ αντιμετωπίσεις το φόβο της αποτυχίας είναι να τον αναγνωρίσεις, να του δώσεις ταυτότητα. Μεγαλώνοντας μου άρεσε να γράφω αλλά η συμπεριφορά του κοινωνικού κύκλου μου, και συγκεκριμένα των δασκάλων μου, μ᾽ έκανε να θεωρήσω τον εαυτό μου ανίκανο.
Έπρεπε να φτάσω δεκαοκτώ χρονών για να συνειδητοποιήσω πως ο μόνος που με κρατούσε πίσω απ᾽ το να σκύψω πάνω από μια κόλα χαρτί και ν᾽ αποτυπώσω τις σκέψεις μου, ήμουν εγώ.
Αφού έχεις εντοπίσει το φόβο σου, σκέψου με ποιο τρόπο μπορείς να αποτύχεις συντομότερα και πραγματοποίησέ το. Μη σε ξενίζει αυτό που λέω, θα καταλάβεις το λόγο παρακάτω.
Κάθε φορά που διαβάζω την πρώτη ιστορία που έγραψα πριν από δεκαπέντε χρόνια, γελάω κι απορώ πως δεν μπορούσα να δω τα λάθη μου τότε. Ύστερα, όμως, καταλαβαίνω τη σημαντικότητα εκείνης της αποτυχίας. Έμαθα απ᾽ τα λάθη μου και το διασκέδασα. Έλεγα σ᾽ όλους πως δοκιμάζω τις ικανότητες μου στη γραφή και ζητούσα τη γνώμη και τις συμβουλές τους· κάτι το οποίο δεν έχω σταματήσει να κάνω έως και σήμερα.
Μη φοβάσαι να κάνεις λάθη, είναι ανθρώπινο. Η αποτυχία είναι μια ιδέα και τις ιδέες πρέπει να τις χρησιμοποιούμε προς όφελός μας. Όσο πιο γρήγορα αποτύχεις, τόσο γρηγορότερα θα μάθεις απ᾽ τα λάθη σου.
Διασκέδασε το με εκείνους που σε αγαπούν. Χωρίς να το καταλάβεις, θα σου δοθεί η ευκαιρία να ξεκαθαρίσεις το τοπίο απ᾽ τους υποκριτές. Θα τους καταλάβεις όταν θα σ᾽ αγνοήσουν, ή θα χλευάσουν την προσπάθεια σου. Όποιος θέλει ν᾽ αποτύχεις δεν είναι φίλος.
Αγκάλιασε την αποτυχία σου και μάθε από αυτή. Άλλωστε τι νόημα θα είχε αν τα έκανες όλα σωστά;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΏΝΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.