ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Όποιος άνθρωπος "ελευθερώνει" συνείδηση,

 αναβαθμίζεται το επίπεδο του διανοητικού του και του συναισθηματικού του τομέα.

 Ξεκινά με ένα κατώτερο διανοητικό και ένα κατώτερο συναισθηματικό,
 και σκαλοπάτι σκαλοπάτι ανεβαίνει σε ανώτερο διανοητικό και συναισθηματικό επίπεδο.

 Δηλαδή σκέπτεται πιο σωστά και νιώθει πιο α-ληθινά συναισθήματα, ως ότου αυτά τα δυο γίνουν ένα σε ακόμα πιο ανωτέρα επίπεδα συνειδήσεως. 

Με το να λέμε σκέπτεται πιο σωστά εννοούμε πιο μαθηματικά και πιο συγκεκριμένα, με ακρίβεια στους ορισμούς και  αυστηρή παρατήρηση στα δεδομένα. 

Όταν λέμε να αισθάνεται πιο πολλά και αληθινά, εννοούμε να είναι πιο ευαίσθητος σε υψηλότερες δονήσεις παρά στις χαμηλές του εγωισμού. 
Ας  μείνουμε λίγο σε αυτό. 

Όσο μέσα μας λειτουργεί ο εγωισμός είναι αδύνατον να γευτούμε να νιώσουμε τις υψηλές δονήσεις του ανώτερου συναισθηματικού. 

Ο άνθρωπος διοικείται από το συναίσθημα.

 Όσο και να σκέπτεται κάτι, δεν το πράττει παρά μόνο όταν είναι έτοιμος συναισθηματικά.

 Μόνο όταν νιώσει έτοιμος.
 Οι σκέψεις δεν έχουν τόσο επιρροή πάνω μας αλλά έχουν πάνω στα συναισθήματα μας.
 Αρκούν μερικές σκέψεις για να ενεργοποιήσουν τα συναισθήματα και αυτά με τη σειρά τους να μας ωθήσουν στην πράξη. 

Επομένως μια ελεγχομένη σκέψη βοηθά στο να ελέγχουμε τα συναισθήματα μας και κατά συνέπεια τις πράξεις μας.
 Αυτή είναι η σειρά.
 Κάποιος μας αδικεί, εμείς το σκεφτόμαστε και τον κρίνουμε αυτόματα άδικο και ότι άλλο. 

Αυτές η σκέψεις γεννάμε μέσα μας συναισθήματα μίσους και εκδίκησης και όταν φτάσουν σε ένα ορισμένο στο καθένα μέγεθος μέσα του ενεργεί.
 Τα εξωτερικεύει με διάφορες μορφές.

 Όσο δεν τα εξωτερικεύει, αφού υπάρχουν, κάνει κακό στο ψυχισμό του αφού σε μια δεδομένη στιγμή αδυναμίας θα βγουν με σφοδρότητα και ανεξέλεγκτα.

  Όταν κάποιος αναβαθμίζεται αυξάνει συνείδηση δλδ μειώνει τα διάφορά εγωικά συνειδησιακά ελαττώματα, τις διάφορες επιθυμίες των εγώ του,

  αφού αυτά στον άνθρωπο υπάρχουν σε μορφή αντιστρόφως ανάλογη.

 Όσο μεγαλύτερη συνείδηση τόσο μειωμένες εγωιστικές επιθυμίες και αντιστρόφως.
¨Οχι μόνο ένα είδος "απάρνησης" των εγώ της προσωπικότητας, αλλά αφομειοωση της  ουσίας, του φωτός που έχει εγκλωβιστεί μέσα σε αυτα τα ηλεκτρικά φορτία!
.

Αυτά τα δυο κέντρα, το διανοητικό και το συγκινησιακό πρέπει να λειτουργούν με αρμονία. 
Πρέπει να τα εξασκούμε το ίδιο, για να μπορούμε να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα στην ψυχολογική μας ισορροπία.

 Πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε το διανοητικό και το συγκινησιακό μας κέντρο. 
Τα δυο συμπτώματα που συνήθως δείχνουν την απουσία έλεγχου των δυο αυτών κέντρων είναι η ταύτιση και ο συναισθηματισμός. 

Η ταύτιση είναι η ανεξέλεγκτη προβολή σκέψεων κάτω από την επήρεια ενός εγώ(εκλογίκευσης) , μιας επιθυμίας μας, ενός από τους εαυτούς μας, ξεχνώντας όλη την εμπειρία της ψυχής μας σαν δράση!
 Παράδειγμα έχουμε το εγώ της απληστίας και της λαγνείας ανεπτυγμένο μέσα μας.

 Βλέπουμε μια ωραία γυναίκα να παρουσιάζεται σε ένα χώρο που βρισκόμαστε.

 Αυτόματα το εγώ μας θα ενεργήσει και θα προβάλει εικόνες-σκέψεις του εαυτού μας με τη γυναίκα αυτή σε σεξουαλικές στιγμές ίσως και γυμνή σαν να ήταν η δική μας κοπέλα.

Αμέσως λοιπόν ταυτιστήκαμε με την ομορφιά της ξένης γυναίκας και αφήσαμε το εγώ της λαγνείας να μας προβάλλει εικόνες χωρίς καμιά πραγματικότητα.

 Το ίδιο μπορεί να συμβεί με ένα ωραίο αμάξι, ένα ωραίο φόρεμα για τις γυναίκες, ένα κόσμημα και γενικά οτιδήποτε αφήνουμε να ταυτιστούμε.

 Μπορούμε ακόμα να ταυτιστούμε και με γεγονότα όπως μια φασαρία μπορεί να μας κάνει να εμπλακούμε και μείς, ένας υβριστής αρκεί για να ταυτιστούμε μαζί του

 και το εγώ του θυμού να κάνει τα υπόλοιπα.

 Το ποδόσφαιρο και ο φανατισμός δεν είναι άλλο από ταύτιση του εαυτού μας με τη συγκεκριμένη ομάδα που υποστηρίζουμε, και αλλά πολλά που συμβαίνουν χωρίς εμείς να υποψιαζόμαστε την ψυχολογική τους διαδικασία. 

Το κυριότερο είναι οτι νομίζουμε οτι ενεργούμε εμείς!

 Σαν μαριονέτες ακολουθούμε το τέντωμα της κλωστής που μας τραβά από μυαλό και το συναίσθημα μας.

 Πόσα εγώ χειριστές της δικής μας μαριονέτας έχει ο καθένας μας? 

Ο συναισθηματισμός είναι το προσωρινό  αίσθημα, πολωμένο κάτω από την πεποίθηση την οποία έχουμε φτιάξει υποσυνείδητα!
Αυτό που δεν συνοδεύεται από την κατάλληλη λογική!
Βλέπετε η έλλειψη γνώσης του εαυτού οδηγεί σε συναισθηματισμούς!

 Είναι σαν "αγάπη" χωρίς δικαιοσύνη, 

είναι η διαφορά της υπομονής από την ανοχή,

 είναι η ελπίδα χωρίς την ειλικρίνεια.

 Βλέπετε πάλι πως όταν λείπει η σοφία από το συναίσθημα αυτό δε βγάζει σε αγάπη   και όταν από τη λογική λείπει η ευσπλαχνία, πάλι δεν υπάρχειαγάπη!

 Όταν κάποιος πνίγεται και κάποιος που δε ξέρει κολύμπι πάει να τον σώσει βουτώντας και αυτός στα άπατα...είναι συναισθηματισμός.

 Όταν στενοχωριέσαι για έναν άστεγο αλλά λειτουργείς εις βάρος πολλών αστέγων είναι συναισθηματισμός.

 Όταν κατεβαίνεις στους δρόμους να διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των ξένων ενώ δεν εφαρμόζονται τα δικαιώματα των συμπολιτών σου είναι συναισθηματισμός,

 όταν είσαι καπετάνιος σε καράβι που βουλιάζει και δεν παίρνεις αποφάσεις για το λιγότερο κακό είναι συναισθηματισμός,

 όταν θέλεις την ευτυχία και τη χαρά χωρίς να έχεις δεχτεί πριν τον πόνο και τη δυστυχία είναι συναισθηματισμός.

Στα αρχαία χρόνια βρισκόταν ο Σωκράτης σε έναν δρόμο της αρχαίας Αθήνας όπου διάφοροι έμποροι είχαν στήσει τα εμπορεύματα τους και τα πουλούσαν,
 κάτι σαν τα παζάρια. 

Καθώς τα παρατηρούσε ο Σωκράτης είπε

 «Τι ωραία χρυσά κεντήματα!

Τι όμορφα γλυπτά!

 Τι ωραία αστραφτερά κοσμήματα! 

Πόσο ωραία πράγματα !

….  Που δεν έχω ανάγκη!»


Ειρήνη σε όλους!

eleytherignwmi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ