Είναι ο θάνατος πράγματι το Τέλος;

Η ζωή είναι ένα σύντομο διάλειμμα ύπαρξης ανάμεσα σε δυο καταστάσεις ανυπαρξίας. Αντιμέτωπος με το διάλειμμα-ζωή, που ως βιολογικό φαινόμενο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος σε μια θεμελιώδη επιλογή (μέσα από την οποία πραγματώνεται η υπαρξιακή του ελευθερία): Μπορεί να προσπαθήσει να νοηματοδοτήσει αυτό το διάλειμμα, βάζοντάς του την προσωπική του σφραγίδα ή να το ζήσει «έως έτυχεν». Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή.

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ζώο που μπορεί να πει «εγώ» (δηλαδή είναι το μοναδική ζώο που έχει επίγνωση του εαυτού του και συνείδηση του γεγονότος ότι αποτελεί μια μοναδική και ανεπανάληπτη οντότητα). 

Παράλληλα είναι και το μοναδικό ζώο που ξέρει ότι θα πεθάνει. 

Όντας λοιπόν σε υπαρξιακή αδυναμία να αποδεχθεί την αναπότρεπτη βιολογική αναγκαιότητα του θανάτου της μοναδικής και ανεπανάληπτης οντότητάς του, είναι επιρρεπής στην αποδοχή οποιονδήποτε ιδεολογικών κατασκευασμάτων που προσφέρουν τη δυνατότητα της ύπαρξής του στο επέκεινα. Κι εδώ παρεμβαίνει η μεταφυσική και η θρησκεία, εν είδει προσκαίρως ανακουφιστικού ψυχοφάρμακου, που όπως όλα τα ψυχοφάρμακα έχουν άπειρες παρενέργειες και, κατά κανόνα, αποδεικνύονται χειρότερα από την αρρώστια.

ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ

Συνέντευξη Στον Γιώργο Στάμκο

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ