Ο εαυτός είναι προϊόν της φαντασίας, δεν γεννιέται όπως ένα σώμα

Αν μια κριτική που προέρχεται από κάποιον δεν επενδυθεί από τον παραλήπτη με την αίσθηση του εαυτού, δεν θα γίνει αντιληπτή σαν μια αντικειμενική αλήθεια. Αν ο παραλήπτης εντοπίσει στην κριτική τον εαυτό του (και πει "εγώ είμαι αυτός στον οποίο αναφέρεται η κριτική"), τότε η κριτική γίνεται κομμάτι της πραγματικότητάς του.

Οι συμπεριφορές των σωμάτων δεν προέρχονται από κάποιον εαυτό. Αυτό που ονομάζουμε "συμπεριφορές" είναι απλώς οι εκφράσεις των σωμάτων μέσω του λόγου, των κινήσεων και των συναισθημάτων. Είναι η ενέργεια που αλλάζει μορφές και εκφράζεται ή μεταβιβάζεται. 

Η ψευδαίσθηση του εαυτού γεννιέται μέσα από την προσωποποίηση των συμπεριφορών και την κριτική. Το «εσύ» στο «εσύ που κάνεις κάτι είσαι κάπως», είναι προϊόν της φαντασίας και περνάει από τον νου του κριτή στον νου του κρινόμενου μέσω του λόγου. Είναι ένας νοητικός ιός. 

Ο εαυτός δεν γεννιέται όπως το σώμα. Ο εαυτός είναι προϊόν της φαντασίας που αποτελείται από σκέψεις ("είμαι αυτός, είμαι έτσι"). Οι εαυτοί, με τους ρόλους και τις ταυτότητες, δημιουργούνται μέσα από τις αλληλεπιδράσεις με τα άλλα σώματα -τις σχέσεις- και εισχωρούν στον νου των καινούργιων ανθρώπων, των παιδιών, από τις προβολές των μεγαλύτερων.

Όταν ο νους των γονιών και των υπολοίπων ανθρώπων που βρίσκονται στο περιβάλλον ενός παιδιού, κυριαρχείται από την ψευδαίσθηση ότι τα σώματα δεν είναι απλώς σώματα, αλλά υπάρχουν εαυτοί που κινούν και ελέγχουν τα σώματα, ο προγραμματισμός των εγκεφάλων των καινούργιων ανθρώπων θα αναπτυχθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι περνάει από γενιά σε γενιά η ψευδαίσθηση ότι πέρα από τα σώματα που λειτουργούν, υπάρχουν ταυτότητες και ρόλοι που πρέπει να παιχτούν από τα σώματα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την αποδοχή.

Στη συνέχεια αναπτύσσονται οι αντίστοιχες στάσεις, που κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν μειονεκτικά, να καταπιέζουν την έκφρασή τους, να βάζουν τις επιθυμίες των άλλων πάνω από τις δικές τους ανάγκες, να νιώθουν ένοχοι όταν σκέφτονται να κάνουν κάτι που τους αρέσει, κ.ο.κ.

Όλα αυτά τα συμπτώματα προέρχονται από τη θεμελιώδη ψευδαίσθηση ότι μια συμπεριφορά δεν είναι κάτι που προέρχεται από ένα σώμα, αλλά είναι κάτι καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, ανάλογα με τον φανταστικό εαυτό που κρύβεται πίσω από το σώμα ή μέσα σ' αυτό. Η αναγνώριση αυτής της ψευδαίσθησης, ότι δήθεν πίσω από τις συμπεριφορές υπάρχει κάποιος εαυτός -κάποιο άτομο-, είναι μια από τις βασικές συνειδητοποιήσεις στην πορεία της αφύπνισης.

Νίκος Μπάτρας

aytepignosi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ