Μόνο που και οι Επικυρίαρχοι έχουν φύλακα και στο τέλος δεν ξέρουμε
ποιος έχει παγιδέψει ποιόν και ποιος είναι ο Κυρίαρχος ή ο Επικυρίαρχος του.
ποιος έχει παγιδέψει ποιόν και ποιος είναι ο Κυρίαρχος ή ο Επικυρίαρχος του.
Το μόνο σίγουρο είναι πως παίζονται Κοσμικά Παιχνίδια
και αυτός που κερδίζει, δεν είναι αυτός που υποτάσσεται στους κανόνες τους !
—————-
και αυτός που κερδίζει, δεν είναι αυτός που υποτάσσεται στους κανόνες τους !
—————-
Οι Επικυρίαρχοι. Το τέλος της παιδικής ηλικίας. «Πενήντα χρόνια είναι αρκετά για ν αλλάξει ένας κόσμος και οι κάτοικοι του, τόσο που να είναι αγνώριστοι. Τα μόνα που χρειάζονται είναι μια καλή γνώση της κοινωνικής μηχανικής (προπαγάνδα), μια καθαρή εικόνα του σκοπού που επιδιώκεται – και δύναμη. Όλα αυτά τα είχαν οι Επικυρίαρχοι. Αν και ο σκοπός τους ήταν κρυφός, η γνώση τους ήταν ολοφάνερη το ίδιο και η δύναμη τους.»
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον (του Sir Arthur Charles Clarke, το βιβλίο γράφτηκε το 1953), οι Αμερικάνοι και οι Σοβιετικοί ανταγωνίζονται ακόμα για την κυριαρχία του κόσμου και του διαστήματος δηλ. το ποιος θα στείλει το πρώτο διαστημόπλοιο εκεί ψηλά και όλα μοιάζουν τόσο ίδια, ανταγωνιστικά, ανόητα και καθημερινά, δηλ. ανθρώπινα. Μέχρι που δεκάδες τεράστια, γυαλιστερά, λαμπερα, διαστημόπλοια κάνουν την εμφάνιση τους πάνω από τις σημαντικότερες πόλεις της Γης και οι άνθρωποι δεν είναι πια μόνοι! Αναρίθμητες φορές μυθιστορήματα είχαν περιγράψει μια τέτοια μέρα, αλλά κανείς ποτέ δεν πίστεψε ότι θα συνέβαινε αυτό στ’ αλήθεια. Μέχρι που έγινε!
Την έκτη ημέρα (καθόλου τυχαία η 6η ημέρα) ο Καρέλλεν, ο Επόπτης, ανακοίνωσε την ύπαρξη του στη Γη, με μια ραδιοφωνική εκπομπή που κάλυψε κάθε ραδιοφωνική συχνότητα. Με την άψογη χρήση των τεχνικών της προπαγάνδας (κοινωνικής μηχανικής) κάνει τις δηλώσεις του. Ανακοινώνει στους αποσβολωμένους ανθρώπους πως οι σκοποί τους είναι ειρηνικοί και η όλη κατάσταση είναι μέρος ενός προγράμματος. Ο εξωγήινος πολιτισμός θα προμηθεύσει γνώσεις τον ανθρώπινο για να τον οδηγήσει σε μια νέα χρυσή εποχή.
Πάνω-κάτω είπε ότι οι τοπικές κυβερνήσεις θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν και να διατηρούν τις εξουσίες τους, αλλά σε επίπεδο πλανητικό και διεθνών σχέσεων η πρωτοβουλία και η αυτοδιάθεση των ανθρώπων είχε τελειώσει. Η όποια ψευδαίσθηση ανθρώπινης ανεξαρτησίας έλαβε τέλος. Οι άνθρωποι το δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα; Με τον άκρατο εγωισμό για εξουσία και δύναμη που τους διακατέχει; Όχι φυσικά. Αλλά είναι ενδιαφέρον να διαβάσετε, όχι το τι έκαναν οι άνθρωποι, αλλά το πως το ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ο Επόπτης. Ω! Ναι, ο Sir Arthur Charles Clarke ΞΕΡΕΙ τι γράφει και ΞΕΡΕΙ τι αναφέρει, άλλωστε και ο ίδιος στην κάστα των Επικυρίαρχων ανήκε.