Το άγαλμα

Της Λίας Τσάνα 

 

Σηκώνεσαι ένα πρωί και συνειδητοποιείς ότι άλλο είσαι , άλλο θα ήθελες να είσαι , άλλο νομίζεις ότι είσαι και άλλο νομίζουν οι άλλοι ότι είσαι.

Σηκώνεις από το στρώμα το τετραπλό εγώ σου που έχει βαρύνει τόσο πολύ και προσπαθείς να ισορροπήσεις  πάνω σε τεντωμένο σχοινί γεμάτο καρφιά. 

Αλήθεια τι σκέφτηκες και νόμισες ότι μπορείς;

Η τετραπλή προσωπικότητά σου δεν σε αφήνει να κάνεις βήμα , ούτε καν να σταθείς όρθιος. 

Πέφτεις  -κάθε μέρα πέφτεις… μην κλαις δεν υπάρχει ελπίδα.

 Υπάρχει μόνο το τετραπλό εγώ σου που δεν γνωρίζεις ότι έχεις.

Μένεις εκεί πεσμένος -κάτω και κοιτάς τα πάντα από μακριά, δεν τα αγγίζεις , δεν τα γεύεσαι , τα άκουσες κάποτε σε ένα τραγούδι τα έκανες δικά σου και τα ονόμασες εμπειρίες κάποιου από τα εγώ σου. 

• Ο φτωχούλης του Θεού •

• Ο φτωχούλης του Θεού •

Μιλάω στο σύμπαν κι αυτό με ακούει

σημαίνει πως μιλάω με συχνότητες,

όχι με λέξεις.

*Οι λέξεις έχουν τη δύναμη και δημιουργούν συχνότητες.

*Αν θέλω να δημιουργήσω κάτι με βοηθό το σύμπαν,

τότε θα χρειαστώ να μιλώ στη συχνότητα που το σύμπαν ακούει. .

*Η προσευχή είναι συχνότητα που δημιουργεί.

Όταν προσεύχομαστε,

τότε διαλογιζόμαστε.

*Προσευχή δεν είναι οι λέξεις που θα πω. .

Προσευχή σημαίνει ότι αξιοποιώ κάποιες συγκεκριμένες λέξεις

για να φτάσω να δονούμαι στη συχνότητα του σύμπαντος,

(Θεού).

*Το σύμπαν, ή ο θεός αν θέλεις, δεν θα ανταποκριθεί στις λέξεις που Δεν πιστεύω,

ακούει όμως και ακολουθεί τις συχνότητες,

που δημιουργούν οι λέξεις που εκφωνώ.

*Αν "Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος είναι ο Θεός ",

τότε τα πάντα χτίστηκαν, και τα πάντα χτίζονται,

βάση του Θεϊκού λόγου. .

*Αν η δύναμη της ψυχής μου είναι ο Λόγος του Θεού,

τότε μέσα μου είναι και η θεία δύναμη.

*Γιατί δεν είναι τι είπε ο Θεός,

αλλά το πως θα κάνω αυτό που ο Θεός είπε πως μπορώ.

Μικρά και μεγάλα τα βήματα

Μικρά και μεγάλα τα βήματα

Όλα έχουν το λόγο τους.

· Σοφός είναι αυτός που παρατηρεί τον εαυτό του να εκτιμά τη ζωή, 
γιατί όποιος εκτιμά τη ζωή, 
εκτιμά τα πάντα, 
εκτιμά το Θεό.

·  Όταν εκτιμάς το Θεό, 
τότε εκτιμάς το Θεό μέσα στον εαυτό, 
κι έτσι εκτιμάς το Θεό μετά στα πάντα.

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

 

 

"Οικογένεια". Μεγάλη λέξη. Συνήθως εννοούμε τους συγγενείς πρώτου βαθμού, πατέρα, μητέρα, αδέρφια, παιδιά. Συμβαίνει να τους «γνωρίζουμε» και προσωπικά, αν και μερικές φορές..δεν τους αναγνωρίζουμε πάντα από τα έργα τους…

Οι άνθρωποι όμως έχουν κι άλλες οικογένειες, που είτε δεν το ξέρουν, είτε δεν το θυμούνται, είτε έχασαν το χάρισμα της αναγνώρισης και τα σημάδια «χάθηκαν» με το χρόνο.. Έτσι απόμεινε αυτό το «κάτι»..έτσι σαν φλασάκι..Σα μικρή εκκένωση ηλεκρισμένων σωματιδίων, στο άκουσμα ενός ονόματος, μιας και μόνο λέξης, ενός «σημαδιού», μιας ανάμνησης.. Ένα σκίρτημα αρχικά.

- Λες;

- Λες να είναι η αγαπημένη μου που έχασα;

- Λες να είναι το παιδί που ακόμη δεν έφερα στον κόσμο;

- Η μητέρα που είχα πριν γεννηθώ;

- Ο άντρας που με φίλησε ενώ τα μάτια του πλημμύρισαν δάκρυα, εκεί στην κόψη του χωροχρόνου, πριν ανοιγοκλείσω τα μάτια μου και βρεθώ σ΄άλλο Γαλαξία;

- Ίσως ο Άγγελος που για χάρη μου έγινε ζητιάνος στην απέναντι γωνία του σπιτιού μου, να με βλέπει μόνο κάθε πρωί που κυνηγημένος φεύγω σαν πουλί για τη δουλειά μου;

- Δεν ξέρω…Δεν έχω αποδείξεις…. Μόνο ενδείξεις.

- Ποιος είναι;

- Ποια έιναι;

- Γιατί οι λέξεις του με αγκάλιασαν με τόση λαχτάρα, σαν να με κλείσουν μέσα τους γεμίζοντάς με φιλιά;

- Σκοτάδι δεν είναι..

- Ψέμα δεν είναι..

Αρχίζει παιχνίδια η Λογική με την αποστροφή του λόγου και την εις άτοπον απαγωγή.. Από το τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, να φτάσει στο ΤΙ ΕΙΝΑΙ!

- Μήπως τάχατες εκείνος ο καβαλάρης που περίμενα όταν ήμουν ακόμη παιδί κι ακόμη δε φάνηκε;

- Αμ, οι χτύποι του καλπασμού του αλόγου του;

- Θεε μου, όσο πάει και πλησιάζει..

- Κι ακόμη να φανεί στο ημίφως της φυλακής μου….

Γάμος χωρίς σεξ: Όσα πρέπει να ξέρετε

Δεν θα εξετάσουμε την περίπτωση μιας φευγαλέας ζήλιας ή ενός συζυγικού μικρό-επεισοδίου, που κατέληξε στην πεισματική αποχή από το σεξ ως «τιμωρία» -επειδή ο σύζυγος κοίταξε επίμονα ένα εντυπωσιακό ζευγάρι γοφών ή η σύζυγος γκρίνιαξε περισσότερο από το «επιτρεπτό».

Ο λόγος εδώ, γίνεται για τα ζευγάρια εκείνα που βρίσκονται σε χρόνια –συμφωνημένη ή μη- αποχή από το σεξ. Για τους συντρόφους αυτούς που, συν τω χρόνω, έγιναν δυο συγκάτοικοι, που μοιράζονται την ίδια ζωή (και ίσως το ίδιο κρεβάτι), αλλά δεν επιθυμεί πια ερωτικά ο ένας τον άλλον.

Αν είστε σε μια τέτοια σχέση, όπου μεταξύ σας δεν υπάρχει πια παρά αμοιβαία αγάπη και συντροφικότητα και η φλόγα του πάθους έχει προ πολλού σβήσει για τα καλά, οι ακόλουθες πληροφορίες και συμβουλές έχουν γραφτεί για εσάς.

Δεν είστε (οι) μόνοι
 
Ο μέσος, κοινωνικά νοήμων άνθρωπος το προσυπογράφει: σχέση χωρίς σεξ, είναι σχέση μισή –είναι, τελικά, φιλία. Παρά την κοινή παραδοχή ότι η αποχή από το σεξ οδηγεί με ακρίβεια σε μια σχέση δυστυχή και ελλιπή, τα ζευγάρια που συμβιώνουν έχοντας από καιρό πάρει διαζύγιο από το σεξ δεν είναι καθόλου λίγα.

Η παραδοχή αυτής της μορφής σχέσης, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Επομένως, το γεγονός ότι καμία εκ των φίλων ή συγγενών σας δεν έχει μοιραστεί μαζί σας το αντίστοιχο πρόβλημα, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβαίνει και στις... πιο ευτυχισμένες οικογένειες.

Ο αναλυτής δεδομένων μεγάλης κλίμακας (data scientist) Seth Stephens-Danidowitz, ανέλυσε αποτελέσματα αναζήτησης της Google που δημοσίευσε σε άρθρο του στο ΝΥ Τimes και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αναζήτηση «γάμος χωρίς σεξ» είναι 3,5 φορές συχνότερη απ' το «δυστυχισμένος γάμος» και 8 φορές δημοφιλέστερη απ' το «γάμος χωρίς αγάπη»!

Με δυο λόγια: οι χωρίς σεξ σχέσεις είναι πολύ συχνότερες απ' αυτό που ίσως υποθέτετε, γεγονός που σας καθιστά -τρόπον τινά- «μέσο όρο» των συζυγικών προβλημάτων.

Το φάντασμα της εφηβείας – Μ.Βαμβουνάκη

…Το πρώτο που συζητιέται για τη δύσκολη περίοδο της κλιμακτηρίου των γυναικών είναι η τρικυμία των ορμονικών αλλαγών στο σώμα τους.

     

Με ορμόνες, βιταμίνες, αντικαταθλιπτικά, φυτικά, ηρεμιστικά και χημικά φάρμακα, η επιστήμη προσπαθεί να βελτιώσει την κατάσταση, να κατακρατήσει τη ζωτική ενέργεια μιας νιότης που υποκύπτει. Ο ίδιος ο μύθος της κλιμακτηρίου και όσων βαρύγδουπων ακούγονται σε συνέδρια, εκπομπές και κυρίως στις διηγήσεις των ίδιων των γυναικών μεταξύ τους, τις προδιαθέτει να ετοιμάζονται να ζήσουν κάτι επικίνδυνο, κάτι περίπου εφιαλτικό. Λίγη βαρύτητα δίδεται στον άλλον παράγοντα, τον καταλυτικότερο: στην ψυχική, στη συναισθηματική ή καλύτερα, στην υπαρξιακή στάση της γυναίκας αυτής της ηλικίας.

Διότι η ηλικία όπου κατά κανόνα ξεκινάει η αλλαγή, στα σαράντα τόσα χρόνια της και φτάνει μέχρι και τα εξήντα, δεν είναι μονάχα μια εποχή ορμονικής θύελλας μέσα στον οργανισμό της, είναι ταυτόχρονα μια εποχή σοβαρότατων απολογισμών ζωής μέσα στο μυαλό και στην καρδιά της. Είναι αναμφισβήτητο ότι η κλιμακτήριος, και ότι περιέχει, χτυπάει σκληρότερα εκείνες που έζησαν μέχρι τότε μια ζωή με πολλούς συμβιβασμούς.

Μια τέτοια κρίσιμη χρονική καμπή είναι και για τη ζωή μιας γυναίκας η μέση ηλικία.

ΕΙΡΗΝΗ

Αν και δεν είναι εύκολο, μπορούμε να έχουμε ειρήνη με τον εαυτό μας, με τα γεγονότα και με τους ανθρώπους γύρω μας;

    

Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη, έχουμε αποτύχει μερικές ή αρκετές φορές, ορισμένα θέματα της ζωής μας δεν τα χειριστήκαμε καλά. Μπορεί να χάσαμε τη δουλειά μας, να διαλύθηκε ο γάμος μας, να κλείσαμε την επιχείρησή μας, να έχουμε δυσκολίες με τα παιδιά μας. Μπορεί να μας έβλαψαν και να βλάψαμε ανθρώπους, να πληγώσαμε ή να μας πλήγωσαν.

Η εύκολη επιλογή είναι να τα βάζουμε με τον εαυτό μας και τους άλλους, κατηγορώντας τους πάντες και τον εαυτό μας. Με τον τρόπο αυτό, όμως, χάνουμε την ευτυχία μας, γεμίζοντας ντροπή και ενοχές. Όσο καταπιέζουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα, κρύβοντάς τα προκειμένου να μην τα νιώθουμε και να μην έχουμε επαφή με αυτά, τόσο χρειαζόμαστε ενέργεια για να τα κρατάμε καταπιεσμένα. Και τόσο περισσότερο μας κατατρώνε, αφαιρώντας την ικανότητά μας να διατηρούμε την ευτυχία μας.

Για να απελευθερώσουμε όλη τη δεσμευμένη μας ενέργεια, είναι σημαντικό να παραδεχτούμε τίμια και ειλικρινά όλα τα συναισθήματα που μας βασανίζουν, σπάζοντας την προσκόλλησή μας σε ότι έγινε κάποτε.

Έτσι κάνουμε ειρήνη με τον εαυτό μας. Ειρήνη δε νιώθουν μέσα τους μόνο οι γκουρού ή οι παπάδες, οι καλόγεροι και οι θρήσκοι. Ειρήνη μέσα του μπορεί να νιώσει οποιοσδήποτε τα έχει καλά με τον εαυτό του και με τους άλλους. Όποιος δεν πολεμάει τον εαυτό του.

Οι θυμωμένοι άνθρωποι προέρχονται από θυμωμένες οικογένειες

  Artist: Alison Scarpulla

Η πιο κοινή αιτία του θυμού είναι το θυμωμένο οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκνευρίζονται από τους γονείς τους. Μαθαίνουν πότε να εκνευρίζονται, πώς και πόσο. Αυτό λέγεται μίμηση προτύπων.

Οι οικογένειες που τα μέλη τους είναι θυμώδη, ενεργούν συνήθως με πολύ διαφορετικό τρόπο από τις κανονικές οικογένειες. Έχουν τρεις καταστροφικές συνήθειες:

Θεωρούν ότι ο θυμός είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη κατάσταση.
Νομίζουν πως κανείς δεν τους ακούει, παρά μόνο όταν έχουν νεύρα.
Προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματά τους με νεύρα.

Ο θυμός αποτελεί ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά σε ορισμένες οικογένειες ο θυμός λειτουργεί σαν χαλασμένο φανάρι σε αφύλαχτη σιδηροδρομική διάβαση. Αναβοσβήνει και σφυρίζει συνεχώς, ακόμα κι όταν δεν περνάει τρένο. Τα άτομα που ανήκουν στις οικογένειες αυτές εκνευρίζονται όλη την ώρα. Μπορεί να έχουν έναν πολύ καλό λόγο που εκνευρίστηκαν. Κι αν δεν έχουν, φροντίζουν κάθε φορά να τον επινοούν.

Σ΄αυτές τις οικογένειες είναι αναμενόμενο κάθε μέλος της να είναι θυμώδες.

Αφήνοντας τα Προσαρτήματα (Προσαρτήματα = άνθρωποι, πράγματα και καταστάσεις στα οποία προσκολλόμαστε)

 

Η έννοια της αποσύνδεσης δεν είναι όσο δύσκολη μπορεί να ακούγεται. Πολλοί από εμάς μπορεί να μπερδεύουν το προσάρτημα με μια σύνδεση. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι η σύνδεση προκύπτει από την αγάπη, ενώ το προσάρτημα περιέχει το στοιχείο του ελέγχου ή του φόβου γύρω από αυτό, όσο μικρό κι αν φαίνεται αυτό. Μπορεί να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας να έχει αγκιστρωθεί (προσαρτηθεί) σε κάτω όταν αισθανόμαστε φόβο ότι θα χάσουμε αυτό το κάτι στο οποίο έχουμε αγκιστρωθεί.

 Όταν συμβαίνει αυτό, συνήθως αρχίζουμε να εστιαζόμαστε υπερβολικά σε λεπτομέρειες για το πώς, γιατί, πού, πότε, και ποιος. Και αυτό συμβαίνει όταν βρισκόμαστε να προσπαθούμε να ελέγξουμε την κατάσταση ή τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτήν.

Όταν απαλλαγούμε από την ανάγκη να γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες του κάθε αποτελέσματος ή της κάθε κατάστασης, μπορούμε να επανέλθουμε σε μια κατάσταση ηρεμίας και χάρης. Αυτή είναι η κατάσταση όπου τα θαύματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους στην ζωή μας. 

Επίσης είναι το σημείο όπου μπορούν να ανθίσουν σχέσεις που έχουν νόημα με ανθρώπους, τόπους και πράγματα, χωρίς να μας αποσπά η εξάρτηση από αυτά η οποία είχαμε κάποτε αναπτύξει.

Οι διαδικασίες για να προσελκύσετε θαύματα που περιγράφω παρακάτω έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να σας βοηθήσουν να εστιάσετε στην προσέλκυση θαυμάτων μένοντας ανοικτοί σε ότι έχει να σας προσφέρει το Σύμπαν. Είστε ανοικτοί όταν δεν βάζετε όρια στις προσδοκίες σας όσον αφορά τα καλά πράγματα που μπορεί να συμβούν στην ζωή σας. Είστε ανοικτοί όταν δεν υπάρχει αρνητική ενέργεια να καταλαμβάνει χώρο στην καρδιά σας και να σας χαλάει το όραμα. Όταν είστε ανοικτοί, είστε συντονισμένοι με την ροή του Σύμπαντος.

Υπάρχει πάντα μια διέξοδος

 

Από νεαρή ηλικία, το άγχος μου ενστάλαξε μέσα μου την πεποίθηση ότι ήμουν παγιδευμένος, σχεδόν παντού όπου πήγαινα. 

Πανικοβαλλόμουν και αναζητούσα μια έξοδο, ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένας άμεσος κίνδυνος. 

 Αυτό μπορούσε να συμβεί σε ένα σπίτι φίλων, στο μανάβικο, και πάντα ανησυχούσα ότι δεν θα κατόρθωνα να βγω χωρίς νοιώσω αμήχανα.

Μέχρι σήμερα, ακόμα πρέπει να θυμίζω στον εαυτό μου ότι (εκτός από ακραίες περιπτώσεις προφανώς), υπάρχει πάντα μια διέξοδος. 

Υπάρχει κάποιος που μπορώ να καλέσω.

 Πολλές φορές, αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας για να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι, τους ανθρώπους δεν τους πειράζει. 

Δεν υπάρχει πρόβλημα αν πρέπει να φύγουμε νωρίς, αν το άγχος μας είναι πάρα πολύ υψηλό. 

Το τέρας μέσα μου

Υπάρχει μια πλευρά στους περισσότερους από εμάς που πραγματικά μισούμε. 

Είναι ένα μέρος του εαυτού μας που προσπαθούμε να κρύψουμε από τους άλλους, παλεύοντας με το τέρας μέσα μας μόνοι μας.

Πάλευα με κάτι πρόσφατα το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου στον εαυτό μου, κάτι που παρουσιάζεται κάθε λίγο. 

Δεν μπορούσα απλά να συνεχίσω να προσπαθώ να αντιμετωπίσω το θέμα αυτό μόνος μου, έπρεπε να απλώσω το χέρι, να προσευχηθώ για να μου δοθεί βοήθεια. 

Ήταν ενοχλητικό, και ταπεινωτικό, αλλά μόλις παραδέχθηκα τις σκέψεις μου στους στενούς φίλους μου, ένιωσα ήδη καλύτερα.

Μερικές φορές το τέρας μέσα μας γίνεται πραγματικά βαρύ.

Πως επικοινωνούμε μέσα από τη Γλώσσα του Σώματος;

Η γλώσσα του σώματος είναι η σιωπηλή μη-λεκτική επικοινωνία που χρησιμοποιούμε πολλές φορές ασυνείδητα σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας αλληλεπίδρασης με τον περίγυρό μας. Είναι σαν ένας καθρέφτης που μας λέει τι σκέφτεται και τι νιώθει ο συνομιλητής μας σε σχέση με τα λόγια ή τις πράξεις μας. Η γλώσσα του σώματος περιλαμβάνει χειρονομίες, ιδιομορφίες, και άλλες κινήσεις ή στάσεις του σώματος, οι οποίες επικοινωνούν συγκεκριμένα μηνύματα κάθε φορά. 

Στην πραγματικότητα, το 55% των μηνυμάτων που μεταδίδουμε σε άλλους ανθρώπους επικοινωνούνται κύρια μέσω της γλώσσας του σώματος, ενώ το υπόλοιπο 45% σχετίζεται με την πραγματική λεκτική επικοινωνία ( 38% στον τόνο της φωνής και μόνο το 7% στις λέξεις που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε το μήνυμά μας). 

Η ικανότητά μας να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα του σώματος με έναν θετικό τρόπο είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητας μας. Χρησιμοποιούμε τη γλώσσα του σώματος καθημερινά στη ζωή μας, άλλοτε για να αποκωδικοποιήσουμε τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας όσο και για να επικοινωνήσουμε συγκεκριμένα μηνύματα εμείς για τον εαυτό μας.

Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ενώ σε διαφορετικές κουλτούρες η γλώσσα του σώματος μπορεί να διαφέρει αναφορικά π.χ. με τις αποστάσεις που τηρούν δύο συνομιλητές ή με την έντονη η μη κινητικότητα των χεριών κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας, ο μοναδικός αδιάψευστος παράγοντας προκειμένου να «διαβάσουμε» το συνομιλητή μας ανεξάρτητα από κουλτούρα και καταγωγή είναι τα μάτια.

Μερικά βασικά στοιχεία μετάφρασής της γλώσσας σώματος του συνομιλητή μας περιγράφονται παρακάτω:

Η ταυτότητά που σου δώσανε δεν είναι η πραγματικότητά σου...

… Ποτέ δεν κοίταξες μέσα σου στον εαυτό σου να δεις ποιος είσαι. 

 

Δεν γνωρίζεις καν τον τρόπο να κοιτάξεις μέσα σου.  

 

Αυτή η εικόνα που σού έφτιαξαν είναι ψεύτικη, επειδή κανένας άλλος δεν μπορεί να ξέρει ποιος είσαι και κανένας άλλος δεν μπορεί να σου πει ποιος είσαι. 

 

Μόνο εσύ μπορείς να βρεις ποιος είσαι, μόνο σ΄ εσένα είναι διαθέσιμη η εσωτερική σου πραγματικότητα και σε κανέναν άλλο. Μόνο εσύ μπορείς να βρίσκεσαι εκεί. 

 

Την ημέρα που θα καταλάβεις, ότι η ταυτότητά σου είναι ψεύτικη, πως είναι ένα συνοθύλευμα από γνώμες, που έχεις μαζέψει από άλλους, τότε κάτσε σιωπηλά και σκέψου ποιος είσαι. Θα εμφανιστούν πολλές ιδέες. 

 

Απλά παρατήρησε από πού έρχονται και θα μπορέσεις να βρεις την πηγή. 

"Εγωισμός είναι να ζητάς απ'τους άλλους να ζουν όπως ζεις εσύ..."

Φράσεις που εμπνέουν

«Άδραξε τη μέρα»

Η φράση έγινε περισσότερο γνωστή από τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών», αλλά πρόκειται για μία προτροπή στα λατινικά -carpe diem- από τον Οράτιο (ρωμαίο λυρικό ποιητή του 1ου αιώνα π.Χ.). Το σκεπτικό είναι ότι αυτό που έχουμε στη ζωή μας είναι το παρόν και αυτό καλούμαστε να ζήσουμε. Το χτες έχει ήδη περάσει -καλό είναι βέβαια να το επεξεργαζόμαστε, ώστε να μάθουμε πράγματα- και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα και δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, τουλάχιστον όχι πλήρως.

Ο χρόνος είναι κάθε στιγμή και κάθε λεπτό που ζούμε τώρα. Θυμίζει λίγο το ρητό που λέει: «Ζήσε την κάθε μέρα σαν να ’ναι η τελευταία». Εδώ, βέβαια, θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό μεν να ζούμε καθημερινά μια ζωή έντονη και γεμάτη, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να διατηρούμε παράλληλα και έναν βαθμό προνοητικότητας σκεφτόμενοι πώς θα μας επηρεάσει την επόμενη μέρα αυτό που κάνουμε σήμερα.

«Θα το σκεφτώ αύριο. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα»

Hellagen ...από το Hydrogen

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Η παγκόσμια λύση έρχεται από την Ελλάδα.

"Κλειδώνει" το ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ολική επαναφορά της ΕΛΛΑΔΑΣ

και ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ σε όλα τα επίπεδα.

Ζούμε σε μια εποχή, την οποία πολλοί θα χαρακτήριζαν "οριακή" για την πορεία τής ανθρωπότητας ...Αναμφισβήτητα "κομβική", εφόσον όλα δείχνουν ότι ως "είδος" βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλα διλήμματα και τα μεγάλα διλήμματα σημαίνουν και μεγάλες αποφάσεις. Σε τέτοιους καιρούς "κόπωσης" η ανθρωπότητα αντιδρά με περίεργους τρόπους και ένας απ' αυτούς είναι η "παραίτηση" ...Μια "παραίτηση", η οποία οδηγεί στη μοιρολατρία και την αναζήτηση των "απαντήσεων" στον "χώρο" τού μεταφυσικού και βέβαια στη θρησκεία ...Την όποια θρησκεία ακολουθεί ο καθένας. Δεν έχει σημασία η θρησκεία. Δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους οι πιστοί. Αυτό, δηλαδή, το οποίο περιγράφουμε, δεν είναι κάτι που αφορά μόνον τους χριστιανούς, αλλά αφορά καί τους μωαμεθανούς καί τους Εβραίους.

Η ακατάσχετη "εσχατολογία" είναι το βασικό "σημάδι" των καιρών ...Ένα φαινόμενο, το οποίο είναι κάτι παραπάνω από εμφανές στην καθημερινότητά μας. Όροι, οι οποίοι στον εικοστό αιώνα τής ανθρώπινης χειραφέτησης και της αποθέωσης της τεχνολογίας είχαν εξαφανιστεί, "επέστρεψαν" με μεγάλη "δύναμη". Όροι, όπως "Μεσσιανική Εποχή", "Εποχή τού Υδροχόου", "Ημέρα τής Κρίσεως" ή "Αρμαγεδδών", οι οποίοι ήταν για δεκαετίες "ξεχασμένοι", "επέστρεψαν". Προφήτες - γνωστοί και άγνωστοι στο κοινό - κάνουν καθημερινά "παρέλαση" στις διάφορες ιστοσελίδες τού διαδικτύου. Άλλος προβλέπει το τέλος του κόσμου ανάμεσα σε "ματωμένα" φεγγάρια, άλλος μιλάει για "χιλιάρμενα" και άλλος για ρώσικα "άλογα" στην Πόλη.

Όλα αυτά - ακόμα κι αν δεν αξιολογηθούν πάνω σε κάποια γνωστική βάση - αν μη τι άλλο δείχνουν μια αλλαγή ...Μια τεράστια αλλαγή, όμως, η οποία - όπως είπαμε - οφείλεται κυρίως στην "κόπωση" της ανθρωπότητας ...Στην παραίτησή της ...Στην έλλειψη "αυτοσυγκέντρωσης". Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον ψυχοφθόρο αγνωστικισμό και "επιστρέφουν" μαζικά στην "ασφάλεια" και την ηρεμία τής θρησκείας. Όχι τόσο γιατί ικανοποιούνται από τις "απαντήσεις" της όσο γιατί δεν αντέχουν άλλο τις "ερωτήσεις" που απαιτούν απαντήσεις.

Αναζητούν την ασφάλεια του "κοπαδιού" και αποφεύγουν την "κόπωση" της μονάδας. Αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς έχει τα αποτελέσματα που βλέπουμε. Οι θρησκείες παραμένουν αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο και αυτό δίνει στον ανθρωπότητα χαρακτηριστικά μοιρολατρικά. Όλα αυτά οφείλονται στην "κόπωση" της. Η ανθρωπότητα δεν έχει "δυνάμεις" να πάρει πάνω της το "βάρος" τού "παιχνιδιού" και να συνεχίσει την πορεία της με την ίδια "ταχύτητα". Εκφράσεις, όπως "μόνον ο Θεός μπορεί να μας σώσει" ή "ο Θεός να βάλει το χέρι Του", ακούγονται και από στόματα, τα οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια αναγνώριζαν μόνον τον Δαρβίνο και τη θεωρία του.

Όλα αυτά κάτι δείχνουν ...Δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει φτάσει σε ένα επίπεδο, που θέλει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του.