Το άγαλμα

Της Λίας Τσάνα 

 

Σηκώνεσαι ένα πρωί και συνειδητοποιείς ότι άλλο είσαι , άλλο θα ήθελες να είσαι , άλλο νομίζεις ότι είσαι και άλλο νομίζουν οι άλλοι ότι είσαι.

Σηκώνεις από το στρώμα το τετραπλό εγώ σου που έχει βαρύνει τόσο πολύ και προσπαθείς να ισορροπήσεις  πάνω σε τεντωμένο σχοινί γεμάτο καρφιά. 

Αλήθεια τι σκέφτηκες και νόμισες ότι μπορείς;

Η τετραπλή προσωπικότητά σου δεν σε αφήνει να κάνεις βήμα , ούτε καν να σταθείς όρθιος. 

Πέφτεις  -κάθε μέρα πέφτεις… μην κλαις δεν υπάρχει ελπίδα.

 Υπάρχει μόνο το τετραπλό εγώ σου που δεν γνωρίζεις ότι έχεις.

Μένεις εκεί πεσμένος -κάτω και κοιτάς τα πάντα από μακριά, δεν τα αγγίζεις , δεν τα γεύεσαι , τα άκουσες κάποτε σε ένα τραγούδι τα έκανες δικά σου και τα ονόμασες εμπειρίες κάποιου από τα εγώ σου. 


Παίζεις κορόνα ή γράμματα και βαφτίζεις κάθε φορά οτιδήποτε ξένο δικό σου.

Κολλημένος εκεί στο πάτωμα -αυτό σου μάθανε , έτσι έμαθες να επιβιώνεις .

Δεν βαρέθηκες να κλαις; Δεν βαρέθηκες να ζεις με δανεική ζωή;

Αλήθεια τις ώρες που χαζεύεις την ζωή τι σκέφτεσαι;

Πάντα το είχα απορία τι θα μπορούσε να σκέφτεται ένα άγαλμα .

 themachine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ