Τρέχεις, όλο τρέχεις.
Κουράστηκα πια να σε βλέπω να τρέχεις.
Και να ήξερες τί τρέχεις να προλάβεις ή τί ψάχνεις να βρεις; Αλήθεια σου λέω, δεν έχεις ιδέα.
Ψάχνω την ευτυχία, σου λέει ο ένας, τρέχω να προλάβω τις ευκαιρίες, ακούς από τον άλλον, θέλω να έχω χρόνο όταν μεγαλώσω να απολαύσω τη ζωή, λέει ο παράλλος, να μην τα κάνω όλα τώρα που είμαι νέος; -ακούς παραδίπλα...
Ας τρέξουμε. Αλλά να το ξέρετε, χάνουμε χρόνο, δεν κερδίζουμε.
Ναι, έτσι όπως το λέω είναι.
Κάτσε μια στιγμή, να ξαποστάσεις και να συλλογιστείς. Από το τρέξιμο δεν προλαβαίνεις να απολαύσεις τις στιγμές. Από αυτές, που και επιτυχία έχουν, και ευτυχία.
Βυθίζεις τις αισθήσεις σου σε συνεχή χειμερία νάρκη και ακροβατείς με το σώμα στο τεντωμένο σχοινί που δεν έχει προορισμό ούτε τέλος. Ξοδεύεις τον πολύτιμο όπως λες χρόνο σου, προσπαθώντας να τιθασεύσεις τις άγνωστες και αβέβαιες εμπειρίες του μέλλοντος.
Σταμάτα να αναλώνεσαι, ζήσε τις στιγμές σου μία, μία. Αυτό ονομάζεται ευτυχία. Νόμιζες κάτι άλλο εσύ;