Το σώμα μας γίνεται τόξο και γεμίζει τοξικότητα

Το σώμα μας, απαρτίζεται από τα 7 τσάκρας, τα οποία είναι δεμένα με τις ορμόνες – ορμές μας. Οι ορμόνες μας είναι αυτές που γίνονται ο οδηγός μας για να μας δείξουν ποια τσάκρα μας είναι μπλοκαρισμένα.

Το πώς μπλοκάρονται τα τσάκρας, είναι απλό στο να το συλλάβουμε. Μπλοκάρονται από τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Αυτό το συνδυαστικό πακέτο δημιουργεί συμπεριφορές, δηλαδή ένα κουστούμι το οποίο ακούει στο όνομα «εγώ».

Το κυριότερο τσάκρα από όλα είναι αυτό που βρίσκεται στο στομάχι μας και είναι το 3^ο. Αυτό είναι η αποθήκη των συναισθημάτων. Όχι δεν θα τα ξεχωρίσουμε τα συναισθήματα σε αρνητικά και θετικά. Αλλά θα τα δούμε στην ολότητά τους και στο πως κάνουν το σώμα μας ένα τόξο.

Υποτίθεται ότι τα τσάκρα μας είναι σε ευθεία γραμμή. Όμως δεν είναι αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην οδηγείται από τα συναισθήματά του. Απλώς εμείς έχουμε συνηθίσει να λέμε συναισθηματικούς, αυτούς που έχουν οδηγό τους τα θετικά συναισθήματα, όπως χαρά. Ενώ λογικούς αυτούς που έχουν οδηγό τα αρνητικά συναισθήματα, όπως θυμός. Κι όμως και οι δύο αυτοί άνθρωποι με τα συναισθήματα πορεύονται. Έτσι το συναίσθημα είναι ο κυρίαρχος «δάσκαλος- οδηγός» μας. 

Οπότε εκεί μέσα στο 3^ο μας τσάκρα, κατά τη χιονάτη μυστικό πέρασμα, συσσωρεύονται όλα μας τα συναισθήματα. Το 3^ο τσάκρα αρχίζει να «φουσκώνει», με αποτέλεσμα να δημιουργεί ένα κυρτό σχήμα στο σώμα, δηλαδή ένα τόξο. Όσο αυτό το τόξο μεγαλώνει, τότε προετοιμάζεται για μεγαλύτερη ταλάντωση. Ποια ταλάντωση ? Μα της σκέψης. Έτσι ένα μεγάλο τόξο θυμού, έχει δημιουργήσει μεγάλη κύρτωση και αυτή η κύρτωση οδηγεί στην κύρωση του ήπατος. Και με οδηγό αυτή την υποδομή οι σκέψεις γίνονται πυρωμένα- πωρωμένα βέλη τοξικότητας. Το ίδιο και με τα υπόλοιπα συναισθήματα όπως οργή, μίσος, εχθρικότητα, τύψεις ενοχές.  Αλλά κάπως αντιστρόφως γίνεται και το τόξο των θετικών συναισθημάτων.

Αν για παράδειγμα το τόξο του αρνητικού συναισθήματος δημιουργεί την «κοιλιά» μπροστά, το θετικό την δημιουργεί προς τα πίσω. Έτσι ο άνθρωπος αυτός μέσα σε διαδρομή ωραιοποίησης και απόγνωσης, έχει βάλει οδηγό την θετική στάση. Αυτή η στάση αρχίζει και φέρνει στη ζωή μας προβλήματα στις σχέσεις μας και στη σχέση με τον εαυτό μας. Αφού η στάση «θετικός», αρχίζει να δημιουργεί πλοκάμια «πνίγομαι». Οπότε αυτή η πίσω κυρτότητα φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με προβλήματα μυοσκελετικά.

Τώρα επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει μόνο θετικά συναισθήματα ή μόνο αρνητικά, έτσι δημιουργεί εκεί στο τρίτο τσάκρα ένα μπαλόνι. Δηλαδή τόξο μπροστά και πίσω. Οπότε μπορεί ένας άνθρωπος «θετικός» να αντιμετωπίζει παράλληλα μυοσκελετικά αλλά και στομαχικά προβλήματα. Τα μεν από την θετική του συναισθηματική στάση και τα δε από την αρνητική του. Δηλαδή έχει κάνει μία μύξη θυμού και χαράς. Αυτή η μύξη αυτόματα φέρνει δυσαρμονία στον μυξαδένα ο οποίος δεν μπορεί ύστερα να ρυθμίσει σωστά τα υγρά του σώματος μας. Αυτό το μπαλόνι φτάνε σε ένα σημείο που «μαλώνει» αλλά και μαγκώνει τόσο πολύ το σώμα, το οποίο πια γίνεται έρμαιο του πόνου και στην συνέχεια της θλίψης. Αλλά και αντίστροφα, της θλίψης και του πόνου. Η κυκλική αυτή διαδρομή στη ζωή του ανθρώπου δημιουργεί γέννες. Γεννά σχεδόν καθημερινά νέα τοπία. Αυτά τα νέα τοπία δημιουργούνται από αυτό το μπαλόνι- τόξο. Όπου επειδή όλο αυτό υπάρχει μέσα μας από τα πρώτα μας χρόνια, γίνεται η υποδομή της τοξικότητας. Εμείς νομίζουμε ότι η τοξικότητα έρχεται σε μας απ’ έξω, κι όμως αυτή δημιουργείται και συντηρείται μέσα μας. 

Οπότε αυτό το μπαλόνι- τόξο γίνεται παράλληλα η αιτία να δυσλειτουργούν και τα υπόλοιπα τσάκρα μας, δηλαδή οι ορμόνες μας- ορμές μας- πάθη μας. Γιατί τα πάθη μας γεννιούνται από το ορμονικό μας σύστημα. Ο θυμός για παράδειγμα είναι ένα από τα πάθη, που όμως είναι δεμένος με την ορμόνη του συκωτιού και του παγκρέατος.  Οπότε δεν μπορούμε να πούμε σε έναν άνθρωπο να «πολεμήσει» το πάθος του θυμού γιατί αυτό θα φέρει περισσότερη δυσαρμονία στο σώμα.

Τι κάνουμε λοιπόν με το μπαλόνι μας ή το τόξο μας. Από ποια μεριά είναι το τόξο μας ? Μήπως κάποιες μέρες είναι από τη μία μεριά και κάποιες από την άλλη? Μήπως έχει παρά φουσκώσει και είναι έτοιμο να εκραγεί ? Προς ποια κατεύθυνση θα γίνει η έκρηξη ? Μήπως αυτό το μπαλόνι προσπαθώ να το ωραιοποιήσω ? Με ανάσες, διαλογισμούς, τεχνικές? Και μήπως αυτά όλα γίνουν η αιτία να μην καταλαβαίνω το πόσο «γλυκά με κόβω κομματάκια»? Δηλαδή θα φτάσει μία μέρα να γίνει η έκρηξη, αφού εγώ ωραιοποιώ. Μα πώς είναι δυνατόν να μικρύνει αυτό το μπαλόνι με ανάσες ? Μπορεί ? Ναι ίσως να μπορεί. Αλλά για να γίνει αυτό θα πει, πως εμείς σταματάμε να υπάρχουμε, σταματάμε να ζούμε μέσα στην καθημερινότητα και το μόνο που θα κάνουμε είναι ανάσες και διαλογισμό. Δεν θα συναναστρεφόμαστε με κανέναν, δεν θα βλέπουμε τηλεόραση, δεν θα έχουμε δηλαδή καμία άλλη επιρροή, εκτός από τις ανάσες και τους διαλογισμούς. Πόσα χρόνια μπορεί να χρειάζεται αυτή η διαδρομή απομόνωσης ? Μπορεί και όλη μας τη ζωή και πάλι να μη φτάσει. Αυτό κατά κάποιο τρόπο προσπαθούν να κάνουν οι μοναχοί.

Κι όμως ούτε αυτός ο τρόπος φτάνει, αφού τελικά το τόξο δεν επανέρχεται ούτε σε εκείνους. Αφού το σώμα τους φτάνει να τους «επιστρέψει» μέσα από ασθένεια την τοξικότητα. Γιατί το να λες στο σώμα σου, σιώπα, σε κάθε του θυμό ή σε κάθε του πάθος, δεν οδηγεί σε σωτηρία ή λύση. Αλλά στο να δημιουργεί ψυχωτικές διαδρομές.

Ποιος είναι λοιπόν ο τρόπος της ευθυγράμμισης, δηλαδή του να φέρω το τόξο μου να γίνει ευθεία ? Για να μπορέσει έτσι το σώμα μου να δεχτεί την ολική του θεραπευτική οδό ? Της αυτογνωσίας. Να πάρω τα συναισθήματά μου, όλα, με ειλικρινή διάθεση να τα αναγνωρίσω και να τα μάθω. Να μάθω με ποιο τρόπο μπήκαν μέσα μου και έτσι θα φτάσω να φέρω το τόξο μου σε ευθεία γραμμή. Τι γίνεται τότε ? Τότε ανοίγει η καρδιά. Και μόλις ανοίξει η καρδιά αυτόματα γεννιέται εκεί μέσα της το Άστρο της Βηθλεέμ. 

Η δική μας αναγέννηση, αφού μετά από την λύση των συναισθηματικών μας γόρδιων δεσμών σταματάμε για πάντα αυτή την δίπολη τραμπάλα, του θετικού- αρνητικού και ανοίγει μέσα μας το Είμαι. Όπου μέσα σε κάθε είμαι δεν υπάρχει χωριστότητα, αλλά ενότητα, πληρότητα και αρμονία. Αυτό το άστρο της Βηθλεέμ, γίνεται το Άστρο της Βεργίνας- Βεργέννας, αφού αυτόματα ενεργοποιεί και τους 12 μεσημβρινούς του σώματός μας ( δώδεκα ακτίνες του άστρου της Βεργίνας).

Όπου μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα γιατί οι 12 Θεοί του Ολύμπου ήταν 6 άντρες και 6 γυναίκες, δηλαδή θετικό και αρνητικό. Ενώ στην Ανώτερη Κλίμακα της Πνευματικής διδασκαλίας του Ιησού, βλέπουμε μόνο 12 άντρες. Δηλαδή μόνο την θετικότητα, δηλαδή την προετοιμασία για την οδό της Αγάπης. Της Αγάπης η οποία αναβαθμίζεται από το συναίσθημα και γίνεται Αίσθηση. Η αίσθηση που θα μας ενώσει με το 5^ο στοιχείο του Αιθέρα.

Αυτογνωσία λοιπόν για να σταματήσει το μπαλόνι- τόξο μας να μας βασανίζει και να μας ορίζει. Αυτογνωσία θα πει αρχίζω και δεν θα σταματήσω ποτέ. Γιατί η ζωή κάθε ανθρώπου είναι συνεχόμενη πηγή γνώσης και διδασκαλίας, αφού κάθε μέρα συνδημιουργεί τους δρόμους τους και τις καταστάσεις του.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ