Η Αγάπη είναι…

«Ο έρωτας είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, η αγάπη έχει πολλές μορφές.  Ο έρωτας είναι σαφέστερος και ειλικρινέστερος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μια λέξη η οποία προσφέρεται για πάρα πολλές χρήσεις. Αγάπη μητρική, συζυγική, αγάπη προς τον ανήμπορο ή προς αυτό που ονειρευόμαστε. Η αγάπη έχει πάντα τις εξηγήσεις της. Ο έρωτας δεν τις έχει. Αυτή η αγάπη δεν μας παρατάει σύξυλους να φύγει όπως μας παρατάει ο έρωτας. Είναι λέξη μεγάλης αντοχής. Δεν τη βλέπεις ξαπλωμένη κάτω και διαψευδόμενη όπως βλέπεις τον έρωτα. Η αγάπη είναι κι αυτή ένα αίσθημα που δε συμβαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δύο και πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει. Αγάπη και έρωτας είναι μια διεκδίκηση, όχι μια κατάκτηση. Είναι μια πάλη».

Κική Δημουλά

Με αυτό το άρθρο ασχολούμαι τόσους μήνες, γράφω και σβήνω και δεν μπορώ να το ολοκληρώσω.  Αναρωτιέμαι, αν τελικώς, είναι τόσο δύσκολο να μιλήσουμε για την αγάπη;  Ίσως να είναι τόσο δύσκολο γιατί δεν έχουμε βιώσει την πραγματική αγάπη.  Τι είναι όμως η αγάπη σύμφωνα με την άποψη της ψυχολογίας; 

Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή ξεκινώντας από την αρχαιότητα, θα δούμε πως υπήρχαν πολλές παραλλαγές για τη λέξη αγάπη.  Συγκεκριμένα, μιλώντας για την αγάπη, αναφέρονταν στη φιλία, την οποία αντιλαμβάνονταν ως μια βαθιά αλλά χωρίς σεξουαλική διάσταση, οικειότητα, ανάμεσα σε στενούς φίλους ή μέλη μιας οικογένειας.  Από την άλλη στην αρχαία Ρώμη, υπήρχε το Ludus, που περιγράφει τη διαδικασία του φλερτ.  Επομένως, η αγάπη για τους αρχαίους, ήταν ένας πιο γενικευμένος όρος και δεν είχε να κάνει με την αποκλειστικότητα και τον έρωτα καθαρά, αλλά με ένα πανανθρώπινο συναίσθημα που αφορούσε τους ανθρώπους. Αυτό όμως που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι πως για να μπορέσουμε να νοιαστούμε για τους άλλους, πρέπει πρώτα να φροντίσουμε και να αγαπήσουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας. 

Παλιότερα όταν θα μου ζητούσαν να μιλήσω για την αγάπη θα περιέγραφα αυτά που κάνω εγώ, δηλαδή τον τρόπο που δείχνω εγώ την αγάπη μου στους άλλους.  Σήμερα όμως νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για την αγάπη που εισπράττω τον τελευταίο καιρό, για τον απόλυτο, ολοκληρωτικό και καθηλωτικό έρωτα που έχει μετατραπεί σε αγάπη αληθινή.  Για μένα, η αγάπη φαίνεται στις πράξεις, γιατί στα λόγια όλοι καλοί είμαστε, όταν χρειάζεται όμως να την αποδείξουμε εκεί υστερούμε.  Αγάπη είναι να ακούει ο σύντροφός σου μια μικρή δόση μελαγχολίας στον τόνο της φωνής σου και να έρχεται να σε δει, ακόμη κι αν δούλευε δώδεκα ώρες συνεχόμενα.  Να νιώθει τόσα πολλά συναισθήματα που να τρομάζει κι ο ίδιος και να τα «στριμώχνει» σε μια τούρτα σοκολάτα και ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα.  Να σου ζητάει να του χαϊδέψεις τα μαλλιά και να τον παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά σου.  Αγάπη είναι οι σιωπές, η οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ανθρώπων που ήταν άγνωστοι και τώρα έχουν γίνει ένα.  Αγάπη είναι να γελάμε με τα ίδια αστεία, να έχουμε τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας και να μιλάμε με μια ματιά.  Αγάπη είναι να κάνεις όνειρα για το κοινό μέλλον, να γίνεσαι μελό και να αναθεωρείς όλη την κοσμοθεωρία σου.  Αγάπη είναι να παθαίνεις όλα τα παραπάνω, χωρίς να αλλοτριώνεσαι,  χωρίς να χάσεις στιγμή την προσωπικότητά σου, αλλά, ακριβώς το αντίθετο, κάθε μέρα να γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος. 

Όπως διάβασα πριν μερικούς μήνες και ταυτίστηκα αμέσως:  «Η καρδιά θέλει φωνές, ψίθυρους κι ουρλιαχτά στα πιο βαθιά σκοτάδια της νύχτας και στα πρώτα φώτα της μέρας. Θέλει σύντροφο και φίλο να ακούει, να αντιδρά, να μαλώνει και να ανέχεται. Να μοιράζεται αναποδιές, τρικλοποδιές κι επιτυχίες. Να στέκεται δίπλα χωρίς να βαρυγκωμάει και να είναι παρών ακόμη κι όταν είναι απών.  Η καρδιά θέλει να περνάει καλά. Δε την νοιάζει ο χρόνος κι ο χώρος, οι συνθήκες ή ο κόσμος.  Η καρδιά θέλει άνθρωπο».

Στον άνθρωπο μου, με αγάπη…

flowmagazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ