Έτσι απλά για να μην φεύγει η Ζωή άδικα και βιαστικά…Βγαίνω από το μαντρί και στοπ!

H προοδευτική κοινωνία δεν καθορίζεται από την κυβέρνησή της , αλλά από τον σεβασμό των πολιτών στις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας των Όντων. 

Και επειδή η έννοια της ελευθερίας, όπως και η έννοια της δικαιοσύνης, χαρακτηρίζονται συνήθως από μια υποκειμενική ηθική, χρειάζεται ο κάθε πολίτης να γνωρίζει αυτές τις θεμελιώδεις αρχές της ελευθερίας των Όντων, ώστε αν αποφασίσει να υποστεί μια μορφή ηθικής δέσμευσης σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο , να είναι συγκαταβατικός με το ότι δεν είναι αντικειμενικά τα κριτήριά του, ώστε να καθορίζουν και την κοινωνία μέσα στην οποία αναπτύσσεται.

Χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι οι κοινωνίες αναπτύσσονται μέσα από τον σεβασμό στην πολυμορφία των επιλογών, αλλιώς έχουμε ανάπτυξη ισοδύναμη με εκείνη των προβάτων.

Βγαίνω από το μαντρί-βοσκώ-μπαίνω στο μαντρί.

Για αιώνες την ηθική την καθόριζαν οι θρησκείες… και γι’ αυτό ακριβώς οι άνθρωποι δεν έμαθαν ποτέ τις θεμελιώδεις αρχές την ελευθερίας των Όντων, έτσι ώστε να μην επιτρέπουν σε μια προσωπική αντίληψη περί των πραγμάτων της Ζωής να γίνεται απαίτηση και προς τους άλλους, όταν η διαφορετικότητα ούτε τους βλάπτει, ούτε τους περιορίζει.

Αν εγώ θέλω να καεί το σώμα μου και να σκορπιστούν οι στάχτες του στον Ταϋγετο, δεν βλέπω που μπορεί να βλάψει αυτή μου η επιλογή, τον διπλανό μου που θέλει να ταφεί με τις «τυμπανοκρουσίες» της θρησκείας του.

Είναι ορισμένα πράγματα στην Ζωή μας που δεν μας βλάπτουν επί της ουσίας και κάποια άλλα που μας βλάπτουν επί της ουσίας. Και είναι λίγο ασύμβατο με την προσωπική μας εξέλιξη να δίνουμε υπερβολική σημασία στα μεν, ενώ αγνοούμε τα δε.

Η βλάβη επί της ουσίας μας είναι η στέρηση της ελευθερίας μας να επιλέγουμε τον προσωπικό μας δρόμο, που φαίνεται να εναντιώνεται στην ανάπτυξη των προβάτων.

Βγαίνω από το μαντρί και στοπ!

Αυτή η αντίληψη πως όλοι πρέπει να κάνουμε το ίδιο, ανεξάρτητα από την προσωπική Θέληση, είναι ανασταλτική για την εξέλιξη μιας κοινωνίας, που αγοράζει ακριβά τα λάχανα και φτηνά το μέλι. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, τσακώνονται και διαχωρίζονται μόνο μέσα στο μαντρί. Έξω από εκεί οι δρόμοι είναι απεριόριστοι…

Έτσι απλά για να μην φεύγει η Ζωή άδικα και βιαστικά… και κυρίως με ασέβεια στους θεμελιώδεις Νόμους του Πνεύματος, με βάση τους οποίους δημιουργήθηκε μια κοινωνία για να τους ολοκληρώσει και όχι για να τους ματαιώσει. Και αν δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, Άνθρωποι δεν είμαστε, όσες κοινωνίες και να φτιάξουμε… Θα παραμείνουμε απλά ένα γρανάζι σ’ ένα «σύστημα» που επιλέγει ηθικές και κανόνες του το εξυπηρετούν, βλάπτοντας την Ουσία του καθενός μας.

Βάσω Νικολοπούλου

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ