Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Cthulhu... O κοιμισμένος Άρχοντας του ασυνειδήτου


Picture
"Δεν είναι αιώνιο ό,τι μπορεί και κοιμάται, και με το πέρασμα των αιώνων, ακόμα κι ο θάνατος μπορεί να πεθάνει"
(H.P. Lovectaft, Το Κάλεσμα του Cthulhu)

Σίγουρα η πιο αναγνωρίσιμη μορφή της Μυθολογίας Cthulhu είναι το πλάσμα που της έδωσε το όνομά της. Ο Cthulhu εμφανίζεται για πρώτη φορά στο διήγημα "Το Κάλεσμα του Cthulhu", γραμμένο το 1926 από τον Howard Philips Lovecraft. Το διήγημα, που αποτελείται από τρία κεφάλαια, είναι ουσιαστικά η καταγραφή της μαρτυρίας ενός νεαρού ο οποίος, ψάχνοντας το αρχείο του παππού του, ενός καθηγητή γλωσσολογίας που πέθανε κάτω από ύποπτες συνθήκες, ανακαλύπτει τη δράση μιας άγριας, κρυμμένης λατρείας, αλλά και το τρομερό μυστικό ενός αρχαίου, τερατώδους εξωγήινου θεού. Το πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνει τις μαρτυρίες του Wilcox, ενός εκκεντρικού καλλιτέχνη που, μέσα από τα όνειρά του, ήρθε σε επαφή με τον Μεγάλο Παλαιό και τον αποτύπωσε σε ένα περίεργο γλυπτό, σε μια περίοδο χάους και αναταραχής, όταν σε όλο τον κόσμο συνέβαιναν περίεργα και ανεξήγητα γεγονότα. Στο δεύτερο κεφάλαιο διαβάζουμε την αναφορά του επιθεωρητή LeGrasse, που ανακάλυψε στους βάλτους της Νέας Ορλεάνης μια αιμοβόρα αίρεση που λάτρευε τους Μεγάλους Παλαιούς και τον κοιμισμένο Άρχοντα, και το τρίτο κεφάλαιο καταγράφει τη μαρτυρία ενός Σουηδού ναύτη, που μαζί με το πλήρωμά του βρήκαν το καταποντισμένο νησί της πόλης R'lyeh, όπου ο Cthulhu βρισκόταν φυλακισμένος. Εκτός από το"Κάλεσμα...", ο Cthulhu θα εμφανιστεί σε μερικά ακόμα διηγήματα του Lovecraft, όπως ο "Τρόμος του Ντάνγουιτς", τα "Βουνά της Τρέλας" και "Εκείνος που ψιθύριζε στο Σκοτάδι". Αργότερα, ο August Derleth θα οργανώσει το Λαβκραφτικό έργο,  δίνοντας το όνομα "Μυθολογία Cthulhu', ενώ με ιστορίες του, όπως αυτές που κυκλοφόρησαν στις συλλογές "το Μονοπάτι του Cthulhu", η"Μάσκα του Cthulhu" κλπ θα κάνει τον Νεκρό Παλαιό ηγετική φιγούρα στη λογοτεχνία τρόμου. Χάρη στο έργο των μεταγενέστερων συγγραφέων της Μυθολογίας, όπως του Smith, του Carter, αλλά και του Donald Tyson, η ιστορία του Cthulhu γίνεται πολυπλοκότερη και πολυδιάστατη.

Ο Cthulhu είναι ο αρχιερέας των Μεγάλων Παλαιών. Αν και η καταγωγή του δεν είναι πάντα σαφής (στο διήγημα "Εκείνος που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" κατονομάζεται ο πλανήτης Vhoorl, αλλά αυτή είναι και η μοναδική αναφορά του), το σίγουρο είναι πως ήρθε "πέρα από τα άστρα". Στα"Βουνά της Τρέλας" επίσης, ο Cthulhu και η φυλή των γεννημάτων του εμφανίζονται σαν μια φυλή εξωγήινων όντων, που ήρθαν από το διάστημα στην αρχή της ιστορίας της Γης. Αν και ο Cthulhu έχει σχέση με τους υπόλοιπους Μεγάλους Παλαιούς, φαίνεται πως δεν είναι της ίδιας γενιάς. Στον"Τρόμο του Ντάνγουιτς" ο Lovecraft γράφει: "Ο Μεγάλος Cthulhu είναι ξαδερφός τους κι όμως πολύ λίγο μπορεί να τους κατασκοπεύσει". Ενώ, δεκαετίες αργότερα, ο Donald Tyson στο"Νεκρονομικόν - οι Περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ" επαναλαμβάνει αυτή τη δήλωση, πιο αναλυτικά:"Από όλους τους Άρχοντες των Παλαιών ο Cthulhu είναι μόνος του και ξεχωρίζει, επειδή δεν έχει το ίδιο αίμα με τους άλλους, αν και το αίμα του είναι ανακατεμένο με το δικό τους. Τον χρησιμοποιούν ως ξίφος και πιστεύουν πως θα τον κρατήσουν μακριά όταν η μάχη τελικά κερδηθεί, μα εκείνος φυλά καλά την άποψή του και κανείς δεν γνωρίζει τι σκοπεύει να κάνει με τους συγγενείς του".
Σύμφωνα με τα "Βουνά της Τρέλας", όταν ο Cthulhu και η σπορά του έφτασαν στη Γη, ξεκίνησαν ένα πόλεμο ενάντια στους υπόλοιπους Παλαιούς, τον οποίο τελικά ο Cthulhu έχασε. Αυτή η ιστορία, αργότερα θα άλλαζε, και τη θέση των εχθρών του Cthulhu θα έπαιρναν οι Πρεσβύτεροι, ωστόσο το αποφασιστικό σημείο της ήταν η αλλαγή της θέσης των αστερισμών. Όταν τα άστρα άλλαξαν θέση, η ακτινοβολία τους έγινε βλαβερή για τους Παλαιούς, αναγκάζοντάς τους να αποχωρήσουν από τη Γη, προς άλλες διαστάσεις, αναμένοντας την ώρα που οι συνθήκες θα ξαναγίνονταν βολικές για την επιστροφή τους. Όμως ο Cthulhu αρνήθηκε να αποχωρήσει από τις χώρες που είχε κατακτήσει. Επινόησε μια ισχυρή μαγεία που θα τον κρατούσε ασφαλή μέσα στην κατοικία που είχε φτιάξει για τον εαυτό του πάνω στο βουνό που σκίαζε τη νησιώτικη πόλη της R'lyeh, μια πόλη με περίεργα κτίσματα που χαρακτηρίζεται από εφιαλτική, μη ευκλείδια γεωμετρία. "Πλάγιασε σαν πεθαμένος μέσα σε ένα τάφο προστατευμένο από πανίσχυρες σφραγίδες, όμως ονειρευόταν και μέσα από τα όνειρά του συνέχιζε να κυβερνά τον κόσμο, επειδή οι σκέψεις του διαφεντέυουν τη θέληση όλων των κατώτερων πλασμάτων". Όταν όμως η R'lyeh βυθίστηκε, ο Cthulhu παγιδεύτηκε κάτω από τη θάλασσα, η οποία τον εμπόδιζε να ξυπνήσει και να επιστρέψει. Η πύλη του σφραγίστηκε με το Σημάδι των Πρεσβύτερων, προκειμένου να μείνει για πάντα φυλακισμένος.
Ωστόσο, ο Cthulhu δεν μένει για πάντα κοιμισμένος. Κάποιες φορές, όταν τα νερά χαμηλώνουν, η R'lyeh αναδύεται και γίνεται ξανά ορατή. Και τότε, ο Cthulhu, μέσα από το νεκρό του ύπνο, στέλνει μηνύματα με τη σκέψη του. Αυτά τα μηνύματα μπορούν να τα ακούσουν κάποιοι πιο ευαίσθητοι ή ελεγχόμενοι άνθρωποι, μέσα από τα όνειρά τους, και να κάνουν το θέλημά του. Και φυσικά, τα ακούν και όσοι λατρεύουν το Νεκρό Θεό, και προσπαθούν να φτάσουν στη R'lyeh πριν ξαναβυθιστεί, να σπάσουν την Πρεσβύτερη Σφραγίδα και να ελευθερώσουν τον Μεγάλο Παλαιό. Μια τέτοια περίπτωση περιγράφει και το "Κάλεσμα του Cthulhu", όπου όλα τα γεγονότα συνέβησαν την ίδια χρονική περίοδο, που η R'lyeh είχε αναδυθεί. Όταν τα αστέρια έρθουν ξανά στη σωστή τους θέση, τότε, όπως και οι υπόλοιποι Παλαιοί, ο Cthulhu θα επιστρέψει, και θα φέρει το χάος.

Οι ιστορίες λένε πως ο Cthulhu δεν είναι φτιαγμένος από σάρκα και αίμα, αλλά από ένα αλλοδιάστατο υλικό, που του επέτρεπε να ζει οσο τα αστέρια ήταν σωστά, αλλά όταν ήταν στη λάθος θέση ήταν νεκρός, αλλά όχι πραγματικά νεκρός, αφού δεν μπορούσε να πεθάνει. Η μορφή του γίνεται γνωστή στο πρώτο κεφάλαιο από το "Κάλεσμα του Cthulhu", όπου ο Wilcox αποτυπώνει στο γλυπτό του τον Παλαιό όπως τον είδε στο όνειρό του: "Έμοιαζε με κάποιο είδος τέρατος, ή με σύμβολο που παρίστανε κάποιο τέρας, μια μορφή που μόνο μια αρρωστημένη φαντασία μπορούσε να συλλάβει. Αν πω πως με την έντονη φαντασία μου ξεχώριζα τις εικόνες ενός χταποδιού, ενός δράκου και μιας ανθρώπινης καρικατούρας δεν θα ξέφευγα από το νόημα του πράγματος. Ένα σαρκώδες κεφάλι με πλοκάμια ξεπρόβαλλε από ένα παράξενο φολιδωτό σώμα με υποτυπώδη φτερά".

Στην περιγραφή της μορφής του Cthulhu ο Lovecraft φαίνεται να επηρεάστηκε από έργα που είχε διαβάσει στα παιδικά του χρόνια, όπως η "Κόλαση" του Δάντη (Dante's Inferno), όπου ο παγιδευμένος στην κόλαση δρακοειδής Σατανάς βασανίζει τις ψυχές, αλλά και το "Kraken", το ποίημα του Alfred Tennyson για τον παλιό μύθο του γιγάντιου κεφαλόποδου (ένα μύθο που αποδείχθηκε πραγματικότητα με την ανακάλυψη γιγαντιαίων ειδών χταποδιών και καλαμαριών όπως το Architeuthis sp.). Ενώ η ιστορία του παγιδευμένου προανθρώπινου θεού θυμίζει τους ελληνικούς μύθους των Τιτάνων, που φυλακίστηκαν από το Δία, αλλά και του αρχαίου Δράκου Τυφώνα, που παγιδεύτηκε στα Τάρταρα από τον Απόλλωνα - έναν μύθο που, όπως θα δούμε στη συνέχεια έχει σημασία στην ερμηνεία του αρχετύπου του Cthulhu.


Ένα από τα πιο παράδοξα στοιχεία του Cthulhu είναι σίγουρα το όνομά του. Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφοροι τρόποι προφοράς (Καθούλου, Κουτούλου, Κτούλου και φυσικά Κθούλου, η οποία χρησιμοποιείται και στις ελληνικές μεταφράσεις των κειμένων της Μυθολογίας). Για το όνομα του Παλαιού ο Lovecraft σε μια επιστολή του γράφει:
"Ποτέ δεν έγινε καμιά προσπάθεια να αποδοχθεί το όνομα του κολασμένου τέρατος της R'lyeh στο αλφάβητό μας - αν και ο Abdul Alhazred έκανε μια απόπειρα με αραβικούς χαρακτήρες, που επαναλήφθηκε στα Ελληνικά από τον Βυζαντινό μεταφραστή. Ο Λατίνος, απλώς αντέγραψε τον Έλληνα. Τα γράμματα Cthulhu ήταν απλώς εκείνα που χρησιμοποίησε ο καθηγητής Angell (στην ιστορία "Το Κάλεσμα του Cthulhu") πρόχειρα και ατελώς για να παραστήσει το ονειρικό όνομα που του ψέλισσε με το στόμα του ο νεαρος καλλιτέχνης. Ο πραγματικός ήχος, με όσο περισσότερη προσέγγιση θα μπορούσαν να το αναπαράγουν τα ανθρώπινα φωνητικά όργανα ή να τον καταγράψουν τα ανθρώπινα γράμματα, μπορεί να θεωρηθεί κάτι όπως Khlul'lu [...]. Η αρκετή προσοχή με την οποία επινοήθηκε το όνομα ήταν κάτι σαν μια διαμαρτυρία μου ενάντια στην ανόητη και παιδιαστική συνήθεια των περισσότερων συγγραφέων του αλλόκοτου και της επιστημονικής φαντασίας να βάζουν εντελώς μη ανθρώπινες οντότητες να χρησιμοποιούν ονόματα εντελώς ανθρώπινου χαρακτήρα, λες και θα ήταν δυνατόν όντα με ξένα όργανα να χρησιμοποιούν γλώσσες βασισμένες στα ανθρώπινα φωνητικά όργανα. Στην πραγματικότητα κάθε όνομα που υποτίθεται ότι προέρχεται από μή ανθρώπους θα έπρεπε να κατασκευάζεται με σχολαστική προσοχή, ώστε να μη συμβιβάζεται με τις αρχές της φωνητικής και της γλώσσας των ανθρώπων".

Το όνομα του Cthulhu έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πολλών αποκρυφιστών, που συχνά, προσπαθώντας να δώσουν μια ερμηνεία πάνω στο νόημα και την ετυμολογία της λέξης, φτάνουν σε υπερβολές. Έτσι, ο χαοτικός μάγος Parker Ryan, στο "Necronomicon Info Source", καθώς και στο άρθρο του "The Necronomicon Mythos according to HPL", συνδέει το Cthulhu με την αραβική λέξη Kadhulu (ο Καταστροφέας) και ένα συγκεκριμένο εδάφιο στο ισλαμικό Κοράνι, όπου η λέξη "Kathoolu" (ο εξαπατητής) εμφανιζεται ως τίτλος του Σατανά. Ο Ryan για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του αποδίδει τις πληροφορίες που χρησιμοποιεί στην έρευνα "T
he Muqarribun: Arab myth and Magic", των καθηγητών Steve Lock και Jamal Khaldun. H συγκεκριμένη έρευνα όμως δεν υπάρχει, αλλά, όπως και πολλά άλλα στοιχεία στο άρθρο του Ryan, επινοήθηκε για να δώσει κύρος στους ισχυρισμούς του.
Ο Σίμωνας, ο περίφημος συγγραφέας του Νεκρονομικού που συνδυάζει το λαβκραφτικό έργο με τη μεσοποταμιακή μυθολογία, χρησιμοποιεί στο βιβλίο του το όνομα KUTULU, συνδέοντας το με την αρχαία χαλδαϊκή πόλη Cutha και τη λατρεία των κατοίκων της, που σύμφωνα με αυτόν λάτρευαν τον KUTULU, ενώ σε ένα από τα επόμενα βιβλία του, το "Gates of the Necronomicon", χρησιμοποιεί ελαφρώς παραλλαγμένη και τη θεωρία του Parker Ryan, σε μια προσπάθεια να αποδείξει την αυθεντικότητα του ψευδεπίγραφου βιβλίου του.  Ωστόσο, γνωρίζουμε σήμερα από ιστορικές πηγές πως οι κάτοικοι της Cutha λάτρευαν τον Nergal, και φυσικά σε καμία αρχαιολογική ανακάλυψη δεν υπάρχει η λέξη KUTULU. Όπως και να'χει, μέσα στο ίδιο το κείμενο ο KUTULU παρουσιάζεται σαν ανάλογο του Absu (ή Apsu), του αρσενικού ανάλογου της Θεάς του Χάους Tiamat που διαφεντεύει τα Νερά του Χάους, φέρνοντας στο νου την αποκρυφιστική ερμηνεία των Νερών του Cthulhu, που θα αναφερθεί παρακάτω. Βασισμένος στο υλικό του Σίμωνα, ο Warlock Asylum (Messiah El-Bey) στο βιβλίο του "The Atlantean Necronomicon - Veils of Negative Existence" συνδέει τον KUTULU με την έννοια του Παρατηρητή (Watcher), που τον ταυτίζει με αυτό που αποκαλεί "Νεκρό Εαυτό", μια εκδοχή του Άγιου Φύλακα Άγγελου. Παράλληλα όμως, ταυτίζει τον KUTULU και με τον σκοτεινό θεό NAMTAR και την αναζήτηση του Μαύρου Ήλιου, μπλέκοντας το Κλιφωθικό Δέντρο και τη Δρακόντεια φιλοσοφία του Dragon Rouge. Για τον W. Asylum το ξύπνημα του KUTULU είναι η άνοδος του Πεφωτισμένου Μύστη, ο οποίος σε πλήρη επικοινωνία με τον Νεκρό Εαυτό του οδεύει προς το Σύμπαν Β.

Η συσχέτιση του Cthulhu με τον Άγιο Φύλακα Άγγελο δεν είναι πρωτότυπη ιδέα του Warlock Asylum όμως, αλλά βασίζεται στα συμπεράσματα του Kenneth Grant. Στο "Outer Gateways" ο Grant εντοπίζει την ομοιότητα του Cthulhu (KUTULU) με μια παράξενη ενωχιανή λέξη, το Tutulu. Τη συγκεκριμένη λέξη άκουσε ο Aleister Crowley όταν επιχείρησε να καλέσει τον 27ο Αιθέρα, τον ΖΑΑ (το πληρες έργο του Crowley με το Κάλεσμα των Τριάντα Αιθέρων παρουσιάζεται στο βιβλίο του "The Vision and the Voice"). Παρόλο που μετέφρασε το υπόλοιπο κείμενο του μηνύματος που έλαβε, ο Crowley άφησε τη συγκεκριμένη λέξη αμετάφραστη. Η αριθμολογική αξία της λέξης TUTULU είναι 66, ο μυστικός αριθμός του Κλιφωθικού Δέντρου του Θανάτου/Μεταμόρφωσης. Επίσης, σύμφωνα με τη γεμάτρια του Andre Cote, την οποία ο Grant έχει συχνά χρησιμοποιήσει, 66 είναι η αριθμητική αξία του Aiwaz (Aiwass), του ονόματος που ο Crowley είχε συνδέσει με τον Άγιο Φύλακα Άγγελό του. Παράλληλα, ο Grant εντοπίζει στην καταγραφή του 2ου Αιθέρα τα γράμματα Tu fu tu lu, τα οποία συνδέει με τη λέξη Tutulu. Τα γράμματα αυτά μεταφράστηκαν από τον Crowley ως "Αυτός που θα επιτύχει τη Θέληση" (He Who Will Shall Attain), εννοώντας μάλλον την επικοινωνία με τον Άγιο Φύλακα Άγγελο, την επιτομή της φιλοσοφίας του Θελήματος. Με βάση αυτήν την ερμηνεία, ο Grant μεταφράζει το Tutulu σαν "Αυτός που θα επιτύχει" (He Who Shall Attain), συνδέοντας το με το ξύπνημα και την Άνοδο του Cthulhu, αλλά και την επιστροφή του τσακαλόμορφου Set και του Τυφώνα. Για τον Grant, η αληθινή φύση του Φύλακα Άγγελου Aiwass είναι ο μυητής Set και ο Τυφώνας. Έτσι, το μαγικό Ρεύμα του Νεκρονομικού συνδέεται με την πηγή του μέντορά του, ενώ ο Cthulhu είναι ο Τυφώνας, ο Ανώτερος Εαυτός Aiwass, και η αφύπνισή του είναι η αφύπνιση του Δρακόντειου Ρεύματος. 

Από πλευράς αντιστοιχιών, ο Grant ταυτίζει τον Cthulhu με τη σφαίρα του Κρόνου, τόσο στη σεφιρωθική όσο και στην κλιφωθική πλευρά της, συνδέοντας τον με το ξύπνημα του ερπετού και το άνοιγμα του τρίτου ματιου. Την εν λόγω αντιστοιχία ακολουθούν και οι περισσότεροι από τους λαβκραφτικούς μάγους. O Warlock Asylum πάλι, έχοντας συνδέσει τον KUTULU με τους Παρατηρητές, ταυτίζει τον KUTULU με τη σφαίρα των IGIGI, του ζωδιακού. Από την άλλη, στο δικό του Νεκρονομικόν ο Donald Tyson συνδέει τον Cthulhu με τη σφαίρα του Άρη, τονίζόντας τον βίαιο και πολεμικό χαρακτήρα του Παλαιού. Πολλοί, έχοντας προσδώσει στοιχειακές έννοιες στους Μεγάλους Παλαιούς, έχουν ταυτίσει τον Cthulhu με το στοιχείο του Νερού, ακολουθώντας τον τρόπο σκέψης του August Derleth. Προσωπικά διαφωνώ με τη συγκεκριμένη αντιστοιχία, αφού ο Cthulhu είναι φυλακισμένος από τη θάλασσα πάνω από τη R'lyeh, κατά συνέπεια όχι στοιχειακό του νερού, και σίγουρα όχι Κύριός του.
Παρά το γεγονός ότι στο θέμα των αντιστοιχιών οι διάφορες απόψεις ποικίλλουν, συγκλίνουν όλες σε ένα κοινό σημείο. Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης του Cthulhu είναι τα όνειρα. Αυτό είναι πιο σημαντικό από όσο μπορεί να φαίνεται αρχικά, μιας και εκεί κρύβεται το πραγματικό νόημα του Νεκρού Παλαιού.

Από τις ιστορίες της Μυθολογίας αυτό που γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι η σχέση του Cthulhu με τα όνειρα. Μέσω των ονείρων επικοινωνεί με τους ανθρώπους, δρώντας σαν ένας διάμεσος επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς και τους Μεγάλους Παλαιούς, δικαιολογώντας τον τίτλο του ως "Αρχιερέας" τους. Οι εικόνες που στέλνει μεταδίδονται μέσω του υποσυνειδήτου και μεταφράζονται σε ερεθίσματα που η ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να αποδεχθεί. Η αποκάλυψη μέσω των ονείρεων είναι το πιο κοινό μοτίβο όλων των ιστοριών της Μυθολογίας Cthulhu, κάτι που, αν λάβει κανείς υπόψη πως ο δημιουργός της, ο H.P. Lovecraft, εμπνεύστηκε όλα τα στοιχεία της από τους εφιάλτες που έβλεπε, δίνει ένα ιδιαίτερο, βαθύτερο νόημα στον Νεκρό Παλαιό.
Μακροσκοπικά ο Cthulhu είναι ο φυλακισμένος κάτω από τη θάλασσα Μεγάλος Παλαιός, ή μια τερατώδης εξωγήινη οντότητα, εμπνευσμένη από έναν συγγραφέα τρόμου. Ωστόσο, στην αντίληψη των εσωτεριστών που ασχολούνται με τη λαβκραφτική μαγεία ο Cthulhu είναι η φωνή του υποσυνειδήτου, μια αφανής, πυρηνική δύναμη που κρύβεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχολογίας, και που τα μηνύματά της μπορούν να φτάσουν σε όσους είναι έτοιμοι να τα ακούσουν. Η R'lyeh δεν υπάρχει στους χάρτες των ανθρώπων, ούτε είναι κάποια υπαρκτή τοποθεσία - ακόμη κι αν πολλοί παραδοξολόγοι και "εναλλακτικοί ερευνητές" ισχυριζονται ότι την έχουν βρει, άλλοτε στα νησιά του Ειρηνικού, άλλοτε στη χαμένη Ατλαντίδα και στη Λεμούρια. Είναι μια εναλλακτική κατάσταση συνειδητότητας, μια χαμένη ήπειρος του ασυνειδήτου. Τα νερά που την καλύπτουν και κρατούν φυλακισμένο τον Cthulhu είναι οι κοσμικές θάλασσες της συνειδητότητας, ανώτερες έννοιες, πέρα από τα όρια της υλικής δημιουργίας. Πάνω απ'όλα όμως η R'lyeh είναι και ένα μυητικό στάδιο, ένα πέρασμα από την καθημερινή αντίληψη σε μια άλλη, βαθύτερη νοητική κατάσταση. Πολλές από τις φιλοσοφίες μέσα στο Ευρύ φάσμα του Λαβκραφτικού Ρεύματος έχουν συνδέσει το "Ονειρικό Κάλεσμα του Cthulhu" με την αφύπνιση της Kundalini-Shakti και το άνοιγμα του Ajna Chakra, του Τρίτου Ματιού. Η αφύπνιση αυτή θα οδηγήσει στην επαφή με το Εσώτερο "Θηρίο", μια αταβιστική εμπειρία επικοινωνίας με τον Ανώτερο Εαυτό μας.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αλχαζρέντ, Α. (Simon), Νεκρονομικόν, Κάκτος, 1985
Ιωαννίδης, Γ., Necronomicon, Αρχέτυπο, 2008
Λάβκραφτ, Χ.Φ., Ο Τρόμος του Ντανγουιτς, Αίολος, 1986
Λάβκραφτ, Χ.Φ., Επιστολές, Αίολος, 1997
Λάβκραφτ, Χ.Φ., Τα Βουνά της Τρέλας, Αίολος, 2004
Ντέρλεθ, Ο., Η Μάσκα του Κθούλου, Αίολος, 2010
Τάισον, Ντ. (Tyson, D.), Νεκρονομικόν - Οι Περιπλανήσεις του Αλχαζρέντ, Αίολος, 2007
Grant, K., The Magical Revival, Frederic Muller, 1972
Grant, K., Nightside of Eden (2nd Edition), Skoob Publishing, 1994
Grant, K., Outer Gateways, Skoob Publishing, 1994
Hay, G. et al, Necronomicon: Book of Dead Names (Al Azif), Skoob Publishing, 1992
Hine, P., Prime Chaos, Chaos International, 1998
Hine, P., The Pseudonomicon, Weiser, 2004
Hine, P.,Condensed Chaos (Oven-ready Chaos), philhine.co.uk, 2005
Lovecraft, H.P., The Call of Cthulhu and Other Weird Stories, Penguin Books, 2002
Mason, A., Exploring the Unnamable - Wanderings in the Labyrinths of Zin, Lodge Magan, 2007
Mason, A., Necronomicon Gnosis, Drache Roter, 2007
Mason, A., Self-Initiation to the Necronomicon Current, Lodge Magan Essays, 2008
Parker, R., The Necronomicon Info Source, ChaosMatrix.org, 1994
Simon, Necronomicon (3rd Edition), Avon Books, 1980
Tyson, D. & Stokes, A., Secrets of the Necronomicon/The Necronomicon Tarot, Llewellyn, 2007
Tyson, D., Grimoire of the Necronomicon, Llewellyn, 2008
Warlock Asylum, The Bandar Sign Pt 1-3, Papers in the Attic, 2008
Warlock Asylum, The Atlantean Necronomicon - Veils of Negative Existence, Lulu, 2010

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.